Als ik t lees denk ik veeeel strenger zijn. Maakt niet uit wat voor methode je wilt gebruiken maar als je er duidelijk en consequent in bent komt t vanzelf (langzaam) goed. Sommige echte peuter dingen zoals op de grond krijsen gewoon negeren. Kan je weer normaal doen? Fijn dan luistert mama weer en eerder niet. Maargoed ik ben helemaal niet soft en heb weinig geduld dus weglopen, niet luisteren etc. dan moet je niet bij mij wezen
Stenger en durven doorzetten. Niet met dingen dreigen die je niet waar kunt/wilt maken. Zo riep mijn man een keer op de snelweg: 'ophouden met ruzie maken, anders zet ik jullie uit de auto!!!' Zo dus niet. Maar eigenlijk hoef ik amper te straffen. De kinderen luisteren ook beter naar mij dan naar mijn man. Mijn man zegt: 'ik tel tot drie!' En telt vervolgens tot 186. Bij mij is drie echt drie. En dat weten ze. En ik probeer mijn kinderen vaak uit de situatie te halen door ze ergens anders bij te betrekken. Zou mijn kind weglopen in de supermarkt, dan vraag ik of ze me wil helpen met dragen bv.
Mijn dochter maakt een spelletje van dat tellen. Ik waarschuw en dan zeg ik één......twee..... En dan zegt zij:'één zeggen!' En ik vervolgens: één..... En dan gaat ze doen wat ik vroeg en zegt dan lachend 'jij zei één en toen deed ik het!' Eigenlijk neemt ze daarmee een stukje regie over (want waarom zou ik op haar verzoek opnieuw bij 1 beginnen) maar so be it, het werkt voorlopig! En eigenlijk weet ze dus best dat als ik ga tellen dat het serieus wordt want ze gaat het dan wel doen alleen wel een beetje op haar manier..
Nee hoor, eigenlijk tel je tot drie. Alleen heb je dat zelf niet door. Je zegt 'een, twee,... een' Dat is dus drie en dat is te laat 😉 Maar ik snap je wel hoor. Als het zo werkt voor jullie beiden is dat idd prima.
Dat bedoel ik met dat ze de regie over neemt Verschil is wel dat ze na de 1-2-1 met een vrolijk gezicht doet wat ik vraag en met 1-2-3 zou ik met een boos gezicht een consequentie moeten uitvoeren