Ze doelt er denk ik ook niet op dat ze dan bellen omdat een kind misschien nog in de auto zit,meer om het feit dat dat het leven van dit kind had kunnen redden. Stel dat je niet hebt afgebeld die dag maar het kind komt niet, wie weet is er wel een ongeluk gebeurt ofzo of is een van de ouders onwel geworden ik noem maar wat, dan zal het kdv bij geen gehoor misschien wel actie ondernemen. Ik vind het goed dat jullie dat doen en hopelijk doen alle kinderdagverblijven dat. Vreselijk gewoon...
he bah ik krijg gewoon tranen in me ogen... hoe erg moet dit zijn ! Ik denk dat ze een soort alarm moeten uitvinden? dat als iets beweegt in de auto dat buiten het alarm af gaat?? En dan niet bij iedere vlieg of insect dat beweegt maar gewoon voor wat schommelingen en arm/been bewegingen... En dan niet een gewoon alarm maar speciaal alarm met een bepaalde toon. Dat omstanders weten van er zit een kind, mens, of dier in die auto die er uit moet... Dan kan het eventjes snel brief op de post doen of geld pinnen met je kind nog in de auto ook niet meer.. en dan kan die ook niet "ontvoerd"worden doordat een auto dief de auto mee neemt perongeluk nog MET kind... zou er niet aan moeten denken dat ik of mijn vriend dat zou vergeten. Krijg kippenvel er van het zal je maar gebeuren. Ik weet niet of ik mijn vriend zou vergeven. Je kan het zeggen maar je zou altijd denken Hij heeft mijn kind in de auto laten zitten. en ik denk dat als je heel erg boos ben op elkaar dat je dat misschien wel eens zeg..
Dat gebeurt mij dus regelmatig.. dan sta ik voor de deur van mijn werk en dan zie ik de maxi cosi naast me staan. Dan denk ik met mijn slaperige hoofd "Ehhh, hier klopt iets niet". Gelukkig is de kinderopvang vlak bij mijn werk anders was ik vaak te laat gekomen. Ik zou hem echter NOOIT compleet vergeten. Daar kan ik me echt niets bij voorstellen en als mijn man dat wel zou doen zou ik zelf een moord begaan.
Hoe druk je het ook hebt...je kanje kind toch niet vergeten Ik zou het mijn man niet vergeven als dit gebeurd....
Dagverblijf waar ik werk daar gebeurt het niet. Moet zeggen dat ik het zelf wel altijd doe bij ouders waarvan ik weet dat ze normaal afbellen. Maar als wij alle ouders moeten bellen die niet komen opdagen dan zijn we de hele dag aan het bellen. Vind het wel goed hoor dat er dagverblijven zijn die het wel doen.
Jeetje wat vreselijk! Ronduit verschrikkelijk!!! Zo was er ook eens een verhaal bij Oprah! Er waren een man en vrouw met ook een kindje, normaal bracht de man het kindje altijd naar de creche etc etc... Op de bewuste dag lukte dat niet en zou die vrouw dat doen... Die vrouw denkt er niet meer bij na en vergeet dr kindje die in de auto zit.. Kindje ook overleden... Volgens mij vergeef je jezelf dat nooit meer!
Dit is idd een tijdje geleden ook gewoon in nederland gebeurd.. Volgens mij was dat zelfs een lerares. Kindje vergeten naar het kdv te brengen met heeeel warm weer. Ik ben wel eens vergeten naar het kdv te gaan, maar ik kijk wel 20 keer per korte rit in de achteruitkijkspiegel naar de kids en kom er dus altijd onderweg nog achter als ik het kdv voorbij rij. Maar gewoon je auto uit stappen zonder te merken dat je kind er nog in zit? Nee dat begrijp ik niet.
Arm kindje.. Wat zullen die laatste uren afschuwelijk geweest zijn in die auto Vergeetachtig ben ik zeker, maar niet wat dat soort dingen betreft. Je kind is toch zeker wel het laatste wat je vergeet???!!!
wat erg bij onze auto gaat idd het alarm af als je de kids er in laat zitten en je doet de deur op slot... (en nee, ik ben ze nooit vergeten, heb het uitgeprobeerd)
Die vader zal wel met z´n hoofd bij veel ´belangrijkere´ dingen gezeten hebben. :x Bij z´n werk voor die dag bijvoorbeeld. Het is maar wat je belangrijk vind. Ik ga ervan uit dat hij het niet expres heeft gedaan. Maar mijn vriend zou ik dit nooit vergeven!
Ik zal hier nooit over oordelen. Ik acht de kans redelijk dat deze vader altijd het beste met zijn kind voor heeft gehad en echt verscheurd is door dit gebeuren. Vreselijk. Het hele verhaal is vreselijk.
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Iedereen maakt wel eens domme fouten, gelukkig lopen die meestal niet fataal af. Over wat iemand anders hier schreef, nee, ik denk als ik aan het werk ben heel vaak niet aan onze kindjes. En als ik of mijn vriend ze alleen wegbrengen hebben we het er ook niet altijd over hoe het wegbrengen ging. Maar we brengen ze eigenlijk altijd samen weg en gelukkig belt ons kdv ook rond 9:30 als er kindjes nog niet zijn.
Dat vind ik altijd zo raar van deze berichten (roze gedeelte) Dan moet er aan een triest bericht weer een positieve wending worden gegeven. Een bericht mag niet meer triest zijn, zonder aan t einde de ouders in dit geval te prijzen, of toch gedeeltelijk goed te praten. Fijn dat je kindje gezien word als heldin, en fijn dat de ouders de keuze hebben gemaakt voor donor voor hun kindje lekker belangrijk: je kindje is dood. Als je zo leest lijkt t wel 2 verschillende berichten door elkaar gemixt. Of ben ik de enige die zo denkt?
Inderdaad! Ik ken via via een opa die zijn eigen kleinkind dood heeft gereden. Dan denk je ook, hoe kan zoiets nou gebeuren?! Maar het gebeurt gewoon. Een heel klein momentje van onachtzaamheid, en het kan al te laat zijn.
Nee hoor, ik ben het helemaal met je eens. Ik dacht: lees ik het nou goed? Wat boeit iedereen het dat ze de organen hebben afgestaan. Alsof het bericht daardoor minder erg lijkt, wat niet zo is.
( ik zet er maar even bij dat ik alleen de eerste pagina gelezen heb, voordat ik weer opmerkingen naar mn hoofd geslingerd krijg ) Ja, hier kun je weer weken over gaan discuseren over hoe dit heeft kunnen gebeuren, en ''welke aap zijn eigen kind vergeet'. Maar dat zeggen 9 van de 10 mensen bij wie dit gebeurt is. En tuurlijk schiet iets wat daar op lijkt ook wel door mijn heeft. Maar reken erop dat die mensen kapot gaan van verdriet. Er is geen reden voor, geen uitleg is goed genoeg, maar om nou die ouders zo de grond in te trappen vind ik niet netjes. Want ja, het kan WEL iedereen gebeuren, ookal zegt iedereen hier : dat zal mij nooooooooit overkomen. Maar dat word ook gezegt bij andere ongelukken. Ik ben gewoon van mening dat je nooit mag zeggen: Dat zal mij nooit overkomen. Dat weet je niet!! Misschien heb je net iets naars meegemaakt, ben je depri, gebeurt er iets erg of is je hele planning in de war geschopt, iedereen kan dei fout maken. Hoe vreselijk het ook is! Nee, ik praat het absoluut niet goed. Rip meisje.. Maar ook voor de ouders, heel veel sterkte.. Vreselijk!
Juist, en hierom zou ik het mijn man nooit kunnen vergeven. Je stelt je toch altijd weer voor in wat voor een hel dat kind heeft geleefd haar laatste uren. In volledige paniek, huilen om papa en mama, bloedheet en NIEMAND komt je helpen. Oh mijn god, daar word ik echt kotsmisselijk van, van dat idee. Nee, ik zou het mezelf ook nooit vergeven en mijn man ook niet. Bovendien zou hij ook niet met zichzelf kunnen leven, dat weet ik zeker.... Arm arm arm meisje.
Natuurlijk is het vreselijk voor die ouders, dit gun je natuurlijk niemand. Maar ik zou hem echt niet kunnen vergeven....echt gewoon helemaal niet. En andersom net zo. Zoals ik hierboven al beschreef zou ik niet met dit besef kunnen leven of hem vergeven. En toch, ik blijf het raar vinden dat je 5 uur lang niet denkt aan je kind en dat je dus ineens te binnen schiet dat je misschien wel iets vergeten bent...