Mijn schoonvader ligt op sterven in het ziekenhuis. Nu heb ik een zoontje v 2,5 jr. We zijn al regelmatig met m in het ziekenhuis geweest toen hij nog goed aan spreekbaar was. Maar hoe ga je straks aan een peuter v 2,5 jr uitleggen dat opa er niet meer is als hij overleden is? Iemand ervaring hiermee?
Hi, Ik heb afgelopen vrijdag mijn vader verloren (nadat hij 2.5 week ziek was). Ben ook nog met de kinderen naar het ziekenhuis geweest (bijna 4 en 21 maanden) maar heb ze na het overlijden niet meer meegenomen. Ik heb eerst tegen de oudste verteld dat opa heel ziek is en dat de dokters hem helaas niet beter kunnen maken, toen dus naar ziekenhuis geweest. Nadat hij overleden was hebben we het boekje Kikker en het vogeltje en lieve oma pluis (van nijntje) gelezen. In het laatste boekje gaat de oma van Nijntje dood dus toen heb ik verteld dat opa heel ziek was en helaas dood is gegaan. Ik weet niet of mij dochter het begrip 'dood' al helemaal doorheeft dus denk dat jouw kindje daar ook nog wat jong voor is, al zegt ze wel tegen iedereen dat ze verdrietig is omdat opa doodgegaan is. Het lezen van het boekje schept in ieder geval wel herkenbaarheid (oma in de kist, wordt begraven (wij hebben dan crematie) dus zou dit boekje zeker kopen. heel veel sterkte gewenst!
Wij hebben in december van mijn schoonvader afscheid genomen hij had longkanker met uitzaaiingen. Tegen onze dochter (nu net 3) vertelde we vooraf dat opa ziek was en dat opa op een gegeven moment er niet meer zou zijn en dan een sterretje zou worden. Ze vroeg wel regelmatig "is opa al een sterretje" omdat ze natuurlijk niet wist (niemand) wanneer hij zou overlijden maar het heeft uiteindelijk voor haar wel gewerkt. Op de avond van overlijden nog voordat wij iets wisten zei ze "opa is nu een sterretje" toen wij zeiden dat dat niet zo was zei ze dat dat wel was. En na een kwartier werden we gebeld dat hij overleden was vind dat nog zo bizar!! Nu zoekt ze iedere x als we s avonds buiten zijn naar het mooiste sterretje zwaait en roept "hallo opa sterretje slaap maar lekker" dan krijg je wel ff een brok in je keel maar ze gaat er onwijs goed mee om. Er is maar 1 moment geweest wat super moeilijk was de stiefmoeder van mijn vriend belde bij ons aan en had mijn vriend zijn broer bij onze dochter zag twee mensen voor de deur staan en riep "jeej opa is er weer" maar als je dat sterretjes verhaal verteld is het voor haar weer duidelijk. Dood etc zegt nog zo weinig voor die kleintjes.. Sterkte!
Hoi, afgelopen december ben ik mijn vader verloren, we hebben samen met kinderen nog afscheid genomen in het ziekenhuis . Hij lag thuis opgebaard en ben met mijn zoon (3,5) en dochter (bijna 2) langs geweest. Ik had verteld dat opa nu niet meer zou praten en dat hij koud zou aanvoelen. Nou ze liepen de kamer in keken een x en gingen gewoon spelen. Ik heb dit speciaal gedaan omdat ik niet wilde dat ze m als laatste in het ziekenhuis zagen, dit om te verkomen dat ze denken dat ie daar nog altijd ligt. Maar ik moet zeggen soms vraagt mn zoontje toch nog of ie niet in het ziekenhuis ligt tja dan kun je alleen maar zeggen dat ie dood is. O ze het besef van dood al begrijpen dat denk ik niet, ze weten alleen dat hun opa weg is maar niet dat m nooit meer zullen zien denk ik hoor. Sterkte trouwens!
Overigens heeft onze dochter verder niet veel meegekregen ze is niet bij opa gaan kijken en is ook niet mee naar de crematie geweest (was wens van hem zelf dat niet te doen en die hebben we gerespecteerd)
Afgelopen november is mijn schoonvader plotseling overleden. wij hebben ook verteld dat opa een sterretje is geworden en elke avond stond ze voor het raam te zwaaien. wij zijn een week in zijn woning geweest om alles te regelen en hebben de kinderen mee genomen. Alles uitgelegd elke dag wat er ging gebeuren en de oudste(bijna 3) zelf laten kiezen of ze opa nog wou zien. Ook heeft ze zelf bloemen mogen uitzoeken voor op de kist. eerst wou ze niet en dat vonden we prima uiteindelijk is ze toch alsnog zelf gaan kijken. Ook heeft ze nog een tekening voor opa gemaakt en tijdens de dienst op de kist gelegd. Een paar weken geleden hebben we samen de urn met as opgehaalt. ze verteld nu aan iedereen eerst zat opa in een kist en nu in een potje.
Hier precies hetzelfde... Ze heeft wel heel bewust meegemaakt dat opa ziek was.. Omdat ze elke week bij oma was op vrijdag (en het was haar vader zegmaar) en ze elke dag meehielp met de verzorging zodat hij niet naar een hospice hoefde maar gewoon thuis kon blijven. Dus tja, ze was daar elke vrijdag een paar uur. Gekke was dat ze er heel gord mee om kon gaan. Heel voorzichtig was ze.. Kwam op bed zitten, gaf z'n flesjes drinken aan etc. Of ging gewoon lekker aan tafel tekenen of naar de speeltuin achter het huis. En de beste man leefde ook altijd op als ze kwam en tja.. Dat is ook wel wat waard op zo'n moment. Zeker omdat dochterlief het helemaal niet eng of raar vond. En wij hoorden einde van de middag dat hij was overleden... Ik had toen zoiets dat manlief er ook maar even bij moest zijn met vertellen omdat het tenslotte ook zijn opa was en me kon voorstellen da het nieuws is waar je toch bij wil zijn als je peuter het hoort. Maar die avond pas laat thuis.. Dus dochterlief naar bed. (En het is natuurlijk niet iets om te vertellen 10 minuten voor bedtijd) Volgende ochtend bij het ontbijt zei ze zelf dus dat hij dood was en dat hij geen pijn meer had. Hoe ze het wist? Dat had ouwe opa vertelt. ..... Overigens heeft hij d'r nog weken lastig gevallen met enorme kletsverhalen... Tot ik op een dag dochterlief geadviseerd heb om gewoon te zeggen dat ze zo niet kan slapen. Toen was het over. Maar ze heeft geen traan gelaten. Niet thuis, niet op kdv en ook niet bij de begrafenis. Wel zegt ze nog steeds regelmatig dat ze het zo zielig vind voor oude oma die nu alleen woont. En eigenlijk heeft ze natuurlijk gewoon gelijk
Bedankt voor jullie verhalen, sterkte. Hij is vannacht overleden. We hebben het hem nog niet verteld. Ook moeten we straks vertellen dat hij een broertje of zusje krijgt, wel een beetje dubbel allemaal.
Gecondoleerd! Heel veel sterkte. Zoals velen zeggen, draai er niet om heen en noem het beestje gewoon bij de naam. Mijn opa is vorige maand overleden. O heb mijn dochter mee genomen toen hij op gebaard laag. Ze heeft hem gezien en gaat daar heel goed mee om.ze vind het niet eng oid. Met de begrafenis was het te koud, daar is ze niet bij geweest,.maar ik zal haar wel mee nemen naar het graf als het iets beter weer is en uitleggen dat hij nu daar ligt
mijn moeder is al jaren geleden overleden,maar we gaan regelmatig even langs. op haar sterfdag in januari ook en ik vroeg of onze kleine man mee wilde naar oma Wil. ohhh leuk zegt íe heeft ze ook speelgoed voor mij? euhh denk je dan,wat gaan we zeggen? dus ik ''nou we brengen toch altijd bloemen naar oma Wil?'' oja zegt íe! even later op de begraafplaats zegt hij tegen mijn broer weet je oma Wil is dood jammer hé!maar dat geeft niets hoor we brengen gewoon mooie bloemen. en toen we weer terug gingen zei hij dag, dag tot de volgende keer!! wij proberen altijd zo luchtig mogelijk te doen over doodgaan kinderen hebben zo hun eigen manier van verwerken.vaak een stuk luchtiger dan grote mensen. laatst ging er een konijn dood,hij loste dat op met oh dat is heel jammer,kopen we dan een ander konijn?en verteld gerust aan mensen het konijn is dood, maar mijn andere konijn krijgt een nieuw vriendje hoor. en als ze verdrietig zijn laat ze dat dan ook maar gewoon zijn.
TS: Gecondoleerd en veel sterkte voor de komende tijd. Mijn vader is ook ernstig ziek. Zoon weet dat Opa ziek is maar heb verder nog niks verteld. Opa wil graag dat zoon bij begrafenis is maar ik twijfel nog. Misschien is het toch wel goed dat hij ook afscheid kan nemen.
Mammavandaan, sterkte in deze moeilijke tijd. Bedankt allemaal voor jullie reacties. We zagen vd week een hele mooie heldere ster aan de hemel toen hebben we gezegd dat opa dat sterretje was geworden. Maar hij beseft het nog niet. Hij heeft verder ook nog niet gevraagd waar opa is. Misschien komt dat nog wel. We hebben hem niet in de kist laten kijken, en we nemen hem ook niet mee naar de begravenis. Wij vinden hem daar te jong voor
Mijn opa is vorig jaar overleden, Jelle was toen net 4. Ik ben met hem gaan zitten en verteld dat Opa dood was. Toen er vragen kwamen zo goed mogelijk uitgelegd en heel eerlijk geweest. (o.a. dat je hart stopt met kloppen als je dood bent) Verder is hij mee naar de kerk geweest en later naar het kerkhof. Op het kerkhof liepen wij na het officiele gedeelte nog even naar het graf van mijn vader en toen we terug kwamen waren ze net het graf van Opa dicht aan het gooien. Jelle zag dat (het was ook net naast het pad) en ging heel geïnteresseerd staan kijken. Die man vroeg of hij wilde helpen, dat wilde Jelle wel! Dus hij kreeg een schop in zijn hand en heeft dapper even mee geschept... Hoe triest alles ook was (Opa is plotseling overleden, niet ziek) dat maakte het wat luchtiger en ik weet zeker dat Opa het geweldig vond, hij was dol op zijn achterkleinkinderen. Dat heeft Jelle wel goed gedaan. Hij heeft gezien dat opa in de kist lag en dat de kist nu in de grond zit. Dat Opa een sterretje is hoef ik hem niet wijs te maken, dat kan namelijk helemaal niet want "Opa is begraaft..." Of je je kind mee moet nemen is heel persoonlijk. Jelle zat zo vol vragen en was zo dol op Opa dat ik vond dat hij mee mocht. Jitte hebben we thuis gelaten bij een oppas, zij was pas 2 en snapte er niks van.
Wij vertellen het altijd hoe wij het zelf geloven nl. dat diegene in een diepe slaap is en als god het tijd vind hij of zij een opstanding krijgt in het paradijs. De kinderen zijn dus ook niet bang voor de dood en nemen alleen tijdelijk afscheid.
Mijn vader ben ik van de zomer verloren na een ziekbed van 2 weken. Kinderen nam ik iedere dag mee want ik ging er iedere dag heen. Wel bereidde ik de oudste ( toen bijna 3 ) voor op het geen dat opa heel erg ziek is en er straks niet meer is. Toen hij overleden was heb ik verteld dat opa er niet meer is en naar de sterretjes is gegaan. Hij is mee geweest met condoleren heel de avond, heeft heerlijk met zijn andere neefje gespeeld en kreeg er niet veel van mee. Daarna vroeg hij regelmatig om opa maar als ik zei van opa is er niet meer zei hij gelijk nee opa is naar de sterretjes daar boven. dienst van de crematie is hij niet meegeweest, k had mijn handen vol aan mijzelf Verder waren we laatst op een verjaardag, daar werd tegen een ander kindje gezegd dat opa ziek was en niet kon komen... Waarop ons zoontje zei : dan gaat jou opa ook straks naar de sterretjes .... Nou dat was natuurlijk niet zo.. maar hij weet nog steeds dat opa daar is, dus ben blij dat we hem goed voorbereid hebben en het duidelijk is voor hem dat opa nooit meer terug komt.
@bluesky: om die reden zegt mijn dochter dat de hemel in de aarde is. Ze heeft zelf gezien dat hij werd begraven en oma zegt dat opa naar de hemel is. Dat hele sterretjes-verhaal was hier dus ook niet van toepassing.