Als dit het geval zou zijn, dan zou ik uitleggen dat we geen keuze hebben, omdat mama geen centjes heeft voor een andere jas. En zou ik ook benadrukken dat het zo'n mooie fijne jas is met auto's. Maar dit kun je alleen aan jezelf en je kind verkopen als het ook echt zo is. In ons geval zou ik liegen als ik dit zou zeggen. (Hoewel mijn kinderen ook soms gedragen kleding van vrienden/familie krijgen als het daar te klein is geworden).
Toen dochter een jaar of 2-3 was had ik een hele leuke winterjas gekocht. Die heeft ze 2 keer 5 minuten aan gehad, met luid gekrijs tot aan kokhalzen en overgeven aan toe. Omdat ze de jas niet mooi vond en niet aan wilde. Jaar later heeft ons nichtje m gekregen, en dochter had een ander, goedkoop leuk jasje wat geen probleem was.
De drakenjas is gekomen. Wel te groot maar hij is er blij mee. Hij is dus op zich wel consequent in zijn keuze.
Vind ik ook. Ik moest vroeger ook wel eens dingen aan die ik absoluut niet wilde! En heb nu toch echt wel een eigen mening! Al dat gezeur tegenwoordig over eigen mening hebben etc. Daarom hebben de kinderen van tegenwoordig zo een grote mond!
Je zou de nieuwste Linda! eens moeten lezen... past precies bij dit topic. Wie is hier nu de opvoeder?
Toevallig kom ik je tijdens mijn rondje zwangerschapspagina 2 keer tegen en wat me opvalt is de tegenstelling in 2 berichten die je plaatst. In het andere topic ('vieze broek') schreef je dit: "Als je alles leest, lees je hoe we het aanpakken en dat het vooral werken aan autonomie is. Zelfstandigheid/zelfredzaamheid." Als een kind dus een eigen mening ontwikkeld in wat hij of zij graag draagt, dan is dat toch juist een heel belangrijk onderdeel van zelf nadenken/zelfstandigheid? Bovendien is het onzin dat er geen tussenweg is. Je hoeft echt niet als een mak lammetje achter de mening van je kind te lopen. Maar een keuze geven tussen 2, in dit geval, jassen kan toch ook? Zo werk je samen en heb je respect voor elkaar. Lijkt me een prima basis voor het volwassen leven. Gewoon als interesse hoor. Zeker niet om iets op te ruien. Hoe zie jij dit?
Nou, heel gemakkelijk: het kind van TS is 2 jaar. Hoezo zou een kind dan bepalen wat hij aan krijgt voor jas? Dan ben je als ouder degene die kiest. En zeker geen jas terugsturen en vervolgens een andere jas bestellen. Zelfstandigheid / zelfredzaamheid is wat mij betreft heel wat anders (het ging in het andere topic over kleuters die niet zindelijk zijn of ongelukjes hebben) dan een eigen mening leren vormen. ik zou er een heel verhaal vanuit de ontwikkelingspsychologie over kunnen ophangen, maar dat laat ik even achterwege.
Haha ik ook. Dat gezegd hebbende voel ik mij zeker de opvoeder thuis (en mijn man natuurlijk) en ben ik er blij mee dat onze kinderen een duidelijke eigen mening ontwikkeld hebben zonder daarbij een grote mond te hebben. En ik zie nog steeds niet waarom ik per se voet bij stuk zou moeten houden met een jas die mijn 3 jarige echt niet leuk/mooi vindt. Hier de regel: jij moet het aan, dus jij moet het zeker mooi vinden, papa en mama kijken er ook naar dus die moeten het een beetje mooi vinden
En als aanvulling: papa en mama betalen het, dus het moet wel reëel blijven. Verder eens met hierboven. Ben ook zeker benieuwd naar het verhaal van Mol81
Ik vraag me ook af wat de leeftijd van 2 jaar er mee te maken heeft. Of is er daadwerkelijk een moment in de opgroeiende jaren van een kind dat je zegt: "gisteren mocht je nog niet meedenken over welke jas, vandaag wel." Of is dat misschien juist het moment dat kinderen zich ècht fysiek en mentaal afzetten tegen hun ouders. Groot genoeg zijn om nu wèl je mening erdoor te kunnen drukken. Dat lijkt me geen gezellige overgang. En misschien hoop je dan op een beetje respect en meevoelendheid van je kind naar jou. De rollen omgedraaid dus. Maar ze hebben dan precies net gezien van de verzorger hoe ze met autoritair gedrag iets voor elkaar krijgen. Of komt dit niet zo vaak voor..? Als je zelfstandig leert zijn, is zelfverzekerd zijn een belangrijk onderdeel daarvan. En zelfverzekerd kun je alleen zijn als je bent wie je mag zijn. Voor ons is de keuze voor een kledingstuk een lullig dingetje, maar juist voor kleine kinderen kan dat veel betekenen. Maar goed, zo voel en denk ik erover.
Ik moest ook wel eens kleding aan die ik echt niet mooi vond, en ik kan mij nog heel erg goed herinneren hoe vervelend ik mij dan voelde. Dus ik kies in overleg met mijn oudste (jongste boeit het niks) en als zij iets echt niet aan wil, hoeft ze dat niet.
Bij mijn dochter is dat proces van mee mogen beslissen over kleding heel geleidelijk gegaan en gaat nog trouwens. Ze is nu bijna 4,5 en echt wel een mening over kleding. Ik neem haar nu ook af en toe mee naar de winkel al merk ik wel dat ze in zo'n groot aanbod nog compleet verdwaald. Maar als ik iets aanwijs vindt ze het wel duidelijk mooi of niet mooi. Ik ken haar smaak ondertussen wel aardig. Roze of iets van roze erin en vooral glitters doen het goed.... Ik hou daar echt wel rekening mee. Voorheen deed ze gewoon blindelings aan wat ik voor haar kocht, nu moet het echt wel eerst gekeurd worden. Maar dat is niet van de ene op de andere dag gegaan. Ik zou haar nu voor een jas ook echt mee willen hebben naar de winkel. Bij mijn zoontje van net 2 is het nog anders, die heeft nog maar gewoon aan te doen wat ik koop. Maar dat doet hij ook, hij heeft gewoon ook,nog geen bewuste mening over zijn kleren. Alleen elke nieuwe jas en nieuw paar schoenen is een drama. En dan zet ik wel door, omdat ik weet dat na 1x dragen het goed is. Het is dan ook niet dat hij het niet mooi vindt, maar hij beschouwt het niet als van hem en kennelijk is dat voor hem wel nodig bij een jas en schoenen. Gewone kleding is nooit een probleem. Denk dat het per kind verschilt wanneer ze zich bewust gaan worden van wat ze eigenlijk aan hebben en dat ze daar ook iets van kunnen vinden. Als je kind heel duidelijk aangeeft dat het een mening heeft daarover vind ik wel dat je daar rekening mee kunt houden. Maar wel beperken, dus inderdaad laten kiezen uit 2 of 3 jassen die aan jouw criteria voldoen.