Ik heb dus een peuter van net 2 die het altijd heeerlijk vond om buiten re spelen en rond te lopen. Sinds hij weer verkouden is continu (sept) (en pas geleden opgenomen in ziekenhuis) weigert hij te lopen of uberhoud in de speeltuin te spelen alles is meteen huilen en wilt hij zitten.. binnen speelt hij wel. Ook de binnen speeltuin maar ondanks warm aangekleed is het al meteen huilen als hij de wagen uit gaat als ik vraag of hij wilt spelen zegt hij vaak nee maar soms ja... maar al gaat hij 3 min spelen dan komy hij huilend terug (niks gebeurd) dat hij getild wilt worden of wilt zitten. Is dit een nirmale fase? Meer peuters die dit absoluut niet meer willen. De ka zegt steeds dat er niks met hem aan dr hand is alleen vaak verkouden en ondergewicht. Maar verder os er niks te vinden en alles prima. Hij heeft wel 2 keer daags qvar ivm hoesten enzo. Als de benauwdheid van hem ermee te maken kan hebben snap ik het allemaal volledig maar ze zijn er hier heilig van ivertuigd dat er afgezien zijn chronische verkouheid dis niks mis is.. waaaarom wilt hij wat hij altijd zo graag deed niet meer. (Daar zal geeb antwoord op gegeven worden maar mss dat e rmerr zijn die dit herkennen en wel antwoord hebben)
Mijn dochter van net drie heeft exact hetzelfde. Zij kan wel een beetje aangeven wat eraan scheelt: ze wil niet buiten spelen want dan worden haar handen koud. We zijn inderdaad een paar keer verkleumd thuisgekomen. Ik ga ervan uit dat ik haar wel weer zover krijg als het weer warmer wordt. Lopen wil ze ook niet, buiten wandelen bedoel ik dan. Ze wil voortdurend gedragen worden, maar daar Is ze inmiddels natuurlijk te zwaar voor dus ze zit in debuggy. Het zal wel, ik weet het ook niet... Koud, moe ( ze zit wel in een groeispurt) ik heb goede hoop dat het in de lente wel weer overgaat.
Ik zou kijken naar een second opinion. Vind het gek gedrag voor een kind van die leeftijd en zou neigen naar een medische reden ( dus benauwdheid e.d)
Hmm als ik benauwd ben.. Merk ik het vaak ook pas later.. Bijv heel de dag lekker jn huis bezig.. Niks aan de hand. Maar als ik naar school loop hangt na 100m mn tong op mn knieen en ben ik oprecht moe. Dus kan best zijn dat hij stiekem er toch wel behoorljjk last van heeft. Verder slaat kou hier ook altijd erg op mijn longen.. Bij koud weer "presteer" ik beduidend slechter. Misschien toch nog eens laten testen bij een longarts. Door in een klein apparaatje (maatje baksteen) te blazen kunnen ze ontstekingscellen "tellen" en zie of hij ECHT nergens last van heeft. Bij mij komt er bij de longarts steeds uit dat ik een prima longinhoud heb, geen enkel excuus om me rot te voelen. Desondanks heb ik het af en toe wel benauwd... En om zo af en toe eens een longontsteking op te vangen die je niet hoort als ze luisteren naar mn longen. Op longfoto's blijkt het er dan toch te zijn. Ik heb het zelden mis als ik me bij de huisarts meldt Dus tja.. Ik zou er toch niet perse vanuit gaan dat hij zich aanstelt.. Maar beweging is wel goed voor je. Ook met astma. (Misschien met astma nog wel beter) want hoe beter je conditie, hoe minder last Dus zou toch proberen hem wel aan te zetten toch wat te doen. En heel misschien.. Is hij wel gewoon bang dat het weer mis gaat als hij lekker gaat spelen en durft hij niet zo goed? Kan ook nog.. Die ukkies kunnen vanalles in hun koppie hebben.
Mijn zoontje (net 2 jaar) was vanaf november tot begin januari steeds ziek, hij wilde toen geen trap meer lopen en het liefst in de wagen bij het wandelen. Pas toen hij hersteld was ging hij gewoon weer traplopen. Zijn conditie was denk ik gewoon erg slecht. Mijn zoontje is ook (te) licht, tijdens ziekte periodes is hij echt heel mager. Nu is hij weer redelijk fit en ziet er direct wat steviger uit. Ik kan me voorstellen dat bij ondergewicht ze weinig energie over kunnen hebben. (Weinig reserves) Zijn de oortjes okee? Wat zegt de huisarts, die jou zoontje vast beter kent dan de kinderarts?
Ik vind t een beetje klinken alsof hij z'n energie een beetje spaart. Wat op zich logisch is als hij zich niet op en top fit voelt. Daarnaast maken peuters (die van mij tenminste, haha) vaak ook wel handig misbruik van het feit dat ze met bepaald gedrag wat meer aandacht krijgen Maar zonder gekheid, als je je zorgen maakt zou ik wel ff nog een keer extra langs ha of cb gaan hoor. Beterschap voor je kindje!
Hier een dochter van 4 die vaak enorm moe is, vaak is ze dan gewoon benauwd. We merken dat pas later. Maar dan is het huilen, en niks meer willen. Plus ze is erg gevoelig voor kou, dus zodra ze het koud heeft is het over met de pret.
De kinderarts kent mijn zoontje inmiddels beter dan de huisarts. Ik denk dat het een combinatie is van alles benauwd weinig energir maar ook de aandacht. Hij is wel graag buiten in de wagen word boos als we thuis zijn en ik niet verder loop. Soms weet ik het gewoon niet. Ivm zijn ziekenhuis opname en hij aan het zuurstof lag kan jk me voorstellen dat dit nu nog erg mee speelt maar daarvoor zou het eigenlijk niet moeteb (wand hij piept niet in zijn longen volgens de ka.. al weet ik ook bij mij dat astma of bronchitis niet alrijd gepaard gaat met piepen) wil graag ren second opinium maar ben bang gseen verwijzing te krijgen.. en men mij vind zeuren en overbezorgd.. mja mannetje is inmiddels 87cm en 10,1 kilo...
Ik zou toch eerst de lente afwachten. Mijn kinderen spelen in de winter ook niet of nauwelijks in de speeltuin. Zelfs die van 4 is met 5 minuten klaar. Maar vorige week waren we op vakantie en in de zomerzon konden ze ineens wel weer uren buitenspelen en rennen en fantasiespelletjes buiten spelen. Niet iedereen houdt evenveel van koude. Ik zit in de winter zelf ook het liefste binnen .
Ondergewicht, kou en lage weerstand is geen goede combi...mijn dochter is jonger (1,5)maar heel klein (8kg) maar ze houdt het buiten ook niet lang vol, krijgt het heeeeel snel koud inc blauwe lipjes ondanks dikke lagen. Met babyzwemmen gaat ze na 20 min jengelen van de kou. De zwemjuf zegt dat ze een wetsuit nodig heeft want ze heeft het veel te snel koud. Binnen is er niks aan de hand en rent en vliegt ze.