De laatste weken is mijn kleine ventje niet zo lekker in zijn hum. Nu uit zich dat op verschillende manieren en het kan verschillende verklaringen hebben. Willen jullie eens meedenken? - hij huilt veel op de opvang, zegt dat hij mama mist - Slaapt slecht, regelmatig uren wakker snachts en komt uiteindelijk bij ons in bed (vraagt hier niet om) - hij eet minder - kan minder lekker spelen thuis, wil vooral veel bij me zijn - vandaag is oma er en zelfs dan is hij soms huilerig en heeft het veel over mama - is weer regelmatig Nu zijn er een aantal veranderingen geweest en gaande die wellicht een verklaring zijn. - we gaan volgende week verhuizen, dus druk met inpakken, bij het nieuwe huis kijken enz - ik ben zwanger, al besteden we daar zo min mogelijk aandacht aan omdat ik bang ben dat het anders teveel wordt. - er komen weer kiezen door - hij is vorige week geopereerd en heeft buisjes gekregen, wellicht heeft dit ook inpact. Hij heeft hierna 2 nachten echt goed geslapen maar werd toen strontverkouden en slaapt sindsdien dus slecht. Ik voel me nu steeds schuldig om hem weg te brengen naar de opvang, morgen gaat hij wennen op zijn nieuwe schooltje 2 uurtjes. Maar ergens denk ik dat het ook heel goed door die kiezen kan komen en dan maak ik het zwaarder dan het eigenlijk is. Wie heeft een idee?
Ik kan me best voorstellen dat dit echt heel erk veel tegelijk is! Verhuizen.. er komt een baby aan! Wennen op de nieuwe school, geopereerd.. Die kiezen kijken mij in het niet vallen bij dit allemaal.. Begrijpt hij het als je alles goed uitlegt? Wat er allemaal gebeurt, in welke volgorde en dan jij altijd weer terugkomt? Ik las eens ergens dat een moeder een hartje op de arm van haar kind tekende voor het wegbrengen, als een soort knopje, zo wist hij dat mama altijd aan hem dacht. Dit hielp bij mijn dochter ook heel goed. Sterkte hoor! Het is wel heel veel allemaal! Ook voor jullie!
Bedankt voor je reactie! ik vind het zelf ook erg veel de buisjes kwamen er ineens tussendoor, hij had maandelijks oorontsteking dus konden niet langer wachten. De baby heeft hij het bijna niet over en wij ook niet. Het verhuizen wel. Kan heel goed dat hij daar wel moeite mee heeft. Ik weet alleen neit zo goed wat ik moet doen om hem gerust te stellen. Misschien inderdaad duidelijker maken dat mama altijd weer terug komt.
Mijn zoontje heeft ook zo’n fase gehad. Ik was al iets verder in de zwangerschap en nam hem eigenlijk vaak mee op controle, tot hij ineens dwars ging doen. Tegen mij heel bijdehand maar als ik weg wilde klampte hij zich aan me vast. Ik heb hem toen geprobeerd in Jip en Janneke taal uitgelegd dat mama nooit zomaar weg gaat en ik heel veel van hem houdt. Het hielp wel, tot nu maar nu is het volgens mij meer het fysieke stukje waar hij me om uitdaagt. (Weglopen tijdens verschonen dat soort dingen)
Ja dat zou uiteraard ook kunnen al heb ik niet het idee. in de nacht zeurt hij ook niet om bij ons te komen, komt zijn bedje ook nooit uit. Is verder ook niet lastig maar gewoon heel erg bezig met zijn mama
ik vermoed dat al de veranderingen een beetje de oorzaak zijn. Maar je moet je niet schuldig voelen. Het is een fase en het gaat over
Een verhuizing kan wel impact hebben hoor! Hij voelt waarschijnlijk aan dat er iets gaat gebeuren en veranderen, maar heeft geen idee wat. Hoe spannend is dat.. Ik zou hem er vooral bij betrekken. Rij eens met hem langs jullie nieuwe huis, uitleggen dat jullie daar over .. weken/maanden gaan wonen. Dan nemen we al jou speelgoed mee! Misschien eens samen wat 'inpakken' of iets uitzoeken voor zn nieuwe kamer?
Bedankt dat jullie dit zeggen. Ik probeer hem inderdaad te betrekken, hebben al veel samen ingepakt, zijn al een aantal keer bij het huis geweest en hij vind het daar geweldig. We wonen nu in een appartement en krijgen een huis, de zolder vind hij echt het einde! Dit weekend gaan we ook wat kasten al in elkaar zetten en naar de sintintoch in het nieuwe dorp. Ik zal wel meer aandacht besteden aan het feit dat ik niet wegga en mee ga naar het nieuwe huis enz.
Wat toevallig om dit te lezen! Onze zoon (april wordt hij 2) is momenteel precies zoals jij jouw zoon omschrijft. Hij krijgt kiezen door en heeft daar last van, is prikkelbaar en kan weinig hebben, en wilt graag bij mij zijn maar toch ook weer niet. Wij gaan 7 dec verhuizen van appartement naar een normaal huis en ik merk dat dit hier ook allemaal leeft bij hem in z’n koppie, hoe klein ze zijn. En dan nog sinterklaas er tussendoor en ik ben zeven weken geleden bevallen van de derde wat drukte en onrust met zich mee heeft gebracht doordat we de eerste drie weken veel in het ziekenhuis zijn geweest ivm vroeggeboorte. Ik denk dat je het beste maar mee kan gaan in wat hij graag wilt en veel met hem moet praten en uitleggen, probeer hem zoveel mogelijk te begrijpen. Knuffel!
Dank je wel voor je lieve bericht! Wat toevallig inderdaad! Vandaag is hij wezen wennen op zijn nieuwe schooltje. Ging redelijk, in het begin echt wel moeite gehad maar toen ze buiten gingen spelen was dat als sneeuw voor de zon verdwenen. Toen ik er was om hem te halen wilde hij eigenlijk blijven spelen maar wel als ik bleef.
Ik heb grote gebeurtenissen, zoals verhuizen of logeren (zoon heeft ass) altijd uitgelegd met Bobbi boekjes.Voor mijn zoon werkt het perfect omdat hij dan ook plaatjes erbij ziet.Verhuizen blijft spannend,net als de rest maar met hulp van Bobbi begreep mijn zoon het beter.
Ja Bobbi is een goede, die hebben we inderdaad ook. We hebben weer een hele onrustige nacht achter de rug, toen hij uitendelijk bij ons lag droomde hij over zijn nieuwe schooltje, hij vertelde in zijn slaap nog wat daar was gebeurd.
Dat praten in zijn slaap ken ik ...als het een drukke of spannende dag is geweest neem ik er ,voor hij naar bed gaat,nog ruim de tijd voor om de dag door te nemen.Het haalt een beetje de druk van de ketel zodat hij beter kan slapen.Soms stel ik hem vragen tijdens het lezen van een boekje ,dus spelenderwijs, en dat helpt ook.Ik moet mijn zoon gericht vragen stellen omdat hij maar weinig zelf vertelt ,misschien ook een idee voor jullie?
Ja zeker een goed idee! Ik merk wel dat het vaak langer duurt voor hij het er over heeft. Hij is woensdag wezen wennen en gister ochtend ging hij ineens vertellen. We hadden woensdag avond wel gevraagd hoe of wat maar toen vertelde hij niet echt. Goed idee! we halen hem ook makkelijker naar ons toe in de nacht, hij heeft er echt behoefte aan.
Sinds ik weet dat ik zwanger ben is mn dochter niet meer uit mn buurt te krijgen. Enorme mama kleef. Uitleggen kan ik t nog niet aan dr, daar is ze veels te jong nog voor, dus ze voelt dat er wat is maar snapt niet wát er is. Ik mag nog niet alleen iets weggooien als we met zn allen aan het wandelen zijn en ik even naar de vuilnisbak loop terwijl papa met haar is. Dikke tranen, huilen en naar mij reiken. Idem in de winkel, waar ik ben moet zij wezen papa is niet voldoende. Spelen gaat ook slecht, is aan t spelen en komt net zo hard weer naar me toe gerend en wil op schoot. Vind t hardstikke vertederend hoor, normaliter is t zoeeeff en weg is ze, nu krijg ik alle knuffels van een jaar in 1 week en ik beweeg maar met dr mee. Ze heeft er behoefte aan en ik ben dr, dus ik neem er maar gewoon de tijd voor. Mja als je nog een verhuizing te doen hebt is dat een stuk lastiger, daar zit een deadline aan.
De nachten gaan inmiddels iets beter, hij is in ieder geval niet meer klaar wakker. Wel komt hij soms vanag 24.00 elk half uur, vannacht ook, toen hebben we hem om 3 uur maar tussen ons in gelegd. Dan gaat het beter, als hij dan mama kwijt is ziet hij dat ik er ben en gaat weer lekker liggen. Toch is hij ontzettend moe, humeurig en huilerig. Gelukkig heeft hij wel ook momenten dat hij super gezellig is. Hopelijk veranderd het snel als we eenmaal zijn verhuisd, voel me continue schuldig.