Hallo allemaal, Om even een heeeeel lang (medisch) verhaal kort te houden, en dus een beetje kort door de bocht te gaan, Hebben jullie peuters tics onrwikkelt, waar je je enigszins een beetje zorgen om maakt? Hoe gingen of gaan jullie ermee om? Hebben jullie hulp ingeschakelt? Zo ja, bij wie en wat doen ze? Pb'en mag ook Alvast bedankt!
Mijn zoon (over twee weken 4) heeft sinds hij twee is allerlei gezichtstics ontwikkelt. Vorig jaar december bij de kinderarts geweest met een filmpje. Samen met een neuroloog kwamen zij tot de conclusie dat het niets was, en vanzelf over zou gaan. Inmiddels een half jaar voorbij, de tics waren een tijdje weg, althans bijna weg. Nu sinds een paar weken zijn we weer terug en veel erger dan voorheen. Eerst had hij ze alleen bij het tv kijken. Nu heeft hij ze constant, ook als hij praat, speelt e.d. Ik maak me er erg druk om, vooral ook omdat hij nu ook een geluidstic heeft ontwikkeld, hij haalt telkens zijn neus op. Wat voor tics heeft jouw peuter?
Bedankt voor je reactie! Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen, het is allemaal zo'n drama. Even kijken of het weer kort door de bocht lukt.. Mijn ventje had een afwijkende eeg in februari, waarna de ka met de neuroloog besloot epilepsie, dus medicatie. De 'aanvallen' werden steeds erger, in het begin draaide alleen zijn hoofd en ogen naar rechts, soort geflikker. Twee weken geleden werd hij ziek, zesde ziekte of iets, en toen werd alles erger. Zijn ogen draaien weg, hij klakt met zijn tong herhaaldelijk, soms is hij als hij dat doet even helemaal weg. Hij verstijfd, hij gooit zijn hoofd naar achter, etc etc. Vorige week opgenomen, weer afwijkende eeg. Maar de nieuwe neuroloog verdenkt geen epilepsie. Op vrijdag stuurde hij ons naar huis met de mededeling dat het misschien wel tics zijn. Maar die zie je niet op een eeg. En terwijl de neuroloog hem vast had, kreeg hij ook een aanval, en de neurloog zei alleen maar 'oh wat gek! Druk maar op de knop!' (ivm de observatie) Ik weet het eigenlijk ook niet meer, maak me zo'n zorgen. Dit was trouwens echt heel kort door de bocht haha Ga je nu terug naar de neuroloog? Mijn ha is helemaaaal niet blij met de situatie. (wij wonen trouwens niet in Nederland)
moeilijk hoor Biccy. Zo zijn niet alle epilepsie te zien op een EEG. Of het een tic is...... kan je op dat moment wel contact met hem krijgen? ga plots schreeuwen of zeg van : kijk, daar is oma!! Als je dan geen contact krijgt dan lijkt het me toch epilepsie. Hebben ze al een MRI bij hem gemaakt? Je hebt ook aanvallen die lijken op epilepsie maar het toch niet is. kijk naar deze link....staan veel aandoeningen die lijken op epilepsie. Misschien herken je je kindje erin. Kinderneurologie.eu Op dezelfde site staan ook wel epileptische aandoeningen beschreven. Over tics.. Mijn beide zoons hebben tics. Heeft te maken met hun autisme. Maar dan zijn ze wel gewoon bij. Ze spelen en doen De jongste heeft ook epilepsie. Trouwens ook niet duidelijk te zien op EEG, Maar EEG geeft wel afwijkingen aan. Hij word gewoon behandeld als zijnde dat ie epilepsie heeft.
Bedankt voor je reactie. Hij heeft ook absences, dan krijg je geen contact. Maar die hebben ze niet vast kunnen leggen op de eeg. Hij heeft nu twee keer een abnormale eeg, de 24u observatie was niet super afwijkend, maar echt een uitslag hebben we nog niet van dat onderzoek. Het ene zh zegt epilepsie, het andere van niet. We halen hem nu heel langzaam van de medicatie af en hopen op het beste. Hij krijgt over 4 weken een mri. Ik weet het eigenlijk ook niet meer, er is iets mis, maar wat? Bedankt voor de link, ik ga even kijken
ik snap je frustratie. Ik zit met ongeveer hetzelfde. Owen heeft ook absences maar is ook niet vast te stellen op de EEG. Owen gaat compleet door het lint als de draadjes op zn hoofd gaan. Dus echt goed kunnen ze hem niet observeren. Voor de rest heeft Owen ook allerlei klachten en symptomen. Maar krijg het nog niet tot een geheel gepuzzeld en de artsen ook nog niet. De enige tip wat ik je kan geven is : Kennis is macht/kracht. Hoe meer kennis je over vele aandoeningen hebt hoe minder artsen over je heen lopen of zomaar dingen gaan wegwuiven. Je kan dan met ze in 'discussie' en zelf dingen aandragen en je weet zelf ook beter waar op te letten.
Nou, inderdaad. De laatste neuroloog waar we naar doorgestuurd zijn was echt zo'n omhoog gevallen ei. Duidelijk een zaak van 'ik ben zoooo veel belangrijker dan jullie'. Op mijn vraag over hoofdpijn wuifde hij weg met 'een peuter kan niet klagen over hooddpijn'. Oh nee? Het is niet opvallend dat mijn kleintje ineens stopt met wat hij aan het doen is, naar zijn hoofd grijpt en huilend zegt dat zijn hoofd zo'n auwie doet? Om vervolgens zelf de kinderwagen of bed in te kruipen om te gaan liggen? Dat deed hij nooit eerder.