Hallo, Wij hebben hier een pittig meisje thuis van 2 jaar en 9 maanden oud. We dachten een tijd terug dat we wat opvoeden betreft, helemaal op de goede weg zaten. We waren consequent, duidelijk en we hadden een strafplekje op de gang voor momenten dat ze niet luisterde. Dit alles doen/hebben we nog steeds zo maar het gedrag van onze dochter is volledig veranderd. Dit is nu ruim een half jaar het geval. De uitspraak 'Ik ben 2 en ik zeg nee' is volledig op haar van toepassing. Ze heeft in haar hoofd hoe ze de dingen wil hebben en als dit dan niet gaat zoals zij wil wordt ze heel erg boos. Als ze in een verkeerde bui is, kan ieder klein dingetje een driftbui tot gevolg hebben. Even wat voorbeelden: - Ze heeft allemaal ritueeltjes. Als je niet oplet verzint ze er weer een nieuw ritueeltje bij. Als je iets, zonder na te denken 2 keer hebt toegestaan, wordt het een vast ritueel en volgt er vaak een driftbui om het ritueeltje er weer uit te krijgen. - Soms ( De laatste tijd is het eerder dagelijkse kost) heeft ze ineens bedacht dat ze haar luier/pyjama/kleren/slaapzak niet aan wil. Het is nog maar een kleine meid maar als ze niet meewerkt krijg je het echt niet voor elkaar. Het is dan bijvoorbeeld voor het slapen gaan, dus die luier of slaapzak moet echt aan. Ze kan dan dus ook een driftbui krijgen omdat ze dat absoluut niet wil. Afleiden, boos worden, proberen met haar in gesprek te gaan, haar onder dwang aankleden, op de strafplek zetten (wat dus ook niet kan zonder luier omdat ik dan bang ben dat ze uit boosheid alles onder plast), het werkt op zo'n moment allemaal niet. Ze kan dan wel een uur door blijven drammen/huilen/krijsen. Ik weet dan echt niet meer welke truucjes ik uit de kast moet halen. Ik kan nog veel meer voorbeelden noemen, maar mijn vraag is dus: Heeft iemand nog tips wat je kan doen op zo'n moment? Alvast bedankt!!
Klinkt als een pittige dame.. Mijn jochie had er niet zoveel last van. Maar mijn neefje wel. Dat was ook zo'n vastbijtertje.. Wat daar hielp: gewoon geen aandacht geven aan zo'n driftbui. Wilde hij geen luier om, of zijn slaapkleren niet aan. Dan zette ze hem zo in het ledikantje en ging even 2a3 minuten buiten op de gang wachten. Daarna weer terug om het weer te proberen. Dat was bij hem een goede trigger. De eerste keer duurde het 3a4 pogingen voordat ze hem aangekleed kreeg, maar al snel was 1 waarschuwing al genoeg. Ook die driftbuien negeerde ze compleet. Alleen de opmerking: als je normaal kunt doen, dan kom ik weer bij je. Inmiddels is hij bijna 3, en het gaat een stuk beter. Het was wel redelijk hard, maar praten, afleiden etc werkte voor geen kant.. Maar elk kindje heeft zijn eigen aanpak. Dus of bovenstaande bij jullie werkt, is dan weer de vraag..
Bedankt voor je reactie. Deze manier pas ik ook meestal toe omdat er op een gegeven moment geen land meer mee te bezeilen is. Vroeger werkte dit perfect. Echter is onze meid nu zo volhardend dat ze, zodra ik haar uit haar bedje haal, ze weer begint over hetgene wat ze wil/niet wil en daarover door blijft drammen. Als ik dan terugkom bij haar vraag ik, ga je weer luisteren? Of ga je nu meewerken met aankleden? Maar dan zegt ze vaak doodleuk 'nee'. Zelfs na verscheidene pogingen.
Hoe vaak heb je het geprobeerd achter elkaar? Mijn makkelijke jochie heeft eens 4 keer nodig gehad. Dus misschien gewoon volhouden? Desnoods ga je een uur door. Zeker als het eerder werkte, heb je misschien alleen een iets langere adem nodig dan je meisje Wel alleen doen, als je het echt niet meer weet, maar soms is het nodig. Maar die paar minuten geven jou ook wat "rust" om niet te ontploffen op zo'n moment.
Ik denk dat ik het soms wel tot een half uur probeer. Dan haal ik haar pas uit haar bedje als ze zegt mee te gaan werken. Weet je wanneer het vooral lastig is? Wanneer je dit dus niet kunt doen omdat je naar de peuterspeelzaal, kinderdagverblijf, consultatiebureau etc moet. Dan zit er dus ook een tijdsdruk achter. Natuurlijk haal ik haar dan ruim vantevoren uit bed maarja heb ook nog een ander kindje wat op me zit te wachten en die tijdsdruk werkt dan ook niet helemaal mee.
Jeetje lastig zeg! Ik herken het héél erg van die ritueeltjes. Daar moeten wij ook erg mee opletten! En als ze er dan weer iets nieuws bij 'gewonnen' heeft, moet ik heeel langzaam weer afbouwen Ze houdt daar erg aan vast. Maar t lukt wel. Die drama's met naar bed gaan heeft ze een tijdje geleden een korte tijd gehad. Ik zette dan gewoon door (zover t ging, idd ff wachten/time out anders) en negeerde de driftigheid verder. Tijdens het voorlezen/zingen werd ze dan wel rustiger. Gelukkig was t bij haar snel voorbij. Dus ik zou verder ook niet weten hoe je daar nog beter mee om kan gaan. Denk dat jullie het zo heel goed doen. Ik moet zeggen dat zij nu wel al een tijdje wat makkelijker geworden is. Maar ze is nog geen 4, dus kan nog wel een nieuwe moeilijke tijd aankomen vrees ik.. Momenteel merk ik wel dat zij makkelijker is, als ik ook makkelijker/losser ben. Dus ik ben juist minder streng, laat wat meer toe. Wel consequent op bepaalde vaste dingen die ik echt niet wil hebben. Die regeltjes kent ze dan ook heel goed! (Niet dat ze zich er dan altijd netjes aan houdt , maar maakt er niet vaak grote drama's van) Ik denk wat langer na als ze iets wil, ipv te snel 'nee' zeggen. Als zij iets niet wil, dan niet (tenzij het niet anders kan of met naar bed gaan bv). Maar anders wacht ik nog even, ga ik gewoon wat anders doen. Of ik maak er een grapje van, dat helpt ook nog wel eens. Ik heb het idee dat zij daardoor meer het gevoel krijgt dat ze haar eigen wil/ik kan 'ontplooien'..
Het is ook lastig als je weg moet inderdaad. Maar klinkt goed dat je het zo aanpakt. Een half uur vind ik nog wel meevallen eigenlijk. Al is het heftig als je er middenin zit. Maar juist daarom moet je op alle momenten consequent blijven. Dus als je misschien maar 3 keer per week vroeg hoeft op te staan en snel in de kleren moet. Ook de andere dagen hetzelfde ritueel aanhouden. Als je een poosje verder bent, kun je het wel loslaten. Maar op het moment dat je begint met de aanpak alle situaties gelijk trekken. Ook al heb je wel/geen haast.. Wat ik merkte was, dat het erg in fases ging. Dus een paar maanden rustig en dan weer een poos om alles strijd. (al viel de mijne mee). Maar als je eenmaal de handvatten hebt, en de kleine weet dat je doorzet. Dan blijft het goed te doen. Ook als ze ouder worden. Mijn jochie heeft met bijna 4 wel een heftige fase gehad. Maar met dezelfde aanpak (alleen iets meer leeftijdsgericht, dus meer uitleg geven en vragen) was het goed te doen..