Is het ook niet. Mijn zoon deed het met 2.5 al met zijn plasluiers. Die gooien hij in teiltje met water en daarna in de wasmachine. Met een poepbroek hoeft ie hem alleen in teiltje te doen ik maal het wel echt schoon maar hij moet en zal het zelf opruimen want dat is ie gewend met een vieze broek. Maar idd zielig die zelfredzaamheid als ze er zelf voor open staan.
Wat hier de oplossing was: echt zelf laten voelen en aangeven. Hij was plaszindelijk (dus echt zelf aangeven en plassen en niet 'op verzoek plassen'). Wij zetten hem dan nog wel op de wc op wat vaste momenten, kwam niet veel en poepen deed hij dan in de broek. Sinds ik ben enkel voor het slapen op de wc zet een de rest aan hem laat, gaat het goed.
Ik zou een paar kleine cadeautjes kopen en hem vertellen als hij op potje of de wc gepoept heeft er 1tje uit mag kiezen. Dat is vaak maar een paar keer nodig en ze hebben het door. Hij moet zich bewuster gaan worden van wat hij voelt. Poepen in de luier gaat vanzelf en hoe je niet bij na te denken. Nu moet hij reageren op wat hij voelt. Het moet voor hem even interessant worden om ermee bezig te zijn. Boos worden, zelf schoonmaken enz heeft op deze leeftijd echt geen zin. Vind ik 3 jaar nog erg jong voor.
Hier is het peuterdochter vandaag gelukt om op het potje te poepen, tot twee keer toe! Dat na weken in de broek poepen. Zo is het gelukt: Ze liep rond zonder onderbroek (had ze zelf uit gedaan). Op een gegeven moment begon ze te vragen om haar onderbroek, dus toen dacht ik; hey die moet poepen en wil haar onderbroek 'misbruiken' als luier! Dus gezegd dat we geen onderbroek aandoen en dat als ze moet poepen ze maar op het potje moet gaan zitten. Ik ging de vaatwasser uitruimen en zij pakte het potje erbij en ging naast me zitten. En ging heel hard haar best doen. Er kwam niet echt iets, maar aan haar billen zat een flintertje poep. Dat met een doekje afgeveegd en aan haar laten zien en gecomplimenteerd dat ze het zo goed had geprobeerd dat er daadwerkelijk iets was gekomen. Daar mocht ze een sticker voor uitzoeken. Ze ging verder spelen maar al snel ging ze weer op het potje zitten. Met heel veel moeite kwam er iets poep, maar het kwam er niet goed uit. Haar aangemoedigd te blijven zitten, bekertje sap erbij, soepstengel. Geknuffeld, haar aangemoedigd dat ze zo goed bezig was. Na een kwartier ofzo had ze een klein poepje erin weten te krijgen. Helemaal de hemel in geprezen, gezegd hoe trots ik was. Samen poep in de wc gedaan en doorgetrokken. Even later zit ze opeens op het potje, zegt "ik ga poepen", ik zeg ok, denkende, nou ze is net nog geweest. Zegt ze na een minuut al "ooooh kijk!" Heeft ze echt een enooooorme poep in die pot gedaan . Hopelijk is ze nu over haar angst heen en gaat het vanaf nu ook met onderbroek aan toch in het potje! We waren de afgelopen dagen al begonnen met strenger zeggen dat ze niet in haar onderbroek mocht poepen (zonder boos te worden). Daardoor misschien ook wat externe motivatie.
Dat bedoel ik dus. Luier of vieze broek is makkelijk als mama toch gaat verschonen. Heeft het kind zelf geen omkijken naar. Wanneer ze zelf moeten opruimen en verschonen (zo goed en kwaad als het gaat en voor zover dat kan) dan beseffen ze vaak beter wat er nou eigenlijk in hun broek zit en dat is, ehh, vies ja. Zal niet beweren dat dit voor ieder kindje werkt maar stukje bewustwording is niks mis mee. En een kind van 3 - 3,5 jaar kan echt wel wat opruimen. Zodra ze 4 zijn en naar de basisschool gaan moeten ze hun eigen billen ook afvegen.