Hoi dames, Ik hoop hier wat adviezen te krijgen. Mijn dochter is nooit een supergrote eter geweest, maar het lijkt steeds slechter te gaan. Het lijkt wel of ze steeds minder lust. Op haar brood lust ze alleen nog maar hazelnootpasta, kaas, ei en (vega) worst. Liefst alleen nog maar hazelnootpasta. Fruit eet ze alleen nog maar banaan, terwijl ze vroeger appel, mango, peer en andere dingen ook goed at. Ook kon ik haar vroeger een komkommertje geven, of een stukje rauwe paprika. Rijstwafels was ze dol op, ineens wil ze die niet meer. Avondeten gaat meestal ook heel slecht en lijkt ze ook dingen die ze eerst lustte niet meer te eten. Gisteren heeft ze één hapje rijst op. In de kerstvakantie is ze heel ziek geweest en rond sinterklaas was ze ook ziek, ze heeft toen heel veel moeten spugen. Echt ieder uur spugen, was ontzettend zielig. Sindsdien lijkt ze meer moeite te hebben met eten. Soms neemt ze een hap van iets, begint dan te huilen en dan wil ze het uitspugen. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet doen. Aanmoedigen om toch op te eten (dit lukt haast niet) of uit laten spugen. Ik geef haar maar af en toe een knijpfruitje met groente, dat lust ze wel. Maar ik vind dat eigenlijk babyvoedsel, niet voor iedere dag. Aan tafel is de gezelligheid ook steeds verder te zoeken, ze klaagt dat ze honger heeft maar wat wij haar geven wil ze niet eten. Het lijkt wel of ik haar opnieuw moet leren eten, maar hoe pak ik dit aan. Ze at zo goed met de pot mee, ik kan toch niet weer alles gaan pureren enzo. Of komt dit vanzelf goed en moet ik dit (het spugen, het huilen omdat ze honger heeft en het niet willen eten van gezonde dingen) gewoon negeren en wachten tot het voorbij is. Groetjes Aislyn
Volgens jij heeft elk kind dit wel eens... Ik boor in ieder geval vaak ouders van kleine kinderen zeggen: mijn kind eet alles (die van mij ook trouwens ) Maar er komt een tijd (kijkend naar m'n oudste) dat ze opeens niet veel meer gaan eten, ook omdat ze denken dat ze daar macht over kunnen uitoefenen. Bij ons is het, met gewoon normaal erover aan tafel doen (in ieder geval geen alternatieve dingen geven, niet dwingen, negeren) weer overgegaan en eet hij alles weer.....
Misschien is haar maag ook nog wel overstuur. Wat ik bij mijn dochter altijd doe als ze niet wil eten is niet pushen, wel aan tafel laten en niks tussendoor geven. Ze krijgen vanzelf honger en zien dan ook dat als ze niet eten de lekkere kleine tussendoortjes ook niet gebeurd. Vaak word mijn dochter dan in eerste instantie boos, maar na een weekje een boos kind te hebben gaat ze vanzelf alles weer eten en ziet ze dat ze de lekkere dingen tussendoor ook verdien. Als ze niet gegeten heeft krijgt ze van mij ook geen toetje. Heel soms probeert ze het nog weleens maar op het moment dat ik haar bord aan de andere kant van de tafel zet en zeg dat ze niks tussendoor dan ook krijg wil ze haar bordje terug en eet ze alles op.
Weet je wat het bearnaise syndroom is? Als je ziek bent geweest en moest overgeven, dit toeschrijven aan wat je daarvoor gegeten hebt (ook als je ziek werd van een virus). Ook dieren doen dit. Kinderen en volwassenen ook. Dus dat kan betekenen dat je iets niet meer lust, omdat je vlak daarna misselijk bent geworden. Het is echt een fysieke reactie. Ik kan me voorstellen dat zoiets gespeeld heeft. Een oplossing heb ik niet, misschien is dit een verklaring. Misschien eens een kinderdiëtist raadplegen? Zal toch vaker voorkomen.
Ik wist niet dat het een naam had, maar ik had daar wel aan gedacht. Ze heeft wel honger, want ze vraagt de hele tijd om eten.
Wat ontzettend sneu voor jullie! Kun je niet iets combineren wat ze wel lust met wat ze niet lust. Dus rijstwafel met kaas (of hazelnootpasta...) totdat ze de rijstwafel weer lust? Anders toch echt hulp zoeken. Klinkt een beetje zwaar misschien.
He aislyn, Wij hebben een beetje betzelfde probleem. In de kerstvakantie is ze een week goed ziek geweest. Niet spugen maar gewone griep en at bijna tot niets meer. Soms een droog broodje of een snoepje en verrder alleen maar gedronken die week. Sinds toen is ze heel kieskeurig in haar menu. Op brood is het alleen leverpastei of smeerkaas. Fruit alleen banaan of mandarijn en avondeten eet ze voornamelijk vlees en pasta. Terwijl ze voorheen heel veel soorten fruit at, verschillende soorten kaas en vleesbeleg em was avondeten nooit een probleem (rijst lasta aardappels groente etc) Honger heeft ze wel want ze vraagt vaak genoeg om een snoepje of ze vraagt om een boterham/fruit maar eet het vervolgens gewoon niet op. Ik denk zelf dat het een fase is.. Met de maaltijden bieden we haar gewoon eten aan wat wij ook eten. De eerste reactie is dan nee en daar laat ik het bij. Ik laat het staan totdat wij klaar zijn. Soms pakt ze dan als wij het bijna op hebben toch, en eet ze een klein beetje. Soms houdt ze vol en eet ze maar 1hap. Als wij klaar zijn haal ik het weg. Ze mag dan kiezen een stuk fruit of kommetje yoghurt of vla. Vaak kiest ze en eet ze het weer niet op. Ik negeer het "nee" zeggen en benoem wel dat ik het jammer vind dat ze het vraagt maar niet op eet..geen idee of dit helpt maar 1. Ik wil haar wel iets aanbieden en 2.ze moet weten dat het niet "klopt" zeg maar. Hopelijk door deze manier van reageren hoop ik geen negatieve lading te geven aan het eten en hopen we maar dat het een fase is.. Ik weet niet of je iets aan mijn verhaal hebt, maar ik lees wel veel van dit soort probleempjes met eten rond deze leeftijd.
Hee Ukkie, Toevallig dat het bij jou ook na een griepje is begonnen. Kieskeurigheid hoort misschien ook een beetje bij de leeftijd, maar ik vind het zo vreemd dat ze dingen niet meer lust die ze eerst wel lust. En dan wordt het lastig om gezonde tussendoortjes te verzinnen. Ik vind het heel lastig hoe ik er aan tafel het beste mee om kan gaan. Aan de ene kant ben ik bang dat ze negatieve assocaties bij het eten gaat krijgen, aan de andere kant maak ik me zorgen om wat ze binnen krijgt, en als ze niet proeft gaat ze het ook niet opnieuw leren eten. Gewoon negeren aan tafel is lastig, want ze is nou niet bepaald rustig als ze honger heeft maar niets ziet wat ze lust. Dan begint ze te huilen en niet zo zachtjes ook. We zeggen nu dan maar dat ze een paar hapjes moet proeven en dan mag ze na het eten wat lekkers. Het voelt als omkopen en dat wil ik liever niet, maar weet niet zo goed wat verder te doen. Ik blijf hopen dat het een fase is die gauw overwaait.
Het laten proeven zal geen negatieve eetassociatie oproepen hoor...dat is meer als je dwingt een half of heel bord op te eten. Proeven moet je meer zien als regel net zoals: we mogen niet slaan...ik zou alleen niet meer belonen na het proeven dan proeft ze daarom en niet omdat het "normaal" is. En door te zeggen, we proeven ....hapjes geef je haar daarna het heft in eigen hand, na het proeven bepaald zij of ze verder eet. De eerste keren doet ze dat natuurlijk niet maar zodra ze merkt dat zij bepaald en door het proeven weet ze wat ze lekker vindt zal ze bepaalde dingen wel gaan eten.