Durf het bijna niet te typen maar vind mijn peuter momenteel vaak écht niet leuk... Ze huilt echt ontzettend veel, vermaakt zich geen seconde zelf en als ze iets wil kan ze het niet normaal vragen maar alles gaat om dat zelfde huilerige, jengelende, drammerige toontje. Probeer te negeren waar kan, beloon positief gedrag enz maar merk dat het me steeds meer opbreekt en dat ik soms echt op kan zien tegen een hele dag met haar. Vanavond kreeg ze weer een mega hysterische bui omdat ze speelgoed van haar zusje afpakte en ik zei dat ze dat niet mocht doen omdat zusje er mee speelde en dat ze misschien samen kon spelen. Ze ging volledig door het lint en heeft, niet gelogen, echt een half uur lang geschreeuwt, gekrijst en was niet meer voor reden vatbaar. Ze huilt ook echt om alles. Als ik maar iets zeg dat het niet mag, als iets niet gaat zoals zij wil, als iets niet lukt enz. Iemand herkenning? En tips om er mee om te gaan? Zou zo graag mn vrolijke meisje weer terug willen..
Wel herkenbaar, en wilde je toevallig van de week nog PB'en omdat ik me kon herinneren dat je dit eerder hebt gehad met Elin en Danique nu zo een fase had. Wilde weten wat jij toen had gedaan. Maar zo te lezen...zit Elin nu ook weer (of nog steeds misschien wel) in die fase. Misschien hoort het dan een beetje bij de leeftijd? Danique vermaakt zichzelf ook totaal niet en kan overal om huilen. Staat continu aan mijn arm en been te trekken en is vooral de hele dag ontevreden. Ik sta een klein vreugdedansje te doen als ze zich 5 hele minuten zelf vermaakt en ben over het algemeen blij als het bedtijd is. Tips heb ik niet echt. Ik probeer er zoveel mogelijk op uit te gaan. Al zal dat met 2 kindjes bij jou niet meevallen misschien. Enige tip: veel duimen dat deze fase snel weer voorbij is
Heel herkenbaar. Helaas. Maar het enige wat hier helpt is erop uitgaan. Afleiding. En af en toe en op een aandacht. Dan kan ze daarna soms weer even zelf spelen.
Klopt, erop uit gaan helpt wel wat. Al kan een ritje supermarkt al vreselijk vermoeiend zijn omdat ik zeg dat ze geen eigen wagentje mag, huilbui 1. Vervolgens wil ze een toetje uitzoeken, vind ik niet nodig, huilbui 2. Ze wil in de supermarkt blijven, ik wil naar huis en zeg dat ik dan wel alleen ga, huilbui 3. En zo kan ik wel even doorgaan. Van de week Ballorig. Mevrouw weer zeuren want moest en zou in de draaimolen maar daar moet geld in dus ik zei dat ze niet mocht en dat we samen op de trampoline konden gaan. Niet goed en rest vd ochtend in Ballorig heeft ze gehuild en gedramd om die draaimolen... Eveline herkenbaar dus. Misschien idd de leeftijd en hebben we beiden gewoon echt pittige dametjes..
O dat supermarkt verhaal is drama. Ballorig ga ik niet meer naartoe. Dan wil ze namelijk in het gedeelte voor de grotere kinderen en daar kan ze niet alleen in dus huilen. En ik ga geen 3 uur zelf daar achter haan aan klimmen/rennen en haar overal optillen dus weer huilen. Als ze een poepluier heeft en we die daar even moeten verschonen, huilen. Als ik even wil dat ze een slokje drinkt, huilen. Als we naar huis gaan ehhhhh drama. Zwemmen doe ik ook niet meer. Nadat ze een keer zo hard gekrijst en gesparteld heeft dat ik haar niet eens aan kon kleden, heb ik het opgegeven. Mevrouw wilde niet naar huis. Ik ga wel vaak gewoon een rondje wandelen (al moet ik haar de laatste tijd vaak dragen en heb daar dan ook niet altijd zin/kracht/energie voor dus dan is het weer huilen) of naar de speeltuin op de hoek. Soms nodig ik ook een vriendin uit met haar dochtertje en dat gaat wel goed. Ook het speeltuintje op de hoek vindt ze prima en daar kan ze op alle toestellen zelf klimmen sinds kort dus hoef haar niet overal bij te helpen. En vaak ga ik ergens ook op bezoek als ik een vrije dag heb. Ik zit nu ook al te bedenken wat we morgen moeten gaan doen. Manlief wil niet naar zwembad of strand (geen idee hoe de weersverwachting uberhaupt is) en ik wil niet thuis blijven...want ik moet haar continu verwachten terwijl manlief lekker relaxt op de bank kan liggen. Waar zit toch dat verschil...
Oja, en de televisie gaat weer vaker aan dan me lief is...maar ik ben vaak gewoon zoooo moe en rond 15/16u zelf ook chagrijnig dat ik de tv maar aan zet. Dan hoor je haar niet...
En ja, zo gaat het hier exact hetzelfde bij Ballorig of bij het zwemmen dus mn lol is er snel af. Ik heb ook nog een dreumes die aandacht verdient maar haar grote zus slokt momenteel al mn energie op.
Het duurt hier al zolang en wordt alleen maar erger ipv beter dat ik echt inmiddels wanhopig ben. De dag is net een uur oud en ik kan nu het gehuil al niet meer aanhoren en weet niet hoe ik met dr om te gaan. Haat aan de peuter puberteit.
Ik denk dat dit echt bij driejarigen hoort. Vooral nu we bezig zijn met zindelijkheid erg vervelend, want bij ieder zeurgeluidje denk ik dat hij moet plassen. Ik probeer alles heel duidelijk voor hem te maken. Een duidelijk ritme met veel activiteiten erin gepland, veel samen doen. En als er echt niks is (hij heeft geen pijn, is niet echt verdrietig, heeft geen tranen maar maakt wel huilgeluiden) dan zet ik hem op de gang als hij door blijft zeuren, want daar zit ik niet op te wachten. Huilen mag zeker, steun krijg je als je verdrietig bent, maar er wordt niet de hele dag aan één stuk gezeurd, dat vind ik niet sociaal wenselijk.
P. S. Voorbereiden is ook belangrijk. Dus als we bij de winkel vandaan komen, zeg ik alvast: "Straks als we thuis zijn, dan heeft mama de handen vol, dus moet je helemaal zelf de trap op klimmen naar de deur." Dat scheelt heel wat gezeur. Gewoon volhouden en duidelijk zijn.
Ik herken het ook... Naast het drammen, huilen en zeuren is ze het ook echt met alles wat ik zeg niet eens. Maakt niet uit wat het is maar ze is het gewoon niet eens.. Ook maakt ze alles kapot, straf helpt niet eens wat ze maakt 5 minuten later weer wat kapot en vraagt dan zelf om straf..! Ze doet er alles aan om dwars te zijn lijkt het wel... Hier helpt het voor een paar minuten als ik op ooghoogte voor haar ga staan en haar strak in de ogen kijk en aanspreek dat ze normaal moet doen of dat ze anders straf krijgt.. Als we buiten zijn doe ik hetzelfde alleen zeg ik dan dat we naar huis gaan ipv van dat ze straf krijgt.... Verder helaas geen tips voor je... Ik weet zelf ook niet wat ik ermee aan moet!
Hier ook zo maar wij accepteren het niet altijd. We leren haar als iets niet lukt of ze wil iets om het dan gewoon te vragen. Mama wil je me even helpen bijvoorbeeld. En dat werkt wel. Maar ze kan zomaar van iets kleins helemaal ergens van overstuur raken. Hier speelt ook de vermoeidheid een grote rol want ze slaapt in de middag helaas niet meer. Maar af en toe kan ik het ook echt niet hebben. Het is een fase dus het hoort erbij. ......
Hier een jongere peuter (25 maanden) maar herken het deels. Het is erg verbeterd omdat ze opeens veel meer praat en zich dus beter duidelijk kan maken. Verder ben ik erg van het pick your battles. Dat supermarktverhaal bijvoorbeeld, ik had haar denk ik wel een toetje laten uitzoeken. Waarom niet. Niet dat ze overal haar zin in moet krijgen, maar als ze wat autonomie krijgt en het gevoel heeft dat ze echt mee mag helpen, is ze veel gezelliger en gezeglijker. Overigens bepaal ik nog steeds welk toetje we meenemen, ze mag kiezen tussen een selectie die al gemaakt is. Verder is nee gewoon nee, en huilen om alles kan ook op de gang. Gaat je dochter naar een kdv of de psz? Kan het ook deels verveling zijn?
Ze gaat 1 dag naar een gastouder en 2 ochtenden naar de psz alleen nu niet ivm vakantie. Toetje uitzoeken prima maar zij wilde een hello kitty toetje met smarties en ik vind al dat snoep niet nodig...
Oh oh oh wat een herkenning lees ik hier! Zelfs dat van de tv aanzetten, dat gebeurt hier nu ook vaker dan de bedoeling is. Tips heb ik niet echt. Enige wat hier wel helpt is dat ik hem veel met alles laat helpen. Hij helpt graag met wat ik ook aan het doen ben. Boterham smeren wil hij bijvoorbeeld graag zelf doen, dus ik laat hem de boter smeren (met plastic ikea mes) en ik doe het beleg. Boodschappen mag hij scannen en in de kar doen, zo blijft het boodschappen doen leuk. Maar oh wee als iets niet naar zijn zin gaat...
Dan denk ik dat het ook wel door de vakantie komt. En ja, een ongezond toetje had ik ook niet toegestaan. Ik probeer het te voorkomen door voor het schap al te zeggen dat ze dit of dat toetje mag. Verder lijkt het me ook een leeftijdsding, wel heel vervelend natuurlijk.
Hier ook gehad. Erg herkenbaar hoor!! Een jaar geleden tot kort geleden zat ik er ook middenin en keek soms uit naar de dagen dat ik mocht werken omdat het enorm van me vrat. Heb eens een tip gekregen en altijd blijven onthouden: je moet doen wat werkt. En je kindje misschien wat meer uitdagen (werkte hier ook) en nog een tip waar ik veel aan heb gehad is niet overal meer op te reageren, ik ben altijd erg oplettend en signaleer alles. Wat meer negeren werkte ook! Nadat ik een poosje met haar had gespeeld duidelijk gemaakt dat ze zich nu even zelf moest vermaken. Succes!! Gaat echt weer voorbij! Sommige mama's moeten wel een hele lange adem hebben..