Hoi! Ons meisje was tot kort geleden nergens bang van, maar dat is helaas omgeslagen. Waar ze eerst bijvoorbeeld vrolijk de draaimolen in ging, is het nu krijsen. Ze wil er dus wel in, maar begint te huilen als hij draait. Geen ramp natuurlijk, dan niet in de draaimolen. Ook met filmpjes van oa Bumba. Ineens vindt ze de leeuw eng. Zo ook de wolf in de efteling en van de filmpjes van de sprookjesboom. Die kijken we nu dus ook even niet, maar ze heeft het er nog wel vaak over. Haar eigen ontlasting is ook eng en dan zegt ze: ikke niet kijken. Dat is ook helemaal goed. Dieren ook, altijd gek op honden maar ineens moet ze er niks meer van hebben. Net zoals kinderboerderij. Eerst knuffelen met alle dieren en nu zijn ze eng. We hebben nu net sinds een paar dagen een zwembadje in de tuin staan. Een hele vrolijke met op de bodem afbeeldingen van visjes etc. Maar ook van twee kwalletjes. Die had ze eerst niet zo goed in de gaten dus speelde ze er vrolijk in. Totdat ze vroeg wat dat voor “gekke beest” was. Toen zei ik: dat is een kwalletje, die leven ook in de zee. En sindsdien is het mis. Ze noemt het een beetje eng. Wil zwembad niet meer in, heel af en toe wel maar dan moeten wij op de kwalletjes gaan staan. Wat moeten we hiermee doen? Kwalletjes afplakken? Of zo laten en gaat het dan wel weer over? Ik hoop het laatste. We besteden er zelf ook geen aandacht aan maar zij vraagt er steeds naar en om. Dat ze dus zegt dat ze eng zijn en wij steeds zeggen dat ze niks doen.
Haar serieus nemen (wat jullie al doen) en niet alleen zeggen: ze doen niets, maar ook een handeling erbij, bijvoorbeeld blazen of aaien of ga weg zeggen. Onze dochter is voor alles bang, maar haar mierenangst is nu overwonnen doordat ze zelf al zegt: miertjes doen niets, ik ga blazen, en soms mogen ze over haar hand heen lopen. Het is een fase denk ik maar.
O herkenbaar, mijn dochter is aan je banner te zien ongeveer even oud als de jouwe en ook out of the blue allemaal angsten gekregen recentelijk. Wij nemen haar angsten serieus maar proberen het ook wat weg te nemen door er wat uitleg bij te geven. Bijv op de kinderboerderij schrok ze laatst erg van een mekkerend geitje, terwijl ze die altijd zo lief en leuk vond! Helemaal overstuur.... Na wat kalmeren zei ik “dat geitje kan inderdaad wat harde geluiden maken, he? Maar het geitje is ook zacht en je kan ‘m aaien, kijk maar” en dan samen aaien. Klinkt misschien als een suf voorbeeld maar merk wel dat het helpt. Merk dat haar angsten langzaamaan al wat minder frequent zijn en minder heftig worden en vermoed dus dat het een fase is.