Hahaha!!! Die buien gaan idd vaak nergens over, althans voor ons. Voor de peuters is het de belangrijkste zaak van de wereld op dat moment. Ik heb daar ook vaak moeite mee. Diep ademhalen, tot 10 tellen (een keer of 5), en vooral zelf rustig blijven. Ik vind dat het moeilijkste aan het hele opvoeden, mijn man kan dat veel beter, dus als het even kan laat ik de bui aan hem over. Delegeren dus. En een kind dat huilt heeft z'n oren dicht. Dat heb ik een keer gelezen en dat is ook echt zo. Dus een preek geven tijdens zo'n bui heeft geen zin. Eerst de bui trotseren, wachten tot hij/zij weer kalm is en dan even praten. Straffen tijdens een driftbui heeft ook helemaal geen zin. @TS: hier helpt het wel om uit te leggen wat er verwacht wordt qua gedrag voordat we de winkel ingaan. Dat kan voor ons heel vanzelfsprekend gedrag zijn, maar zij komen er niet op. Daarom is het ook beter om niet alleen 'nee, doe dat niet' te zeggen, maar vooral zeggen wat dan wel de bedoeling is. Ook dat is vaak heel voor de hand liggend voor ons, maar die peuters maken die sprong niet in hun hoofd. En het gaat echt over! Mijn oudste van 3 is al een heel stuk verbeterd!
geen idee of ze echt dicht zitten.. maar dat ze niet luisteren geloof ik graag had dat zelf ook al ondervonden.. eerst stoppen met huilen voordat ze weer luistert ze hoort je wel. maar ze begrijpt het niet lijkt het wel.
Ik ken die dagen ja. Ons dochtertje heeft ze helaas ook. Al vanaf het opstaan gaat het mis, en goed ook! Niets is goed, niets is leuk en alles moet op de manier dat mevrouw het wil. Wij zijn erg consequent thuis, nee is nee en zo voort. Die dagen kan ik ook helemaal gek worden... Wat wij doen is het eigenlijk negeren. Het klinkt makkelijker dan het is, ik weet het! Ik vreet me op zo'n moment ook helemaal op van binnen! Uiteindelijk werpt het toch zijn vruchten af bij die van ons. Ze gaat steeds harder krijsen en ineens denkt ze dat het toch niet werkt, en is stil. Soms heeft ze meedere buien op 1 dag, soms een paar dagen helemaal niets. Ik ga haar niet afleiden met snoepjes, drinken, tv kijken of spelen. Ik doe echt helemaal niets.... Succes verder!
@twisted angel: mja.. uiteindeiljk ben ik er wel klaar mee en dan mag ze op de trap uithuilen. soms gaat ze vanzelf.. soms gilt ze zo hard dat ik verwacht dat de buurman aanbelt om te vragen of het wel goed gaat eindresultaat is hetzelfde: na paar minuten zegt ze "mama, ik ben klaar met huilen".
Oh hier ook zo 1.. Het lijkt wel 'Eerste Hulp Bij Opvoeden' op dagen als vandaag. Sinds een paar dagen begint ze ook te slaan. Ze gilt zooooo hard, maakt dan vuisten met haar handen en geeft alle kracht die ze heeft om zo hard mogelijk te krijssen. Van de week had ze het zelfs een keer snachts. De HELE nacht! Hoewel het in het begin heeel goed ging is ze nu ook heeel vaak jaloers op haar broertje. Vooral als hij de fles krijgt. Dan wilt zij op schoot zitten enzo. Dus nu ga ik naast de kinderstoel zitten en mijn meis klimt dan in de kinderstoel. Zo kan ik haar een beetje rustig houden. Maar ja,... Ik haaat deze situatie. En ik hoop maar dat het snel over is. Vooral om het weekend dan hebben we 2 peuterpubers hier. 1 die gaat driften/schreeuwen/slaan en de ander die je aan gaat staren alsof je een spook bent, vervolgens gewoon verder gaat waar hij mee bezig was (wat dus niet mocht) je 3 miljoen keer wat tegen kan zeggen maar het toch niet tot hem doordringt en stiekem de ander op de kast gaat jagen of haar stiekem aan te sturen om dingen te doen die niet mogen zodat zij straf krijgt en hij begint te lachen.. Nou kan je voorstellen dat vooral die weekenden heel gezellig zijn