Ligt een beetje aan de persoon... Mijn man is net zoals Linnaea, liep gigantisch voor en heeft daardoor echt nul doorzettingsvermogen en heft ondanks zijn IQ net een MEAO diploma en verdere niets afgemaakt. Als ik hem vraag waar hij zich het beste voelde, was dat de strenge Engelse public school waar hij op heeft gezeten, waar je strak in uniform liep, en in de lagere klassen vakken zoals latijn, mythologie en algebra kreeg en vooral alles deed volgens rooster. Op het moment dat het ertoe deed, verhuisde hij terug naar Nederland met alle gevolgen van dien. Ik denk dat vrijheid blijheid ook niet altijd het antwoord is. In het geval van mijn man zou sturing dus zeker beter zijn geweest. Vandaar dat hij ook heel erg den mening heeft over het huidige leersysteem van zelf je tijd indelen, en niet altijd in positieve zin.
Maar ben jij dan een geval apart, of ben ik dat? Ik kon toen ik 3 was lezen, schrijven en rekenen. Dat had ik mezelf aangeleerd. In januari naar groep 1 gegaan. Na de zomervakantie door naar groep 2 omdat ik me verveelde in groep 1. In groep 2 me blijven vervelen en daar groep 3 werkjes aangeboden gekregen zodat ik uitdaging had. Toen mocht ik na de zomervakantie niet door naar groep 3 omdat ik nog maar 5 was, dat was te jong (volgens mij wordt er gelukkig tegenwoordig niet meer zo naar leeftijd gekeken). Dus nog een jaar groep 2 terwijl ik het jaar daarvoor al groep 3 werk had zitten maken en inmiddels toe was aan groep 4 eigenlijk. Op de basisschool me helemaal kapot verveeld. Het grootste deel van de dag zat ik uit m'n neus te eten omdat er geen werk was. We kregen klassikale lessen. Uitleg, werkboek maken. De uitleg duurde te lang en de werkboekvragen had ik binnen een paar minuten af. Daarna zat ik verveeld te wachten tot de rest van de klas klaar was en we eindelijk naar het volgende vak gingen. Ik had nooit enige uitdaging. Ik hoefde me nooit in te spannen. Ik hoefde niet te leren want alles ging gewoon vanzelf. Ik had uiteindelijk mijn laatje in mijn tafel vol poppetjes zodat ik tenminste nog een beetje vermaak had tijdens het wachten op de rest. Middelbare school ging het fout. Begonnen op VWO, maar dat was een te grote stap vanaf de basisschool. Gezakt naar havo, gehaald zonder ooit iets te hoeven doen. Daarna toch VWO op mijn sokken gedaan. Eindexamen gehaald zonder ervoor te leren. En dan kom je op de universiteit, zonder gewend te zijn ooit iets te hoeven doen omdat alles altijd vanzelf ging en ik altijd alles gewoon leek te weten. Zonder ooit leraren te hebben gehad die me stimuleerden, leerden werken en leren. De hoeveelheid werk was één grote schok en ik kon het niet plannen, niet indelen en niet allemaal opslaan. Na anderhalf jaar zo'n grote achterstand dat stoppen de enige oplossing was. Daarna HBO geprobeerd, hetzelfde probleem. Na iets meer dan een jaar met een enorme achterstand moeten stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik me op school niet had hoeven vervelen dat nooit gebeurd was. Als ik gewoon mijn werk op mijn eigen tempo had kunnen doen, dan door naar het volgende vak, zonder steeds een veel te langzame uitleg aan te hoeven horen en steeds een half uur moeten wachten tot de rest van de klas zijn werk ook eindelijk af had. Als ik mijn eigen werk had moeten plannen zoals op bijvoorbeeld Montessori en zo geleerd had met planningen om te gaan. Vrijheid had gehad om te leren wat ik wilde leren naast de standaard schoolvakken. Groep 8 werk doen in groep 5 bijvoorbeeld. Middelbareschoolwerk in groep 8. Dan had ik uiteindelijk de universiteit gewoon kunnen halen. En dan heb ik een IQ van 118, weliswaar bovengemiddeld maar lang niet hoogbegaafd. Ik kan me heel goed voorstellen hoe het voor kinderen met een echt hoog IQ moet zijn als de rest van de klas je niet kan bijhouden. Dat is net zo erg als wanneer jij zelf de rest van de klas niet kan bijhouden.
Hier ook, ik mocht de eerste jaren vaak genoeg de juffen en meesters helpen omdat ik door alle reguliere en extra stof heen was. 1 klas overgeslagen en met net 11 jaar naar vwo gegaan. Maar heb mijzelf al vroeg zelfstandig leren leren en aanpassen aan de regels en structuur, en daarna gewoon de opleiding en studie afgemaakt, zonder problemen. Maar dit was ook een belangrijk onderdeel van mijn opvoeding thuis. Dat speelt ook een grote rol.
Blijkbaar, want uit je vorige bericht op deze pagina lees ik alleen maar bij wie allemaal de schuld ligt omdat jij gefaald hebt in je vervolgstudie. Ik heb de basisschool vrijwel hetzelfde verlopen,ook nog in 3 verschillende landen en 3 talen (moeder met een internationale baan), maar ben wel grootgebracht met het belang van eigen verantwoordelijkheid voor je prestaties, met het belang van de maatschappij als je ervoor kiest om daarin te leven, en het belang van jezelf leren aanpassen aan de situatie en het beste ervan te maken. Een kind dat onderwijs volgt dat puur afgestemd is op het kind zelf, komt zichzelf later ook hard tegen, want het mist dan behoorlijk belangrijke vaardigheden die nodig zijn om zich te kunnen redden als het echt aankomt qua onderwijs.
Ook hier vergelijkbare basisschoolervaringen en toch VWO gewoon gehaald. Met twee vingers in m'n neus, het stelde allemaal niks voor. Dat jij het VWO niet haalde, heeft niet alleen met je ervaringen op de basisschool te maken en als je dat wel roept, snap ik toch echt waarom het daarna bij jou allemaal niet ging. Bedoel ik niet verrot, maar denk dat zelf verantwoordelijkheid nemen en hulp/oplossingen zoeken bij waar je in vast loopt, toch echt een veel belangrijkere slagingsfactor is. Als je dat doet, kun je nog zo verveeld hebben op school, dan haal je het echt wel.
ik vind dat men ongelooflijk hysterisch doet over cito's. Mijn dochter was in haar 3 kleuterjaren helemaal verslingerd aan de poppenhoek. Maar zodra ze uit een boekje gingen werken (zo noemden ze de cito tegen de kinderen) werd ze helemaal wild enthousiast...dat wilde ze elke dag wel. Helaas was het maar 2x per jaar
Denk je dat ik nooit hulp heb gezocht? En ik heb het VWO wél gehaald. Met gemak zelfs. Alleen niet in 1 keer omdat de stap van groep 8 naar VWO te groot voor me was om in 1 keer te maken. Omdat ik niet gewend was aan leren omdat ik dat op de basisschool nooit hoefde. Ik heb jarenlang hulp gehad. Zeker toen vervolgstudies niet lukten. Heb aardige studiecoaches gehad die me erdoorheen sleepten en studieplannen op touw zetten. Ik heb er alles aan gedaan. Ik wil graag leren, ik studeer voor mijn hobby. Ik leer alles wat los en vast zit. Maar het lukt me niet om dat op een school te doen of met vaste deadlines. En dat had me wel gelukt als school gewoon vanaf het begin een leuke en nuttige ervaring was geweest waar ik ook werkelijk iets leerde.
Als dat met zoveel hulp niet is gelukt, betwijfel ik echt of het gelukt was als je op de basisschool meer uitgedaagd was. Misschien moet je dat beeld wat bijstellen.
En op mijn stageschool ook kinderen die het doodeng vonden en spontaan niets meer durfden te zeggen als ze met een juf in een apart kamertje zaten, ook als dat niet voor de cito was. Voor sommige kinderen is het helemaal geen goed idee, dat toetsen. Het was daar overigens veel vaker dan 2 keer per jaar. Zaten wellicht ook oefentoetsen tussen.
Ik herken dit wel deels. Tot en met de 3e klas vwo deed ik alles met gemak, hoefde er werkelijk niets voor te doen en toen moest ik in 4 vwo ineens vol aan de bak en leren, terwijl ik niet wist hoe, geen idee zelfs, had het nooit eerder hoeven doen. Toch geef ik de school daar niet volledig de schuld van, ambitie om te studeren heb ik ook nooit gehad eigenlijk. Combinatie van factoren, maar feit blijft dat de overgang soms enorm is.
Sorry, maar jij weet niet hoe ik mijn basisschoolperiode beleefd heb. Ik wel. Ik weet nog precies wat ik dacht, hoe ik me voelde, en weet dat het heel anders had gekund en dat heel veel problemen waar ik later tegenaan ben gelopen had kunnen voorkomen. De basis voor de latere problemen is waarschijnlijk gelegd toen ik voor de tweede keer groep 2 moest doen en school zo vreselijk werd dat ik mezelf elke avond in slaap huilde omdat ik de volgende dag echt niet meer wilde. Dat had voorkomen kunnen en moeten worden.
De taak van school vind ik om die leerlingen die met zoveel gemak door de lesstof heengaan door observatie eruit te pikken en meer aan te bieden op het juiste niveau, zodat die leerlingen wel leren hoe ze moeten werken, plannen en leren. Leren plannen gaat niet als je alles binnen een paar minuten af hebt. Leren studeren gaat niet als je alle lesstof al weet. Leren werken gaat niet als alles vanzelf gaat.
Ben ik met je eens, maar helaas werkt dat in de praktijk niet zo. De klassen zitten te vol en dan is je 1e prioriteit nu eenmaal niet om de leerlingen eruit te pikken die het wel goed doen, helaas.
Bij bepaalde onderwijssoorten kan dat dus wel. Op Montessori ging het prima. Daar zat een meisje in de bovenbouwklas dat voorliep en die had naast de reguliere lessen ook een eigen map met extra werk. Met een hoop uitdaging die ze zelf kon uitkiezen, van werkbladen tot onderzoekopdrachten. Ik snap dus niet waarom het zo'n groot probleem moet zijn op andere scholen als het daar allemaal prima bleek te werken. Zoveel moeite kost het niet en je doet de leerling er een groot plezier mee.
Nee, maar leren dat je uiteindelijk zelf verantwoordelijk bent voor je eigen succes en inzet is niet de verantwoordelijkheid van de school, maar is een onderdeel van de opvoeding. Als jij van overtuigd bent dat de school maar voor moet zorgen dat jouw kind geïnteresseerd blijft, zich leert inzetten, doorzettingsvermogen krijgt en zich leert aanpassen aan de situatie, gaat dat kind later ook klagen omdat het niet lukt of moeilijk gaat, en de school daar de schuld van geven. Sterk karakter en doorzettingsvermogen leert een kind thuis, niet op school. Als de omgeving maar aangepast wordt aan het kind, leert het kind daar op den deur weinig van en komt het zichzelf nogal tegen. Onderwijs wordt tegenwoordig heel eind toegespitst op het niveau van de leerling. Juist niet volledig, waardoor de kinderen de kans krijgen om te leren omgaan met minder ideale situaties, zelf leren hoe om te gaan met problemen, en hoe ze hun doelen kunnen bereiken ook al gaat niet alles zoals je graag wilt. Niemand is ervoor verantwoordelijk om mij te leren leren en plannen, dat ben ik zelf. Dit geven wij onze kinderen ook mee.
Klopt, ik weet niet hoe jouw basisschoolperiode geweest is, maar jij legt erg snel de schuld buiten jezelf. Misschien is het simpelweg een gebrek aan voldoende kunnen plannen? Een IQ van 118 is namelijk beslist geen garantie dat je de uni haalt: een hoop mensen met zo'n IQ halen de uni niet. MIsschien moet je het dus toch zoeken in een combi van factoren? Schoolervaringen zullen heus meewegen, maar zijn -en dat kan ik je echt op een briefje geven- echt niet de enige factor.
Omdat dit op vrijwel alle scholen ook beschikbaar is? Deze topic gaat juist om dat de kinderen blijkbaar te veel uitgedaagd en gestimuleerd worden, en daardoor vergeten om buiten rond te rennen en te spelen.
Overigens, meer on-topic/algemeen: mijn eigen schoolervaringen hebben dus wel meegewogen in de school die we voor onze kids hebben gekozen: school waar het algemene niveau van de leerlingen redelijk hoog ligt, school waar ruimte is voor verdieping en verbreding als het 'verplichte' werk af is, enz. Maar ik verwacht van school niet dat ze m'n kind geinteresseerd houden en ook niet dat ze m'n kind leren doorzetten en plannen. Ja, deels, als het op de schooltaken aankomt, maar het belangrijkste leren ze dan toch echt thuis van ons.