Ook als je er pal naast zou staan? Kijk als je als ouders zijnde een eindje verderop zou staan en je kind ging er plots vandoor doordat je op dat moment net even met je andere kind bezig bent, dan kan ik begrijpen dat binnen no-time je kind over dat hek zou kunnen klauteren. Je hebt maar 1 paar ogen immers. Maar als je gezamenlijk als gezin naast elkaar voor dat hek naar die gorilla's zou staan kijken, dan had je er volgens mij wel op tijd bij kunnen zijn. Toch? Maar goed. Laten we het onderzoek door de politie laten doen. Hoop dat we nog wel de uitkomst daarvan nog mogen vernemen.
Inderdaad. Ik vind het ook wel zielig voor het kind dat dan vast zit. Dan ben je op de kinderboerderij of in de speeltuin, maar moet jij vast zitten omdat mama je broer/zus in het oog moet houden. Ik zou dat niet willen voor mijn dochter. Ze is zo ondernemend en open de wereld en haar eigen kunnen aan het ontdekken. Ze zegt voortdurend: "daar heb ik geen hulp bij nodig. Dat kan ik zelf wel, want ik ben al een grote meid!" En nu is ze vier, maar dat zei ze anderhalf jaar geleden ook al. Als ze steeds vast had moeten zitten, had ik haar de boodschap meegegeven dat haar moeder geen vertrouwen heeft in haar capaciteiten om het zelf te doen. Ik vind dat je een kind kansen ontneemt om zich te ontwikkelen door het zo vaak vast te zetten En tot welke leeftijd denk je ze vast te kunnen zetten?
Daan90 Dus als jij eten staat te koken in de keuken, als je naar de wc gaat, als je de was doet, dan moet je kind persé naast je staan en/of meehelpen? Hij/zij mag niet een paar meter verderop in de woonkamer of de tuin spelen, omdat je dan het zicht er eventjes niet op hebt?! Dat lijkt me lichtelijk ongezond voor alle partijen... Waar ben je bang voor dat er zal gebeuren als je kind een paar meter verderop rustig speelt? Als je kind naar de opvang gaat, de peuterspeelzaal of school straks, zul je het ook los moeten laten. Je kunt echt niet verwachten dat juf de kindjes aan het handje meeneemt naar elke hoek van het lokaal en haar ogen op 20-30 kinderen tegelijk heeft. Mag je kind straks wel bij een ander kindje thuis spelen? Op die manier leert een kind niet om dingen zelf te doen of in te schatten, verantwoordelijkheid te nemen. Ze leren dat mama alles beter kan, altijd naast ze staat om het elk moment over te nemen en ze niet vertrouwt. Dat is funest voor het zelfbeeld van een kind. Ik denk dat deze methode ook meer over een ouder zelf zegt, dat hij/zij extreem angstig is en alles 100% van de tijd onder controle wil hebben, maar dat is onmogelijk.
Als ik er pal naast zou staan niet nee. Maar ik laat mijn dochter afhankelijk van de locatie en drukte (hoeveelheid mensen) echt wel een stukje bij mij weglopen. Ik kan me zomaar voorstellen dat ik haar in een dierentuin 20 m bij mij vandaan laat lopen om ergens naar te kijken. In een grote speeltuin hier in de buurt is dat ook wel eens ongeveer 30-40 m. Dan heb ik haar meestal wel in het oog, maar ik kijk echt wel eens even in mijn tas om een zakdoekje te pakken, op mijn telefoon of ik een berichtje heb, of doe even mijn ogen dicht om mijn gezicht naar de zon te keren, zodat ik de warmte lekker kan voelen.
Daan90 En stel dat je twee kinderen hebt, bijvoorbeeld vier en zes jaar oud. Dan wil je één van de twee kinderen vastzetten, als je je oog maar op één tegelijk kunt hebben? Hoe zie je dat voor je?! Hij/zij moet mama vasthouden of op een stoel zitten te kijken hoe broer/zus wel mag spelen?
Mijn man is zo opgevoed. Hij noemt het verstikkend en moet nu extra hard nadenken of zijn beslissingen en instincten bij de opvoeding van onze kinderen wel 'normaal' zijn. Hij vroeg me steeds wat een kind in de speeltuin mag. Het enige wat je een kind inderdaad meegeeft is dat zij niet zelfstandig kunnen zijn en mama alles controleert. Daar krijg je geen zelfvertrouwen van.
Omdat er vragen blijven komen, nog een keer: ik heb alles al gezegd in mijn posts. Lees ze terug en je weet het antwoord. Wat ik nu allemaal lees klopt namelijk niks van en is totaal ook niet wat ik zei. Maar ik hou op, lezen is blijkbaar erg moeilijk en conclusies trekken makkelijk. Ik voel alleen niet de noodzaak om die verkeerde conclusies de wereld uit te helpen, heb wel betere dingen te doen
Ik heb het wel goed gelezen, maar vraag mij idd in practisch opzicht af hoe je dat met een baby erbij gaat doen. Toen mijn jongste een baby was moest ik vaak op en neer naar boven als hij in bed lag(speentje kwijt, gespuugd, aai over de bol). Ik snap dus wanneer jij nu naar boven moet om bv de was te doen dat je haar meeneemt, dat zie ik ook best voor me. Ik ga ervan uit dat jij dat plant en dus niet 5x in 5 minuten op en neer gaat. Dat zal dus best werken. Maar met een baby boven op bed kan dat dus echt wel gebeuren en dan vraag ik mij af of je de oudste dan ook op en neer mee neemt of hoe je dat dan aanpakt?
Daan90 Volgens mij heb ik jouw posts heel goed gelezen. Ik reageer naar aanleiding van wat je zelf geschreven hebt. Het zijn praktische vragen en oprechte interesse in hoe je bepaalde dingen voor je ziet. Jammer dat je er niet op wilt antwoorden...
Met over straat gaan vind ik over het algemeen dat mensen idd beter op hun kinderen moeten letten en consequenter moeten zijn. Als ik sommige peuters over de stoep/straat zie vliegen....dat gebeurd hier dus echt niet! En nee ik heb geen 2 brave kinderen. Ik heb 1 ongelooflijke deugniet om het maar netjes uit te drukken Maar echt niet dat hij op drukke oversteken alleen mag. Ja hij wil graag ontdekken en vrij zijn, maar dat interesseert mij op zo'n moment niet. Veiligheid gaat voor. En ja dat lukt mij bij elk kind, want er volgen direct consequenties. 1 die nooit luistert of in het zicht blijft snoer ik in de buggy vast. Mijn zoontje mag op zijn loopfiets een stukje vooruit. We hebben vaste plekken op de schoolroute waar hij stopt tot ik weer bij hem ben. En hij weet dat hij nooit een hoek om mag omdat hij dan uit het zicht is. Deed hij 1 keer wel en kreeg een waarschuwing, tweede keer heb ik zn loopfiets afgepakt en mocht hij gaan lopen. Ontdekken mag maar binnen de grenzen.
Ik blijf benieuwd naar de reden waarom? Wat kan er gebeuren als je even plast? Het intrigeert me gewoon dat mensen zo met hun kind omgaan. Het lijkt me zo angstig en beklemmend.
Praktisch nog even een paar dingen dan: mijn dochter heeft ook heel lang beneden geslapen, dus dan is er geen sprake van steeds op en neer. Met plannen en anticiperen kom je een heel eind. Dat zijn keuzes die ieder voor zichzelf maakt. En op straat (vroeg iemand anders) inderdaad zoals jij het schetst verderop. Het is of luisteren, of vast op wat voor manier dan ook (handje, draagdoek, buggy enz). Op veilige plekken wat meer vrijheid. En ik ben natuurlijk niet altijd alleen. @Jippie als een paar meter verderop betekent dat ze uit zicht is, nee dan niet. Maar spelen doet ze vaak alleen, op afstand, in zicht. Tot een zekere leeftijd natuurlijk. En ik laat ze juist veel ontdekken, alleen niet buiten mijn zicht. Vallen laat ik gebeuren, hoort erbij en daar leren ze van. Van verstikking is dus geen sprake. En ik ben juist geen hele angstige moeder, ik geef juist veel vrijheid en ben zelf heel ontspannen. Vrijheid betekent bij mij echter ontdekken onder toezicht op veilige afstand. Waar ik bang voor ben: niet specifiek ergens voor, maar kinderen doen de gekste dingen. Ik lees regelmatig ongelukken die heel triest zijn en naar mijn idee voorkomen hadden kunnen worden. En dat vind ik mijn taak als moeder (en vader net zo uiteraard). Als ze naar school gaan zijn ze op een leeftijd dat ze onder bepaalde (veilige) omstandigheden verantwoordelijkheden aan kunnen. Opvang heb ik uitgekozen bij mensen die dezelfde visie delen.
Als laatste: het kan ook daan90 gebeuren. Stel je hebt twee kinderen en je bent in de dierentuin. Jullie lopen samen langs het apenvertrek en de jongste valt. Je reageert op de jongste want die heeft een bloedende knie. In die paar seconden kan een kind weg zijn. Het kan een ieder gebeuren. Er steeds met je neus opzitten haalt gevaar niet weg.
Precies. Mijn jongste loopt/liep vaak weg. Een van ons houdt hem constant in de gaten, de ander de andere 2. Laatst even met zijn allen boodschappen doen, een man reed hard met zijn karretje tegen mijn enkel, even een seconde of 2 afgeleid en weg was ie . Gelukkig had mijn dochtertje het wel gezien.
ik denk dat daan hier ook al een oplossing voor heeft.... anyway ik denk dat ze dit topic nog eens moet gaan lezen als ze zelf 2 kinderen heeft kinderen moeten zelf ook een hoop leren met vallen en opstaan er 24/7 zo bovenop zitten lijkt mij niet echt gezond voor het kind
Ik denk idd dat Daan90 dit zelf maar moet ondervinden als de 2e er straks is. Ik heb me er zelf ook op verkeken dat het leven met 2 kids veel anders zou zijn dan met 1 kind. Maar ik heb me er bij neergelegd dat ik nou eenmaal niet altijd alles de hele dag door kan overzien. Helemaal nu dochter wat ouder wordt en meer wil ontdekken en alles het liefst zelf wil doen en zoontje nu rond kruipt en overal aan zit.
Ik ben het met Chiggy eens, dat beest had op een verdovingspijl ook agressief op het kind kunnen gaan reageren.
Voor de gene die vonden dat dieren minder waard zijn dan mensen. Zie het topic over laatste hulphond 9/11 overleden. Die hond heeft zoveel levens gered die trok ook niet ze neus op van ik ben beter als jullie. Ik hoop dat jullie oprecht nadenken over jullie mening en hem eventueel zelfs zouden aanpassen hierdoor.
Ik ben echt een hele grote dierenliefhebber en zou alles doen om een dier te kunnen redden, maar als ik moest kiezen in een acute noodsituatie tussen een dier (aap in dit geval) of een kind sorry maar daar hoef ik niet lang over na te denken dan toch echt het dier. Deze 9/11 hond heeft een heel waardig afscheid gehad iets wat het beestje absoluut verdiend. Ik vind absoluut dieren niet minder waard dan mensen ik zal altijd voor een dier opkomen hond in hete auto bijvoorbeeld als ik dat ooit zie wacht ik niet op de politie raam gaat er direct uit. Maar nogmaals in een noodsituatie gaat de mens bij mij boven het dier