Mn zoontje is de laatste tijd om de gekste dingen bang. Hij is altijd al een held op sokken geweest maar heb nu het idee dat het om een nieuwe fase gaat. Tis echt een rauwdouwer, voor hoogtes, drukte, snelheid ed is hij niet bang maar hij kan wel ineens helemaal overstuur raken van de douche ( gaat dus nog steeds alleen in bad) of van een electrische heggeschaar of een staafmixer die aangaat. Tegenwoordig komen er steeds meer dingen: een kukelende haan, een luchtalarm, een motorfiets... maar niet alleen geluiden. Ook moet hij tegenwoordig met het licht aan slapen en de deur open. Op het KDV heeft hij een ander slaapkamertje gekregen omdat er op zn oude een infraroodcameraatje hing waar hij bang voor was... Is dit idd een fase? Heeft het ook met fantasie te maken? ( hij is momenteel ook erg bang "voor de grote boze wolf"). Moet ik het een beetje bagatelliseren of juist er in mee gaan?
tja lastig deze fase. Zou hem een logische verklaring geven voor geluiden en alles laten zien wat hij hoort. En misschien heb je wel een onzeker kindje. Misschien over een tijdje wel ouder kind joga doen? Of een weerbaarheidstraining om zijn zelfvertrouwen op te krikken? herken jij zelf dingen van je zoontje? Of misschien herkent je man het?
Ik zou er niet meer van maken dan het is, maar neem zijn angst wel serieus. Julia heeft hier ook wel 'last' van. Ze kan opeens overstuur zijn van een grasmaaier buiten ofzo. Ze kan het niet plaatsen en dat maakt haar bang. Wat hier heel goed werkt is het uitleggen. Julia kan goed vertellen wat ze eng vindt, en dus kunnen we er een beetje over praten. Wat zou het geluid zijn? Zou het een vliegtuig zijn, of een scooter? Of een grasmaaier! Misschien is het wel de buurman, die zijn gras heeeeel lang had laten groeien. Dan moet hij het wel even maaien. Zo draaien we die angst om in een positief, gezellig gesprekje. Meestal is dit in bed, en durft ze daarom niet te slapen, maar ik probeer het gesprekje vaak om te draaien in iets anders, waardoor ze haar angst een beetje vergeet en dan toch wel wil slapen. Nachtlampje was Julia op een gegeven moment ook bang van. Uitgelegd, maar uiteindelijk ook gewoon er uit gehaald. We gaan er niet meer moeite voor doen dan nodig. Maar ik neem haar wel serieus, troost haar, neem er de tijd voor om er over te praten. Maar ik leg het wel uit, ga er geen gekke verhalen over vertellen of iets anders van maken ofzo. Ik ben gewoon eerlijk en begrijpend. En het is ook een fase volgens mij, dus gaat vast ook weer over!
Ok, bedankt voor de tips! daar kan ik wel wat mee. Die enge dingen ombuigen naar een gezellig gesprekje dat doen we nu eigenlijk ook al wel. En het uitleggen zal ik wel wat meer mogen doen. Soms gebruik ik ook wel de tactiek door bijv zn knuffelbeer te laten brullen zodat de denkbeeldige grote boze wolf wegschrikt, maar weet niet of dat een juiste tactiek is of te ingewikkeld voor zn leeftijd? Hij kan er wel om lachen maar of het echt effect heeft?? Onzekerheid... mmm, dat zet me wel aan het denken. We proberen hem zoveel mogelijk met zelfvertrouwen op te voeden. Veel complimenteren etc. Maar misschien zit er toch iets??
Heel herkenbare fase: bang voor harde geluiden en de douche is allemaal heel normaal op deze leeftijd. Gaat vanzelf weer over. Niet teveel mee bezig zijn, wel serieus nemen maar niet teveel nadruk erop leggen.
Heel herkenbaar. Ons zoontje van 2,5 jaar heeft het ook sinds kort. Zegt ook zelf steeds dat hij bang is. Ondertussen al de spiegel uit zijn kamer gehaald want anders wilde hij niet slapen.
Op het KDV viel het de leidsters ook al op. Een zei dat het idd een fase kan zijn waar veel leeftijdsgenootjes last van hebben. Ben blij om te horen dat het er dus een beetje bij hoort en vanzelf weer over waait! In de tussentijd maar niet teveel de nadruk op leggen maar wel serieus nemen!
Hier ook een peuter die dit heeft. Ze kunnen het geluid niet plaatsen en worden dan bang. Ik leg het altijd uit wat hij hoordt. Vorige week waren we een midweekje weg, en daar was een spoorbaan. de 1e nacht mijn zoon werd wakker en helemaal in paniek... Ik uitleggen dat het de spoorbaan was. volgende dag is hij met opa gaan kijken bij de spoorbaan en toen ging het beter, hij wist wat het was. Zo ook harde wind en regen, dan kijken we even voor het raam en dan is het weer goed. maar neem de angst idd serieus en leg het uit, ga desnoods kijken samen zodat ze het kunnen plaatsen.