Dochter wordt over een aantal maanden 3 jaar en heeft uitgevonden dat de wereld groter is dan dat ze dacht. Dit houdt in dat ze continue bij me vandaan loopt. Op de camping loopt ze gerust de hele weg naar de kantine zonder ook maar 1x om te kijken. Ook is ze al een keer bijna de weg opgerend en kon ik haar nog op tijd grijpen.Vandaag in de Supermarkt was ze ook weer bezig.Steeds door gangpaden rennen want ze gaat best snel en dan raakt ze buiten mijn zicht en moet ik er achteraan maar volgens mij vind ze dat juist een leuk spelletje. Ik word en best moedeloos van want ben echt bang om haar een keer echt kwijt te raken of dat ze straks echt een keer de weg op rent met alle gevolgen van dien. Ze is mijn derde kind maar mijn andere 2 kinderen hebben dit nooit zo gedaan.Die waren ook weleens even uit mijn zicht maar zij maakt er echt een spelletje van en daar zijn mijn zenuwen niet tegen bestand. Ik ben altijd heel erg aan het observeren voor eventuele gevaren maar ik weet dat mijn man wat minder bezorgd is en daardoor durf ik haar momenteel geeneens met haar vader mee naar een winkel te laten gaan want ben als de dood dat er iets zal gebeuren.Waarschijnlijk ten onrechte maar ik word er echt nerveus van. Iemand tips om hiermee om te gaan.Verplicht in een winkelwagen zetten is geen optie want daar wordt ze al zo'n beetje te groot voor en dan wil ze er toch weer uit. Groetjes.
Tjah, ik zou dit toch als consequentie aangeven. Weglopen is in de buggy/winkelwagen/aan de hand. Daar zal ze het misschien niet mee eens zijn, maar het is niet anders.
Lastig is dat... Maar hier was het met die leeftijd loop je weg? oke dan ga je in de winkelwagen/kinderwagen geen discussie. Dat was dus zo over.
Lastig... Langs wegen is zo'n tuigharnas misschien nog wel handig in case of emergency... Dat is geen letterlijke oplossing tegen het wegrennen, maar in die situaties kan ze in ieder geval niet ver.
Voor mijn jongste was geboren sprak ik met de oudste altijd af dat hij bij weglopen in de buggy moest. En dat deed ik dan, geen discussie. Werkte als een trein, want dat vond hij echt niet leuk. Na de geboorte van de baby moest ik het opeens buggyloos oplossen (want dat plekje was bezet) en dat was wel even lastig. Toen werd het verplicht een handje of verplicht op de buggyboard staan. Maakte iets minder indruk, dus dat ging njet altijd helemaal vlekkeloos, maar consequent zijn en geen discussie aan gaan. En vooral niet meer dan 1 keer waarschuwen. Weglopen? Prima, dan mag jij niet meer loslopen.
Jep hier ook hoor.. Kan je niet luisteren in de winkel/op straat dan ga je in het karretje/aan de hand/til ik je op. Ik waarschuw ook niet, ik zeg het 1x als we van de fiets afstappen, tijdens het losmaken van de gordeltjes van z'n fietsstoeltje.
Handje als je niet kan luisteren. Lijkt me verder niet zo ingewikkeld....Zo gaat het hier altijd. Jongste was vroeger wel een weglopertje maar weet tegenwoordig prima dat ze bij mij in de buurt moet blijven. En ze wil me zelfs nu meestal vrijwillig een handje geven
Is wel heel simpel gezegd denk ik. Hier eentje die het voor elkaar krijgt om uit buggy's, winkelwagentjes etc te klimmen, bij handje vasthouddn gaat hij gewoon liggen. Ik ben heel veel met hem gaan wandelen en dan telkens blijven herhalen. Voor we de winkel binnenstappen leg ik precies uit wat ik wel en niet van hem verwacht. Ik doe dit nu een paar maand heel consequent en het gaat steeds beter.
Misschien klinkt het wat vreemd. Maar misschien kun je haar ook eerst even in de tuin laten rennen voor je weg gaat zodat ze die energie wat kwijt is. ik liet mijn oudste ook altijd rennen als we ergens heen gingen waar ze rustig moest zijn. Bijv op ziekebezoek in het ziekenhuis. Dan zei ik als je nog rennen wil dan kan dat nu en straks moet je rustig zijn. Dan ging ze een aantal rondjes rennen en wanneer ze aangaf klaar te zijn gingen we naar binnen en kon ze keurig rustig zijn. Dan was ze die energie even kwijt
Dit. Niet toelaten en ook echt uitleggen. Ze is bijna drie, dat kan ze echt wel begrijpen zeg maar. En gaan liggen als je haar bij de hand pakt? Dan thuis desnoods een consequentie eraan geven. Of: juist belonen bij niet weglopen. Vooraf bespreken, stickersysteem maken oid en op die manier het negatieve weg halen. En... Van die flexibele armbandjes kopen: mijn armbandje.nl bijvoorbeeld.
Hier ook zo eentje hoor maar die leerde het snel. Na twee Keer bij karwei zich een dikke bluts gestoten te hebben aan de ijzeren kar tijdens het klimmen wist ze dat als ik zei niet doen dat dat een reden had en luisterde ze prima. ( Door ervaring leert men) Wbt het handje niet willen geven dan laat ik haar liggen en wacht tot ze klaar is met zo gek doen. Hou uiteraard haar hand vast zodat ze niet wg kan lopen. Dit lijkt langsgaan aan te gaan werken het word al minder het weglopen. Hier is ze ook bijna 3 maar zeer herkenbaar Probeer rustig te blijven is mijn tip ze leren het vanzelf wel.De een wat sneller dan de ander.
Die van mij zit niet meer in een buggy en klimmen uit een karretje mag gewoon niet. Ik laat t karretje nooit onbemand dus als hij aanstalten maakt om er uit te klimmen zet ik m gewoon gelijk weer terug. En gaan liggen midden in een winkel doet mijn zoontje ook. Maar dan wacht ik gewoon tot hij weer op staat. Als hij dat op straat doet ook.. Ik wacht wel hoor. Ik denk juist dat het mijn zoontje helpt als hij ziet dat het mij toch niks doet. Ik zie soms ook wel eens moeders heel moeilijk doen als hun kind gaat liggen in een winkel en hoe moeilijker moeder doet, hoe moeilijker het kind gaat doen.
Mijn peuter rent ook steeds bij me weg, om gek van te worden. Hier zit hij nog wel vaak in de buggy, maar als hij zelf loopt helpt het als ik hem een taak geef. Dus in de supermarkt mag hij het mandje duwen en dingen erin doen. Op straat zeg ik steeds: kijk een naar die mooie boom, zie jij ook die hond etc. Dan is hij afgeleid, zodat ik zijn hand kan pakken.
ik heb ook zo een wegloper. van alles hebben we gedaan. maar toch met 5.5 jaar oud heb ik hem zelfs ect kwijt geraakt in de drukke dierentuin. bah. hij kon inderdaad alles open doen al heel jong. hij is ook op de eerste dag van psz ook gewoon weggelopen zonder de juffen hem gezien hij was net 2 jaar oud. ik moet opletten. hij moet handje geven. opstapjes afzeggen en terug naar huis gaan als hij zoiets doet. heel vervelend voor iedereen. uitleggen werkte het beste. en wat hij moet doen als hij ons kwijt raakt.(naar plek gaan waar hij ons voor het laatst had gezien, iemand in uniform aanspreken etc) het is echt vervelend. hij lijkt ook helemaal niet op een wegloper of zo. hij is erg lief en rustig en verstandig. loopt enorm lief bij me, houdt me in de gaten. maar soms dus ziet hij iets, wil hij iets. zonder mij vertellen een winkel in lopen. echt niet goed voor mijn hart.
Hier heeft ze het ook gedaan en ik zette haar na een waarschuwing altijd apart en dan moest ze even blijven zitten als een soort time-out zeg maar. Op straat, in de parkeergarage, ergens uit de weg. Het was heeeel snel over. De buggy hebben we geprobeerd maar het was zo lastig om d'r dan in de buggy te krijgen omdat ze er echt alles aandeed om dat te voorkomen. De buggy staat al sinds ze net 2 is in de schuur.
Als jij je zoontje weer terug krijgt in het winkelwagentje is hij niet zo sterk als de mijne denk ik, want no way dat ik hem er in krijg als hij het niet wil hoor. Onmogelijk. Verder eens hoor, als mijn zoontje gaat liggen ga ik gewoon verder boodschappen doen trouwens, hij komt er vanzelf wel aan.