Mijn schoonmoeder wil dolgraag een keer oppassen op onze dochter. Voor mijn gevoel, voelt dit gewoon niet fijn. Afgelopen twee jaar heeft zij drie operaties aan haar rug, heup, knieën gehad en ze loopt erg moeilijk. Ikheb dit ook elke keer aangegeven dat (ook) dit een reden is, dat ik het liever niet wil. Dochterlief is nu wat groter en in de ogen van mij man groot genoeg om 'zichzelf te redden'. Jij bedoelt dag natuurlijk ook niet letterlijk, maar hij vind dat zijn moeder een uurtje (maximaal) best eens mag oppassen.Naar mijn mening kan in een uur net zoveel mis gaan als in een hele dag... Vandaag is geconstateerd dat schoonmams artrose heeft. Zij zal nog een keer geopereerd moeten worden. Omdat er meerdere factoren zijn, waarom s.m. niet op 'mag' passen (en het gewoon echt niet nodig is) , vraag ik me af of deze laatste constatering nou 'overbezorgdheid' is van mij? Of hebben jullie net als mijn man zoiets van 'ach dat uurtje...' ?
Tja, ik heb en moeder die deels rolstoelgebonden is al vanaf dat ik een jaar of 10 ben en die toendertijd voor 6 kinderen zorg droeg, waarvan twee kleintjes. Inmiddels vele operaties verder zorgde mijn moeder vanaf de geboorte vd jongens tot nu regelmatig voor hen, past ze op en neemt ze samen met opa zelfs mee op vkantie. Ik ga ervan uit dat mijn moedr zelf aangeeft wat ze wel / niet kan en in de afgelopen 7/8 jaar heeft ze twee keer laten weten dat t lichamlijk niet ging om op te passen. Maar overal zijn oplossingen voor te vindem, verschonen hoeft niet op commode, kan ook op bank. Spelen kan zittend aan een tafel samen en als er eens een valpartij was zou mijn moeder eerder zelf pijn lijden dan mijn kinderen laten liggen zeg maar. Ik heb de kids dus ondanks alle lichamelijke klachten van mijn moeder altijd vol vertrouwen bij haar achtergeLaten. Dat wil niet zeggen dat jij t ook moet doen, maar er zijn best oplosiingen te vinden waar je het samen over kunt hebben. Zet je zorgen op papier en vraag haar eens hoe ze in voorkomende situaties dingen zou oplossen en bekijk t dan nog eens of er mogelijkheden zijn of niet.
Een uurtje zou ik niet zo'n probleem vinden, ik ben het met je man eens. Misschien kun je het telefoonnummer van de buren aan haar geven, zodat wanneer ze door haar rug gaat of het in haar handen schiet o.i.d. ze haar even kunnen helpen. De kans dat dat gebeurt lijkt me klein en als ze zelf ook over gezond verstand beschikt (niet de kleine in badje doen) zal het wel goed gaan. Waarschijnlijk is oma er erg blij mee.
Ik zou een uurtje geen probleem vinden. Denk dat ze in dat uurtje voornamelijk zullen knuffelen en spelen. Ik zou t na bijv ontbijt of lunch doen. Heeft de kleine iig gegeten en even verschonen en dan uurtje spelen bij oma.
Jeetje waarom zou het niet mogen? Mijn vader is rolstoelgebonden en heeft drie kinderen, mijn vriendin met MS (die heel slecht te been is en een slecht evenwichtsgevoel heeft) heeft een kindje van 2 jr waar ze ook de hele dag voor zorgt. Ik sluit me echt aan bij je man.
Ik weet niet aan wat voor problemen je denkt maar ik loop ook moeilijk (dystrofie) en heb ook rug en knie problemen maar zoontje is nog nooit door mijn toedoen gevallen, hij krijgt elke dag te eten, luier verschonen kan heel goed zittend....ze is toch niet achterlijk? Je hebt het over andere factoren die meespelen maar met de informatie die je geeft ga ik met je man mee
Je man heeft groot gelijk. Je bent behoorlijk aan het overdrijven naar mijn mening. Zeker voor een uurtje zie ik het probleem niet.
Nou vooral je zin het is niet nodig is wat mij betreft het enige argument om te zeggen waarom zou je het dan doen Ik breng mijn kind ook niet naar mijn schoonouders als dat niet hoeft Tuurlijk op de koffie een dan kunnen ze spelen met de kleine
Volgens mij ben je argumenten aan het zoeken omdat jij het niet wilt... Ik vind je redenen namelijk nogal flauwekul. Gun oma en kleinkind ook eens wat tijd alleen, ook al heb jij het niet 'nodig'.
Ik zou hier echt totaal geen moeite mee hebben. Mijn sm heeft trombose en loopt daardoor moeilijk. Maar ik zou mijn zoontje zo een paar uurtjes bij haar laten om lekker te spelen/knuffelen. Vinden ze allebei leuk! Ik zou je sm dat pleziertje echt gunnen en je eigen bezwaren en en angsten even wegcijferen.
Jouw gevoel moet goed zijn. Mijn sm mag ook absoluut niet op onze zoon passen. Dit heeft meerdere factoren o.a. gezondheid, verleden met mijn man etc.. Mijn man staat hier volledig achter.
Ja, meerdere factoren spelen dan mee. We weten niet of dat bij TS ook zo is, of dat het echt alleen om de gezondheid van sm gaat. En het gaat om een uurtje... Ik noem dat niet eens oppassen.
Thnx voor de reacties. ik zie meer reacties van ervaringen met oma's en/of opa's slecht ter been. Mijn sm valt geregeld (dan zakt ze door haar benen en moet dan ook een half uur 'bijkomen' zegt ze -ze gaat dan vaak even op bed liggen- en geeft zelf aan dat ze dl niet bij houdt. Van het weekend waren we er ook op de koffie. Mijn man was boven ik zatt binnen met sv. Op een gegeven moment hoor ik dochter huilen. Waarop ik mijn sm hoor ohjee. Ik ging kijken, onze dochter was door de brandpoort naar de voortuin gelopen en daar dus gestruikeld over de stoeprand. -niks aan de hand, dramaqueen, wilde zich gewoon even lagen horen, maar sm liep pas halverwege de brandpoort. En zei heel droog, ja ze loopt ook zo snel. Maar onze dochter liep dus wel aan de straat!! Ze was dan wel heel lief onderweg naar de voortuin, maar kon net zo goed de straat op lopen. Bedankt voor de reacties ieder geval. Als laatste wil ik erbij zeggen dat sm anderhalf uur hier vandaan woont. Wij willen gewoon elke week, of ieder geval om de week erheen gaan. Even op de koffie of daar eten, maar zoals ik zelf zei is het overbodig om anderhalf uur te rijden voor een uurtje 'alleen zijn tussen oma en kleindochter'.
Ik snap je denk ik wel. Natuurlijk zijn er ook mama's die slecht ter been of in een rolstoel zijn. Maar die doen dat met kind 24/7 en zijn 20-30 jaar jonger. Oma die nooit oppast is dit niet gewend en dat zou ik wel een bezwaar vinden. Thuis zul je in zo'n situatie ook de nodige voorzorgs en veiligheidsmaatregelen nemen waardoor een kindje dus niet ineens buiten kan staan zonder dat de moeder daar snel achteraan kan.
Vind het eerlijk gezegd best zielig voor je schoonmoeder. Ze vindt het al erg genoeg dat ze beperkt is.ze zou waarschijnlijk een moord doen voor even een uurtje quality time met haar kleindochter maar jij vind dat teveel gevraagd. Als je haar hier een heel groot plezier mee doet, wat is dan anderhalf uur rijden? Als ik naar mijn schoonmoeder kijk, dan heeft zij ook behoorlijk wat beperkingen (o.a. Reuma), maar ze is zo intens gelukkig na, een uurtje/middagje quality time met haar kleinkinderen, dat ik haar dat gun. En ik kan niet eens goed met m'n schoonmoeder. Het blijven haar kleinkinderen waar ze net zoveel van houdt als dat ze van haar eigen kinderen doet. Zoals eerder gezegd: get over it en verplaats je eens in je sm.
Ik zou het voor een uurtje of twee wel doen. Niet als noodzaak maar voor de lol. Voor het plezier van oma en kind. Zorg je dat je in de buurt bent als ze je belt voor hulp. Ga je ergens me je man lunchen of naar een winkelcentrum. Of desnoods een blokje om. Ik snap je zorgen, maar misschien is er iets moois te creëren voor oma?
Hebben er wel eens anderen op je dochter gepast? Of is schoonmoeder de eerste persoon die een keertje op je dochter zou gaan passen?
Eens met iedereen het moet echt kunnen! Mijn moeder heeft ook zo haar kwalen; slechte rug en pijnlijk been. Ze past nog steeds zo nu en dan een dagje op.