Oh wat mooi ( not )

Tsja... Ik vind de opmerking over 'niet je best hebben gedaan' best hard, persoonlijk, maar ik weet niet hoe je dat uitgesproken hebt (op wat voor toon)

Wat je als alternatief zou kunnen doen:

- "Wat vind je er zelf van?"
- Beschrijven wat je ziet ("Ik zie een kleurplaat met strepen, in 2 delen")

 

Als je weet dat je dochter beter kan en dit dus ook vaker doet dan kan je best zeggen dat je drie kassen op een doormidden geknipt papier niet je van het vindt. Je mag wel een beetje eerlijk zijn tegen je kind toch? Worden ze echt niet slechter van hoor.

 

Ik vraag meestal om uitleg wat er getekend is. Bij zo'n voorbeeld als bij jou zegt mijn zoon dan eerlijk 'oh, niks '. Dan laat ik het daarbij.

Als er een hoop gefreutel is op papier en ze komen met een heel verhaal, ga ik daar wel op in.

Ik zeg eigenlijk nooit dat iets niet mooi is, of dat ze niet hun best hebben gedaan. Ik vraag weleens 'is je tekening zo klaar?' of 'heb je je best gedaan?'

Maar drie krassen op papier ga ik ook niet roepen dat het prachtig is. Dan kom ik helemaal niet geloofwaardig over

 

Hmm er zijn zelfs mensen die beweren dat als je altijd alleen maar zegt dat het zo geweldig en goed is.... Je eigenlijk het zaadje legt voor faalangst.
Omdat je een soort druk legt dat het altijd maar goed moet zijn.
En dat je juist (zoals jij deed) veel beter complimenten kan geven op het proces en op de ervaring.
Dus dingen als dat het wel goed geprobeerd is of dat het zo leuk was om te doen.

Google maar eens op fixed mindset en growth mindset.

 

De opmerking over niet je best gedaan hebben, zou ik zelf niet zo snel plaatsten, ik vraag dan wel of het al klaar is en of het leuk was oid. Ik sta ook niet bij iedere tekening te juichen, juist dan krijgen ze het gevoel dat het steeds beter moet (zelf vroeger faalangst gehad)

Dochter had laatst geknutseld: 1 A4tje met een kleine sticker in het midden, of ik hem wilde ophangen in de kamer? Dan zeg ik gewoon eerlijk dat ik weet dat ze veel beter kan. Haar antwoord was: Ja, maar die van broertje hang je wel op! (2,5 jaar)

 

ik zeg echt nooit dat zoontje zijn best niet gedaan heeft. ik vraag aan hem als ik niet zie wat het is wat het wel moet voorstellen. dan komt n uitleg. soms zegt hij ook dat het echt niets was. zoontje teken bij het muziek luisteren op schoolboord. hij krast met verschillende kleuren. kijk mama hoe mooi!!! nou ik vroeg eens dan wat het was: het was dat liedje!!! en hij liet me zien hoe die krassen met het liedje gingen; zingend dus...toen draaidde hij ook bijbehorende muziek nog een keer. dat doet hij wel vaker nu. ik vind het wel leuk. het komt dus voor dat zijn fantasie echt het werkje moet helpen om het te kunnen waarderen.
een knutsel werk of een tekening moet je ook niet alleen maar mooi/niet mooi beoordelen. interessant, spanend, precies, gek, vreemd, grappig, geheimzinnig, diepzinnig,zuiver etc. je kunt van alles zeggen.
als je wilt dat zij haar best doet dan moet je meer over proces praten. hoe heb je het gemaakt.tekende je eerst deze of die etc.
als je dat doet zul je zien dat zij meer op het papier gaat zetten.

dat ze veel maakt op een dag, en laat je zien lijkt ook op aandacht vragen. iets maken alleen om jou te laten zien. en kijken wat er als reactie komt. ik zou dus mijn reacties varieren en ook een beetje gek over het werkje praten.

tja streng? nee. je kunt heel streng praten, qua toon. je reactie klinkt mij een beetje lui= zoiets van: wat kun je toch allemaal zeggen over een paar kromme krasjes? het gaat om het gesprek vind ik. geldt ook bij volwassennen kunst. soms zie je heel iets eenvoudigst, als je een gesprek voert met de kunstenaar kun je wel best diep gaan over n paar streepjes, kleurkeuze of een leeg kamer waarin een kaarsje of zo. je gaat aan zo een kunstenaar ook niet zeggen dat hij zijn best niet gedaan heeft toch?

 

natuurlijk niet. hier komt het zelden voor dat ik echt toe juig. als het echt mooi is dan wel. zo weet hij ook het verschil denk ik.
wat mijn zoon doet is precies het zelfde. maar op het zelfde papier helaas.
hij maakt iets moois en dan is hij het beu denk ik en hij krast erover of schildert helemaal overheen. als ik niet gezien heb wat hij eerder gemaakt heeft weet ik dan ook helemaal niet dat er eerst een mooie tekening stond. omdat ik weet dat hij doorgaat en uiteindelijk niets meer te zien is maak ik een foto tussendoor. anders ziet papa weinig van zijn tekeningen...
goed dat je dochter een andere papier neemt om verder te gaan...hahaha. soms moet ik het afpakken om te bewaren..

 

Ik sta ook niet bij elk knutseltje te juichen hoor Ik zou de hele dag bezig zijn. Ik geloof dat ik dagelijks drie "pauze" tekeningen, kleurplaten en krabbels in haar tas vind (continu rooster) en dat zijn altijd krassen, half afgemaakte kleurplaten en dat soort dingen. Soms laat ze het zelf niet eens zien en haal ik het uit de tas, leg het even apart voor het geval ze er wel over begint en na een dag of twee gaat het op de papierstapel.

Bij doelgerichte knutsels en tekeningen gaat er natuurlijk wel alle aandacht naartoe. Vragen wat het is, hoe ze dat dan gedaan heeft etc. etc. Op school weet ik dat ze haar best echt doet, dat zie ik aan het resultaat. Maar thuis? Dat gaat soms echt "rats rats plak.. knip klaar". Geen idee wat het dan is en waarom het er is. En dan zeg ik ook echt wel eens dat ze wel erg snel geknutseld heeft en als ze wat meer tijd zou nemen, het er nog mooier uitziet. En soms, als ze binnen twee minuten alles overhoop heeft getrokken en ook nog eens iets "klaar" heeft. Dan kan ik er wel eens uitfloepen dat ik het daar niet helemaal mee eens ben. Zeg maar... Kortom; dan kan ik ook wel eens zeggen van; nou, dat is geen knutsel maar een rommbelberg. Of eh.. ik heb niet het idee dat je hier erg je best op hebt gedaan. Dat zijn wel afwijzingen, maar goed, ik heb het idee dat zij dat verschil zelf ook wel kent.

 

Ik vind de opmerking die je gemaakt heb echt niet kunnen, dat zou ik iig nooit tegen mijn kinderen zeggen. Het komt hier ook wel eens voor dat er maar 3 strepen opstaan en als ik dan vraag wat het is, weet ze het zelf niet. Maar ook dat is goed. Volwassenen vinden altijd dat iets maar groots en mooi moet zijn en vooral ergens op moet lijken. Ik denk daar totaal anders over...ik vind het creatief bezig zijn van een kind vele malen belangrijker dan wat er uiteindelijk op papier komt. En er is een verschil tussen bij elk knutseltje juichen of je kind gewoon afkraken.

Ik maak heel vaak dingen met de kinderen die niet ergens op lijken. In de babygroep waar ik gewerkt heb deden we bv met witte vingerverf een paar strepen op een groen vel: voila een schaap in de wei. De sensomotorische ervaring is in dit geval veeel belangrijker dan dat er daadwerkelijk een schaap op papier komt.

net als een kind dat alleen een berg snippers heeft liggen...stelt niks voor maar het feit dat het kind geoefend heeft met scheuren of knippen is heel knap en heel belangrijk.

 

Ik was eerst bij alles aan het toejuichen, stimuleren zeg maar. Tot op een gegeven moment mijn dochter het over nam en bij alles riep 'kijk wat heb ik mooi...' en 'ik kan heel goed...'
Dat is natuurlijk ook weer niet de bedoeling.

Als er heel veel knutselwerkjes zijn dan maak ik wel eens een boekje (paar A-4 tjes dubbel vouwen en nietje erdoor). Ze gaat dan weer verder op het volgende blaadje.

ik bied wel vaak ideeën aan om te doen zoals vierkantjes en driehoekjes knippen uit vouwblaadjes en die opplakken. Elmer (prentenboek) natekenen, boek ernaast zetten en inkleuren maar. Bij een blaadje met 1 sticker zou ik iets zeggen zoals 'ach wat zielig hij is helemaal alleen, zullen we er een vriendje bij maken?'

De kunst is om een middenweg te vinden denk ik

 

Ik vind het niet zo schokkend hoor.

De laatste tijd komen er ook vaak krastekeningen en vaak genoeg doet ze maar wat, terwijl ze beter kan. Meestal vraag ik bij dat soort dingen ook wat het is/voorstelt. En als er dan niet echt een antwoord komt, zeg ik soms ook wel eens dat ik het jammer vindt dat ze niet meer zo vaak van die mooie tekeningen maakt.
Tja, als ik weet dat ze iets heeft afgeraffeld (of bijv heel snel 4 tekeningen achter elkaar maakt) dan zeg ik ook wel eens dat ik het zonde van het papier vind ofzo om daarvoor steeds een nieuw vel te pakken.
En als ze iets maakt, waarvan ik weet dat ze dr best heeft gedaan of als het voor haar doen gewoon goed is, dan prijs ik haar meer.
Nee, ik ga echt niet bij ieder frutwerkje haar de hemel in prijzen.

 

Ik zou sowieso nooit de hemel in prijzen of iets negatief beoordelen, maar toon wel interesse ('Wat heb je gemaakt? Oh een kleurplaat? En heb je met potloden gekleurd of met stiften? Was het leuk?'). Als een kind iets uit z'n mouw heeft geschud dat toevallig heel mooi is, en je bent overdreven positief, dan moedig je niet echt aan 'hard te werken'. En andersom; bv een rechtshandig kind dat heel erg z'n best heeft gedaan rechte lijnen te zetten met de linkerhand zeggen 'goh? Niet zo mooi he?'... Tja, dan is 'keihard je best doen' kennelijk niet goed...

 

Hahaha, kan me voorstellen dat dat wel zonde is inderdaad, maar ach, kennelijk vindt zij dat knippen reuzeleuk Ik zie al voor me hoe oma een zakje snippers krijgt

 

Ik zeg inderdaad ook wel eens dat ze veel beter kan kleuren of tekenen als ze enorm gekrast heeft. De leeftijd maakt ook wel uit vind ik.
Zoals tuc beschrijft 3 witte lijnen op een groen vel papier is een schaap, ja hallo bij een baby groep prima, maar bij mijn dochter van ruim 4 vind ik dat er inmiddels wel iets aan moet zitten wat op een kop lijkt.
Verder mag een kind best weten dat je meer waardering krijgt voor geklieder waar je 10 min over gedaan hebt, dan over een krastekening van 10 seconden.
Als ze er 10 min. over gekrast heeft zeg ik ook gewoon, 'nou, jij hebt goed je best gedaan' . Ook al vind ik het lelijk, maar ik zeg zeker niet dat ik het mooi vind.

 

mijn zoon gaat echt geen half uur zitten om 1 tekening te maken hoor. dat doet hij niet. inkleuren vindt hij ook vervelend. hij zou echt langer dan 5mn inkleuren.
knutselen is anders natuurlijk. dan maakt hij iets en hij moet op volgorde verschillende dingen doen. dan zit hij langer.
en verwen doet hij ook langer met een kwast.

tekenen van kleine kinderen lijkt(qua brainfunctie) meer op tekenen terwijl je aan de telefoon een gesprk aan het voeren bent en een stukje papier voor je ligt met n pen. dat las ik ooit ergens over kindertekeningen.
je moet het niet als een prestatie zien. meer een reflex of zoiets.