Mijn 4-jarige dochter is een echt duimelotje. In haar baby- en peutertijd vond ik dit prima. Schattig ook wel. En voor haar een fijne manier om in haar eigen behoefte te voorzien. Ze heeft er altijd een tutdoekje bij. Zonder haar tutje duimt ze niet. Van de week bij de tandarts geweest en hij kon aan de stand van de tanden/kaak zien dat ze duimde. Daar ben ik best van geschrokken eigenlijk... Voor nu nog niet heel erg, maar als ze straks haar 'grote mensen' tanden krijgt, moet het echt klaar zijn met duimen. Ik heb met mijn dochter afgesproken dat we vanaf het nieuwe jaar het duimen tot een minimum gaan beperken. Wat ons betreft, duimt ze uiteindelijk alleen nog als ze naar bed gaat. Hebben jullie tips hoe we dit het beste kunnen aanpakken? Met een beloningssysteem misschien? Haar tutje afpakken vind ik wreed. Het is echt haar belangrijkste bezit . Maar zonder tutje duimt ze niet.
Niet ik heb ook heel lang geduimd. Het was mijn troost, ontspanning, mijn veiligheid en meer. Mijn ouders probeerden van alles, van vieze nagellak, stickers, belonen tot mijn knuffel verstoppen. Ik had het daar erg moeilijk mee. Ja ik heb een beugel gehad. Die had ik sowieso gemoeten. En dat duimen ging vanzelf over.
Hoe oud was je toen je stopte met duimen? Knuffel verstoppen vind ik echt heel cru . Mijn dochter zou ontroostbaar zijn. Maar ze duimt nu zoveel... wil er wel iets mee doen.
Is het een optie om de knuffel in bed te leggen en aan te geven dat deze in bed moet blijven liggen? Als ik je goed begrijp zal ze dan overdag niet duimen en in bed nog wel. Dit kan je natuurlijk ook in delen doen. Eerst een paar momenten op de dag aanbieden en zo steeds minder. Bij mijn zoon kon je voor zijn 3e jaar al zien dat zijn tanden anders gingen staan door het duimen. Daar kwamen ook andere problemen bij, zoals veel met de mond open zitten en dus kwijlen. Ook heeft hij meerdere malen een blaar met pus op zijn duim gehad. Wij hebben er toen voor gekozen om het direct helemaal te stoppen. Wij hebben zijn duim afgeplakt met leukoplast tape. En dat heel langzaam steeds meer afgebouwd als we zagen dat het goed ging. Gewoontes, zoals duimen, afleren kost ook tijd om te wennen. Hou hier rekening mee en ga dus niet in een stressvolle periode proberen te wennen.
Wij hebben afgesproken dat hij alleen in bed mag duimen en voor de tv als hij moe is, te pas en te onpas duimen vind ik niet nodig en ook geen gezicht...net als een speen. Vriendje van 'm mag 's nachts ook niet meer duimen en slaapt met handschoenen met tape eromheen aan, het is maar net wat je wil. Ik heb zelf ook geduimd, nooit een beugel gehad, en het is vaak ook een troost/ontspanningsding zeg maar en ik wel dat ie lekker slaapt. Wij hadden de persoonlijke Sinterklaas dvd en dat Zwarte Piet zei dat duimen vies is en hij dat niet moet doen kwam ook wel aan
Hier mag het alleen als ze gaat slapen, maar dat is eigenlijk al van vrij jongs af aan (net zoals bijv. bij een speen).
Ik heb zelf geruimd tot ik 6 jaar was. Toen ging ik naar 'de grote school' en vond ik mezelf te groot om te duiken. Ik wilde dus zelf stoppen. Toen hebben we mijn duim afgeplakt met de pleister. Dat werkte bij mij goed. Ook omdat ik het dus zelf wilde. Je zegt dat ze alleen duimt als ze haar tutje heeft, dan zou ik afspreken met haar dat die vanaf nu in bed hoort. Doen veel mensen met een speen ook. Dan zal ze overdag al niet meer duimen. En dan kun je misschien het geleidelijk aan ook in bed afleren. Maar wie weet gaat het dan vanzelf over. Mijn broertje was ook een fanatieke duimer hij duimer zelfs met wanten aan. En als hij in bed lag kon je zelfs buiten zijn kamertje door de dichte deur! hem horen zuigen. Ik hij heeft het vanzelf afgeleerd en hij heeft nooit een beugel nodig gehad. Terwijl bij hem ook de tandarts er iets van gezegd had.
Bij mijn dochter heeft het twee maanden geduurd. Het moest echt, omdat haar tanden naar voren gingen staan en als ze viel, gingen ze door haar lip en braken en stukken af. Vooral dus gewoon uitleggen waarom ze niet meer mocht duimen en haar er regelmatig aan herinneren. Ze had in het begin wel leuke smoesjes hoor. Zat ze toch te duimen 'ja, mijn duimpje was in slaap gevallen in mijn mond en ik zei wel dat hij wakker moest worden en er uit, maar dat hoorde hij niet, want hij snurkte heel hard '. Het ging steeds beter en uiteindelijk is ze zelf helemaal gestopt. Het ging makkelijker dan verwacht.
Niet . Ik heb het al eens eerder gepost maar ik ben echt pro-duimen. Zelf heb ik tot mijn 14de geduimd en ik had dat nodig om 's avonds te relaxen. Het gaf mij rust en ik kon me er echt op verheugen. Ik duimde uiteraard alleen thuis en niet als er anderen bij waren. Ik ben er toen ik er aan toe was zelf mee gestopt. Nooit hebben mijn ouders er iets over gezegd, erg prettig vond ik dat.
Hier ook, vanaf een jaar of 1 zijn wij het duimen overdag gaan afleren. Bij oudste ging dat prima, jongste heeft tot een jaar of 4 soms wel overdag geduimd. Jongste duimt nu nog, 's nachts, wordt wel steeds iets minder. Haar volwassen boventanden komen nu door, ik hoop dat ze helemaal gaat stoppen met duimen maar ik ga het niet dwingen, ze is erg gevoelig en ik wil haar dit niet afnemen. Heb er destijds ook een topic over geopend
Mijn dochter duimt ook alleen als ze haar knuffel heeft. Sinds ze naar school gaat moet de knuffel in bed blijven, ze duimt dus alleen als ze naar bed gaat. Soms is ze erg moe en wil ze zo graag haar knuffel en dus duim maar daar geef ik niet aan toe, haar gebitje is belangrijker. Knuffel afpakken ga ik echt niet doen, haar nijna is haar alles, al vanaf hele kleine baby af aan.
Heel eerlijk? Ik ben pas echt gestopt toen ik kinderen kreeg dus 24 toen deed ik het heel weinig hoor. Echt alleen als ik echt troost nodig had. Mijn vriendjes die ik door de jaren heb gehad en mijn huidige man vonden het allemaal wel schattig haha. Maar sinds ik kinderen heb ben ik het gewoon vergeten denk ik toen pas écht volwassen geworden ik heb overigens een recht gebit.
Ik heb zelf tot ongeveer 7 à 8 jaar geduimd. Vond het wat kinderachtig worden en kreeg wratten op mijn duim.
Als je wilt dat ze alleen nog in bed duimt, zou ik dat tutje ook in bed laten. Mijn jongste is erg gehecht aan zijn speen. Er zijn tijden dat hij hem de hele dag in heeft. Ik gaf hem ook wel eens alleen een spuugdoekje (die heeft hij altijd aan zijn speen hangen), maar het werkt hier toch beter om én speen én spuugdoekje in zijn bed te laten liggen. Na het aankleden 's morgens gooit hij hem in bed, zwaait en zegt:' Doei us (hij noemt zijn speen 'us' ). En als hij dan in de middag naar bed moet, dan lok ik hem door te zeggen:' Kom, dan gaan we naar je us'. Dat werkt altijd