Ik denk dat het vooral heel belangrijk is dat jullie bepalen wie haar verzirgd, naar bed brengt of ophaalt en wegbrengt. Daar heeft ze geen keuze in, is mijn mening. Hier is mijn dochter ook erg aan mij gehecht. Ze kan mij boven nog roepen terwijl papa beneden is. Ik verwijs haar direct naar papa of papa doet dat. Als se dat niet wil heeft ze pech. Zoon vind papa geweldig en komt liefst bij mij als er iets is. Dus papa moet niet alleen maar leuk doen, maar ook verzorgen en opvoeden. En geen keuze geven in dit soort dingen.
Ik herken dat wel maar dan andersom. Ik heb de eerste negen maanden niet voor onze dochter kunnen zorgen (door ziekte ik was ook niet thuis). En was daarna ook niet goed in staat om voor haar te zorgen. Zij was daardoor erg aan papa gehecht. Wat voor jouw man belangrijk is, is dat hij niet opgeeft. Ook niet als ze erg huilt. Ze moet toch leren dat papa ook voor haar kan zorgen. Misschien kunnen jullie er een gewoonte van maken dat hij haar 's avonds naar bed brengt? Of een ander dagelijks ritueel? Verder voel ik met hem mee. Het is niet leuk als jouw kind begint te huilen als je iets met haar wil doen. Bij ons is het overigens weer goed gekomen, maar ik was/ben dan ook wel veel met haar thuis. Papa is nog steeds favoriet, dat dan weer wel