Hoihoi, Mijn zoontje is nu 2 jaar en gaat sinds een klein jaartje naar kdv hij zit daar in een klas van kinderen tussen de 1,5 en 3 jaar. hij speelt vanaf het begin alleen en is erg in zichzelf. ik hoor vaak dat hij erg 'rebels' is en andere kindjes slaat/duwd.. het slaan begint nu iets minder te worden maar wilt toch niks met de andere kindjes te maken hebben.. nu speelt hij sinds 2 weken voren bij ons in de straat met de kinderen dit gaat heel erg goed hij speelt samen, deelt zn speelgoed en is al erg gehecht aan een ander kindje hele dag noemt hij zn naam en wilt alleen nog ma buiten spelen. De kinderen uit de straat zijn alleen allemaal tussen de 6 en 9 jaar en daar speelt hij dus wel mee.. Ik vind het soms een beetje vreemd dat hij niet met kindjes van zn eigen leeftijd speelt.. Ohja en baby's dat is helemaal n drama .. hij wilt nog niet s in de buurt komen hij word dan egt boos en gaat er zelfs van huilen?? komt iemand dit bekend voor? groetjes
Het is heel normaal dat een kind van 2 nog niet samenspeelt met anderen, dit komt vaak pas zo tegen de 3,5 jaar. Mijn oudste ging Al richting de 4 toen hij echt interesse in vriendjes ging krijgen. Niets om je zorgen over te maken, lijkt mij, komt waarschijnlijk vanzelf.
Lijkt mij normaal. Op die leeftijd spelen kinderen nog niet echt samen. Ze spelen alleen eigenlijk, in hun eigen wereld. En waarschijnlijk zullen die oudere kindjes hem "aanhalen" waardoor hij dus wel met hen speelt maar niet met de kindjes van zijn klas die dat nog niet doen. En slaan en duwen, tenzij anders bepaald wordt door de juf in de creche, is een normale reactie want hij weet nog niet hoe hij zijn frustratie kan uiten omdat iemand bijvoorbeeld met een stuk speelgoed speelt dat hij ook wil.
Het is normaal dat hij nog niet samenspeelt. Dat naar oudere kinderen toetrekken had en heeft mijn dochter ook. Eerst wilde ze ook niets van kleinere kinderen weten, die vond ze maar stom, maar dat begint nu ook bij te trekken en speelt ze ook met leeftijdsgenoten.
Uk is gek op zijn vriendinnetje ze vragen veel naar elkaar maar als ze samen zijn spelen ze naast elkaar wel echt bij elkaar. Het echt samen spelen komt later nu naast elkaar. Met oudere kinderen is spelen makkelijker want die helpen en vragen dingen
Gedeeltelijk herkenbaar ja, los van dat slaan en duwen. Ons zoontje heeft het niet op kinderen die jonger zijn dan hij. Ik heb zelfs het idee dat hij die kindjes maar eng en onvoorspelbaar vindt. Hij zit nu in de peutergroep en daar trekt hij vooral met kindjes op die minimaal een een paar maanden ouder zijn dan hij. Dat gaat wel heel goed en hij heeft dan ook echt lol. Thuis praat ie er ook over. Als we ergens in een speeltuintje zijn waar dan bijvoorbeeld ook veel jongere kindjes komen spelen, dan wil hij niet meer. Soms probeer ik hem over die drempel heen te helpen, maar vaak ook gaan we dan weer even verderop kijken waar geen kleine ukkies zijn. Ik denk/hoop dat het minder wordt als hij zelf wat ouder is en wat steviger in zn schoenen staat. Tis een heel 'bescheiden' kind .
Dat hij nog niet samen speelt op school is niet zo vreemd op zijn leeftijd. Maar gezien hij veel slaat en duwt zou ik hem zeker niet met kinderen van 6-9 laten spelen. Die doen spelletjes die hij nog niet begrijpt of kan plaatsen en probeert dat misschien na te doen op school, maar verkeerd dus.
Samenspelen hoeft nog helemaal niet. Mijn dochter startte met 3 jaar op de peuterspeelzaal, heeft er tot ze ruim 4 was op gezeten. Ze huilde altijd, 2 keer per week, een jaar lang, als ik wegging. Ze speelde nooit met andere kinderen. Ze zei zelf dat ze dat gewoon niet wilde, dat ze dat niet leuk vond. Ik heb er nooit iets van gevonden, want prima toch, als zij lekker alleen wil spelen, ook goed. Toen ze 4 jaar en 3 maanden was ging ze naar school. Eerste dag huilde ze weer toen ik wegging, daarna is het nooit meer gebeurd. Vanaf dag 1 heeft ze een groep vriendinnen waar je u tegen zegt, ze speelt het liefst elke woensdagmiddag met een vriendinnetje, helemaal dikkemik met elkaar. Ook andere moeders van die vriendinnetjes spreek ik regelmatig, dat ze zo'n geweldig groepje meiden bij elkaar zijn. Dus geef het de tijd, wie weet komt het nog.
De meeste kinderen kunnen pas vanaf 4 jaar echt samen spelen. Dochter kan wel spelen met kinderen die ouder zijn dan haar, maar niet met kinderen van haar eigen leeftijd.
Volgens mij is het volkomen normaal. Oudere kindjes doen vaak meer moeite om het leuk te maken en houden dan twee jarigen, die meer op zichzelf en hun eigen behoeften gericht zijn. Naarmate hij ouder wordt zal hij vast vanzelf meer met leeftijdsgenootjes gaan krijgen, omdat het spelen dan steeds een interactiever karakter krijgt en ze echt wat aan elkaar hebben. Dat slaan en duwen daar zou ik wel bovenop zitten, maar het klinkt alsof je daar ook mee bezig bent.
Kinderen van 2 spelen nog niet samen. Ze spelen hooguit tegelijk met hetzelfde speelgoed, maar echt samenspel gebeurt op die leeftijd nog niet. Dat hij graag op zichzelf is, wijst mogelijk op een wat introvert(er) karakter. Zeker als jij of je partner ook liever wat op zichzelf is en drukte van andere mensen mijdt, is dat een hele logische verklaring en zou ik het kdv vragen daar dan ook op in te springen door hem voldoende rust te bieden, hem te helpen bij het zoeken van rust/mijden van drukte. Ik denk dat het slaan en het 'rebelse' dan wel zal stoppen. Hij is ws niet rebels,maar gewoon sneller overprikkeld dan andere kids, wat heel erg hoort bij meer introverte mensen/kinderen.
Misschien is het onderwerp verkeerd, het samen spelen snap ik dat dat op deze leeftijd nog niet is, het kdv zegd altijd "ze accepteren elkaar maar samen spelen nog niet " maar hij accepteert ze niet.. voorbeeld : ik ben in de winkel en sta aan de kassa, kindje van zijn leeftijd staat voor hem, hij loopt erheen gaat dicht bij hem/haar staan kijkt heel doordringend en duwd/ slaat hem opeens? Dit gaat dus ook zo op het kdv, ik zou mn zoontje echt geen 2 min alleen bij een klein kind kunnen laten..
Okee zo had ik het in eerste instantie niet begrepen...ditvind ik eerlijk gezegd wel afwijkend gedrag.
Nee snap ik ook, ik heb het verkeerd omschreven. Maar zo bedoelde ik het inderdaad. En bij oudere kindjes is dit niet het geval en die accepteert hij wel, hij vind ze geweldig.