Stomme, stomme, stomme angst (naderende keizersnee)!!!

Ik heb de 1e keer een spoedkeizersnee gekregen en bij de jongste een geplande keizersnee. Ik kan me goed voorstellen dat je verdrietig bent dat de kans op een vaginale bevalling is verkeken, maar probeer je niet te druk te maken over de keizersnee. Gelukkig wonen we hier in Nederland in 2012 en is het dus mogelijk om een goede keizersnee uit te voeren!
Ik weet niet wat je precies wilt weten? Van te voren word je uitgenodigd bij de anaesthesist die je bloeddruk en gewocht controleert en nog wat laatste dingen met je doorneemt (als je dit niet al hebt gehad).
Op de dag zelf moet je je op een bepaalde tijd melden in het ZH. Je moet dan nuchter zijn! Meestal wordt er nog een CTG gemaakt. Daarna krijg je je infuus. Soms wordt de blaascatheter van tevoren ingebracht, soms pas na de ruggeprik. Daarna krijg je je ruggeprik, meestal in de OK of in de voorbereidingskamer. Je partner krijgt een OK-pak aan en mag erbij blijven.
Na controle of je niks meer voelt gaan ze beginnen en binnen een kwartiertje is je kleine er! Laat vooral veel foto;s maken. De kleine wordt door een kinderarts meegenomen. Je partner kan dan mee voor foto's e.d....Jij wordt gehecht. Dit neemt vaak nog wel een half uurtje in beslag. Sommige vrouwen meoten eerst naar de verkoeverkamer, anderen mogen direct naar de afdeling. Ook is het wisselend of je kindje bij je mag...vraag hiernaar! Zet alle vragen en wensen op papier!
Een paar tips misschien:
-geef aan of je partner de navelstreng nog wil doorknippen. De gyn zal dit in 1e instantie doen, maar laat dan nog een stuk over om symbolisch door te knippen.
-geef aan of je je kindje bloot bij je wilt hebben. Vanwege de kou kleden ze de kindjes vaak aan, maar dat kan ook weer uit!
- geef aan of je wel of geen borstvoeding wilt geven en wanneer je hiermee wilt starten
Ik kon de volgende dag al zelf naar de wc en onder de douche. Je buik doet veel pijn en het is belangrijk dat je wel beweegt. Druk iets tegen de buik aan als je beweegt, dat verlicht de pijn!
Succes en als er nog meer vragen zijn.....stel ze gerust!

 

Ik ben bij de eerste ook bevallen dmv een geplande keizersnee en ik vond het geweldig. ' 's ochtends op je gemak naar het zh, operatiehemd aan en al een zetpil op je paracetamol level op peil te krijgen. Het moment dat ik werkelijk naar de ok gereden werd, kreeg ik het wel moeilijk ivm spanning. Maar eenmaal op de ok aangekomen was de sfeer zo ontspannen. Kreeg eerst een verdoving voor de pijn van de ruggeprik en daarna de ruggeprik zelf. En dan gaan ze beginnen. Ik had een verpleegster bij mijn hoofd die vertelde wat er allemaal gebeurde en me geruststelde, was erg fijn!
Iemand anders heeft mooie foto's gemaakt. Toen ze geboren werd, werd ze in een warmtedeken gewikkeld en daarom mocht ze bij mij blijven in de ok tijdens het hechten. Daarna ook met zijn drieën naar de uitslaapkamer tot de verdoving was uitgewerkt. Pijn heb ik nagenoeg niet gehad en na twee dagen mochten we naar huis.
Mooie ervaring en als ik mocht kiezen zou ik het zo weer doen. Succes!

 

Ik heb het zelf niet meegemaakt maar ik denk dat ik er ook moeite mee zou hebben.t is niet niks en daar mag je toch best verdrietig om zijn?!?!?

Misschien kan je proberen het wat positiever te zien door te denken aan je kindje die je straks er voor terug krijgt...

 

Hier ook bij de eerste een spoed keizersnee en bij de 2e een geplande keizersnee.
Bij de eerste was ik na 24uur weeen en totaal geen vlottende ontsluiting opgelucht dat het een keizersnee werd en is alles bij me langs gegaan.
Bij de 2e gepland ditmaal omdat ik enorm op zag tegen het vaginaal bevallen en bang was voor weer zo`n ervaring als bij de eerste.

De geplande vond ik erg relaxt ook waren de dokters vrij relaxt en alles werd op het gemakje gedaan.
de pijn naderhand viel wel mee, ergste waren nog de na weeën op maandag middag hebben ze haar gehaald en op donderdag ochtend mocht ik naar huis.
Dat je niet mag tillen valt ook wel mee en die weken zijn ook zo voorbij.
Ik ben wel nieuwschierig naar vaginaal bevallen maar door de eerste ervaring durfde ik niet, soms een beetje spijt van maar dat is meer het oer gevoel en de verhalen die je om je heen hoort.

succes ermee komt goed

 

Begrijp ik hieruit dat je een keuze hebt voor vaginaal bevallen of keizersnede (mits je medische toestand het toelaat) ?

TS: ik heb in maart een keizersnede gehad, maar deze was niet gepland. Ook geen spoed of zo....ik werd op mn dooie gemak aangekleed en naar de OK gebracht. Daar ging alles vrij rustig, baby was er al uit na ongeveer 4 minuten opereren. Uiteraard heb ik eerst een ruggenprik gehad. Ik schrok een klein beetje van het eerste prikje (de verdoving) maar al met al vond ik alles reuze meevallen.

Om eerlijk te zijn: mocht het mogelijk zijn om vrijwillig te kiezen voor een keizersnede met ruggenprik zonder dat dat medisch gezien noodzakelijk is, dan zou ik dat hoogstwaarschijnlijk weer doen.

 

Bij mijn eerste heb ik ook een geplande ks gehad ivm met stuitligging. Ik wilde heel graag natuurlijk bevallen en dan het liefst helemaal natuurlijk en een waterbevalling, voelde me er echt klaar voor en keek er ook naar uit (tsja zal misschien wel komen omdat ik me nog niets bij de pijn voor kan stellen) ik heb het ook echt even moeilijk gehad toen dat niet door ging. Ik heb dat wel gewoon van mezelf geaccepteerd en de vervelende gevoelens toegelaten (ze zijn er toch echt). Uiteindelijk gelukkig op tijd de ks geaccepteerd. Hoewel ik me wel wat zorgen maakte over de 'hechting met het kindje' omdat je daar wel eens wat mindere verhalen over hoort. Maar ik kan je vertellen dat het moment dat ze geboren was en dat ik haar hoorde huilen ik zo intens gelukkig was en dat ik meteen al zoveel van haar hielt. Al dat medische gedoe is niet heel prettig en het gebeurd met je ipv dat je het zelf doet, maar alles verdween volledig op de achtergrond. Ik weet (nog) niet hoe het is om op de natuurlijke manier te bevallen maar ik weet wel dat de geboorte van mijn dochter een fantastische ervaring was, waarvan ik me niet kan voorstellen dat deze te overtreffen is. Het is de geboorte van je kindje was het zo bijzonder maakt niet de manier waarop.

 

Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent hoor. Het is vervelend dat het niet loopt zoals je zou willen.

Maar Mime heeft het hierboven mooi gezegd! En het is waar. De eerste was een geplande keizersnee vanwege stuitligging. De tweede vaginaal. Ik heb aan beide geboortes heel goede herinneringen. Het is bijzonder om het allebei te hebben mee gemaakt. Overigens vond ik het herstel van de keizersnee sneller gaan dan de de natuurlijke bevalling (vaccuum/knip).

Heel veel succes en plezier dinsdag! Laat veel foto's maken.

 

Ik heb ook een geplande ks gehad. Bij mij lag de placenta volledig over de baarmoeder. Ik wist dus al vanaf de 20-weken echo dat het zeer waarschijnlijk een ks zou worden en dit is uiteindelijk ook gebeurd. Ik vond het van te voren ook verdrietig, hoewel ik er redelijk veel tijd voor heb gehad om aan het idee te wennen. Ik vond van te voren het moeilijkst dat als je baby is geboren het vrij snel meegenomen wordt (papa mag mee en had van mij de opdracht om haar geen seconde uit het oog te verliezen), terwijl ze jou dan nog moeten dichtmaken en naar de uitslaapkamer brengen. Het duurt dan gewoon nog even voor je je kind ziet, terwijl ik al zo lang op haar wachtte en bij haar wilde zijn.

Uiteindelijk werd het een ks onder algehele narcose. Ik ben dezelfde dag en ook de dagen erna nog redelijk suf geweest van de narcose, morfine en andere pijnstillers. Ik vond het niet leuk en had het gevoel dat ik de geboorte van mijn kind heb gemist en dat de eerste kraamdagen er minder leuk door zijn geweest. Dat verdriet is reëel en mag er zijn.

MAAR: Je moet het ook een beetje relativeren. Het verdriet slijt na verloop van tijd wel! Ik heb een gezonde dochter en het gaat goed met ons drietjes. Het geluk als mijn dochter lacht, blij speelt, iets nieuws doet... Daarbij schuiven mijn gevoelens over de manier waarop ze ter wereld is gekomen echt wel naar de achtergrond.

Ik denk nog steeds maar zo: als ik niet in een land had gewoond waar zulke goede medische zorg is, had ik ongeveer 4% overlevingskans gehad. En ook mijn dochter was dan vrijwel zeker bij de bevalling overleden. Ik heb dus geluk gehad met mijn ks!

Heel veel succes!

 

de 1e keer kwam ik met 41 wk op controle en zagen ze dat beeb in stuit lag, besloten om dezelfde middag nog KS te doen. Vond hetw el jammer, want wou heel graag zelf thuis bevallen. Maar dit was gewoon het beste voor mij en de kleine. KS zelf vond ik super en goed begeleidt. ook fijn dat de mensen op de OK echt vrolijk en lief zijn!Kindje was 4590 gram dus iedereen riep direct dat het echt beter was op deze manier, anders hadden we beide schade er aan over kunnen houden.
Dit keer andere VK praktijk en veel strenger onder controle. Beeb ligt weer in stuit dus wordt nu nog extra in d egaten gehouden, oook verwachten ze dat het wel weer 8 pond wordt. Daardoor wil ik zelf het liefst weer een KS. Wil niet dat er tijdens de bevalling iets mis gaat met 1 van ons, of dat er blijvende schade ontstaat.
Is nu nog even afwachten hoe de echo's zijn en wat de gync. gaat voorstellen. Maar een geplande KS lijkt me super, de vorige keer overviel het me allemaal nogal.

 

succes morgen alvast en vergeet niet dat iedereen natuurlijk wat zenuwachtig is en dat is heel normaal. Dat kan je ook gewoon zeggen aan gync. en verpleging gaan daar vaak goed mee om. Vergeet vooral niet te genieten want een KS is ook een bevalling!! En ook ene prachtig moment!
Ik heb volop liggen genieten daar op de tafel!