Herkenning??! Onze dochter wordt negen van de tien keer eerst heel boos als ze een cadeau krijgt. Vanmiddag kreeg ze een badjas van een vriendin. Ze kijkt er na, is even stil en wordt daarna boos. Gooit de jas weg en roept stommerd tegen de vriendin. Na een tijdje draait ze bij en vindt ze het cadeau leuk. Dan bedankt ze de vriendin ook. Ik kwam thuis en had een dvd van Dik Trom meegenomen (haar lievelings!). Ze neemt hem aan, zegt niets, wordt boks en gooit hem in de prullenbak. Even later haalt ze hem er uit en zegt dat ze het zo'n leuke film vindt. Wij zijn er inmiddels aan gewend maar ik schaam me dood tegenover anderen die haar iets geven. Zo'n reactie, toch bijzonder? Ze weet het zelf ook maar doet het telkens weer. Tips?
geen ervaring mee want mijn zoontje is nog een beetje kleiner, maar klinkt een beetje als of ze niet weet wat ze met haar emoties aanmoet op zo'n moment. Wat zegt ze zelf als je haar vraagt waarom ze dat doet? Kan ze goed met veranderingen om gaan? Ik zelf kan erg slecht tegen verassingen en/of veranderingen. Ik vind het enerzijds echt wel leuk om een cadeautje te krijgen, maar ook een beetje niet omdat ik nooit weet hoe ik moet reageren en daar echt een beetje van in de stress schiet Misschien heeft je dochter dat ook een beetje maar uit dat redelijk heftig?
Oh zo herkenbaar bij mijn zoontje. Maar hij weet ook vaak niet goed hoe om te gaan me zijn emotie. Als ik bijvoorbeeld boos word of hem ergens op wijs weet hij niet hoe hij zich moet gedragen van dchaamte of boosheid en gaat dan best raar doen. Maar bij ontvangst van cadeaus dus ook maar niet altijd. Hij is wel een stuk jonger.
Oh ehhh er staat geen leeftijd genoemd . je zei 9 vd 10 keer en ik heb dat opgeslagen als 9 jaar haha. Dus weet niet of mijn zoon veel jonger is.
Ze is vier jaar. Ja, ik denk ook dat ze haar emoties niet kan plaatsen op zo'n moment en daarom boos wordt. Maar ik vind het zo gênant tegenover anderen.
Op die leeftijd reageren kinderen op zich wel vaker uit emotie, maar kunnen ze denk ik ook wel leren om dat een beetje in te houden. Je zegt dat ze het zelf ook wel weet, dat het geen fijne reactie is. Misschien kun je haar helpen die reactie een beetje in toom te houden, door vooraf met haar te bespreken hoe ze kan reageren. (Wel even de mensen in je omgeving inseinen, dat ze niet zomaar iets geven maa het vooraf even aan jou melden.) Dan kun je even met haar in gesprek gaan: "... Heeft een cadeautje voor je meegenomen. Dat is lief hè? Wat ga je straks doen als je het cadeautje uitgepakt hebt?" Geef haar dan ook even de tijd. Als ze bij voorbaat aangeeft dat ze het cadeau echt niet wil, kan je misschien beter even wachten. Vraag dan na een uurtje nog eens: "Weet je nog dat ... een cadeautje voor je heeft meegenomen. Wat vind je er van? Ben je benieuwd wat voor leuks er in zit? Wil je het nu wel uitpakken?" Dan heeft ze het even kunnen laten bezinken, misschien wil ze het dan wel uitpakken. (En dan kun je alsnog de manier van reageren even bespreken.) Als je dit een aantal keer zo doet, help je haar denk ik om op een wat makkelijkere, veilige manier te leren hoe ze hiermee om kan gaan.
Mijn zoon had het ook met sinterklaas en toen werd het hem gewoon te veel. Sinterklaas had alles meegenomen waar hij om gevraagd had. Eerst werd ie boos, daarna beetje huilen en daarna blij. Dus ik denk idd dat ze gewoon niet weet hoe ze er mee om moet gaan.
Mijn kinderen waren en zijn ook niet gelijk super blij met iets wat ze super graag zouden willen hebben. Meestal draait het binnen een paar dagen wel bij. Oude vertrouwde spelen ze vaak eerst mee en daarna vaak pas met het nieuwe. Oude dvd.s zijn vertrouwd en nieuwe die ken ik nog niet.!! Ook al staat mijn favoriete prins of prinses op het hoesje. Ik zeg of deed vaak van heb een verassing wil je die zien? En dan het cadeautje geven de tijd nemen om het uit te pakken en zelf er niet helemaal bij staan van het leuk jou favoriete ( dvd) wat leuk he. Maar heb maar geleerd om maar even niks te zeggen. Wel is het vervelend als ze iets van andere krijgen je kan ze wel leren om toch dank je wel te zeggen ook al lijken ze er niet blij mee.
ooh dit had ik vroeger (tot een jaar of 10 sorry) ook. Niet tegen verassingen kunnen. Of het nu mooi of niet was, als het een verassing was werd ik boos, is wel over gegaan hoor
Ik denk dat ze wordt overvallen bij cadeaus en uit eerste reactie boos wordt. Later is ze er wel blij mee gelukkig.
Je zou in elk geval van tevoren tegen degene met het cadeautje kunnen zeggen dat ze niet moeten schrikken als je dochter een beetje onverwacht reageert. Dan hoef je je er ook niet voor te schamen.. (hoeft sowieso niet, natuurlijk, maar dat maakt het voor iedereen misschien een beetje minder beladen) Ik denk ook dat de manier die tupp heeft beschreven wel goed is, om het onverwachte er zo wat af te halen. Zelf geen ervaring mee, lijkt me lastig. (wel een dochter die op andere dingen 'vreemd' kan reageren, zij heeft ook wel eens moeite om verrassingen te hanteren. zoon niet, die vindt alles best en leuk, en is altijd 'meester van de situatie'.)
Ik denk inderdaad dat ik mensen maar even ga 'voorbereiden' op haar reactie. Dat scheelt mij irritatie en schaamte. En ik zal mijn dochter vaker uitleggen dat het voor een ander niet leuk is als ze boos wordt en haar vragen waar ze bang / boos / verdrietig van wordt.