Even een vraagje, hoe doen jullie dat het schoenen? Vandaag 1 groot drama in de omoda. Niks was goed, had zowaar 2 paar gepast en verder was alles "nee! " 1e paar waren laarsjes, die deden zeer zei hij. Ander paar rende hij mee weg, maar waren wel kwetsbaar dus toch niet gekocht. Ben maar weggegaan en online wat besteld. Maar hoe zouden jullie dit dan doen?
Mijn 3,5 jarige heeft ook een sterke eigen wil kwa kleding. Iets kopen gdbeurd dus vaak "in overleg" en dan is hij super blij. Zonder overleg kan het tot weigeren komen en hij blijft het weigeren. Ik vind het niet noodzakelijk om dan mijn keuze door te zetten en driftbuien aan te gaan over zoiets. Wel maen wij de keuze waar we kijken en hebben we een prijs in gedachten en word daarbinnen de keuze gemaakt. Ik vind kleding niet de moeite waard om zo moeilijk over te doen En andersom krijgt hij vaak genoeg zijn zin ook niet of maak ik de keuze voor iets en heeft hij dit te accepteren. Iets met "pick your battles" En kan er geen keuze gemaakt worden, dan probeer ik het een andere keer. Dan geef ik vooraf wel al aan dat we een jas gaan kopen.
Gewoon weggaan en een andere keer weer proberen. Hier een zoon met brede voeten die is verknocht aan het merk meindl, die zitten ook goed en durf ik dan ook online te bestellen (vaak in duitsland omdat daar meer keuze is) Andere schoenen gaan we gewoon eerst passen omdat 9 van de 10 keer ze hem gewoon te strak om de voeten zitten en hij dat niet lekker vind zitten. Mijn dochter heeft een hele smalle voet maar kan compleet verlieft worden op een paar (in haar ogen) prachtige schoenen die dus helemaal niet goed om haar voet zitten. Dan wil het ook wel eens drama worden maar schoenen moeten nu eenmaal goed passend zitten (vinden wij als ouders) Helaas beperkt dit wel haar keuze, vooral bij sandalen want eigenlijk is er maar 1 model (van teva) die haar goed past en ik begrijp best dat je als meisje enorm baalt dat je voor het derde jaar achter elkaar alleen op die ene sandaal uitkomt en de enige wisseling de kleur is. Met haar gaan we dan ook regelmatig een winkel uit omdat ze erg boos/verdrietig/teleurgesteld is.
Ik koop alleen jassen waarvan ik zeker weet dat ze ze mooi vinden. Afhankelijk van hoe duur de jas is die je hebt zou ik hem of weggeven (als het goedkoop is) of gewon zeggen dat ik geen andere heb (duurdere jas). En ze gaan hem echt wel aantrekken als ze merken dat ze het koud krijgen buiten. Bij echt weigeren dan maar geen jas aan en zelf voelen. Als je steeds toegeeft, dan leren ze inderdaad om tot het uiterste door te drammen.
Wat een kromme redenatie zeg. Het één heeft niks met het ander te maken. Gelukkig niet zeg. Er is ook een gulden middenweg bij laissez faire en autoritair opvoeden.
Schoenen worden hier altijd samen uitgezocht, omdat ik nooit online durf te bestellen. Hij houdt niet van schoenen passen, dus drammen gebeurd sowieso na het 3e paar. En ik weet zijn smaak, namelijk voorkeur voor blauwe of groene schoenen,dus daar hou ik zeker rekening mee. De verkoopster en wij ouders kiezen de schoenen uit die het beste zitten en een goede kwaliteit hebben. Je kan je voeten behoorlijk verpesten met verkeerde schoenen, dus over die punten gaan we niet in discussie. Dan blijven er schoenen over na het passen en als ze toevallig allemaal even goed zitten zou hij mogen kiezen welke het beste zitten. Of hij kiest desnoods een kleur veters uit die hij mooi vindt. Dat is nu nog niet aan de orde, maar straks op de basisschool misschien wel. In de praktijk loop ik dus de winkel binnen, geef maat en prijs door en zeg erbij: bij voorkeur blauwe of groene schoenen, wat die vindt hij mooi. Zij kiest dan een stuk of 3 schoenen en dan maar passen. De vorige keer had hij mazzel. Er zat maar 1 paar schoenen goed en voldeed aan onze eisen en heel toevallig waren ze blauw. Als ze bruin waren geweest had hij ze alsnog aan gemoeten, want nogmaals het is beter voor je voeten.
Als iets moet ja. Maar shakes vindt dat dus niet belangrijk. Iedereen heeft daar andere grenzen in. Hier had de jas van ts dus niet aangehoeven als mijn kinderen hem lelijk vonden. Maar ik heb weer andere grenzen. Hier gaan we absoluut niet in pyama naar school en geen idiote combinaties. Ik weet dat dat laatste voor veel mensen ook niet uit maakt. Zij hechten daar geen waarde aan als de kinderen het zelf uitgezocht hebben. Ik wel, ik vind nette, passende, matchende kleding heel belangrijk en dat je verzorgd de de deur uit gaat. Dus hier mogen ze (als ze dat willen) zelf óf een onderstuk óf een bovenstuk uitkiezen en ik combineer altijd af. Zo heb ik dat lang met dochter moeten doen. Op het moment is het een makkie, dochter combineert zelf en als ze het niet weet vraagt ze of iets staat. Zoon maakt het allemaal geen bal uit (al heeft tie wel voorkeur voor blousjes). Met met rare combinaties gaan ze hier de deur niet uit, maar ik weet dat ik daar een uitzondering in ben als ik naar de moeders van vriendinnetjes van dochter kijk.
Ik heb vanochtend een shirtje dat mijn oudste niet leuk vond teruggebracht. Hij moet het aan, niet ik. Ik ben sowieso redelijk makkelijk qua kleding, dingen die ik echt niet wil, komen er gewoon niet in, verder hebben ze aardig vrije hand. Mijn jongste heeft echt fases (brandweerkleding (dus rood), dinoplaatjes, alleen blauw, enz). Daar ga ik in mee zover het kan, maar als iets vies is heeft hij pech. Daar ligt mijn grens, dan moet hij wel inschikken.
Nou geloof me gerust, mijn oudste mocht gewoon een mening hebben als kleine peuter (hij wist met 2 jaar precies welke schoenen hij wilde hebben en hij heeft ze ook gewoon gekregen) en is nog steeds niet brutaal of heeft een grote mond. Het is altijd een leuke en vriendelijke jongen geweest die gewoon een mening mocht hebben over wat hij wel of niet aan wilde hebben. Inmiddels is het een hele leuke volwassen man van bijna 20. Nooit problemen mee gehad dat hij zijn eigen zin wilde hebben en verwend deed of zo.
Ik vraag me af of de vrouwen hier die vinden dat een kind niks te bepalen heeft, het ok vinden als hun man bepaalt wat zij zelf aan moeten. Stel je voor dat je nooit je eigen kledingkeuzes mag maken en je man je dwingt om een jas aan te trekken die je niet mooi vindt om niet lekker zit? Accepteer je dat of is het normaal om zelf een keuze te hebben? Ik doe het meestal zoals velen hier: zelf wat opties uitzoeken en dan kiezen ze daaruit.
Ik snap best dat je eigen kind inspraak mag hebben en eigen keuzes leert maken etc. Maar hoe zou het dan moeten gaan als je bv. amper geld te besteden hebt? Ik heb een vriendin die alleenstaand is met 2 kids en van zeer weinig moet rondkomen. Zij krijgt regelmatig wat duurdere kledingstukken toegeschoven van vrienden waar hun eigen kinderen weer uitgegroeid zijn - waaronder dus vaak een jas. Wat als haar peuter dit dan weigert te dragen omdat ze het geen mooie jas vindt? Dan zouden haar kinderen toch ook in principe geen eigen smaak of mening kunnen ontwikkelen? Ik zou in elk geval niet zo ver gaan om een nieuwe jas te kopen, ik vind de les "you can't always get what you want" geen verkeerde les om al vroeg te leren.
precies! Al ben ik blij dat ik niet hoef te kiezen uit de opties die mijn man geeft...dan zou ik echt voor schut de deur uit gaan
als er geen geld is dan is er geen keuze. En met keuze bedoel ik ook niet dat je je kind overal zijn zin in moet geven. Maar als terugbrengen of sturen van de jas een optie is en je komt tot een alternatief samen dan zie ik daar geen probleem in. Als je kind eenmaal zijn "goedkeuring" over een jas of paar schoenen heeft gegeven en na 2x dragen denkt: hmm tis toch niks, dan zou dat hier ook pech zijn ja.
Hier is het simpel: ik kom met een berg kleding thuis en mijn dochter kiest wat ze mooi vindt, de rest gaat weer terug. Of ze gaat mee shoppen, vindt ze erg leuk! Ik kies twee setjes en zij bepaalt welke van de 2 aangaat. Die autoritaire houding van sommigen hier als het gaat om zoiets onbelangrijks als kleding vind ik echt tenenkrommend. Het mogen dat wel peuters/ kleuters zijn, het zijn wel individuen met hun eigen mening. En die mogen ze geven hoor!
Ik vraag me altijd af hoe die kinderen überhaupt leren een mening te vormen en voor zichzelf op te komen? Straks zijn ze wat ouder en ben je er niet meer bij, toxh wel fijn als ze dan sterk genoeg zijn om een mening te durven geven. Je wilt geen kind dat orders van anderen opvolgt omdat hij geen nee durft te zeggen lijkt me. Als je een kind wilt opvoeden dat voor zichzelf kan denken, lijkt het me handig dat je van jongs af aan oefent.
Gelukkig vind mijn zoontje nog steeds alles wat ik voor hem koop en hem aantrek: Mooooiiii!!! Maar in deze situatie zou ik als het nog mogelijk is de jas terug sturen en dan samen met je zoon een nieuwe jas uitzoeken. Geef hem 2 of 3 opties en laat hem daar tussen kiezen. Doordat je zelf vooraf een selectie maakt voorkom je dat er een afschuwelijke jas tussen zit en hij kan toch een jas kiezen die hij mooi vind.