Mijn zoontje van ruim 4,5 rent en springt regelmatig op en neer waarbij hij in zichzelf gekeerd is en ook geluid maakt,(soort huuhuu). Als ik vraag waarom ie dat doet zegt ie dat ie leuk vind.Natuurlijk heb ik gegoogled maar daar komt hoofdzakelijk autisme naar voren.Het gaat prima met em en ook op school gaat het prima daar herken ik verder niks in.Ondertussen lijkt t wel een gewoonte en weet niet zo goed of ik t moet afremmen of gewoon laten gaan. Herkenbaar?
Natuurlijk kan je er van alles achter zoeken, maar onze dochter van ruim 4 kan in zichzelf gekeerd heen en weer rennen, terwijl ze liedjes zingt en toneel speelt. Voor iemand van buitenaf misschien ook een apart teken, maar ze is gek op zingen en toneelspelen, en verder gewoon een normale leuke meid. Als ik een boek lees hoor ik helemaal niemand meer, en als mijn vriend druk bezig is dan neuriet hij, zo hebben we allemaal wel iets. Je kan het altijd in de gaten houden, doe je toch wel, maar ik zou er niet meteen iets achter zoeken. Je zou eens kunnen vragen wat hij aan het spelen is, zelfde geld is hij een trein of een vliegtuig aan het na doen.
Zolang 'ie het maar niet de hele dag doet, zou ik denken. Anders zou ik 'm voorstellen ook eens iets anders te gaan doen, klimmen of met een bal spelen ofzo is nl ook heel leuk
Als dat het enige kenmerk is, zou ik me geen zorgen maken, iedereen heeft wel wat en zeker bij kinderen is een zo'n kenmerk niet vreemd. Als je zoon autisme zou hebben, zou je dat aan veel meer dingen merken, en als ik het zo lees functioneert hij prima. Mijn zoon heeft een zeer zware vorm van klassiek autisme, dus ervaring genoeg hier. Ik zou het trouwens gewoon zo laten, zolang het hem niet belemmert en hij het idd niet de hele dag doet, kan het geen kwaad en houdt hij er waarschijnlijk vanzelf weer mee op.
Ikzelf zie het meer als een soort van uiting,verwerking. Ikzelf had vroeger ook zoiets en zowel als zijn vader als ikzelf kunnen in onszelf gekeerd zijn,ik zeker als kind.Het ziet er soms apart uit en het kan ook wel eens storend zijn als je met iemand samen in gesprek bent.Fam van me zei misschien moet je er eens mee naar de dokter maar als er iets zou zijn hadden ze dat op school toch gezegd lijkt me dan.Vorige week oudergesprek gehad.
Ach joh fam, vrienden, kennis, omgeving zeggen altijd vrij snel dat je het maar eens bij de dokter neer moet leggen, vooral als het iets is wat ze zelf niet kennen, of wat hun stoort bij hun gesprekjes of bezigheden. Betekend niet dat er wat mis is met het kind, of in dit geval jouw kind, meestal weten ze gewoon niet wat ze er mee moeten doen. Ik krijg nog steeds van sf de opmerking dat DL wel een erg grote fantasie heeft, ja klopt, en ze doet het er prima op.
Als je zoontje verder een vrolijk kereltje is dat lekker in het leven staat zou ik er niks achter zoeken. Gewoon laten gaan, laat anderen maar kletsen. Als er echt iets aan de hand zou zijn, zouden er tal van kenmerken op voorgrond moeten staan. Geen zorgen om maken.