Ik heb hier al vaker gepost over onze 3-jarige dochter. Een koppig, eigengereid meisje die me dagelijks voor vele uitdagingen stelt. De laatste dagen is het slapen opeens een heel gedoe. Ik leg haar bijna altijd in bed; papa mag het absoluut niet doen. Prima, ik ga daar niet over strijden. We lezen samen 1 verhaaltje, daarna lees ik haar nog een verhaaltje voor terwijl ze al in bed ligt en na een liedje en kus ga ik weg. 9 van de 10 keer slaapt ze dan al. Wat ze sinds een week doet: na het verhaaltje samen moet ze plassen. Dat terwijl ze 10 minuten ervoor nog is geweest. Maargoed, ik ga niet raar doen over plassen dus ze mag plassen. Terug in bed lees ik het verhaaltje voor en madam begint al te dreinen dat ze niet kan slapen. Ik lees het verhaaltje af en wil aan het liedje beginnen. Ze begint opeens te jengelen dat ze papa nog een knuffel wil geven. Dat heeft ze uiteraard al gedaan voordat ze naar bed ging, dus ik geef aan dat ze nu toch echt moet gaan slapen. Het einde van het liedje is dat papa alsnog moet komen en haar zelfs nog een verhaaltje voorleest, anders gaat ze niet slapen. Ik voel me zo in mijn hemd gezet door haar. Van tevoren vragen we haar wie haar in bed moet leggen: papa of mama. Ze kiest dan voor mij maar gaat dus even later weer om papa roepen. Ik weet het: het is een peuter en ze gebruikt dit als machtsmiddel maar hoe doorbreken we dit? Het bedritueel duurt hierdoor ontiegelijk lang, waardoor ze eigenlijk te weinig slaap krijgt. Daarbij zijn onze avonden ons heilig; even rust en tijd voor onszelf. Dus dan kiezen we voor de makkelijkste route en geven dus maar toe. Mijn man ziet het niet als toegeven; hij denkt dat de lol er vanzelf wel afgaat als wij gewoon haar wensen inwilligen. Maar ik denk dat ze een loopje met ons neemt. En dat voelt gewoon niet goed. Herkenbaar voor iemand, tips?
Ik ben misschien wel wat hard maar ze heeft gekozen voor mama dus papa komt niet naar boven. Dat is de consequentie van kiezen. Dus ik zou zeggen nee je hebt mama gekozen en haar een kus geven en weg lopen. Dan maar even gillen anders krijgt ze ondanks haar keuzenog beiden.
Ja dit zou ik dus ook doen. Sterker nog, dit doen we ook. Want uiteraard probeert ongeveer elk kind van deze leeftijd dit. Ik zou sowieso ook niet zomaar toegeven aan het 'alleen mama mag mij in bed stoppen'. Wij zorgen er steeds voor dat we op weekbasis dit allebei doen. Ze moet kunnen slapen bij ons allebei, aan een voorkeursbehandeling beginnen we hier niet. Geen zin om zelf niet meer de deur uit te kunnen omdat zij eraan gewend is dat ik het altijd doe, en vice versa.
Maar je geeft toch zelf toe? Als zij kiest dat jij haar naar bed brengt komt papa dus niet meer naar boven. Lees jij altijd een verhaaltje voor en zing je een liedje is het daarna klaar. Kun je niet slapen ga je maar in bed aan iets leuks denken. Gewoon consequent zijn.
Het enige wat hier werkt is consequent zijn, je krijgt een keuze en dat is wat je krijgt. Als ik mee zou gaan in alles wat onze peuter vraagt dan ben ik de hele avond bezig. Lang heb ik dat namelijk wel gedaan en na een tijdje trok ze de gekste dingen uit de kast om te kijken hoe ver ze kon gaan, ook wil ze alleen door mij naar bed gebracht worden doordat wij er te vaak aan toegegeven hebben dat ik haar naar bed bracht en niet papa. Ik zou duidelijk uitleggen: je mag kiezen wie je naar bed brengt mama of papa, eenmaal gekozen is gekozen en dan veranderen we niet meer. Erbij zeggen dat papa (of mama) achteraf ook niet naar boven komt en dat ze anders morgen door papa naar bed gebracht kan worden. Ik denk dat als je dat volhoud ze het na een tijdje opgeeft om te proberen omdat ze doorkrijgt dat het geen nut heeft.
Niet meer laten kiezen? Hier worden de kinderen om en om in bed gelegd, de ene dag door papa en de dag erna door mama. En als dat dan om wat voor reden niet gaat, dan weten onze kinderen bij het avondeten al wie hun in bed gaat leggen (bijvoorbeeld allemaal bij mama, of allemaal bij papa). Dat is bij ons gewoon een mededeling , hebben ze niets in te willen. En idd... niet toegeven. Dat neemt een gemiddelde peuter je in het begin niet in dank af, kunnen dan alles in de strijd gooien (lees: gillen, schreeuwen, tieren), maar als je consequent blijft dan leren wel dat je meent wat je zegt. En dat verzet ook weinig zin heeft. Je zou ook samen met je partner een 'schema' voor het slaapritueel kunnen bedenken, dat je het 'strak' iedere avond in dezelfde volgorde met dezelfde regels doet en je kind ook weet wat ze kan verwachten. Mijn peuter heeft ook de neiging om te 'kleppen', met allerhande smoesjes, maar ze mag bijvoorbeeld maar 1 keer water drinken. Als ze dan zegt dat ze genoeg gedronken heeft, dan krijgt ze pas weer nadat ze geslapen heeft. Heeft ze 5 min later toch nog 'dorst', dan heeft ze pech, had ze maar meer moeten drinken toen het tijd was om te drinken... Mijn zeer eigengereide peuter heeft ons geduld ook veel op de proef gesteld , maar de aanhouder wint. Ze weet waar de grenzen liggen en legt zich er nu ook snel bij neer (al blijft ze wel proberen , even checken of die grens nog steeds daar ligt , ha ha) Succes!
Samen (met dochter er ook bij) het bedritueel nog een keer bespreken en duidelijke afspraken maken. En zo gaan we het doen. Welke manier dat dan ook is en voor jullie alledrie werkt. Maar wel consequent zijn inderdaad. Ook al betekent dit een of meerdere avonden strijd. Onze zoon mag ook meestal kiezen. De ander komt dan nog wel een kus geven in bed. Maar leest geen verhaaltje meer en gaat geen heel gesprek meer aan. Plassen en drinken mag altijd, maar dan stopt zij zichzelf weer in bed. Dat is dus ook niet interessant want daarmee krijgt hij onze aandacht niet meer. Moet wel zeggen dat wij een heel makkelijke slaper hebben, altijd gehad en zelden gedoe met naar bed gaan.
Sorry dat ik je topic even pik maar wij hebben precies hetzelfde met jengelen omdat Papa of Mama dan nog een kusje moet geven. Onze dochter heeft er dan een handje van enorm hard te gaan gillen en werkelijk waar uit haar pan te gaan. Dit kan echt wel 15 min duren. Mijn vraag is: laat je dit dan gewoon gaan?
Als het met een kusje van de ander klaar is, waarom niet? Dan is dat die drama niet waard vind ik. Maar als ze daarna toch weer wat anders verzint dan zou ik er niet in meegaan.
Dat is dus precies waar ik soms mee ''worstel'' 1 kusje vind ik prima, of een knuffel geven. Maar als het nog een verhaaltje lezen is, of een liedje zingen dan is het klaar. Eventuele bijkomende drama kan ik dan veel makkelijker handelen.
Als het opgelost is met een zoen, kan je dit gewoon opnemen in het ritueel, vind ik. Enige kanttekening: zorgen dat je jezelf niet vastzet. Dat als een van de twee eens niet thuis is, je dochter ook nog gewoon gaat slapen omdat ze begrijpt dat het niet kan.
Wij brengen haar samen naar bed, vind het raar om te laten kiezen tussen ouders bij zoiets. Papa wil zelf natuurlijk ook goedenacht wensen. Lezen allebei 1 verhaaltje voor (soms 1 extra voor het knuffelbeest). Pogingen om mensen weg te sturen & weer terug te roepen kappen we af, want wij bepalen zelf wat we doen en niet dl. Als ze niet luistert dan geen verhaaltje (komt zelden voor). Ze wil wel soms extra plassen (maar ze moet ook altijd plassen dan, dus geen moeite mee) en extra water (als het warm is of als ze overdag weinig heeft gedronken; ook geen moeite mee). Nooit problemen als papa of mama er niet is, dat kondigen we 's ochtends al aan en dan vraagt ze er 's avonds niet eens naar.
Je voelt je in je hemd gezet? Maar dat doe je toch zelf als je hierin mee gaat? Ik zou er met je man even goed over hebben en dan een keuze maken: ofwel je doet er niet moeilijk over en gaat erin mee in de hoop dat het vanzelf wel weer overgaat, ofwel degene die zij kiest, brengt haar op bed en als ze drama gaat maken, nouja: jammer dan. Consequent zijn dan dus. Dat ben je nu niet.
Ooooohhhhhh zo herkenbaar. Het enige wat werkt is je poot stijf houden. Dat zal even voor drama zorgen, maar wanneer je dat niet doet, blijft het zo of het wordt erger. Dochter verzint hier er ook vanalles bij. Iedere keer weer meer. We doen niet meer mee met de trucjes, want wij trapten er ook vaak in. Nog een kus, nog dit, nog dat...... We blijven bij ons bedritueel en dat is dan dat. Een van ons brengt haar naar boven, doet het wassen en plassen en een verhaaltje. Daarna wordt de andere ouder geroepen en stoppen we haar samen in bed, nog een liedje en een kus en dan is het klaar.
En t wordt alleen maar erger.... Wat hier werkt is zo min mogelijk keuzes of kleine keuzes. Wie brengt je naar bed is super moeilijke keuze voor zo'n kleintje Ik dacht met mijn koppige en driftige dreumes tot compromis te komen waardoor ze zich gehoord voelde.... totaal nutteloos! Ze zijn veels te klein Jij bent de baas
O ja, steeds moeten plassen, ze weet natuurlijk dat je dat niet kunt weigeren, heel fijn. Heeft mijn dochter ook een tijd gedaan, en er kwam nooit wat natuurlijk want ze was net nog geweest. Wat ik deed was uiteraard wel gaan plassen, maar het zo kort en saai mogelijk houden. Daarna ook niet nog een verhaaltje of zo, maar door waar je was gebleven met het bedritueel. Zo krijgt ze waar ze om vraagt, dus plassen, maar niet wat ze eigenlijk bedoelt, namelijk aandacht. Na een paar weken was het over. Ik zou dat gedoe met papa nog een knuffel voor zijn door meteen te zeggen: mama brengt je naar bed en als je erin ligt komt papa nog een kus geven. Dan ben je het voor, dan hoort het er bij en hoeft er niet meer over gejengeld te worden. Maar papa moet dan geen verhaaltje meer gaan lezen, want dat heeft mama al gedaan. Mijn dochter wil ook meestal door mij naar bed gebracht worden, maar als ik er een avond niet ben kan mijn man het gewoon doen, dat is geen probleem. Ze snapt heel goed dat het ophoudt als mama niet thuis is. Je man heeft een punt dat de lol eraf gaat als je haar wensen inwilligt, maar dan moet het niet beloond worden. Dus moet ze plassen, dan ga je plassen. Wil ze nog een kus dan geef je die. Maar dan niet nog een extra liedje of wat dan ook. Als het daarna nog steeds jammeren is dan moet dat maar even. Zeg gedag, geen welterusten want dat is olie op het vuur, mama komt straks nog even bij je kijken. Dat zijn hier tenminste de magische woorden, en als ik dan na een half uurtje ga kijken is ze diep in slaap.
Alsof je het over mijn dochter hebt.. Ik laat haar plassen.leg haar in bed. Dan lezen we n verhaaltje en zingen n liedje. Voorheen ging ze dan idd slapen. Nu is het ik wil papa nog n kus geven (ook als die ah werk is) ik wil water. Ik moet plassen. Ik zorg tegenwoorxig voor een hapf bekertje water. Plassen kan ze zelf en ik laat dr verder gaan.
Oefff..... je houd het zo juist in stand. Mijn advies, beslis eerst wat de bedoeling is en hou je daar aan. Hou rekening met veel tegenstand, want hare koninklijke hoogheid is gewend om alles in te zetten, omdat ze uiteindelijk toch haar zin krijgt. Maar om dit te doorbreken moet je de langste adem hebben. Voet bij stuk houden. Het gaat nu niet meer om de inhoudelijke punten, maar om wie de baas is. Dus niet de strijd uit de weg gaan, omdat het de moeite niet waard is, want daarmee help je alleen je eigen gezag om zeep. Over een tijd, als ze eindelijk begrijpt, dat niet zij maar jullie de dienst uitmaken, dan kun je gaan kijken naar de discussiepunten an sich en beslissen wat je er mee doet. Bereid je voor op een niet-leuke periode, maar vertrouw erop dat je kind dit wel gaat snappen en er ook mee om leert gaan. Ok... hoe hou je dan voet bij stuk? Een paar tips: Geef haar een gesloten keuze. Bijvoorbeeld een verhaaltje of een liedje, maar niet allebei (feit dat ze nu zo moeilijk doet, is sowieso een teken dat ze toe is aan een nieuw ritueel). Of bij kleren uitzoeken: laat haar kiezen tussen 2 door jou geselecteerde setjes. Of haar haar: staart of vlecht. Andere dingen zijn geen optie. As ze dwars gaat doen om haar zin te krijgen, leg dan eerst uit wat dat met jou doet, vraag waarom ze zo doet, vertel dat ze hierdoor niet haar zin gaat krijgen. Vertel wat de bedoeling is en vertel ook dat als zij niet ophoudt, er consequenties volgen. Bijvoorbeeld dat je je verhaal niet afmaakt en naar beneden gaat. En dan moet je dat uiteraard ook doen! Volgens mij is dit probleem al heel vaak voorbij gekomen bij the nanny of EHBO. Die afleveringen kijken voor tips kan ook helpen. Maar het belangrijkste: ala jij iets bepaalt (dat iets moet of niet mag) onderbouw het dan en kom er niet van terug!