Hoi meiden, Zit met iets in de maag, misschien dat jullie zeggen meid geloof me "tis een fase" Gisteren hadden we een bbq bij "verre" familie. De bbq begon om een uurtje of 15.00 we hadden besloten dat ze in de auto kon slapen op weg daar naar toe, was toch 1,5 uur rijden. Gelukkig heeft ze heel de weg geslapen zonder problemen. Sterker nog we moesten haar in Nijmegen wakker maken Bij de bbq aangekomen kroop ze helemaal weg bij papa ze was onwijs "verlegen". Dat heeft ze wel vaker, maar na 5 minuten is dat wel over en rent ze vrolijk rond. Ze is een rammetje en echt een ondernemende pittige peuter. Maar gisteren herkende we haar echt niet. We zijn na 1 uur maar weer richting huis gereden ze heeft namelijk 50 minuten gehuild en wilde alleen maar bij papa of mama zijn. Ze wilde niet met de kindjes spelen helemaal niets.... Op een gegeven moment zie je ook dat andere mensen gaan irriteren, misschien ook wel een beetje logisch. Ikzelf werd ook emotioneel van het balen dat we niet gezellig konden blijven. Oh oh meiden zeg alsjeblieft dat dit herkenbaar is en dat dat overgaat!? Nogmaals ze is wel vaker "verlegen", maar dat is hooguit 5 minuten en dan deelt ze in principe de lakens uit Sorry voor het lange verhaal, maar zit er echt mee! Liefs Oogappel
Zou kunnen heb ik ook aan lopen denken, maar toen we thuis waren was alles weer goed! Weer de gezellige meid zoals we haar kennen... Als ouders ben je ook altijd maar op zoek naar redenen, maar waar ik bang voor ben is dat je straks niet meer naar feestjes kan....misschien draaf ik door
Hoi hoi, Wel herkenbaar hoor. Mijn dochter is normaal ook erg ondernemend en kletst er flink op los. Wij waren afgelopen zaterdag ook bij een barbecue met wat mensen die ze niet zo goed kent. Ze was wel aan het spelen, maar heel stilletjes, er kwam geen woord uit. Op een gegeven moment is ze gevallen en had zich best pijn gedaan. Normaal gesproken als ze zich pijn doet kan ik het aan de andere kant van het huis wel horen, zo hard kan ze dan huilen, maar nu helemaal niet, alleen een hele dikke pruillip en ze wilde bij mama zitten, waarbij ze bijna in me wegkroop en heel stilletjes zat te snikken met haar gezicht in mijn nek verstopt. Net alsof ze helemaal geen geluid durfde te maken bij andere mensen. Ik vond het ook raar, maar ik hoop een beetje dat het een fase is, waarbij het onbekende een beetje akelig is? Ivka
hier ook herkenbaar. Mannetje kletst 100 uit, hangt vaak de clown uit maar bij vreemden kruipt ie bij papa of mama in de armen. Meestal gaat het over en bij sommige mensen/plekken helemaal niet.
Kan het niet zijn dat ze gewoon heel naar wakker werd. Je schrijft dat je haar bij aankomst wakker moest maken, dus misschien was de overgang wel erg groot van diep slapen naar een boel vreemde mensen. Vervelend he als je het gevoel krijgt als mensen zich gaan irriteren aan je kind. Je gaat je dan helemaal zo onmachtig en onzeker voelen. Weet wie weet voelde je dochter dat wel aan en versterkte dat haar gedrag alleen maar.
Hier gebeurd het ook weleens, meestal willekeurig. Maar zo uit de slaap, uit de auto, zo de drukte in, kan best een shok zijn. Meestal zonder ik me op zo'n feestje eerst nog even af, voordat ik de menigte inga. En vooral op schoot houden, totdat ze zelf aangeeft van schoot te willen. Hoe graag opa's oma's etc ook willen knuffelen. Het kind moet zich eerst weer even veilig voelen!
Eigenlijk is het ook helemaal zo gek niet dat onze peuters hier ' last' van hebben. Je bent nog zo klein en dan sta je opeens tussen allemaal grote, onbekende mensen. Dan is het toch ook het fijnste om je te verstoppen bij degene die je het liefste is, je papa of mama? Er komt vanzelf een tijd dat ze niet meer bij ons op schoot willen en mama en papa maar stom zijn.
Ik herken het ook hoor! Heb al meerdere keren meegemaakt dat mijn zoontje pas na uren los kwam en het leuk begon te vinden. En dat is dan net het moment dat ik weer naar huis wilde...