Zoals de titel al zegt: "Is het gek dat ik me een falende moeder voel?" Ik zal de situatie even uitleggen. We zijn de ouders van een meisje van 2,5 jaar. Ze is hypermobiel en daarvoor heeft ze eens per 3 maanden fysiotherapie. De therapeut kijkt naar haar mobiliteit en geeft ons tips om haar sommige dingen beter aan te leren. (Niet van de onderste trede springen en haar dan bij de handjes pakken (kan op uit de kom vliegen schouders), maar haar onder de oksels steunen, bijvoorbeeld). Bij de vorige keer bij het consultatiebureau (met twee jaar) bleek dat dochterlief snel afgeleid is en dat ze de blokjestest niet kon. Motorisch lukt het niet om 4 (gladde) blokjes op elkaar te stapelen en na twee keer proberen vond ze het ook wel leuk geweest en ging wat anders doen. Ook bij de overige testjes hield ze haar aandacht er niet bij. Bij het woordjes noemen, liep ze bijvoorbeeld ook heen en weer naar de bal. Naar aanleiding van dit bezoek is de verpleegkundige hier thuis langsgeweest en heeft ons geadviseerd om hulp te krijgen. Sinds vandaag komt er een stagiare pedagogiek wekelijks met dochtertje "spelen" met als doel dochter te leren hoe ze moet spelen, hoe ze zich kan concentreren en hoe ze goed kan bewegen. Behalve het bovenstaande is dochter ook nog een meisje met veel pit, ze is regelmatig boos en driftig en vooral ik vind dat soms heel moeilijk. Daarom komt er binnenkort ook nog iemand van de thuisbegeleiding van het consultatiebureau om mij te leren hoe ik met mijn meisje om moet gaan. Ik voel me zo'n mislukte moeder met al die hulp en steun. Het voelt zo dat ik het zelf dus niet kan en dat een ander dus met mijn kind speelt, mijn kind opvoedt en mijn kind zegt hoe ze moet leren bewegen. Dat is toch gewoon mijn taak? (Sorry dat het zo'n lang verhaal is gewirden)
Meid, je slaat het advies wat je krijgt niet in de wind en wil meewerken om je dochter beter te kunnen 'hanteren', dat maakt jou toch een goede moeder. Het is maar net hoe je het bekijkt. Sommige kindjes hebben nu eenmaal meer aandacht nodig op bepaalde gebieden, maar dat maakt je nog niet een falende moeder. Je doet toch je best.
Jeetje wat ben jij een goede moeder! Echt! Je kijkt naar wat je kindje nodig heeft en je zorgt dat ze het krijgt. En je kijkt naar wat je zelf nodig hebt. Net zo belangrijk. Waren er maar meer moeders zoals jij. (Immers: it takes a village to raise a child.)
Nee hoor, je hebt gewoon een meisje gekregen wat extra hulp nodig heeft! Moeders moeten liefde, aandacht en verzorging geven. Uiteraard ook de gewone opvoeding. Maar als het niet lukt om haar andere dingen te leren (waar jij niet voor opgeleid bent) dan is dat geen falen. Hier een jochie wat niet van een lepel kon eten met 7 maanden. Hij is nu bijna 3 en praat bijna niet. Hier krijgen wij ook hulp voor. Ik kan hem zelf niet leren praten, ik weet niet hoe. Anderen weten dat wel, daar zijn ze goed in (hoop ik). Maar, ik weet dat ik de allerbeste, liefste, leukste en relaxte mama voor hem ben. En dat zul jij ook zijn voor jouw meisje, vergeet dat niet.
volledig mee eens! Ook knap dat je je zo kwetsbaar op durft te stellen en je openstelt voor alle mensen die komen ondersteunen... die eerste jaren zijn zo belangrijk... jullie komen er samen wel
Ik vind je absoluut geen falende moeder maar ik begrijp wel waar je gevoel vandaan komt. Als moeder zijnde denk je dat jij degene bent die het zou moeten weten/kunnen, maar ik vind het enorm knap dat je de ondersteuning zoekt en aanpakt die je dochter nodig heeft. Het is absoluut geen falen om toe te geven dat je hulp van buitenaf nodig hebt, deze mensen zijn hiervoor opgeleid en weten vaak meer als jijzelf over hoe ze je dochter hierin kunnen begeleiden/trainen. Dat heeft niks te maken met dat je geen goede moeder zou zijn! In mijn ogen ben je dan juist een goede moeder die inziet dat haar dochter begeleiding nodig heeft en zorgt dat ze deze krijgt. Ik vind dat jouw dochter zich heel gelukkig mag prijzen met een moeder als jij, je wilt haar het beste geven en dat doe je, vind ik, op deze manier zeker weten!
Ook een moeder met pit die haar dochter juist helpt! Dus voel je sterk en probeer te genieten van de hulp en leer van de dingen die ze je aanreiken. Denk dat je dochter je later dankbaar is wat je allemaal voor haar doet! Je bent een lieve goede moeder en ik hoop dat je minder gaat piekeren en schuldig voelen en meer gaat genieten
Helemaal mee eens!! Je bent juist een hele goede moeder, want je wilt het beste voor je dochter. En jij bent haar moeder, geen fysio of pedagoog dus kun je simpelweg niet alles kunnen. Onze kinderen hebben ook veel begeleiding gehad in hun korte leven, 1,5 jaar fysio om ons te begeleiden hoe we de kinderen het beste motorisch konden stimuleren, zoon 2 jaar logopedie omdat ie met 3jaar nog geen zin kon maken enz.. Als je kindje net wat meer ondersteuning nodig heeft houdt soms onze kunde op en is er professionele hulp nodig. Dat is absoluut geen schande!
Hmm ik heb niet alle reacties gelezen... Maar je bent wie je bent.. Een produkt van hoe je werd geboren tot en met alles wat je hebt meegemaakt EN bijgeleerd. En ouders zijn nooit volleerd ouders, elke dag kan en mag en moet je bijleren. En jij bent duidelijk bereid om te zien waar je grenzen liggen EN hulp te aanvaarden. Ik vind dat hartstikke goed! We leren allemaal elke dag bij en je doet je uiterste best om je dochter zo goed mogelijk op te voeden. Ik zie daar absoluut geen mislukkig hoor
Ik vind het trouwens niet gek dat het zo voelt (kan me er zelfs wel iets bij voorstellen)... Maar ik denk niet dat het nodig is Echt niet.
Waar je even volledig aan voorbij gaat is het feit dat jij geen fysiotherapeut bent, geen pedagoog, geen verpleegkundige en geen arts. Je kunt niet van jezelf verwachten dat je al deze beroepen ineens moet kunnen uitvoeren omdat je kindje dat nodig heeft. Door de hulp die je accepteerd leer je zelf beetje bij beetje hoe je je dochter het beste kunt begeleiden. Niks slechte moeder dus. Eerder een pluim omdat je al deze hulp zonder morren aanneemt omdat het het beste is voor je kind.
Ik vind het heel knap dat je hulp hebt gezocht en deze ook aanvaard. Ik snap dat die de eerste stap heel moeilijk is.. En snap dus waar je gedachtegang vandaan komt maar zoals hierboven al beschreven ben je een goede moeder door alles wat je nu al hebt gedaan voor je dochter. Ik kom bij gezinnen thuis( pubers) en werk dan systeemgericht. Geef ook altijd aan dat het knap is dat ze hulp hebben gezocht!
Dat je je zo voelt is misschien niet zo gek maar je faalt natuurlijk niet echt, je trekt aan de bel en krijgt hulp van mensen die hiervoor geleerd hebben en die het op een andere manier bekijken/benaderen dan jij als moeder...je helpt je meisje hier juist mee dus weg met dat gevoel
Als ik alleen de titel lees, is mijn antwoord al: Nee, het is niet gek dat je je een falende moeder voelt. Een moeder die overtuigd is dat ze alles perfect doet, is juist verre van perfect. Na je verhaal te hebben gelezen, kan ik alleen maar zeggen: Een moeder faalt in deze situatie alleen als ze de hulp niet zou accepteren. Of het nou aan jou 'ligt' of dat je dochter haar karakter het zo moeilijk maakt, maakt niet uit. Misschien scheelt er wel wat aan. Maar jullie hebben nu hulp om te bekijken waar het vandaan komt en wat jullie er aan kunnen doen. Wees niet zo hard voor jezelf. Zie het positief in en luister naar de tips en aanwijzingen, die jullie krijgen en doe er wat mee. Dan ben je op dit gebied in elk geval een topmoeder!
Het is niet voor niets dat die mensen die je helpen ervoor gestudeerd hebben..! Die wisten het anders ook niet . Zo te horen heb je een kindje die wat extra hulp nodig heeft en het is alleen maar goed dat je je daarbij laat ondersteunen.
bedankt voor jullie berichtjes. Vandaag heb ik heerlijk genoten van mijn dochter die door haar motoriek tot drie keer toe vol in de blubber belandde in het bos. En een lol dat ze had en thuis samen de kleren maar in de was gemikt