Onze dochter wordt ook heel vaak snachts wakker sinds ze 2/2,5 jaar is, terwijl ze daarvoor altijd goed doorsliep. Ze is ook erg onrustig snachts, veel dromen en een tijdje had ze savonds last van nachtangsten. Ze slaapt overdag niet meer dus dat heeft hier niet geholpen hoor. Ze is savonds ook echt moe en slaapt meteen. Ze vraagt soms zelf of ze al op bed mag als ze heel moe is. Maar ze wordt gewoon vaak wakker. Soms rond middernacht, soms midden in de nacht en soms vroeg in de ochtend, rond 5 uur/half 6. Kijk het kan aandacht zijn, maar wakker worden kunnen ze niet sturen ofzo, het gaat er dus om wat z doen en wat jij doet als ouder als ze wakker worden. Als mijn dochter half wakker wordt is het soms voldoende als ze binnen een paar seconden haar knuffel vindt. Maar in alle andere gevallen gaat ze huilen en/of roepen. Dan gaan we erheen en meestal slaapt ze dan bij ons in bed verder. Soms meteen als een blok tot de volgende ochtend en soms is ze erg onrustig, veel dromen, onrustig met haar lichaam, kortom beroerde nacht voor ons. En soms wordt ze ineens een paar dagen achter elkaar om een redelijke tijd wakker in haar eigen bed. Nogmaals, ze worden niet met opzet wakker en voor een peuter is het alleen in net donker denk ik best beangstigend en onveilig.
Als hij bang of angstig zou zijn, was het inderdaad een ander geval. Daar is hierbij geen sprake van. Bovendien ligt hij niet in het donker want hij heeft een nachtlampje waarmee hij alles goed kan overzien. Het is prima dat jij er 's nachts regelmatig uit gaat voor je kindje. Dat is echter niet mijn keuze wanneer er alternatieven zijn. En ik ga net zo lang door met alternatieven vinden totdat hij weer net zo doorslaapt als al die maanden hiervoor. Ik heb namelijk geen trek, geen energie en zeker geen behoefte aan gebroken nachten van straks zowel een baby als een peuter. Hij heeft altijd door geslapen en zolang hij geen goede reden heeft om dat niet te doen, gaat hij gewoon maar weer fijn slapen. Een beetje water bij de wijn doen is prima; maar ik laat mijn nachtrust niet afhankelijk zijn van de eventuele genade van een peuter. Vannacht hoefde ik er maar 1x uit. Helaas stond daar tegenover dat hij om kwart over zes klaarwakker was. Dat is dan wel weer jammer, maar ik heb in elk geval een periode van 4 uur achter elkaar slapen gehad. Nog steeds niet voldoende, maar het is een begin. Hopelijk gaat hij straks weer onze tijden aanhouden. We gaan het zo even doorzetten. Nu maar weer tijd voor een bak koffie.
Jeetje zeg alsof hij het met opzet doet ofzo? Gefeliciteerd u heeft een kind gekregen en de komende jaren IS je nachtrust afhankelijk van de "genade" van je kind. Denk dat niemand trek en behoefte heeft aan gebroken nachten, dan zou ik de wekker wel om de twee uur zetten... Maar goed ik ken jouw kind niet die ken jij zelf het beste en als je zeker weet dat hij er een spelletje van maakt om snachts wakker te worden (knap bedacht) dan zou ik hem ook lekker laten roepen. De oorzaak van de onrustige nachten van mijn peuter ligt in het feit dat het een prikkelgevoelig meisje is die erg over dingen nadenkt en dat komt snachts naar boven. Nachtangst, dromen, onrustig slapen. Maar dat is mijn kind die wellicht andere behoeftes heeft in de nacht dan jouw kind en dan helpen mijn tips niet, sorry.
De noden van kinderen veranderen nu eenmaal. Hoe meer ze gaan beseffen van de wereld rondom hen, hoe meer nood aan verwerking ze hebben. En ja, dat kan ook 's nachts. Nachtangsten, nachtmerries, gewoon gedesoriënteerd wakker worden, piekeren en de slaap niet meer kunnen vatten... Alles waar ook volwassenen mee te maken krijgen, en meer. Het spijt me, maar zodra je een kind krijgt, is je recht op een ongestoorde nachtrust vervallen. Niet voor een jaartje, maar voor veel langer.
Dit ja... Het laatste jaar hebben wij ook met periodes met gebroken nachten te maken, iets waar we de eerste 3 jaar geen last van hebben gehad. Ik ben er ook gevoelig voor maar ga in principe wel naar 'm toe, geloof niet dat ie wakker wordt met het idee 'ik wakker, mama ook wakker ha'. Vraag eerst ook altijd wat er is en als er geen sprake is van angsten of ziek zijn dan maak ik wel duidelijk dat ie 's nachts niet te pas en te onpas kan roepen/jengelen. Dorst en plasfase is nu wel klaar, hij heeft een bekertje water bij z'n bed staan en hij gaat zelf naar de wc. Ben wel een keer zo boos geworden dat ik zei dat ie maar in het tuinhuis moest gaan slapen, daar was ie wel van onder de indruk. Dreigen met het tuinhuis hoeft niet meer maar moet 'm zo nu en dan er wel even aan herinneren dat ik hem wakker maak en niet andersom Hoop dat het middagslaapje eraf zo goed blijft gaan maar hoop ook dat je er rekening mee houdt dat ie dagen zal hebben dat de dag net ff te lang duurt en dat er ook meer gebroken nachten zullen komen en dat het eventueel uitslapen ook minder wordt...wij zijn de eerste paar jaar verwend met doorslapen en uitslapen tot 9/10 uur, nu dus meer gebroken nachten en uitslapen is nu 7/8 uur maar hij gaat 's avonds ook vroeger naar bed dus de avonden zijn wel langer. Succes!
Fijn dat het goed gaat! Ik ben het ermee eens dat als je peuter opeens 's nachts wakker wordt, je naar oplossingen gaat zoeken. Het is voor iedereen fijn als hij doorslaapt. Maar ik vind het wel vreemd dat je zegt: 'maar ik laat mijn nachtrust niet afhankelijk zijn van de eventuele genade van een peuter'. Heeft niets met genade te maken, maar er zal wel een reden zijn dat hij wakker wordt en dan moet je er voor hem zijn. Je kan geluk hebben, zoals wij met de eerste, vanaf dat ze 6 maanden was heeft ze eigenlijk altijd doorgeslapen. Als ze ziek was niet, als ze nachtmerries had niet (heel sporadisch) en ze is ook wel eens bij ons in bed gekropen. Maar van de ongeveer 2800 nachten (van een half jaar tot nu) heeft ze er misschien 20 niet doorgeslapen, best prima dus De jongste was een ander verhaal, vanaf dat ze geen sonde meer had (8,5 maand) werd ze geregeld wakker. Voor een slokje water, haar dekens die niet goed lagen, nachtmerrie, gewoon zomaar zich niet fijn/veilig voelen, omdat ze ons miste, later omdat ze moest plassen. Vanaf een jaar of 4,5 gaat het een stuk beter. Maar nog wordt ze wel eens wakker om 'niets'. Of ze moet heel nodig plassen maar dan lukt het haar niet om zelf bij de wc te komen. Het is een erg gevoelig kindje, daar hebben wij mee te dealen . Heb het altijd met liefde gedaan, hoe brak en boos (intern) ik ook was. Het hoort er gewoon bij als je kinderen hebt. Ook als je straks een baby hebt
Precies dit, die doorgeslapen nachten of de onderbroken nachten zijn meestal tijdelijk, ook al heb je een kind dat vanaf 8 weken door sliep.. er zullen nog vele nachten en weken komen dat je peuter/kleuter 's nachts 'om niks' wakker wordt! Mijn dochter heeft het vorige week gepresteerd om om 2.00 uur klaar wakker te zijn en te roepen om naar beneden te gaan en dit heeft ze tot 5.00 vol gehouden.. terwijl ze echt wel een goede slaper is! Natuurlijk werden wij op den duur ook zo pissig als wat.. maar meer dan dat kan je ook niet doen.. ze kunnen vaak zelf ook niet verklaren waarom ze wakker worden... Wel heeft het eindeloos herhalen van dat het nacht is en dat iedereen slaapt hier wel wat geholpen. En nog een "leuk" vooruitzicht.. straks gaan je kids elkaar afwisselen met wakker worden! Slaapt de één een nachtje door, is de ander aan het spoken (of tegelijk). Neemt niet weg dat je nu met je zwangerschap graag extra wil slapen, maar dat gaat gewoon veel lastiger als er nog een kind rond loopt..
Heb je al geprobeerd een boekje naast zijn bed te leggen? Dat je er de eerste keer heen gaat, want hij is plotseling wakker geworden (en dat kan van van alles zijn), maar als hij echt niet in slaap kan komen, dan mag hij zelf, in bed, een boekje 'voorlezen' aan zijn knuffel(s). En benadrukken dat jullie vlak bij zijn. Het is best eng, als je alleen wakker wordt en bent in zo'n grote kamer. Houd in je achterhoofd dat lachen vaak een manier van uiten is als ze zich geen houding weten te geven. Zorg je ervoor dat je je zoontje tijdens je verkof wel naar de go doet? Dan kun je zelf een beetje bijtanken overdag.
Ten eerste, heel vervelend, wij zitten momenteel met hetzelfde probleem. En aangezien ik ieder moment kan bevallen, kruipt peuter bij papa in bed en mama kruipt in peuter zijn bed Pedagogisch zeer onverantwoord maar mama slaapt! Ten tweede, wat heb ik moeten lachen om je omschrijving, heerlijke schrijfstijl heb je!!
Wanneer hij wat ouder is (of eigenlijk wat mij betreft nu al), kan en mag hij echt wel op zijn eigen kamer spelen met zijn speelgoed om zich te vermaken, no problem. Zo lang hij verder geen last heeft van het slaapgebrek en hij het verder gewoon overdag goed doet. Vannacht kwam hij slechts 1x, dus ik denk dat dit wel eens kan gaan werken. Ik ga het nog even volhouden en hopen dat het aanslaat en hij een 'nieuw' ritme aanwent. Het is nu 's avonds ook een heel ander kind; dat had ik dan weer niet verwacht. Hij is veel minder druk dan normaal; wat op zich wel logisch is omdat hij natuurlijk moe is, maar het uit zich ook op een andere manier. Hij is ook veel minder dwars en koppig; waarvan ik juist had verwacht dat dat door vermoeidheid kwam. Ik denk wel dat hij er aan toe is om het slaapje te laten vallen. Ik begreep van mijn schoonmoeder dat al haar kinderen met 2,5 jaar van het slaapje af waren. Niet dat dat iets specifieks over mijn kind zegt, maar het zou best kunnen dat hij gewoon 'genoeg' geslapen had en daardoor zo vaak wakker werd en de slaap niet meer kon vatten. Waar ik zo op tegen ben zijn de 'het-is-niet-anders' opmerkingen. Wat kan ik daar nou weer mee? Niks toch? Het is mijn inziens niet normaal om er als ouders zijnde 6x per nacht uit te moeten om een kind zonder specifieke reden weer te sussen. Dat slaat echt compleet helemaal nergens op en weiger ik ook gewoon. Ik heb wel meer te doen en moet overdag ook nog productief zijn en zulks. Pas als ik alles geprobeerd heb, dan is het niet anders. Nogmaals; als hij verdrietig/angstig/bang/boos/verward of weetikhet is, sta ik met alle liefde op om er wat aan te doen. Maar zolang het dat niet is, doe iedereen dan een lol en ga gewoon slapen Ik ga er niet van uit dat dit een blijvend patroon is en dat ik mij ergens bij neer moet leggen waar niemand beter van wordt. Je kunt wel zeggen 'ja jammer dan, had je geen kinderen moeten nemen' maar naar mijn mening wordt een kind niet zomaar wakker 's nachts om vervolgens te roepen en te blijven roepen net zolang totdat je uit bed bent gekomen puur om alleen in fysieke vorm te verschijnen en hij zijn lolletje heeft gehad. Er is dan iets aan de hand; die reden wil ik wegnemen, zodat we allemaal weer fijn kunnen slapen. Het is prima dat sommigen hier wel tig keer per nacht 'zomaar' hun bed uit komen, maar ik toch echt niet. Slaapdeprivatie is een martelmethode en die onderga ik niet vrijwillig Ben gekke Henkie niet. Ik vraag om adviezen en tips om de REDEN te achterhalen, niet of ik iets wel/niet moet accepteren. Na enkele weken diverse dingen te hebben geprobeerd, heb ik wel een vermoeden wat het allemaal niet is. Ik denk nu zelf - aan de hand van dit kleine 'succesje' - dat het een combinatie is van niet moe zijn en uittesten. Zoals hij overdag ook regelmatig de grens opzoekt. Daar is het immers een peuter voor. @Twinkle; bedankt voor de tip! Een boekje zouden we ook nog kunnen proberen. Ik zit wel eens op de babyfoon te kijken (vannacht trouwens weer, want hij staat naast het bed) en dan zie ik hem gewoon stil liggen in bed - hij beweegt zich niet als in dat hij rechtop gaat zitten ofzo. Hij is gewoon om zich heen aan het kijken en roept één van ons. Ook als hij een slokje drinken wil, dat direct naast zijn bed staat, beweegt hij niet en pakt hij het niet. Ik vraag me af of een boekje gaat helpen of dat hij hem sowieso erbij pakt. Maar het zou 's morgens wel kunnen helpen wanneer hij te vroeg wakker is.
Als de reden is dat hij zich even niet veilig voelt en als hij papa en mama even ziet, dat het weer goed is, dan is dat toch een 'geldige' reden? En dan zit er niets anders op dan toch even naar hem toe te gaan. De reden kan je niet op een andere manier wegnemen. Ik snap best dat je naar redenen zoekt, dat is logisch. Maar mocht hij nou wel telkens wakker blijven worden en je kan geen reden vinden, leg je er dan gewoon bij neer
's Nachts is toch anders? Ik vind je echt heel hard. Maar goed, als hij niet naar je toe komt zal je zelf toch moeten . Anders is straks je baby ook wakker als hij blijft roepen
Ts hard? Ze probeert juist een oplossing te zoeken omdat ze dit niet volhoudt. Dat heeft niks met hard te maken. Ik ben ook aan mijn nachtrust gehecht en toen ik zwanger was, had ik extreem veel slaap nodig. Ik kan mij goed voorstellen dat je dat, zeker nu niet, trekt. En als dat niet lukt, zoek je toch naar een oplossing? Enne ts, geef die kerel van je maar een schop omder zijn komt hoor. Hij mag je best een beetje tegemoetkomen nu je zwanger bent
Soms zijn er fases die er gewoon zijn en dan is accepteren van toch echt het enige wat er is en geloof me, mijn nachtrust is me net zo heilig als die van jou. Als er geen sprake is van ziekte of angsten, negeren niet werkt, dan zal je er toch naartoe moeten om 'm duidelijk te maken dat het nacht is en dat het 's nachts stil moet zijn in huis. Wat kan helpen is dat je man dit vaker gaat doen en dat jij overdag je rust pakt waar kan.
Ze schrijft dat ze zich er nooit bij zal neerleggen, dat vind ik hard ja, want soms moet je wel. Of je man inderdaad.
Nou dan spreek je toch af dat hij naar jullie toe mag komen en dan gezellig bij jullie verder slapen? Ik vind het ook wel eens vervelend, vooral als ik niet fit ben of last van mijn rug heb maar dan bedenk ik altijd maar dat ik ooit met weemoed terug zal denken aan deze tijd dat ze nog veilig in mijn bed lagen ipv in de kroeg, op busreis naar spanje of naar timboektoe.....
Oké. Herkenbaar. Van 2,5 tot 3,5 jaar. En nu nog wordt ze regelmatig wakker. Jeukende teen, haarpijn, gedroomd over de kat, is het al licht?, wat gaan we morgen ook alweer doen?, mijn oog doet raar, ik wil tv kijken, mag ik morgen met E. Spelen?...... En nog 100000000 andere dingen. Tip? Geen. Ik leg d'r maar gewoon weer terug. Het is nog nacht tot morgen schatje.. Doeiii..