Ik hoop hier echt wat herkenning te vinden en het liefst ook goede tips. Nu eerst in ieder geval even van me afschrijven... Zoonlief (bijna 3) is een heel gevoelig jochie. Na het gebruikelijke slaapritueel, wat verder heel goed gaat, begint het gedonder. Buiten het huilen om, wat we gewend van m zijn, heeft ie zo'n beetje sinds ie kan praten ook veel mantra's (zo noem ik ze maar even) die hij wil/moet herhalen. Het liefst heeft hij dat zodra hij 1 mantra heeft gezegd, wij dan een geruststellende reactie daarop geven. Maar inmiddels is het zo uit de hand gelopen dat de mantra's echt niet op 1 hand te tellen zijn, en ook nog lang niet af zijn zodra wij beneden zijn en we eigenlijk de rust in huis wel terug willen hebben.. Ook heeft ie soms dagen waarop wij minder nodig lijken te zijn. Maar wat hij dan doet is letterlijk in zijn kamer z'n mantra te zeggen, om vervolgens weer uit z'n kamer te lopen en dan zichzelf gerust te stellen -dus alsof ie ons is- door een geruststellend antwoord te geven. En dat dus echt bij al z'n mantra's. Daarbij is het niet zo dat als z'n riedeltje af is, het ook klaar is, neeee... de verschillende mantra's lopen door elkaar heen en moeten meermaals herhaalt worden (niet ocd- achtig hoor, zo bedoel ik het niet, maar tis meer dat ie dan dus nog niet klaar is met gerustgesteld zijn/zichzelf geruststellen en dan gewoon verder gaat). Even een paar voorbeeldjes, want kan begrijpen dat het niet voor iedereen duidelijk is wat ik met zo'n mantra bedoel: - hij: zijn de sokken mee naar beneden? wij: ja, de sokken zijn mee naar beneden - hij: beer aan, dinges (babyfoon ) aan, vogel aan? wij: ja, beer aan, dinges aan, vogel aan - hij: geen vuurwerk meer? wij: nee, geen vuurwerk meer En ik kan dus nog wel even zo doorgaan......... Ik begrijp dat kindjes graag gerustgesteld willen worden, maar slaat dit gedrag niet een beetje door? En wat kunnen wij zelf anders doen dan dit/dan hem geruststellen door te antwoorden? Wat we al hebben geprobeerd: - in z'n kamer al z'n vragen doornemen ipv. op de trap (hij heeft ook nog een zusje, tot nu toe mogen we afkloppen dat ze er geen last van heeft, maar we hebben gewoon liever niet dat ie op de gang zo hard gaat huilen en nog van alles gaat roepen terwijl zij in bed ligt) - afspreken dat we bovenaan de trap een kus doen, en als papa/mama beneden is dat we 1x zeggen 'ik hou van jou' en dat het dan klaar is (lijkt 's middags soms wel z'n werk te doen in meer of mindere mate, maar 's avonds never nooit ) - er bij al z'n vragen op in gaan net zo lang totdat ie klaar is/net zo lang totdat wij afronden door te zeggen dat hij nog 1 vraag mag stellen en het dan klaar is/net zo lang totdat wij beneden zijn en het afronden door letterlijk de deur achter ons dicht te trekken - alleen op die vragen in gaan waarbij hij hard gaat huilen Dit is wat ik zo even bedenken kan wat we al gedaan hebben. Herkenbaar? En tips pleeease? Het gaat dus niet alleen erom hoe we de mantra's inkorten, maar vooral ook hoe we onze zoon kunnen steunen als ie zo met zichzelf in de knoop zit. Voel me niet gauw wanhopig, maar in dit geval wel
Je schrijft: ‘buiten het huilen om, wat we van hem gewend zijn’. Weet je waarom hij zo moet huilen? Mijn zoontje stelt ook heel veel vragen vanuit bed, maar dat is om tijd te kunnen rekken. Vooral nu de zomertijd is ingegaan is hij in de avond nog veel te fit. Heb je al geprobeerd om boven te blijven tot hij slaapt. Dus dat hij weet dat je in de buurt bent? Dat helpt hier heel goed. Zoontje vindt het niet fijn om alleen te zijn, dus ik rommel boven nog (of ik ga op bed liggen en val in slaap ) en dan gaat het goed. Hier helpt het ook goed om stickers te plakken de ochtend nadat het een avond goed is gegaan en zo te sparen voor iets moois. Maar als het echt angsten zijn, weet ik niet of dat de oplossing is.
Ik denk dat hij steeds nieuwe vragen blijft verzinnen doordat je antwoord blijft geven. Hier ook een gevoelige knul en alles gaat elke avond op dezelfde manier, hij weet dat ook precies en herinnert mij eraan als ik iets vergeet of oversla. Hij heeft ook een fase gehad dat hij elke keer als ik op de gang stond nog weer riep en iets moest vragen. Hier zijn dus duidelijke afspraken over gemaakt. Wij praten niet meer met hem zodra we zijn kamer uit zijn. Wel praat hij altijd nog 30-45 minuten zelf voordat hij slaapt, schopt op z'n bed en misschien doet ie nog wel meer, maar dat weet ik niet want hier geen babyfoon meer. We laten licht in de badkamer branden en zo kan hij de weg naar beneden vinden als er echt wat is. Vroeger kwam hij bijna elke avond met een smoesje uit bed. Inmiddels bijna nooit meer, alleen als hij echt niet kan slapen. Bijv paar weken terug toen de klok verschoven was of als het super hard regent, hij ligt onder een schuin dak. Ik kan prima aan hem zien wanneer het echt is en wanneer een smoesje, dan stuur ik hem dus direct terug. Ik denk dat je hem wel meer mag begrenzen. Juist als ze gevoelig zijn hebben ze die duidelijkheid en grenzen extra nodig is mijn ervaring. Als ze zien dat je twijfelt of toch van de afspraak afwijkt worden ze onrustig en zijn hun vertrouwen/veiligheid kwijt.
Wij hebben ook een gevoelig knulletje en we hebben het bedritueel ook ingekort. We gaan naar boven, tandenpoetsen, in bed liggen en een verhaaltje. Even aaien op zijn rug, knuffel en een kus. Muziekje aan en dan ga ik/we naar beneden en roepen we slaap lekker (zegt slaap lekker) , droom iets moois ( droom iets moois) we houden van jou (zegt hou van jou) lekker slapen (zegt lekker slapen) . Mag dan ook niet meer roepen. Ging in het begin niet meteen goed maar binnen de kortste keren ging dat goed. Hij mag dan best zingen of praten maar niet tegen ons. Ondertussen is hij alweer bijna 5.
Spreek dan ook van te voren af dat jullie niet meer alle vragen doornemen, gewoon lekker naar bed, voorlezen, knuffeltje kusje.. lekker slapen. Alles komt goed, mama let overal op!! Hier helpt het altijd heel erg als ik zoiets van te voren afspreek en goed bespreek met haar.
Even vlug jullie berichtjes doorgelezen. Dank dames. Vooral fijn om herkenning te lezen. Vandaag een drukke dag dus geen tijd om te reageren verwacht ik. Morgen ook druk maar leuk druk (dagje sauna ) maar dus ook geen tijd. Hoop er vrijdag aan toe te komen. Blijf vooral reageren
Herkenbaar verhaal hoor. Ook hier is dat vooral om tijd te rekken. Verzint ter plekke van alles, de meeste gekke dingen. Om nog maar een paar sec langer op te kunnen blijven. Duurt de ene keer wat langer dan de andere, maar ik kap het op een gegeven moment af en laat haar weten dat ze nu echt moet gaan slapen (!) zachte uitroepteken erachter aan, zo klinkt me stem dan ook een beetje. Niet gelijk heel streng, maar toch heel duidelijk. Van te voren dingen laten weten helpt hier ook. Onze kleine meid wilt ten alle tijden voorspelbaar gedrag hebben, weten wat ze verwachten kan. Daar is ze gevoelig voor. Dus als het oneindig tijd rekken dreigt te worden, geef ik alvast aan dat ze niet van alles moet gaan vragen ofzo iets.
Begrenzen idd. Ik herken er wel wat in van mijn zoontje. Maar heb dat gauw aangepakt omdat het idd steeds meer leek te worden. Voordat hij zn bed in gaat om te lezen krijgt hij 5-10 minuten om alle spullen te leggen waar ze horen en daar willen we later dus niks meer over horen. Het voorbeeld van dat vuurwerk, zoiets leggen we 1 keer uit en dan is het klaar. Dat doen we dan wel overdag en niet voor het naar bed gaan. Voor het naar bed gaan hebben we wel een poosje steeds herhaalt dat hij tijd heeft om zn spullen op de goede plek te leggen en dat wanneer het ligt uit gaat de mondjes dicht zijn!
Wel herkenbaar. Zo was ik op den duur 20 min liedjes aan het zingen Indd wat de anderen al aangeven, begrenzen. Ik merkte echt dat het vanuit mn zoontje uitproberen was. Ik zing dus nu 1 liedje terwijl hij in bed gaat liggen en 2 korte liedjes als hij erin ligt. Hij vraagt nog weleens om meer, maar dit is het.
Onze oudste dochter is ook zo gevoelig (geweest), ze is inmiddels 14. Als peutertje had ze ook veel bedtijdrituelen maar ze had zo de neiging steeds wat uit te breiden. We moesten er steeds zo op letten dat dat niet gebeurde en toch bleek er soms wat nieuws ingeslopen. Bij de jongste hebben we zo min mogelijk rituelen toegelaten ...bij oudste leerden we juist uit de boeken dat dat goed was maar bij haar werkte dat dus averechts en schoot ze erin door waardoor we bij jongste daar dus alerter op waren. Gelukkig ging t bij oudste op een gegeven moment beter, volgens mij vanaf kleuterleeftijd. Je moet zo sterk in je schoenen staan, en dat is 's avonds niet altijd even makkelijk om steeds zoveel energie eraan kwijt te zijn terwijl je al moe bent.
Heel duidelijk een vast ritueel aan houden bij het naar bed brengen maar zonder veel ruimte voor hem om al z'n mantra's op te zeggen. Dus ja, heel duidelijk begrenzen. Je zegt zelf al, dan doen we letterlijk de deur beneden dicht want anders stopt hij niet. Hij blijft anders het alleen maar uitbreiden. Dus ik zou het flink in gaa korten, heel duidelijk elke avond hetzelfde doen en zeggen en dan weltrusten!
Heel herkenbaar. C is ook zo Ik kap het na een paar vragen af. Wel heeft ze een heel ritueel voor ze naar bed gaat en mag ik echt niets vergeten anders is het dikke paniek. Gisteren was ik der allergieen drankje vergeten, nou ik was net beneden en het was net alsof er brand was boven! Dikke tranen, plast bijna in der broek en helemaal overstuur. Geef me dan maar 100 vragen hoor
Dank voor jullie berichtjes! Fijn om herkenning te lezen Proefde al uit de eerste berichtjes dat begrenzing w.s. toch het beste is, dus dat maar aangehouden deze hele week (we wisselen 's avonds af met wie wie op bed legt, maar heb m ook 4 dagen 's middags op bed gelegd). Tot nu toe gaat het redelijk. We houden nog maar even vol...
Ja wel wat herkenbaar. Mijn zoon speelt veel 'toneelstukjes' en praat dan tegen zichzelf of knuffels en antwoordt dan ook zelf. Verder voor het slapen gaan ook altijd dezelfde vragen die wij dan op dezelfde manier beantwoorden. Had het er gisteren met een groep vriendinnen met kindjes in dezelfde leeftijd nog over dat die kids af en toe net halve autisten (kort door de bocht, i Know) lijken.
Heel herkenbaar. Ik had vroeger ook zo’n vast riedeltje dat elke keer opgedreund moest worden als mijn ouders naar beneden gingen. Het ging in de trant van: Moeder: Welterusten, lekker slapen, doei. Ik: Welterusten, lekker slapen, doei. Komt er geen beer? Moeder: Nee, je hoeft nergens over in te zitten. Er komt geen beer. Ik: Komt er geen boef? Moeder: Nee, je hoeft nergens over in te zitten. Er komt geen boef. Ik: Komt er geen brand? Moeder: Nee, je hoeft nergens over in te zitten, er gebeurt niks. Ik zeg het nog één keer, welterusten, lekker slapen, doei. Ik: Welterusten, lekker slapen doei. Het begon met alleen ‘de beer’. Boef en brand zijn er later bijgekomen. Mijn ouders maakten er nooit een probleem van en zeiden het riedeltje gewoon elke avond op. Ik ging dan ook echt met een gerust hart slapen.