Mijn zoon is 4 jaar en 1 maand en kan goed praten. Tenminste.. Hij kent veel woorden en als hij iets niet weet vraagt hij wat het betekent en hoe je het uitspreekt en herhaalt het dan. Dus dat zit wel goed. Maar als hij iets aan het vertellen is tsjah hoe moet ik het uitleggen.. Dan blijft hij "hangen" dus niet stotteren maar hij in zn hoofd is het nog niet helemaal verwerkt maar het komt er wel uit zeg maar met als gevolg een heel warrig en onduidelijk verhaal. Als ik dan aan het eind zeg van ok vertel het nig eens maar nu iets rustiger dus eerst even nadenken en dan praten dan gaat het wel goed maar vaak frustreerd het hem ook. Moet er hier iest mee gedaan worden? Of "hoort" dat bij de leeftijd? Heel raar is dat als hij moe is, hij veel beter uit zn woorden komt. Dan kloppen de zinnen helemaal en is het verhaal perfect
Het is voor kinderen van deze leeftijd nog moeilijk om een kloppend verhaal te vertellen. Wat voor ons heel logisch is (het in je hoofd op een rijtje zetten, chronologisch vertellen etc.) moet een kind nog oefenen. Vaak zijn ze heel enthousiast en willen ze teveel tegelijk vertellen. Ik zou hem het verhaal niet 2 keer laten vertellen. Het plezier en het oefenen van verhalen vertellen moet blijven en frustratie zou ik persoonlijk uit de weg gaan. Je kunt hem misschien wel even onderbreken en iets zeggen als 'dus je was naar ... geweest. en dan een vraag stellen bv wat heb je daar gedaan?' Maar joh, geef hem lekker de tijd. Voor je het weet is hij groot en mis je dat brabbelende mannetje
haha als ze iets heel spannends willen vertellen dan kan dat gebeuren. een vriendin van me hft n tip van haar moeder gekregen: zeg gewoon hi-hi en jaa,ok etc; alsof je begrijpt. het zou goed gaan, en als het niet goed gaat dan vertelt het kindje zelf nog een keer. maar hem nog een keer laten vertellen op een duidelijke manier kan veel stress geven zodat het kindje op een gegeven moment niet meer durft spontaan te praten. mijn zoontje heeft ook dat soort momenten, dus, ik doe alsof ik hem begrijp en wanneer het blijkt dat ik het niet goed snap dan vertelt hij op een betere wijze. ik probeer dus hem niet te storen. een tip dus van oma's tijd met veel kinderen en 1 moeder die het allemaal moest volgen!
Een hele goede tip Belize, ik betrap mezelf op dat ik mijn zoontje vaak vraag om het nog een keer te vertellen of uit te leggen. Meer omdat ik inhoudelijk wil reageren maar soms geen touw aan vast kan knopen.
Hier werkt 'haha', 'ja', enz niet altijd. Dan klopt het verband waarschijnlijk niet en dan wordt hij boos. Dan zeg ik rustig dat ik het niet begrepen heb en vraag ik of hij het wil verhalen. Dat doet hij dan ook en is dan trots dat ik hem dan wel begrijp. Maar in alle andere situaties laat ik het hem niet herhalen. Hooguit dat ik de zin in een bevestigende vorm zelf herhaal.
haha ik bedoelde niet dat jij zo doorgaat hoor. wanneer hij zelf door hebt dat jij niet begrepen hebt, als het goed is vertelt hij uit zichzelf weer op een betere wijze. boos maken is niet de bedoeling, soms beken je gewoon dat je niet zo goed begrepen hebt. ('ik begrijp er niks van' is weer te heftig om te zeggen bijvoorbeeld="ik begrijp het niet helemaal goed schat, wat wilde je zeggen?"etc) maar heel belangrijk is het dat het kindje niet boos wordt natuurlijk. dat moet jij dus regelen. en tja, niet meteen boos worden wanneer iemand je niet begrijpt is ook belangrijk om te oefenen vind ik. ik zeg dan 'niet boos worden, want dan begrijp ik helemaal niks meer van wat je zegt'. help mij te begrijpen dan... zoiets. het moet gewoon niet stressvol zijn vr de kleintjes. moeilijk hoor om dat goed te regelen...; soms zeggen ze ook dingen die zij zelf ook niet snappen.....
Hier gebeurt het ook af en toe, maar wat dan grappig is, is dat ze zelf soms heel hard moet lachen en dan zegt, nee dat klopt niet en het dan goed zegt. Of je ziet haar denken, zegt hun, en zegt het dan opnieuw. Is vanzelf zo gegaan zonder dat ik hier echt iets aan heb gecorrigeerd, dus zal vanzelf wel goed komen toch.
ts, hier hetzelfde (gehad), mijn dochter was iets jonger...dit was een half jaartje voor ze naar school zou gaan. Ik ben doorverwezen naar een logopediste en zij hoorde al direct dat het geen stotteren was idd. Ze heeft allerlei gesprekjes gevoerd en spelletjes gedaan met mijn dochter. Daaruit bleek dat haar taalontwikkeling/woordenschat prima ontwikkeld was en dat ze veel dingen snapte. Maar het probleem lag er (wat jij zelf al zegt) dat haar koppie sneller ging dan haar mondje Met denken was ze al verder dan met praten en dat liep dus niet lekker. De tips die wij hebben gekregen: - zorgen dat ze taalkundig uitgedaagd blijft, dat haar hersentjes bezig blijven - zelf overdreven langzaam praten en goed articuleren...echt in het begin hoor je jezelf, maar op een gegeven moment went het - altijd maar 1 startvraag stellen: dus als hij uit school komt NIET :"hoe was het, leuk gehad, met wie heb je gespeeld??" want bij onze dochter was het probleem dat ze eigenlijk al antwoord wilde geven op: "hoe was het". Maar dan kwamen er eigenlijk nog 2 vragen, waar ze ook antwoord op wilde geven en dan gaat het mis". Dus eerst helemaal uit laten vertellen. - kindje rustig de kans geven om te vertellen..dus niet al gaan antwoorden als je weet wat er gaat komen en niet onder het hakkelen door ff iets anders doen als het te lang duurt. Een kindje ziet en voelt dat en wordt dan onzeker. Hier heeft het super geholpen..ze waarschuwde mij wel voor een terugval als haar broertje geboren zou zijn, ik was toen nog zwanger, en dat gebeurde ook. En nog een klein terugvalletje de 2 weken hiervoor toen ze in groep 2 begonnen is. Maar verder gaat het super.
Supergoeie tips! Dank je. Ik doe idd wat langzamer praten ook met voorlezen een beetje overdreven langzaam en heel duidelijk. Ik ga het allemaal in de praktijk gooien
Ik moest gisteren zo erg lachen hier Ze kwamen uit school en hadden een nieuwe uitspraak opgepikt. Op alles wat ik vertelde zeiden ze 'dat is vet maM (dus niet man haha)' Ik schrok eerst even, vind het geen taalgebruik voor groep 1 (en uberhaupt net), maar ok. Dus op gegeven vroeg ik aan mijn dochter 'Is dit vet dan?' (het ging om een foto). 'Nee, de foto is niet vet... eehhhh...ik snap het ook niet mama' hahahaha het was zo aandoenlijk, en meteen was de uitspraak einde verhaal, ze hadden door dat het nergens op sloeg .