Mijn dochter van 3 was altijd vrolijk, maar is de laatste weken erg uit haar doen. Ze eet veel minder, is hondsmoe maar wil niet slapen, huilt en jammert vaak, maar kan niet zeggen wat er is. Ze klaagt in bed vaak over buikpijn en wil alleen slapen als we er bij blijven. Eerst dachten we dat er wat medisch aan de hand was, maar ze eet gezond, heeft geen koorts, gaat goed naar de wc etc. Overdag heeft ze geen buikpijn. Na wat praten met haar, de oppas en het cb lijkt het erop dat ze gewoon niet zo lekker in haar vel zit. Grote oorzaken kan ik niet vinden, misschien vond ze haar verjaardag vorige week erg spannend of kijkt ze op tegen het gaan naar de psz (wat overigens vrij probleemloos lijkt te gaan). Hoe dan ook, ik ben op zoek naar dingen die kunnen helpen om haar weer wat beter en zelfverzekerder te laten voelen. Voor het slapen hebben we al een "konijnendokter", een knuffel die haar buikpijn beter kan maken door er lekker mee te knuffelen voor het slapen en dat werkt tot ju toe redelijk. Maar overdag is mijn inspiratie een beetje op. Ik probeer veel dingen samen met haar te doen, knutselen en kleien, haar vader laat veel muziek horen en zingt elke dag even samen (hij is zanger). Maar we kunnen niet ieder uur van de dag met haar bezig zijn. De oppas merkt ook dat zodra ze uit het zicht is, mijn dochter in paniek raakt. Heeft iemand tips voor wat we kunnen doen? Alvast bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal.
Heb je bloed laten prikken? Toen onze dochter plotseling veranderde, bleek ze achteraf ziekte van pfeiffer te hebben.
Hier dit gedrag bij een heel laag hb Of obstipatie. Maar je geeft aan dat ze goede stoelgang heeft. Ik zou bloed onderzoek vragen.
Hmm... Misschien moeten we dat maar doen dan :/ Er is iets verbetering, maar de nachten blijven kort. Bedankt iig tot zover.
Ik heb 2 kinderen met Coeliakie (glutenintolerantie) en die werden ook ineens steeds moeier en buikpijn.. Als je toch bloed laat prikken, zou ik dat gelijk mee laten nemen..