Ik zit echt met mijn handen in het haar. Ons zoontje haalt op sommige momenten echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik wordt er niet goed van.. Ik kan veel hebben en heb veel geduld maar na 4 weken ben ik het toch echt goed zat en heb advies en tips nodig als die er zijn natuurlijk Ons zoontje zit erg in de fase van wel, niet, wel niet. En daarbij bedoel ik, mama sokken aan, mama sokken uit NEEEEE sok aan sok uit en ga zo maar door. Mama kus, nee geen kus, ja wel een kus, geen kus. En zo is het ook met eten, schoenen aan, jas aan, samen spelen, boodschappen doen. Het is niet zo dat hij het op een normale manier doet. Ik vind het moeilijk uit te leggen zo, maar hij wordt echt driftig. bv vanavond met het naar bed gaan. Mama wesley koude voeten sokken aan. Prima kind mama pakt sokken voor jou, NEEE ook niet ( en begint te trappen) prima dan doen we ze niet aan. NEEE mama sokken aan doen. Nou kom op dan doet mama ze aan, ( ik maak er nog een soort van spelletje van maar nee hoor weer krijsen en trappen. En als ik het negeer dan gilt en schreeuwt hij zo hard dat zijn zusje er wakker van wordt. en krijg dan met geen mogelijkheid nog iets voor elkaar. Laatst met schoenen aan doen ben ik 20 min bezig geweest om zijn gedrag te negeren, en met veel moeilijkheid zijn schoenen aangekregen. Ik vind dit echt bizar en onnodig. Wat kan ik hier nu mee, ik merk aan mezelf dat hij hierdoor steeds sneller de grens van mijn geduld bereikt en ik uitval tegen hem en dat wil ik niet. Voor alle duidelijkheid ik sla of tik mijn kind NOOIT maar met uitvallen bedoel ik dat ik ook echt mijn stem behoorlijk verhef. En als klap op de vuurpijl doet hij het nu ook in de winkel. Hij gaat niet meer mee naar huis, hij zegt gewoon doei mama en loopt gewoon terug de winkel in. Laatst ben ik om de hoek van de winkel gaan staan nadat ik hem gedag had gezegt omdat hij niet mee wilde en na 20 min ben ik hem toch maar gaan halen. Overigens kon hij mij niet zien maar hij leek er totaal niet door geraakt. Het intresseert hem niets. Ik heb tot nu toe geprobeerd: * eraan toegeven dus sokken aan sokken uit, en na 5 x gestopt en dan maar 20 min met een krijsend driftig kind. * ik heb het genegeerd wat helemaal drama wordt en vervolgens meneer gerust zonder jas of schoenen mee naar buiten gaat. * ik heb hem uitgelegd dat ik dit niet leuk vind en als we het samen doen het sneller gaat. * ik heb hem voorgesteld dat hij het zelf mag doen * Ik heb gevraagd waarom hij zo doet ( en ik krijg dan geen antwoord) alleen maar NIET NIET NIET. Dus wie weet raad, en hoe gaan jullie er mee om om het jezelf makkelijker te maken.
Deels goed herkenbaar hoor! Een lekkere temperamentvolle peuterpuber! Mn zoontje is een half jaartje ouder en het word wel een klein beetje beter omdat hij zich verbaal nu goed kan uitdrukken, maar het temperament is er niet minder op geworden Hij is echt jouw grenzen aan het opzoeken en kijken hoever hij kan gaan. Die grenzen heeft hij ook van jou nodig, in feite vraagt hij er gewoon om. Grenzen geven ook een stukje voorspelbaarheid en veiligheid en als hij die niet krijgt zal hem dan een gevoel van onveiligheid geven en zal hij nog driftiger worden. Klinkt zo logisch eigenlijk, maar het lukt mij ook echt niet om altijd maar pedagogisch te blijven en vooral niet om aardig en begripvol te blijven. Maar het helpt wel een beetje om het te accepteren. Wat ik doe: - bekijken voor mezelf wat ik echt belangrijk vind en wat niet zo. Bijv met kleren aantrekken, hij wil tegenwoordig geen spijkerbroek aan en alleen maar regenlaarzen. nou ja, dan loopt ie er maar bij als een tokkie, lekker belangrijk Maak alleen een strijd van de echte dingen die moeten. Zo hou je het nog een beetje gezellig. - ik geef hem vaak de keuze tussen 2 dingen: dus niet: wil je fruit? maar: wil je een appel of een banaan. ( geeft hem het idee alsof hij het helemaal zelf beslist heeft ) - ik maak er een grapje van: wilt hij zn broek niet aan en gaat ie wild om zich heen schoppen? Dan doe ik net alsof ik zn voeten niet in de pijpen krijg en doe ik ze expres "verkeerd" gevolg: hij ligt in een deuk en het moment is onderbroken. Gillen? Dan stop ik toch zn voetje in zn mond? Of mn vinger?! Of ga hem na doen: neeeeeejjjk neeeeejjjjj neeeeejjjjjjjjj, wedden dat ie dan ja zegt?? Moet mn zoontje altijd vreselijk om lachen! - Niet pedagogisch, maar soms chanteer ik hem een beetje door hem om te kopen. Gedraagt hij zich strontvervelend in de winkel? Ik pak hem zn speentje af ( die hij alleen in de auto mag) en die krijgt hij pas weer terug als hij luistert. - soms in het geval van een jas of schoenen weigeren aan te doen: dan maar zonder jas. Eigenlijk 9 van de 10 keer komt hij er dan zelf achter dat t toch wel koud is zonder en krabbelt ie met hangende pootjes terug, haha! Maar tis wel zwaar deze fase!
Oooooooooooooh, wat herkenbaar.... Ik worstel hier dus sinds een paar weken ook mee met onze zoon. Het meest frustrerende is nog wel dat hij het bij mij minstens 10 x zo erg doet als bij mijn man. En hoe dat nou komt..?? Geen idee! Wat ik nu doe: ik houd het even bij je sokken-voorbeeld. "mama, sokken aan!" Prima, doen we sokken aan. "NEE, mama, wil nie sokken" Sil, laatste kans - Wil je wel of niet sokken aan? "wel" Ok, dan doen we dus nu sokken aan. PUNT! En dan die sokken aan. Enorm gedoe met veel ge'nee', maar het lukt uiteindelijk wel Dit soort strijd heb ik nu dus op allerlei plaatsen, ook bij de winkels. Gelukkig wil Sil nog vaak in de wandelwagen als we thuis weggaan, dus die gaat altijd mee, maar eenmaal op pad wil hij dan lopen. Prima tuurljk, dus uit de wagen. Dan wil hij gedragen worden - begin ik niet aan, dus hij mag kiezen: lopen of in de wagen. En dat gaat dan de hele tijd door. Heel fijn, gezellig en ontspannend. Heb ook al vanalles geprobeerd, hoor. Loopfiets mee (puntje bij paaltje liep ik met dat ding onder mijn arm, ondertussen Sil meeslepend met mijn andere hand), geen wagen mee, maar dat was helemaal een drama, want toen wilde hij al niet eens de deur uit. Nu ga ik dus maar vaak op de fiets Ik merk al wel dat het steeds iets minder lang gaat duren voor hij zich erbij neerlegt dat ik 'de baas ben' (al heb ik daar echt een enorme hekel aan). Zover ik weet hoort dit gedrag echt puur bij het peuter-puberen en doet hij het niet om te pesten, maar eigenlijk vooral (1) om grenzen af te tasten en (2) omdat hij zelf ook niet zo goed weet wat hij wil. Ik heb laatst ergens een artikel gelezen dat je de peuterpuberteit best wel kan vergelijken met de puberteit. Als ik zelf daaraan terugdenk, weet ik me nog heel goed te herinneren hoe gefrustreerd en constant geirriteerd ik toen vaak was. Ik kan me dus best een beetje voorstellen dat mijn zoon zich nu soms zo voelt en zich daarom zo gedraagt. Dit weten verandert niks aan zijn gedrag en ook niet aan mijn aanpak (of gebrek daaraan), maar het is wel fijn om tegen mezelf te kunnen zeggen dat ik weet waar het door komt enz. Ik heb geen idee of je iets aan mijn reactie hebt maar tis ook voor mij wel ff lekker om van me af te tikken Sterkte!
Ow wat fijn dat jullie het herkennen! En ow wat naar dat deze fase ooit terug zal komen! hahha Ik heb gewoon echt een gevoel dat ik continu een strijd aan moet, terwijl dat ook niet de bedoeling is. LAten kiezen is ook iets wat ik doe. bv wil je dit tshirt aan of deze? Na gewissel van die, nee die, nee die. Komen we er uiteindelijk uit zonder strijd. Zo ook met broodbeleg, en fruit inderdaad. Ik denk dat ik dan toch wat consequenter moet zijn en na 3x zeggen gewoon moet doen en klaar. Dan maar geschreeuw maar dan is het voor hem ook duidelijk. Hier liep hij vanmiddag in zijn blote billen want hij had zijn broek en luier uitgedaan, en wilde pertinent niets meer aan, naja dan maar niet. Maar ow ik zit savonds gewoon uitgeput op de bank ....
Ja, je moet idd niet eindeloos hem aan het woord laten. 1x van mening wisselen mag, maar daarna kiest mamma. Dat geschreeuw wat dan volgt komt me ook de neus uit, maar als hij daarmee steeds zn zin krijgt, waarom zou hij dan nog normaal hoeven praten? En wordt er alleen nog maar gedramt ben ik bang O, en ik ben ook bekaf na een dag met hem hoor, ben altijd weer blij als mn man thuis komt om het een beetje te delen
Herkenbaar en heeeeeel vermoeiend.... Fase heeft hier gelukkig niet zo lang geduurd, want ik werd er ook knettergek van. Echt bij alles deed ze moeilijk: wel, niet, wel, niet, dat doe je niet goed!, dat is vies /lust ik niet. En dat de hele dag door.... Pffff Als ik drinken voor haar ging pakken en de koelkast opendeed, schreeuwde ze meteen "neeeee, ik wil iets anders!!!". Appelsap? Ja. Terwijl ik de appelsap inschonk, stond ze alweer te gillen dat ze toch liever limonade wilde. Prima, dan drink ik de appelsap wel op. Nou dat mocht natuurlijk ook weer niet en dan liet ze zich boos gillend op de grond vallen. Negeren werkte hier toch het beste.... Drinken gewoon op de tafel en je zoekt het maar ui, na 10 minuten ging het meestal gewoon op Ik laat haar tegenwoordig kiezen uit 2 dingen, en inderdaad 1x van mening veranderen kan, maar daarna heb je gewoon pech. Inmiddels heeft ze heel goed door dat proberen te discuseren en moeilijk doen gewoon geen zin heeft (en we zitten nu heel fijn in de ikke, wil niet slapen fase.... En die is nog veeeeeel vremoeiender )
Het zal de leeftijd zijn ook, Tygo doet het ook, ik pak het aan zoals MVS. Laatste kans daarna heb je pech, dit zeg ik ook. Maar het blijft lastig hoor, de ene dag kan ik meer hebben dan de andere. Laatst ging papa douchen, Tygo ook mee douchen!!!! Ok prima ga je mee naar boven? Neeeeeehhhhh bij mama blijven!! Ok ook goed dan blijf je beneden. Op het moment dat papa naar boven gaat begint hij te gillen dat hij ook wil douchen. Nog een keer geprobeerd toen toch weer niet. En uiteindelijk heb ik hem op de mat gezet om af te koelen. Kind ging helemaal door het lint zeg. Na de afkoel sessie ging het wel weer, maar pffffffffffffffffffffffff wat was ik moe.
ik zou zoiets met een dosis humor aanpakken, bv als je zoontje er weer aankomt met zn sokken dan zeg je oke en doe je zn som om zn hand ipv om zn voetje.... wedden dat het dan het ijs breekt! en zo kun je dat met alles doen... of zelf zn sok aan je voet doen...
Wat een verademing om te lezen dat ik niet de enige ben... Mijn mannetje is precies zo en 5 dagen jonger dan ts.Van de week was hij zooo vervelend, hij gaf mij een kopstoot en ik barste gewoon van ellende in janken uit he...daar schrok ie van joh! Sindsdien is ie poeslief...mja voor hoe lang?? Ik geef hem idd wel de keuze uit twee dingen, is ie trots dat ie zelluf mocht kiezen. Geen schoenen aan? Pech dan maar op je sokken naar buiten, binnen 2 seconden had ie ze aan..wat ook helpt, tenminste hier, bijv met schoenen aantrekken, als hij ze niet aanwilt, zeg ik, aaaaah maar dat waren de schoenen van opa, die heeft ze voor jou gekocht en dat vind ie zo stoer, trekt ie ze meteen aan! Hahhaha Maar sterkte..ik blijf ff meelezen..
Hou maar op... wij zitten er dus ook middenin. VER-SCHRIK-KE-LIJK! Echt, er zijn dagen bij dat ik heel stevig glasvezel behang wil en hele sterke lijm. Kan ze er mooi een paar uur achter gaan zitten. Soms is het zo vermoeiend dat ik denk; je doet je best maar. Wil je achterstevoren naar buiten met je zomerschoenen? Primaaaaa. Wil je in de winkel wachten bij de croissants met een wattenstaafje in je oor? Fine by me. Het is zo vermoeiend dat het dus soms wat onverschillig maakt. Omdat je domweg niet meer weet hoe je er mee om moet gaan. Vanavond nog. Wil niet eten. Ok, dan laat je het gewoon staan. Nee! Wil eten. Ok, dan eet je lekker door. NEE! Wil nie eten. AARGG. Ik wil een appel. Liefje, ook goed. Krijg jij een lekker appeltje. Alsjeblieft. Wil niet appel. Ja. Zucht. Sommige dingen vraag ik niet meer, maar deel ik mede en doe het dan. 's Morgens is het niet meer :wil je brood? Maar: mama gaat een broodje maken. Wil je dit erop of dat? En dat doe ik met meer dingen. Niet meer "zullen we naar boven gaan". Maar; we gaan tandenpoetsen. Husakee. En verder is het gewoon eh.. heel geduldig blijven en soms even huilen. En heel heel hard hopen dat dit snel weer voorbij is. Want ook wij zitten hier 's avonds afgeleefd op de bank.
Oh ja, ik herken wel veel aanpakken die ik hier zie Niets vragen, maar alles vertellen. Humor. Laten kiezen tussen 2 dingen. Allemaal geprobeerd, maar allemaal kortdurend succes (of helemaal geen succes). Overigens wat hier vaak het effectiefst is: " OK, dan doe je het niet. Dan ga ik wel alleen naar de winkels. Dag Sil. " Chantage dus eigenlijk, maar 't werkt en hij snapt de boodschap Het is echter wel gewoon per dag zoeken naar wat er op dat moment wel of niet werkt. Het blijft dus een constante frustratie en steeds als ik 't denk te snappen................... Sterkte allemaal!
herkenbaar! ik laat haar 1 keer kiezen, wat wil je op brood? pindakaas? okay en dan wordt het dat ook, ditzelfde doe ik met alle andere onderwerpen, dit accepteert ze nu eindelijk en bij mij vertoont ze dit gedrag nu ook niet meer, alleen nu doet ze dit bij opa en oma omdat die er eindeloos in meegaan. mij is dus nu ook wel duidelijk dat ze dit blijven doen tot jezelf een grens aangeeft. en zoals MvS al zegt, je moet creatief blijven, de ene dag werkt iets en de volgende dag al niet meer
Wat een 'feest' van herkenning. Gestoord word ik ervan!! Hier is het met eten, sokken, drinken, slapen, lopen, in de kar.. Met drinken is het tegenwoordig: Je krijgt dit of niets. Antwoord: niets. Ok dan niet. Ja wel drinken. En vervolgens klokt ze het zo naar binnen. Als ze in de winkel niet luistert moet ze in de kar. Uit woede trekt ze haar schoenen en sokken uit. Vervolgens is ze boos dat ze niet naar huis mag lopen.. Maar ja, je hebt je schoenen uitgedaan he? En zonder schoenen mag je niet lopen. Ikke niet plapen.. (niet slapen) Nee maar we gaan wel je tandenpoetsen. Ja. En ze is prinsesheerlijk gaan slapen. Ik voer nu ook in: eerste antwoord telt. Oh justme, ik heb me rotgelachen om jouw situaties, erg herkenbaar!!
Hier af en toe wel dit soort dingen, maar in hele mindere mate!! Maar ik ben dan ook heel consequent! Ze mag kiezen, maar wat ze gekozen heeft, daar blijft het ook bij!! Ze kan dus niet nog een keer terug krabbelen en dat weet ze ook!!
Hier ook hoor meid. Ik word er ook zo moe aan. Heb het er gisteren met mijn partner over gehad om hem echt strenger aan te gaan pakken. Mamma ik wil tunnel trein kijken ( thomas de trein) . Lieverd als Dombo is afgelopen dan zet mamma thomas op. En dan blijft hij het zeggen. Mamma mamma mamma mamma, kijk ik hem aan dan blijft hij gewoon mamma roepen en als ik zeg ja. Zeg hij mag ik tunnel trein zien. En zo duurde dit de hele avond. Een Nee wordt niet geaccepteerd. En dat is hier ook met meer dingen. Maar vanaf vandaag gaan wij hem echt strenger aanpakken. 2 keer waarschuwen en dan op de trap. Helpt dat niet dan gaat hij echt naar boven naar de overloop. Want het gedrag van hem loopt echt de spuigaten uit. Hij gaat dan zelfs slaan, of schreeuwen.
ooo hier ook. Met melk. Hij drinkt hier gewoon bijna geen melk. Hij wil roosvicee of appelsap. En dan gaat hij echt boos worden.... Nu ook weer. Continue dan ook mamma mamma mamma mamma. En dat blijft door gaan totdat ik ja zeg. En dan zegt hij. Ik wil appelsap. Nee eerst je melk. Mamma mamma mamma. pfffffffffff
Hier zegt hij dan dood leuk 'Wesley hier blijven doei mama' en ik kan zo weggaan zonder dat hij gaat huilen, hij gaat gewoon verder met spelen. Laatst heb ik 15 min buiten gestaan, stukje met de auto verder gereden maar het deed hem niets! ?bij terug komst zat hij op de bank een boekje te lezen, dus chantage nee dat helpt hier niet hij kan blijkbaar goed zonder ze moeder
Ow bah inderdaad die stomme DVD's. Hier is het dan wel Thomas de trein, maar zodra die 15 min draaid wilt hij sesamstraat, daarna weer elmo en ga zo maar door, wordt er niet goed van. En als het hem allemaal te lang duurt haalt hij zelf de DVD er wel uit. 'Wesley DVD uit' zegt hij dan... Poeh, Moet wel zeggen nu wij wat consequenter zijn en niet te veel meer in discussie gaan en gewoon doen zoals schoenen aan e.d. is het wel een hoop ruzie op dat moment maar daarna is er niets meer aan de hand.