Jongste dochter is altijd een 'lastige' slaper geweest. Als baby veel met haar rondgelopen 's nachts en overdag veel in de draagdoek geslapen, als dreumes uuuuuurenlang 's nachts met haar geleurd totdat het moment kwam dat we haar tussen ons in legde 's nachts. En dat werkte! Toen ik nog geen kinderen had riep ik als hardste dat ik dit nooooit zou doen. Maar met wallen tot aan mijn knieën en een halve zenuwinzinking was ik alleen maar blij dat we nu redelijke nachten hadden. Dit heeft anderhalf jaar lang goed gewerkt. Het inslapen verloopt altijd goed, ze wordt rond middernacht wakker, ik leg haar tussen ons in en we slapen weer door.... Maar ook nu gaan de nachten steeds rommeliger. En ze wordt ook steeds vroeger wakker. Ze beweegt meer 's nachts, pikt mijn kussen in , en mijn man raakt steeds geïrriteerder. Ik moet zeggen dat ik er nu ook wel een beetje klaar mee ben. Het is gewenning geworden (en dat is onze schuld hoor, geef het meteen toe ). Ik was altijd huiverig voor de strijd omdat mijn buurvrouw al ooit appjes heeft gestuurd of we haar niet zolang wilden laten huilen (na 10 minuten of zo...). Dus het 'laten-huilen-en-hopen-dat-ze-in-slaap-valt' hebben we toen snel laten gaan. Aanstaande vrijdag wordt het nieuwe bed van oudste dochter bezorgd, en de jongste krijgt dan het 1-persoonbed van de oudste. Met mooi nieuw beddengoed en zo, dus voor haar is het ook echt een 'nieuw' bed. Met manlief besloten dat dit een goed moment is om haar te leren doorslapen.... Maar hoe pak ik dit aan? Ik wil het op een lieve manier doen, maar het moet wel duidelijk zijn. In de stijl van Jo Frost? Als ze uit haar bedje komt, steeds weer terugleggen? Of bij haar gaan zitten totdat ze weer in slaap valt s' nachts (maar dat moet ook weer geen gewoonte worden)... Of op een gegeven moment toch maar laten huilen (wat ze heel lang vol kan houden...). Dan licht ik de buurvrouw van tevoren in . Zijn er moeders met ervaringen rond deze leeftijd? Succesverhalen? Of hoe lang duurde het?
Hier helpt het door te belonen.. dat zal je niet direct lukken. Dochtertje plakt stickers als ze de hele nacht alleen geslapen heeft, bij een vol stickervel krijgt ze een cadeautje. Ik ben begonnen met een stickervel van 3 nachtjes om haar 'lekker' te maken en te laten begrijpen wat de bedoeling is. Een cadeautje van een paar euro (ingepakt etc) was voldoende. Uiteraard krijgt ze nu pas een klein dingetje als ze een maand lang goed slaapt (30 stickers). Van te voren goed uitleggen wat de bedoeling is! Dat snappen ze echt wel! Ik zet soms als ze roept in de nacht haar muziekje aan, kriebel wat door haar haar en zeg daarna dat ik even terug ga naar bed en dat ik kom kijken als ze echt slaapt. Ze weet dat ik haar zie door de babyfoon. Verder heeft ze een slaapwekker, dat werkt ook, konijntje ligt nog in bed, dan moet onze dochter dat ook. Bij ons in bed mag ze niet, als het echt een nacht mis is gaat 1 van ons bij haar, dat past in een 1persoons bed! Dan slaapt de andere ouder die nacht tenminste wel goed! Succes! Ook hier is slapen een dingetje die ouders met goed slapende kinderen echt niet begrijpen! Ik hoorde ook regelmatig, niet bij haar gaan liggen, je verwent haar! Maar na jaren echt gebroken nachten, dikke wallen en hartkloppingen vind ik het wel prima..ze zal heus niet willen dat ik op haar 18e nog zo af en toe naast haar kruip..
Bedankt voor de tip RoIn! Zou misschien ook wel kunnen werken voor onze dochter. Werkt nu ook voor de zindelijkheid (stickerkaart).
Je moet heel duidelijk je eigen gevoel volgen, iets doen dat echt goed voelt voor je en wat je ook kunt volhouden. Ze voelen feilloos aan als je iets halfslachtig doet... Persoonlijk heb ik altijd gekozen voor (eindeloos) terug leggen in eigen bedje (mijn bed is off limits voor alle kids... anders slaap ik zelf niet meer). Afhankelijk van hoe hun stemming was (verdrietig/behoeftig dan troostend, uitdagend dan zo min mogelijk praten en duidelijke stevige aanrakingen). In principe niet erbij blijven zitten, uitzonderingen daar gelaten, maar om de paar minuten even terugkomen als ze bleven huilen. Hierin eigenlijk mijn gevoel gevolgd. Soms dus ook wel eens 'langer' laten huilen, als mijn gevoel zei 'mijn gezicht laten zien' het alleen maar erger zou maken. Alle 3 mijn kinderen waren slechte slapers. Geleidelijk beter geworden. Bij mijn zoon werd het beter na start behandeling en medicatie (4-5 jaar). Mijn dochters begonnen met doorslapen ergens bij 2-2,5 jaar en werd geleidelijk beter tot ze met 4 jaar de meeste nachten doorsliepen en in avond redelijk makkelijk/soepel in slaap vielen.
Hier is vooral inslapen het probleem (geweest) en dan vooral tijdens ontwikkelingssprongen. Het idee is eigenlijk hetzelfde, je kind moet in slaap zien te komen, alleen bij ons was het soms om 23 a 24u ipv midden in de nacht. Ze is 25 januari 3 geworden. Het eerste: doet ze nog middagslaapjes? Zo ja, probeer het eens zonder, misschien is ze vroeg in de ochtend al over haar slaap heen omdat ze overdag nog slaapt. Mijn dochter heeft sinds haar 2e een nachtlampje (zo'n druklampje) die ze zelf aan en uit kan doen. Als ze moeite heeft met slapen, mag ze boekjes lezen met het nachtlampje. Niet met het grote licht, want dan word/blijf je te wakker. Soms hoor je haar wel 2 uur verhaaltjes vertellen tegen haar knuffels. Hoe voelt haar kamer? Ben je er zelf al eens gaan liggen? Voelt het prettig en niet te koud of te warm? Kan ze zelf goed vertellen waarom ze niet meer kan slapen? Als mijn dochter wakker wordt 's nachts (en dat gebeurt dus niet heel vaak, maar het gebeurt wel) kan ze zeker 2 uur niet meer slapen. Het heeft ook echt geen zin om haar eerder terug te leggen, want dan slaapt ze niet. Daarna ga ik samen met haar in haar bed liggen en is ze snel vertrokken. Wel wil ze graag dat ik even bij haar blijf. Ze weet dat ik weer naar mijn eigen bed ga als ze slaapt. Ook weet ze dat ik haar daar kan horen via de babyfoon (dat is voor haar heel belangrijk) De gouden tip heb ik denk ik niet, maar probeer het jezelf niet te moeilijk te maken. Zet een comfortabele stoel in haar kamer voor jezelf. Wil ze achterstevoren of ondersteboven slapen? Prima, maar wel in bed. Heeft ze dorst? Zet een rietjesbeker neer die ze zelf kan pakken. Succes!
Bedankt voor de tips Twinkle! . Middagslaapje doet ze al heel lang niet meer. Ze slaapt nu nog in een slaapzak, maar ik heb zelf het idee dat ze het dekbed van ons bed fijner vindt om onder te slapen. Vanaf vrijdag heeft ze een dekbedje, dus wie weet helpt dat wel mee. Dat ze misschien wat dieper slaapt. Druklampje en rietjesbeker staan op haar kamer, maar heb ik eigenlijk nog nooit benoemd. Kan ik in de onderhandeling misschien wel gebruiken .
Overgang naar een dekbed kan heel veel schelen. De knuffels worden netjes ingestopt, maar je kunt er ook makkelijk bovenop gaan liggen als je het te warm hebt bijvoorbeeld. Ik hoop dat het werkt voor je
Hopelijk gaat het lukken! Ik lees wel mee voor tips. Mijn zoontje van ruim 2,5 was altijd een goede slaper maar sinds een maand of 2 wordt hij ook steeds wakker. Dat begon om 5 uur smorgens en dan ging hij naar beneden want was klaar met slapen. Ik kon hem dan altijd wel makkelijk terugleggen. Tot een maand geleden hij ineens niet meer kon inslapen, en vanaf 21u al ging spoken. Sliep dan ook alleen maar in ons bed met ons erbij maar viel dan niet meer zo diep in slaap dat we weg konden lopen. Van alles geprobeerd maar uiteindelijk ook geaccepteerd dat hij bij ons tussenin kruipt. De laatste week komt hij pas rond middernacht dus dat is een betere tijd dan 21u. We zijn nu begonnen om bij het inslapen om 19u niet meer bij hem in bed te liggen maar naast zijn bed te zitten. Zo went hij aan het 'alleen' inslapen. Het duurt nog wel lang voor hij dan slaapt (ik zit zo een uur naast zijn bed, hij probeert dan echt wel te slapen maar kan de rust moeilijk vinden) maar het lukt hem wel en ik voel me er prettig bij om hem niet helemaal alleen te laten omdat ik echt wel het gevoel heb dat het een stukje ongemak is waardoor hij niet kan slapen en niet omdat hij gewoon niet wil (hij probeert het namelijk wel altijd!). Maar of het angst, pijn, kou of wat dan ook is, is me nog steeds onduidelijk helaas. Maar goed nu gaan de nachten tussenin nog prima maar kan me helemaal voorstellen dat wij dit over een paar weken of maanden ook weer willen afbouwen dus ik kom vast tips opdoen
@Ligero hier is het drama met inslapen tijdens ontwikkelingssprongen en daarbuiten gaat het heel makkelijk. Oei ik groei kan we zeggen dat ze tot 17maanden gaan, maar eigen ervaring is dat dit niet zo is. Het eerste jaar merkten we ze trouwens nauwelijks
Dat zegt oei ik groei ook niet. Die zegt dat dit doorgaat tot in de pubertijd.. Ik geloof het helemaal! Hier soms ook echt nog een soort sprongen!
@RoIn dan is mijn geheugen ook niet zo goed meer. Dacht dat dat er stond, maar dan stopte alleen het boek waarschijnlijk
Klopt die sprongen gaan nog wel ff door. Hij maakt op dit moment ook echt wel weer een ontwikkling door. Naar de psz dus een dagdeel meer van huis weg, bezig met zindelijk worden, gaat steeds meer vertellen, kan nu ook duidelijk vertellen wat we vanmorgen gedaan hebben bijvoorbeeld.
De afgelopen maanden was ik ook makkelijker geworden w.b.t mijn dochter bij ons in bed. Had geen energie voor discussie, dus dochter belande echte nacht tussen ons in. Toen ze steeds vroeger wakker werd om in papa en mama haar bed te slapen heb ik toch ingegrepen, het was echt gewenning bij haar geworden. In het weekend mijn energie verzameld en haar voorafgaand aan het naar bed brengen aangegeven dat ze niet bij papa en mama in bed mocht als ze wakker werd. De eerste nacht was drama, wel 20x wakker geweest, naar haar toe gegaan, maar volgehouden dat ze niet bij papa en mama in bed mocht. Een week is het heel pittig geweest, maar het was haar wel vrij snel duidelijk dat mama het meende. Dus uiteindelijk accepteerde ze het. In het begin even bij haar blijven staan tot ze weer sliep en dat uiteindelijk ook afgebouwd. Nog steeds wordt ze wakker in de nacht, maar even een aai over haar bol of wat drinken en dan slaapt ze weer verder. In het begin wilde ze ook een nachtlampje aan, inmiddels hoeft dat ook niet meer. Ik denk dat volhouden en doorzetten het belangrijkst is, de manier waarop moet je voor jezelf bepalen. Denk ook wel even goed om rekening te houden met het feit dat een nieuw bed sowieso ook wennen is voor je dochter. Toen mijn dochter van ledikant naar 1 persoonsbed ging heeft ze ook minstens 2 weken gespookt omdat ze moest wennen aan het grotere bed.
Je zou het ook nog met een extra matras kunnen proberen. Dat werkt hier altijd in fasen van slecht slapen. Wordt ze wakker, dan ga jij of je man ernaast liggen op een eigen matras. Je ligt in de kamer, maar ze moet in haar eigen bed blijven. Zo maak je stapsgewijs een veiligere plek van haar kamer, waardoor ze hopelijk ook zal leren vanzelf terug te gaan slapen als ze 's nachts wakker wordt.
Hier ging het juist vanaf 3 beter. Het eerst half jaar veel gelopen en bij hem gezeten door verborgen reflux. Daarna bij elke sprong! Elke sprong was het hier raak en was hij of heel vroeg wakker of midden in de nacht uren. Hij is bijna 4 en soms is hij ook 1.5 tot 2 uur wakker midden in de nacht of om 5.00 klaar wakker. Vermoeiende periodes. Betreft het midden in de nacht wakker worden kan het ook echt een gewoonte zijn. Zodra ze haar nieuw bed heeft en een dekbed een afspraakje maken dat ze nu een grote meid is en nu nog beter kan slapen en ze ook in haar bed blijft. Gelijk beloning systeem er aan vast zetten en 2 weken om te wennen. Mocht het niet werken dan de buurvrouw melde dat ze nog eens snachts kan huilen. Heel veel succes!!
Het gekke was dat ij ook erg op zag tegen het nieuwe bed. Ik had voor de zekerheid het oude bedje laten staan. Haar nieuwe bed hebben we samen uitgezocht en in elkaar gezet. Als klap op de vuurpijl en frozen dekbed!!! Dat vond ze eindeloos! Dé overgang ging vloeiend! Ik leek er meer moeite mee te hebben dan zij. Ze wilde ook niet meer in het ledikant!!
Onze jongste heeft een hele periode op onze kamer geslapen, maar in een co sleeper. Hadden dus geen last van elkaar en hij kon zo zelf beslissen wanneer hij kwam liggen bij ons. Hij begon altijd in zn eigen bed en als hij wakker werd kwam hij naar ons. Vlak voor hij 4 werd besloot hij dat hij niet meer bij ons hoefde.
Ik lees mee... drama hier! Heb de fut niet om 's nachts te veel bezig te zijn met discussiëren, telkens opnieuw uit bed moeten en veel drama en gehuil. Dus kiezen we bij mijn dochter (pas 3 jr) al een paar maanden de easy way: ze mag bij ons in bed als ze daarom vraag 's nachts (en dat is het merendeel van de week wel zo dan niet zo). Nu ben ik ook op het punt dat ik hier van af wil. Heel graag zelfs. En wij weten dat wij de sleutel in handen hebben. Duidelijk zijn, volhouden al gaat het een week of wat pittig zijn. Bluhh in theorie weet ik wel hoe het werkt maar ik zie er als een berg tegenop. Geen tips dus, maar wel herkenning en ik wil je veel succes wensen TS! Hopelijk wordt het snel beter.