Mijn zoontje kon wat woordjes zeggen voor hij 2 was, maar zei bijna nooit wat. Sinds hij 2 is geweest begint hij meer te praten en soms brabbelt hij tussen wat woordjes door. Dat brabbelen heeft hij hiervoor ook nooit gedaan. Ook geen klanken geoefend ofzo als baby. Alleen huilen. Nu hij meer praat zou je verwachten dat hij meer duidelijk zal maken, maar helaas is dit niet echt waar. Hij vraagt niet om hulp, maar gaat huilen. Hij geeft geen antwoord als ik hem wat vraag. Ookal kan hij het wel zeggen. Als ik dan iets aanwijs en vraag 'wil jij die?' dan zegt hij wel ja of nee. Maar uit zichzelf zegt hij niet dat hij iets wilt. Spelen doet hij nauwelijks. Tot voor kort zette hij enkel alles in een rijtje of op een stapeltje. Je kon overal zien waar hij geweest was want alles stond netjes op een rijtje, of het nou speelgoed was of iets anders. Sinds een paar weken rijdt hij ook met autotjes heen en weer en doet deurtjes open en dicht. Kleuren vindt hij leuk, maar verder kijkt hij niet om naar speelgoed. Eerder gooide hij alle speelgoed wel door zijn hele kamer heen. Sinds een week heb ik het speelgoed enorm ingekrompen en alles apart gesorteerd (1 bak met auto's, 1 met een paar puzzels, 1 met boekjes en 1 met duplo). Nu laat hij alles netjes liggen en pakt alleen wat hij wilt hebben (autos dus haha). Zo zijn er nog meer dingen waaraan ik merk dat hij een enorme behoefte aan structuur nodig heeft. Als dingen anders lopen dan dat ik hem gezegd heb wordt hij boos. Als ik bijv zeg dat we naar de winkel gaan en ik ga ook nog ergens anders heen zonder dat hij het weet dan raakt hij gefrusteerd. Hij is erg gefocust op details. De hoofdzaken vallen hem vaak niet op maar wel de kleine dingen. Een voorbeeld van ons dierentuinbezoekje van afgelopen week. De dieren maken geen indruk op hem. Hij ziet de viezigheid op de berenvacht, de 'bruggen' gemaakt van keien, dingen in het water wat er niet hoort in zijn ogen (speeldingen voor de ijsbeer bijv). Hij kan zich op een grote speeltuin prima vermaken met alleen een steentje of blaadje ofzo. Al die grote dingen hoeven van hem niet zo. Al met al krijg ik steeds meer het idee dat hij misschien autistisch is. Maar is dat op jonge leeftijd al aan te tonen? Momenteel zijn ze mij aan het testen op autisme, maar dit is nog niet afgerond. Hij heeft wel dezelfde 'vreemde' trekjes als ik had vroeger.
Persoonlijk herken ik wel een heel aantal dingen van onze middelste. Ze praatte heel weinig tot haar 2e verjaardag, erna gaat het nu in ene heel hard vooruit. Daarvoor gaf ze wel antwoord als je iets vroeg, maar veel zei ze niet. Ook de behoefte aan structuur en het willen weten wat we gingen doen was belangrijk voor haar. Gaf dan ook altijd duidelijk aan wat we gingen doen en bleef ook met haar praten als we dus bijv inderdaad nog even spontaan ergens anders heen moesten. Fase van dingen stapelen en in rijtjes leggen heeft ze ook gehad, maar ze speelde dan wel weer met veel andere dingen ook. Focus op details opent mijzelf soms de ogen hihi. Zou inderdaad ook eerder zien dat de beer vies is als dat het een beer is inderdaad. Maar hoort gewoon bij hoe ze is (en herken ik ook weer van hoe ik was als kind). Zelf heb ik nog nooit aan autisme of iets anders gedacht.. Al begon ik wel te twijfelen over haar langzame spraakontwikkeling, maar dat zit nu dus super in de lift. Misschien anders toch eens een balletje opgooien bij het cb of de huisarts.. Het cb kijkt natuurlijk naar zijn ontwikkeling en zouden misschien enigszins kunnen zeggen of het normaal kan zijn of mogelijk kan duiden op iets 'anders'. Huisarts kan je eventueel natuurlijk ook verder helpen al heeft die minder zijn ontwikkeling 'gemonitord'.
Op jonge leeftijd kunnen ze je zoon zeker al onderzoeken. Nav jou verhaal zou ik zeker hulp inschakelen. Nu jij momenteel onderzocht wordt zou ik vragen of ze jou zoon ook willen onderzoeken. Of ga langs de ha, die weet zeker waar je terecht kan. Uit je verhaal maak ik op dat hij zich anders ontwikkeld dan de meeste kinderen. Onderzoek kan je zoon de hulp bieden die hij nodig heeft om zich toch ten volle te kunnen ontwikkelen. Ik werk zelf op een kinderdienstencentrum, voor alle kinderen van 2 tot 17 jr met een ontwikkelings achterstand en/of verstandelijke handicap. Sterkte en succes!
Bedankt voor de antwoorden. Ik ga maar een afspraak maken bij de huisarts. Ik wou eerst wachten totdat de onderzoeken bij mij helemaal afgerond zijn maar voor elk onderdeel zijn lange wachtrijen.. kan dus nog wel maanden duren. En voorleggen aan de huisarts kan toch geen kwaad.
Autisme heeft wel een erfelijke component. En hij heeft inderdaad wat trekjes die anders zijn dan 'gemiddeld'. Aan de andere kant heeft geloof ik iedere peuter wel symptomen die kunnen duiden op autisme, bordeline of dwangneuroses. (Althans, de mijne wel. Zo heeft mijn zoon echt een handeling die hij moet uitvoeren voordat we zijn drinken mogen neerzetten, anders raakt hij volledig overstuur. En hij let er ook scherp op of dvd's en cd's wel op de juiste wijze in het doosje gaan. Tegenwoordig maakt hij wel rommel, maar van ongeveer 1 tot 2 was hij ook vreselijk netjes. Stoel aanschuiven, dingen recht zetten, alles op een vaste plek etc. Dus volgens mij horen een aantal dingen ook wel bij de leeftijd. Dat wil niet zeggen dat elke peuter het doet. Maar wel dat het bij peuters vaker voorkomt en (de meesten) er overheen groeien. Maar alles bij elkaar opgeteld, snap ik wel dat je hem vast wilt laten onderzoeken. Als aanvulling zou ik ook even zij gehoor laten testen. Het feit dat hij niet heeft gebrabbeld en laat praat, zou namelijk ook op gehoorproblemen kunnen wijzen. En dat ontdek je niet altijd zelf door huis tuin en keuken testjes. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat hij bepaalde hoogtes wel goed hoort, waardoor hij wel reageert op een deur die dichtslaat, maar andere hoogtes niet, waardoor een deel van de spraak verloren gaat. Verde kun je ook zijn amandelen even laten bekijken. Ik ken een meisje dat veel te laat is gaan praten door vergrote keelamandelen. Pas toen die geknipt waren, ging haar spraak zich goed ontwikkelen. Dus vraag voor deze dingen of je langs een kno-arts kan. Die kan nl. beide bekijken. Ik weet niet of dit bij jouw zoon meespeelt hoor, maar het zijn dingen die door de juiste personen relatief snel gecontroleerd kunnen worden. (Veel sneller en makkelijker dan een onderzoek op autisme.) Het kan handig zijn om eerst de mogelijke oorzaken uit te sluiten, die het makkelijkste zijn op te sporen. Dan kun je daarna verder zoeken naar dingen die moeilijker te vinden zijn.
Ik zou zeker hulp inschakelen als je zoontje er zelf 'last' van heeft. Mijn zoontje had driftbui na driftbui na driftbui. Echt gigantisch. Wij wisten op den duur niet meer wat te doen, maar mijn zoontje was ook stokongelukkig. Ook praten, hij kende de woorden wel, maar sprak amper functioneel. Beetje zelfde verhaal als wat jij schrijft. Kende woorden als helikopter, zandkasteel, kinderboerderij. Sprak ze goed uit, maar wel eenmalig en minstens een half jaar niet weer. Hij is ook erg rigide. Wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in de kont zeggen we hier. . Echt regelmatig strijd met hem omdat ik links ga en hij had bedacht rechts te gaan (zonder enige vorm van overleg oid). Drama! Dingen die in een bepaalde volgorde moeten, een liedje overslaan van een cd, het voorstukje op een dvd overslaan, nou, maak je borst maar nat, dat staat garant voor decibellen. En zo nog weet niet hoeveel dingen. Vaak waar anderen van zeiden dat het normaal was. Hou ouder hij wordt, hoe meer dingen opvallen. Of eigenlijk, hoe meer hij afwijkt/ lijkt te verschillen van andere kinderen. We krijgen nu hulp, hebben met schoolkeuze rekening gehouden met zijn manier van zijn en ben blij dat we niet gekozen hebben voor de 'we zien wel waar het schip strandt'-strategie. Want als ik 1 ding weet vanuit mijn werk, moet dit schip niet stranden want dan duurt het ontzettend lang voor het weer vaart. Beter rustig voor de kust dobberen dan vast in het slijk. Beetje vage metafoor misschien, maar wat ik zeggen wil, trek aan de bel . Wij zijn via MEE begonnen met intergrale vroeghulp. En toen ging het heel snel.
Ik heb donderdagochtend een afspraak bij de huisarts. Ben benieuwd wat die gaat zeggen. Hier is het idd ook zo dat als hij voor zichzelf iets besloten heeft hij hier niet van af wil wijken. Als hij een andere kant op wilt dan ik wordt hij heeel boos en gaat ook echt niet met mij mee. Blijft net zo hard staan. Omstanders zullen denken op zo'n moment dat hij strontverwend is maar dat is alles behalve waar. Hij kan gewoon niet zomaar afwijken van zijn plan. Wil ik alles vlekkeloos laten verlopen moet ik elke afslag ver van te voren aankondigen. Wat je zegt over dat praten is hier echt heel erg herkenbaar. Hij kan veel meer zeggen dan dat hij doet. Hij heeft gewoon erg weinig behoefte aan een 'gesprek'. Hij gaat liever alleen met zijn autotjes bezig als met een groepje kinderen. Die gaat hij ook liever uit de weg. Met zijn zus is hij wel heel close. En af een toe wil hij ook echt samen spelen. Maar oh wee als zij iets anders in gedachten heeft als hem.
neefje is juist gediagnosticeerd (bijna 6j). Wat bij hem erg opvalt is dat hij begint te "wapperen" met de handjes als hij gespannen is /stress krijgt. Blijkbaar is dat ook een belangrijk symptoom Mijn nr2 is ook zoals je beschrijft, heel rigide en gestructureerd. Maar ik heb bij haar niet het gevoel dat er iets meer speelt. Mijn neefje kon gewoon soms dwars door jou kijken en dat compleet over iets anders beginnen babbelen. Gaf een onaangenaam gevoel.
Het wapperen met zijn handen doet Vince hier als hij boos is of iets wil maar het niet goed duidelijk kan maken. Net bij de huisarts geweest en verwijzing gekregen voor onderzoek.