Misschien past dit onderwerp beter in de lounge? Anders verplaats hem maar! Binnen ons gezin is mijn man degene die gekke dingen doet met de kinderen, ze meeneemt naar van alles en nog wat, en met ze stoeit. Ik ben degene die meer van de verzorging is en van het opvoeden. Op zich een leuke combi, en laat ik voorop stellen dat mn man echt een leuke, grappige vader is. We zijn ook al 15 jaar samen, dus hij is best ok Maar opvoeden... dat kan hij dus niet. Hij is zo inconsequent als het maar zijn kan. Hij vindt alles best, totdat er een grens bereikt is en dan gaat hij ineens de dominante baas uithangen praten of waarschuwen; ho maar... Ik ben de prater van ons twee, dus meestal komt er een monoloog van mijn kant over regels en structuur etc. Hij hummmmt wat en belooft beterschap. Meestal gaat dit om regeltjes zoals: snoepjes op een vast tijdstip en dan redelijk verantwoord, niet meer dan x tijd op de ipad en bedtijden. Ik vind het fijn als ik er niet ben, werken of dagje weg, dat ik er van uit kan gaan dat de kinderen op dezelfde manier opgevoed worden, dat hij zich ook houdt aan onze huisregels. En mocht hij die te strikt vinden, dan moet hij niet hummmm 'en, maar een compromis voorstellen?! Maar iedere keer weer loop ik tegen hetzelfde aan: meneer laat de kinderen op totdat ik thuis kom van werk (soms al 20/20:30 uur, terwijl ze normaal rond 19:15 uur naar boven gaan), met als gevolg dat de kinderen de dag erna niet te genieten zijn ( daar heeft hij alleen geen last van, want hij werkt lange dagen en ziet ze overdag nauwelijks) of hij loopt een stroopwafel te snaaien direct na de boterham?) en zodra de kinderen dan gaan zeuren geeft hij ze ook een stuk.:x Vind ik niet zo nodig, zeker bij die van 3 jaar niet. Gevolg is dat ze de gehele dag lopen te dreinen om lekkers, terwijl ze precies weten waar ze aan toe zijn met een vaste snoepjes tijd. Hem confronteren met de gevolgen laat nog geen verbetering zien. ik denk dat hij mij te streng vindt met al mijn regeltjes, maar hij praat er verder niet over. Moet ik dan maar flexibeler worden met mijn regels, omdat hij weigert onze huisregels na te leven? Ben ik echt te streng? Ook vindt hij het grappig om hardop te scheten en te boeren en spoort hij onze zoon aan om het ook te doen. Ok... best grappig , maar die kinderen snappen niet dat het thuis lollig is, maar niet wenselijk in het openbaar. Dus ik heb liever dat hij het dna maar helemaal niet moet aansporen. En als ik daar wat van zeg...o,o,o, wat ben ik dan toch een serieuze zeikerd... Eigenlijk heb ik gewoon 3 kinderen in huis :x
Hier zeurt hij de hele dag nergens om maar zodra papa thuis is van zijn werk gaat hij naar papa, trekt papa mee naar de keuken en dan is het diee die die dieeeeeee wijzend naar de snoeppot. Verder gaat het bij papa anders als bij mama. De belangrijke dingen wel hetzelfde, niet laten huilen enz,.. Maar veel ook anders. Als ik thuis ben gaat hij om 19.15u slapen, bij papa kan het 20u zijn. Bij papa zeurt hij vaker voor een snoepje, bij mij vraagt hij er niet om. Of zelden. Ik vind die dingetjes niet erg, misschien komt dat omdat hij heel gemakkelijk is en ook vaak bij oma en opa is, hij weet dat bij iedereen andere regels zijn, de belangrijke dingen hetzelfde maar de kleine dingen zijn bij iedereen anders. Als papa zegt dat iets mag ga ik niet zeggen dat het niet mag, andersom ook. Tenzij hij het niet hoort natuurlijk. Soms vraagt mijn vriend van : mag hij een s n o e p j e en dan zeg ik neen hij heeft al gehad en is toch lekker braaf, vraagt er niet om. Die s n o e p j e begrijpt zoontje niet, spreekt hij het volluit uit natuurlijk wel Boeren laten vind mijn vriend ook grappig, of scheten ergerljk he haha! Dan zeg ik al van nee niet doen! Manneke gaat over een maand naar de psz, hij moet die dingen van andere kindjes leren, andere kindjes niet van hem!!! Of als mijn vriend dat doet zeg ik ma ma ma papa toch baaah! Vind zoontje grappig en zegt hij ook ma ma ma papa toch baaaaaaah. Gewoon andere dingen aanleren haha
Mmm, ja, misschien val ik teveel over de verschillen?? Natuurlijk mag er wel verschil zijn, maar vind het vervelend als ik voor de gevolgen op kan draaien en manlief er geen last van heeft doordat hij aan het werk is of wat dan ook. De genoemde punten in de openingspost zijn meest voorkomende en meteen ook wel de (voor mij althans) belangrijke punten. Ik vind, je moet ook niet over alle verschillen zeuren en je gelijk willen hebben. Helaas vindt manlief die punten dan juist weer minder belangrijk Hij zal ook niet overleggen van: joh, mag hij direct na de boterham nog een stroopwafel ( wrs omdat hij het antwoord wel weet )..
Hier is mijn man heel streng. Vooral in dat zij moet luisteren Hij vind het soms moeilijk omdat hij onze dochter niet van baby af aan kent, hij zegt dat hoe veel die ook van dr houd er een 'stukje'mist. Hij heeft minder geduld en het doet hem minder als ze bijvoorbeeld huilt. Ook vind hij het moeilijk te weten wat normaal is voor de leeftijd en verwacht vaak te veel en straft om iets wat ze nog gewoon helemaal niet kan. Ik steek daar uiteraard een stokje voor en probeer heb te begeleiden in hoe en wat, maar ja dan is hij ook nog eens vreselijk koppig en eigewijs met een instelling dat hij altijd gelijk heeft, dus dat wordt nog wel eens bonje. Hoe veel ik ook van hem hou ik kies meestal kant van mn dochter tenzij hij echt gelijk heeft natuurlijk. Hij is verder ook een hele leuke gekke actieve betrokken papa, en mn dochter is dol op hem, voor haar is er maar 1 papa en dat is hij. Hij is dan weer wel van extra snoepjes of druk doen en een keertje langer opblijven. Het zorgt nog wel eens voor spanningen.... maar ja... wie heeft dat nou niet.
Misschien samen eens om tafel gaan en punten opschrijven wat jullie willen in de opvoeding. Op sommige dingen kun je dan compromis sluiten. Het is natuurlijk niet alleen mama's wil is wet. Ik neem aan dat je partner de kinderen niet aanspoort om in de supermarkt ofzo hele harde boeren en winden te laten. Als ze daar lol om hebben wanneer het thuis gebeurt, is het toch goed. Wij lachen hier ook hard als dl een dikke wind laat, maar eigenlijk gebeurt het alleen binnenshuis, dus niet wanneer we ergens anders zijn. Dat stroopwafel eten na het gewone eten zou ik eerder in de kiem smoren. Laat hem daar mee wachten tot de kinderen op bed liggen. Als je na het eten nog trek hebt, heb je gewoon niet genoeg gegeten.
Ik vind zeker niet dat je te streng bent. Je geeft gewoon grenzen, structuur en duidelijkheid aan een dag. Gewoon opvoeden noem ik dat. Ik zou het dus ook echt niet waarderen en echt stennis over schoppen. Is het misschien zo dat hij het allemaal niet onthoud omdat hij het zelf minder belangrijk vind? Misschien kan je wat huisregels en ritmes van de dag opschrijven? Ik vind je zeker geen zeur, maar ik vind je man vrij onverantwoordelijk. (Misschien dit topic laten lezen?)
Vagans: ik denk idd, ook als ik vriendinnen van me hoor, dat er overal wel wat is en er overal punten van onenigheid zijn. Zeker wel. Alleen aangezien het voor mij om belangrijke punten in de opvoeding gaat (eten, slapen en vrije tijdsbesteding) kan ik het niet accepteren. Met de topic hoop ik te horen hoe anderen er mee omgaan en ook of ik misschien te veel zeur (zoals mn man doet voorkomen ) Miss appletree: dat om de tafel zitten hebben we al eens eerder gedaan. We hadden beiden een ding benoemd waarvan we wilden dat de ander daar zijn/haar best voor zou doen. Bij mij was dat met name het snoepen. Maar meneer doet er dus totaal niks mee!! Wat betreft die boeren en winden: je hebt gelijk: dat zal hij niet doen in de supermarkt. Grappig is dat: waar ben ik dan bang voor? Bedankt voor je eye opener! Maar ben denk ik ook bang dat kinderen uit de klas het van hem leren ipv hij van een ander Misa: bedankt! Je zegt precies hoe ik het vind. Misschien ben ik wel te streng hoor, maar dit is wel waar mijn normen liggen. Manlief gedraagt zich meestal als een groot kind, onverantwoordelijk ook ja. Het is geen kwestie van onthouden, want we hebben hier zo onderhand wekelijks woorden over, dus daar geloof ik niet meer in. Hij vindt het muggenzifterij. En ik denk dat hij gewoon zijn leven wil leiden en zich niet wil aanpassen aan "regeltjes". Ik vind: bij kinderen is het niet anders. Je geeft ze een vinger en het hek is van de dam. Je moet gewoon consequent zijn wat betreft het naleven van huisregels. Iemand nog tips hoe ik hem dat kan laten inzien?!
Ik heb niet je hele verhaal gelezen, maar mijn directe antwoord op je vraag: als jullie verschillend denken over de opvoeding, dan is het voor beiden nu tijd om water bij de wijn te gaan doen en samen een plan te maken. Jullie zijn beiden ouder. 100% Vasthouden aan jouw visie is niet de oplossing. Bespreek wat jullie beiden heel belangrijk vinden, pik daar een paar dingen uit en respecteer elkaar daarin. Jij ook.
Nig even toevoeging: heeft bij ons ook tijd, strijd en geduld gekost hoor. Ik ben ook veel strenger dan mijn man. Hij op zijn beurt heeft nu soms ervaren dan consequent zijn loont. Ik op mijn beurt heb geleerd dat sommige dingen ook geen strijd waard zijn en dat 'loslaten' soms het juiste woord is. Over sommige dingen hebben we echt afspraken gemaakt. Dit gaat nog steeds niet altijd goed, maar we komen er wel!
hier net zo, en wij komen er samen niet echt uit. hij is ook altijd van het spelen, gek doen, 'ach laat haar toch, het is een kind' etc etc gevolg; dochter luistert prima, alles gaat goed, we hebben een leuke dag, papa komt thuis. klaar. ze luistert niet, wil haar eigen zin doordrammen en neemt 0,0 aan van papa als hij een keer ''streng'' is en wanneer papa thuis is luistert ze ook niet meer naar mij. nog geen oplossing kunnen vinden want papa zegt steeds, ja ja ik snap het en ik let erop maar nee hoor! ook net n groot kind
Mijn man heeft al twee kinderen, dus ik heb zijn opvoed-aanpak kunnen zien voor we samen aan kinderen begonnen. En daardoor heb ik er alle vertrouwen in. In de basis zitten we op 1 lijn en voor de rest hebben we elkaar gevonden. Ik wilde dat ook weten voor we er samen voor gingen. Ik heb geen zin in een onvolwassen partner.
ts ik vind je trouwens echt geen zeur, het is onwijs irritant als je niet op 1 lijn ligt en jou gevoel het beste voor je kind wil en je partner niet op die manier met je mee gaat. Denk dat praten de enigste oplossing is, rake dingen zeggen Zo heb ik is gezegd: Weet je wel hoe fijn het is om kind te zijn, weet je nog zelf hoe geweldig dat was! En hoe verrot de wereld eigenlijk is... dus doe haar een lol en laat haar 100% genieten van het kind zijn, want die tijd krijg je nooit meer terug!!! En dat kwam wel ff binnen.
Ik vind je ook echt geen zeur. Je probeert gewoon je kinderen goed op te voeden (en dat lukt je zo te horen heel goed) en ik vind dat je heel respectvol blijft naar je man. Het klinkt alsof jullie door de jaren heen in een bepaalde rol gegroeid zijn. Niet erg en zelfs fijn en veilig vertrouwd voor de kinderen waarschijnlijk, maar ik snap dat het soms wel eens frustrerend kan zijn als jij degene bent die steeds de minder leuke zaken moet opknappen (regels stellen, consequent zijn etc). I.p.v. de gevolgen te benoemen van niet consequent zijn, laat het hem eens voelen en neem eens een dag de andere (zijn) rol aan. Misschien ervaart hij dan ook echt de gevolgen. En zo geef je hem ook de kans die andere rol te pakken. Boer ze
Zebra: heel herkenbaar Isabella: inderdaad: we zijn in een bepaalde rol gegroeid. logischerwijs vindt hij die rol wel prima, lekker makkelijk. Ik ben er alleen minder blij mee. De verhoudingen trekken scheef en ik verlies juist respect. Ik heb hem dat ook meerdere keren geprobeerd uit te leggen. Maar hij voelt het niet. Waarschijnlijk moet hij het gewoon meer gaan ervaren. Ik vind het alleen super moeilijk om dingen te "laten". Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik ook snel die rol oppak en liever dingen zelf doe dan hem te zien "niksen".
Verlies van respect herken ik niet maar de rest wel, zeker de laatste zin Op zich denken man en ik hetzelfde over hoe we zoontje willen opvoeden alleen het uitvoeren daarvan gaat mij wat makkelijker/beterder/natuurlijker (of hoe je het noemen wil) af dan bij hem. Toevallig van het weekend weer een gesprek daarover gehad en dat blijft dan luchtig hoor en ik lees 'm ook niet de les maar heb wel gevraagd of ie wat meer wil gaan opvoeden, hij vindt alles grappig wat zoontje zegt en doet zeg maar ik heb 'm duidelijk gemaakt dat dat echt niet het geval is...
Vind je ook zeker geen zeur Druif78! Als ouders hoor toch vanuit een bepaalde basis samen de kinderen op te voeden. Dat het bij de een soms net even anders gaat als bij de ander: dat kan, maar zo.. Nee, daar zou ik niet blij van worden. Verhoudingen komen zo ook enorm scheef te liggen, kinderen weten niet meer goed waar ze aan toe zijn en wat er nu eigenlijk echt verwacht wordt (ja van papa dit en van mama dat). Niet fijn. Uiteindelijk voor niemand! Lastig dat hij het zelf nog niet lijkt te zien.. Wel logisch dat hij daardoor zijn handelen niet verandert, maar dat maakt het voor jou niet minder lastig. Misschien moet hij het inderdaad meer ervaren, maar hoelang laat je dat weer gaan dan? Want uiteindelijk wil je weer (meer) terug richting de manier zoals jij het ziet.
Ik vind je ook echt geen zeur! Hij moet zelf maar eens ondervinden wat die aanpak van hem doet in de praktijk, denk ik. Continu zeurende kinderen bijvoorbeeld, of kinderen die vervelend zijn omdat ze niet weten waar ze aan toe zijn. Grenzen stellen en structuur zijn zo belangrijk. Is het een idee hem meer zorgtaken te geven? Dus hem echt een dag met de kinderen door te laten brengen zonder dat jij er bent om alles 'recht te trekken' en 'op te knappen'? Hij zal zijn eigen stijl wel hebben maar toch gaan inzien dat consequent zijn en structuur bieden is wat kinderen nodig hebben.
In grote lijnen liggen we best op één lijn. Mijn man is ook wel van het stoeien en gek doen, maar op een gegeven moment roep ik even een halt in. Want ik weet precies hoe het afloopt. Verder is mijn man consequenter dan ik, soms iets te vind ik. Ik wil altijd een gulden midden weg. Mama tevreden, zoon tevreden.
Ik denk dat laten ervaren de enige oplossing is, maar in de praktijk weet ik even niet hoe we dit kunnen aanpakken! Vanavond moest ik werken en ik kwam om 20 uur thuis. Afspraak is; kinderen 19:30 uur naar bed. Ik kwam thuis en ze waren nog beneden aan het ruzie maken en man zat achter de laptop?!! Ze waren nog niet in de pyjama of niks! Ik was zo teleurgesteld... Ik had hem kunnen laten opdraaien voor de consequenties en hem de kinderen naar bed laten brengen, maar in de praktijk willen de kinderen alleen nog maar door mij naar bed gebracht worden zodra ik thuis ben. Ik heb dan ook geen zin in gehuil en geschreeuw dus heb ik ze naar bed gebracht. Niet dat ze een minuut langer uitslapen wrs zijn ze morgen juist meer moe door een uur minder slaap en zit ik op mijn vrije dag met de gebakken peren! Ik heb hem er wel op aangesproken, maar hij had geen smoes of excuus, zei ook geen sorry of had ook geen goede reden, hij zei gewoon niks. Ik heb de neiging om er op terug te komen, maar ik verval dan heel snel in de les lezen... Tsja, als hij zich als een klein kind gedraagt verval ik in een moeder rol. Niet wenselijk!!! Iemand tips in deze situatie?!
Dit is een situatie die bij ons ook regelmatig voorkomt. Hij vergeet gewoon de kinderen op bed te leggen. Nu heeft mijn man wel PDD-NOS en als ik hem geen duidelijke instructies geeft, dan gebeurt er ook niks. Tja en soms vergeet ik dat of ben ik gewoon moe en dan liggen ze idd veel te laat op bed.