Tsja, hier hebben we het gewoon opgebouwd... omdat hij idd bleef huilen... Dus eerst ging hij 3 kwartier, toen een uurtje, toen 1,5 uur...
De meeste kinderen staan in het begin niet te springen als ze naar de psz gaan hoor Wat ik ook al eerder voorbij zag komen, idd het afscheid niey te lang maken. Een kus, een knuffel, zeggen dat je straks weer terug komt, je kind aan de juf geven en gaan. Hoe langer je blijft hangen en zeggen dat het heus wel goed komt, leuk is en je straks weer terug komt hoe erger het word
Ik zou het na de zomervakantie weer proberen en dan twee dagdelen per week. Één dagdeel is echt weinig, zeker voor deze leeftijd. En dan nu gewoon stoppen even, nu wil het gewoon nog niet, ze is ook nog jong voor de psz dus gewoon even een stapje terug, zou ik denken. Dat van die boze juf, dat is iets wat ik wel gewoon zou vragen aan de leidsters. Dat doe ik ook wel eens, mijn oudste vertelt altijd met veel bombarie wie lief was en wie een beetje stout, maar soms vertelt ze van die bijzondere verhalen dat ik het de dag erna maar even check. Heus niet al vingerwijzend dat de leiding fout zit, maar gewoon op een normale luchtige toon. Maar dat doe ik ook bij andere dingen, niet dat ik echt verhaal ga komen halen als ik denk dat mn kind tekort komt of zo. Ik vind het wel wat vreemd dat er iedere keer een andere leidster is. Bij dagopvang snap ik wel dat niet alle leidsters fulltime werken, maar psz lijkt me een stuk makkelijker te organiseren dat er dezelfde gezichten zijn. Hier wel zo iig.
Nee hoor, dat vind ik niet onterecht. Als er in mijn groep een kindje moeite heeft met afscheid nemen of gedurende de ochtend/middag veel huilt wordt hier altijd heel serieus mee omgegaan. Dan is er echt begeleiding, vooral als het niet alleen bij het afscheid is maar de hele tijd. Ik vind ook dat je dat van de juf mag verwachten en daarvoor kun je het beste met haar in gesprek gaan. Heeft je dochter een eigen mentor? En misschien is het wel gewoon een fase maar omdat je aangeeft dat er misschien wat voorgevallen is lijkt me dat wel iets om even na te vragen.
Ik heb geen ervaring met de psz. Wel met een gevoelige dochter, die met 2 jaar en 4 maanden moest wisselen van kdv. Bij haar oude kdv was ze toen het enige kindje op de dag dat ze ging (vandoor ook dat ze failliet gingen). Dus van een rustige omgeving naar een ‘gewoon’ kdv. De eerste keer ging ze supervrolijk. De keren daarop huilend, dat heeft zeker een week of 6 geduurd. Het is al 4 jaar terug, maar door de dag heen ging het dan redelijk, wel met periodes dat ze haar knuffeltje nodig had. Ik merkte thuis ook dat ze verwerkingsspelletjes deed, dan zette ze haar knuffels rond de tafel en speelde ze situaties van het kdv na. Hier is het helemaal goed gekomen, maar het duurde gewoon wel even. Ik werk, dus in die zin zaten we wel aan het kdv vast en moest ze er even doorheen. Op het kdv is bij alledrie onze kinderen altijd aandacht bij het wegbrengen en nemen ze onze kinderen echt van ons over, dat voelt goed. Sommige kdv’s hebben ook peuterochtenden weet ik, misschien is dat wat? Als het verder niet nodig is, kan je ook nog over een paar maanden weer proberen?
Ik zou in jouw geval denk ik inderdaad ook even stoppen. Mijn beide kinderen zijn voor het eerst naar de peuterspeelzaal gegaan toen ze net twee waren maar gingen ook best veel huilen. Ik ben toen beide keren gestopt en ben met Drie jaar weer begonnen en toen ging het een stuk makkelijker. Overigens gingen mijn kinderen al vanaf baby naar de gastouder en daar hadden ze echt nooit moeite met afscheid nemen. Zo’n peuterspeelzaal is toch iets spannender met een grote groep kinderen en wisselende leidsters. Ik zat trouwens als je het weer opnieuw gaat proberen dan wel twee keer in de week doen in verband met wennen. Succes!
ik zou nog wel met de juf in gesprek gaan wat er precies was gebeurd dat je dochter het heeft over een klap. Ze heeft nu toch een nare associatie opgedaan, wellicht gebeurde er iets heel anders en kan je dat je dochter goed uitleggen. Als ze nu maar 1 dagdeel gaat dan zou ik dat zeker ophogen naar 2. Pas dan kunnen kinderen goed wennen. En als je dat voor nu nog teveel vind, wat helemaal niet gek is, zou ik wachten tot ze 2,5 jaar is. Mijn zoontje vind het afscheid nemen na 1,5 jaar nog steeds niet leuk, maar hij heeft wel altijd een hele leuke ochtend.
Dank allemaal voor het meedenken. We gaan het morgen nog 1x proberen. Ze geeft zelf aan toch nog wel te willen, ik mag dan alleen niet weg van dr. Ik ga er dan vroeg heen zodat ik de juf nog even kan spreken voor alle drukte los barst. Ik wil eigenlijk overleggen of ik er bij mag blijven, en dat we maar een half uurtje of uurtje blijven. Volgende keer dan misschien wat langer en zo opbouwen. Ik zal dan idd ook even vragen of er wat gebeurd is. Ze gaat in principe op maandag en donderdag. Van de week wilde ze ook niet met opa en oma mee, terwijl ze dit altijd super leuk vind. Huilend de auto in, ze wilde bij mama blijven. Lijkt dus ook wel verlatingsangst. Zo gek, heeft ze nooit eerder gehad. Mocht van mij wel eens wat minder zelfstandig zijn zelfs .
Die verlatingsangst kan zomaar opeens komen bij veranderingen. Onze zoon ging tot voor kort overal zonder problemen slapen, als wij 's avonds naar een verjaardag gingen of wat langer bij (schoon)ouders bleven en het voor hem al bedtijd was ging hij zonder problemen daar naar bed. Nu wil hij niet meer, hij wil niet in een ander bed en wil al helemaal niet meer logeren. En dat terwijl hij rondom de geboorte van zijn zusje (en ook al ruim daarvoor) regelmatig bij mijn moeder of schoonmoeder sliep en een enkele keer ook bij mijn zusje, was nooit een probleem en nu dus opeens wel. Laatst is hij wel weer bij mijn ouders in het logeerbed gaan slapen nadat ik een poosje bij hem had gelegen en de babyfoon op hem had gericht (z'n zusje lag ook bij hem op de kamer), 's avonds toen we naar huis gingen hem er weer uit gehaald, dus we lijken weer een stapje vooruit te doen. Ik heb het idee dat er bepaalde momenten zijn dat ze zich opeens beseffen dat papa en mama dan dus echt even weg zijn en ze daar niet direct naar toe kunnen.
Er is in haar leventje ook wel veel gebeurd de laatste maanden. Tijdens de zwangerschap van onze zoon al veel onrust, en ik ben een aantal keer opgenomen geweest ( 1x ruim een week) Toen zoon geboren, even rust, en daarna moeilijke periode ivm ernstige reflux bij hem. Hij heeft half februari 1.5 week in het zh gelegen. Nu is het even rustig geweest, maar de laatste week is hij weer onrustig. Misschien dat het bij haar ook even teveel is nu. Al die tijd heeft ze zich enorm goed gehouden, we merkten amper war aan dr. Maar kan natuurlijk niet anders dan dat ze hier ook spanning van heeft. We zijn er voor haar, en passen ons aan. Als zij ons nu meer nodig heeft is dat zo. Dan hoeft er verder ook even weinig.
Heel logisch ook! Ik zou het gewoon echt van haar af laten hangen. Hier merk ik dat ook hoor, hoe drukker ik ben met z'n zusje, hoe meer hij de aandacht opeist (ook al is ze doorgaans een hele makkelijke baby, baby's kosten toch tijd). Of als we een paar drukke dagen gehad hebben dan heeft hij gewoon behoefte aan een dagje geen verplichtingen en lekker thuis (in alle rust) met z'n eigen speelgoed spelen en een beetje extra aandacht van mama. Succes!
Niet... Vanmorgen bij wakker maken zei ze gelijk ‘niet peuterspeelzaal’. Aankleden ging nog wel maar tijdens het ontbijt was ze heel opstandig, tot ze uiteindelijk brak. Heel erg overstuur. Toen de keus gemaakt niet te gaan en het voorlopig ook te laten. we gaan het na de zomervakantie weer proberen. Nu eerst maar eens rust voor het meisje, en extra knuffels. Daar heeft ze overduidelijk behoefte aan.
Ach arm meisje! Verstandige keuze denk ik voor nu. Hopelijk is het over een paar maanden thuis ook wat rustiger, voelt ze zich beter en kunnen jullie weer langzaam aan gaan wennen. Ze is ook nog jong zat, ze mist er nog niks aan en lekker in d'r vel zitten is een stuk belangrijker!
Arm meiske. Denk dat het een verstandige keuze is. Ze zit nog op de leeftijd dat echt samen spelen nog moet ontwikkelen, dat is na de zomer al een stuk verder. En zelf kun je voor nu cognitief ook een boel aanbieden. Hier in de buurt worden ook wel eens speelgroepen georganiseerd, misschien is dat bij jullie ook wel. Daar heb je dan toch het contact met andere kindjes, maar dan zonder al die verplichtingen.
Speel groepen hier in de buurt ken ik niet. We gaan wel door met peuter zwemmen, en gaan weer muziek op de kinderboerderij doen ( soort muziek op schoot op de kinderboerderij). Dan ziet ze ook andere kindjes. En ze speelt hier ook veel buiten, daar komt ze ook andere kindjes tegen. Ze zal vast niet contact gestoord worden