Doen jullie kindjes dat ook? als we bijvoorbeeld met een bal aan het spelen is hij soms ineens aan het dromen. Ik gooi de bal, hij vangt hem en dan bljjft hij staan en dat kan tot een minuut duren. Zijn naam zeggen doet niks, zwaaien voor zijn ogen soms wel, soms niet. Ineens kijkt hij dan naar mij. Ik zeg dan 'was je aan het dromen?' Hij lacht en we spelen verder. Net ook. Hij wilde zijn koffertje met blokken nemen. Neemt die en hij staat weer stil. 30 seconden/minuutje en hij huppelt weer rond Nu ben ik ook een dagdromer, heb dit best veel gedaan maar hebben jullie 2 of 3 jarigen dit ook?
Hier een dromerige dochter, altijd al geweest. Ze is nu 6 jaar en droomt vaak weg. Ze heeft het van geen vreemde, haar vader is net zo. Zo dromerig dat ze hem vroeger wilden laten zitten op de basisschool omdat ze dachten dat hij gewoon veel niet meekreeg, het tegendeel was waar, hij was gewoon slim en dacht door over dingen. Onze meid is behoorlijk slim en is al van kleins af aan in haar hoofdje bezig met vraagstukken, dingen die haar ineens te binnen schieten met of zonder aanleiding waar ze dan over na denkt. Soms volgen er dan vragen van haar kant als ze ineens niet meer droomt en weer gewoon 'erbij ' is. Vragen zoals hoe iets ontstaat, waar wolken vandaan komen, waarom vogels nou eigenlijk iets doen etc...grotere vragen dus. Op school is dit ook al uitvoerig besproken en opgemerkt. Eerst werd gedacht dat haar gehoor slecht was en daar is ze op getest. Ze hoort prima, ze kan gewoon ineens zich afsluiten voor haar omgeving en even helemeel met haar eigen gedachten bezig zijn. Het lijkt dan desinteresse of dromen, maar eigenlijk is ze diep aan het nadenken over iets. Wij accepteren het inmiddels volledig, ze is gewoon zo. Ze doet het goed op school. Ik maak me geen zorgen over haar, haar pap is er doctor-ingenieur mee geworden, het komt vast goed. Probeer eens na zo'n 'dromen' te vragen waar hij aan dacht, wat hem net bezighield. Probeer je te verdiepen in hem en misschien kom je erachter wat hem bezighield en kun je er wat over uitleggen of praten.
Ik ga hem inderdaad vragen waar hij aan denkt als hij weer even weg is. Is misschien wel nog moeilijk want hij heeft een kleine achterstand qua spraak. Hij kan zich ook heel goed afsluiten van alles. Als het hem te druk is gaat hij spelen en volledig in de negeerstand. Zoals bij het sinterklaasfeest op school, verjaardag thuis, als er veel mensen zijn, als er iets speciaals is. Hij is dan heel lief maar gaat spelen en heeft dan zijn oortjes in de kast gelegd
laat hem in zo'n gevallen maar lekker spelen, behalve als je echt wat van hem moet weten natuurlijk. Op zijn niveau aanspreken en geef hem de tijd om na te denken over wat je van hem vraagt/wilt en wat zijn antwoord moet zijn. Geduld hierin is heel belangrijk. Onze meid is ook eigenzinnig, gaat echt haar eigen gang. Wanneer er veel omgevngsgeluden zijn dwaalt zj ook eerder af.
Ja hier ook zo'n dochter. Ze is zelfs onderzocht op epilepsie. Haar ka vond het, icm andere dingen, verdacht. Maar gelukkig niks aan de hand.
Het klinkt als hoe ik zelf vroeger was en soms nog steeds ben. Maar verder niet herkenbaar bij mijn peuter hier. Hier zitten de energizerbunny duracell batterijen in de weg en dat zorgt voor een nonstop bewegend kind.
Ik moet eigenlijk ook meteen aan absences denken, vooral als hij soms niet reageert als je voor zijn ogen zwaait. Maar ik hoop dat het gewoon dagdromen is Ik herken het verder niet van mijn eigen kinderen.