Hallo allemaal, Ik zit met iets en ik weet even niet wat ik er mee aan moet. Misschien heeft iemand een tip of iets gelijks meegemaakt: Even een intro van ons: Mijn dochter van 5 jaar is hoog sensitief. Dit is niet in de omgang met andere mensen merken we want ze is behoorlijk extravert maar ze heeft het wel met emoties. Ik heb zelf sinds maart een hernia en ben daarvoor ook ziek thuis sindsdien. Nu vroeg mijn dochter gister aan mij " mama, zullen we maar naar de dokter gaan?" Ik vroeg waarom want ze is een vrolijke en gezonde meid. Daar antwoordde zei op " dat de dokter me beter kan maken met dat gekke denken van mij, dat jij niet meer van me houdt" ik hebuitgelegd dat ik minder met haar kan doen doordat ik ziek ben en soms van de pijn en medicijnen ook soms anders reageer dan normaal. Ze zegt daarna " dat weet ik wel maar ik blijf het toch maar iedere keer denken". Ze dacht ook een keer dat ik haar wilde verkopen, maar na een gesprekje snapte ze dat ik dat nooit zou doen omdat ik haar echt nooit kwijt wil. Ik zie het niet zitten om ermee naar de huisarts te gaan, maar hoe krijg ik haar op andere gedachten? Dat ze dat niet meer denkt ? (Sorry voor het lange verhaal)
Hai, Is het een idee om op bed met haar spelletjes te doen? Of een boekje te lezen of samen een filmpje te kijken? Ik noem maar iets. Want bij het vertellen alleen dat je niet zoveel kunt doen met haar ivm je hernia, dat zal misschien nog niet helemaal landen bij haar. Ze heeft hoogstwaarschijnlijk veel aandacht van je nodig (als ik zo tussen de regels door lees). Maar goed, ik weet niet in hoeverre je bv spelletjes oid kunt doen met haar op bed ivm de pijn. En misschien doe je al wel wat ik als tip geef, maar het stond niet in je verhaal. Zelf merk ik bij onze dochter, ook hoog sensitief, dat ze meer aandacht nodig heeft, en daar heel erg gevoelig voor is als het eens minder lukt. Als we dan even echte speciale aandacht voor hebben, gaat het weer beter. Daarom mijn ideeën hierboven. Hoop dat je er wat mee kunt... Groetjes en veel sterkte met je hernia en natuurlijk met je meisje!
Denk dat je minder moet gaan uit leggen. En op een andere manier haar toch aandacht kan geven. Samen lezen samen idd een dvd kijken.? Of ga samen achter de laptop om spelletjes te doen. En ook al doet het pijn veel knuffelen en zo iets. Niet te veel je ziekte vertellen kinderen kunnen daar niet altijd mee omgaan en is te onduidelijk en wat ze wel snappen is dan voldoende. Merkte het hier met de oudste toen ik 6 weken weg was van wegen mijn depressie. Hem gerust stellen en met hem praten over andere dingen maakt het voor hem makkelijk. Ik belde elke avond even. Even zijn stem. Toch even contact ook al kon ik niet weg op dat moment. Toch was hij belangrijk vroeg expres eerst naar hem. Snap situatie is anders. kijk of je wel wat met haar kan doen en niet vertellen wat je mankeert niet te zwaar maken. Kinderen blijven kinderen. Hier een dochter die al mama wil woorden. Van morgen hadden we het over baby.s. Ik zat bij jou in je buik he ik zeg ja je maakte hele salto.s zij lachen vanavond mama ik wil later tien kinderen. Jaaa echt. en zitten ze nu al in mijn buik haar fantasie is zo rijk. En soms moet ik stoppen met vertellen. En haar niet wijzer maken dan nodig ze is een ondeugend meisje maar heel oplettend ze pikt werkelijk waar alles op. Wat wil je later woorden ik zij een paar maanden geleden voor de grap je woord mama. Maar bij haar heb ik ook het gevoel die is snel mama ze is er nu al mee bezig zelf hoe dat komt ik weet het niet. Heb het zelf nooit echt over baby.s. Sorry dat wat overstemmend overkomt maar wil zeggen soms zeggen we te veel. En moeten we niet te diep op dingen in gaan voor je het weet gaan hun gedachten er mee aan de haal.
Klinkt heel bekend en mijn dochter is een stuk jonger. Naar mensen toe is mijn dochter ook extravert maar ook heel emotioneel met andere dingen. Als je dochter aangeeft naar de dokter te willen waarom doe je dat niet gewoon? Als ik dat zo hoor zal die je doorverwijzen naar een kinderpsycholoog en dan hopelijk 1 gespecialiseerd in hoog sensitieve kinderen. Je dochter geeft nu al aan daar behoefte aan te hebben en misschien is het dan ook wel nodig. Ze kan er alleen maar van opknappen Kinderen denken heel vaak dat zij ergens de oorzaak van zijn, het zou kunnen dat ze denkt dat je pijn hebt door haar. Ik snap dat het moeilijk is om iets met haar te ondernemen, maar ze heeft nu duidelijk bevestiging nodig dat je wel van haar houdt. Vraag gewoon wat ze wil, als het iets is wat niet kan zeg gewoon dat gaat nu even niet maar we kunnen wel een boekje lezen of samen tv kijken oid Hihi je moet niks natuurlijk, ik probeer mee te denken. Zo zou ik iig reageren als mijn dochter straks zo gaat reageren Sterkte met je meisje!!
De enige tip die ik je kan geven is; luister naar je dochter. Zij geeft je keihard aan dat ze graag geholpen wil worden. Nu vertaalt ze dat vanuit haar referentiekaders naar de huisarts. Maar er zijn prima alternatieven natuurlijk. Het zal haar goed doen om met een deskundige op het gebied van hooggevoeligheid te praten. Je hoeft niet meteen naar de huisarts te rennen, maar probeer wel haar signaal op te pakken. En verder werken bij ons rollenspellen heel goed met knuffels. Knuffels die praten. Ik praat met een knuffel, zij praat met een knuffel terug. Veel plezier hebben we dan en ze vertelt dingen die ze anders niet zo snel zou zeggen.
Wij hebben voor onze dochter een zorgenvriendje. Ze is ook een meisje dat heel erg in haar hoofd zit. Ze slaat helemaal dicht als haar iets dwars zit of ze erg moe is. Ze leek wel opgelucht dat ze een 'maatje' had speciaal voor haar zorgen. Na de eerste avond haar zorg te hebben geuit en we er over gesproken hadden lijkt het nu ook wel alsof ze al wat opener geworden is op sommige momenten.