puppy kopen : gevoel vs verstand

Een puppy op zich is al druk ,zeker in combi met één kind. een zwangerschap of twee kinderen.
maar denk dat het zeker wel goed te doen moet zijn, mits je natuurlijk genoeg aandacht en tijd voor alle partijen vrij kan maken.

Succes met jullie beslissing.

 

Ik heb geen advies maar wil wel zeggen dat ik het super vind dat jullie deze beslissing weloverwogen willen nemen. Dus niet zonder nadenken aan een pup beginnen. Als iedereen dat zou doen zou dat een stuk minder ongelukkige huisdieren opleveren!

 

Jullie hebben al 2 honden gehad en weten dus waar je aan begint. Als jullie allebei een hond vreselijk missen en je weet zeker dat je er de tijd voor vrij kan maken (stel je in je dagelijks leven maar eens voor op welke momentjes je tijd vrij zou maken als je nu een hond had), dan zie ik niet in waarom je het niet zou doen
Dieren brengen warmte.

 

Ik denk net als Joeja dat je wel weet waar je aan begint. Jullie zijn ervaren hondenbezitters.
Ik zou het gewoon doen!

 

ik heb een klein hondje, maatje maltheser...hij gaat er 2x per dag uit eet 2x per dag en ben blij dat we hem dat zo aangeleerd hebben nu hoe ik er smiddags niet meer uit!
en nee hij is niet zielig omdat ie er smiddags niet uit gaat...in het weekend, vakantie of iets dergelijks word ie verwend en lijkt het bijna wel zijn vakantie of weekend haha!

een pup in het begin is zwaar met een kind maar beter nu dan dadelijk met nog een beeb!

tis maar net wat je ze allemaal aanleerd!

suc6

 

Poeh hee, moeilijk.
Ik zag in je album een witte herder. Ik neem aan dat je dan weer een herder wilt.
Jullie weten wat het inhoudt om een hond op te voeden en hoeveel tijd dat kan kosten.
Maar bedenk ook dat als je nu een pup neemt en er over 1 1/5 een kleintje bij komt je hond in de puberteit komt en dat misschien geen ideale combinatie is met een baby en een kleuter.


Zelf hoop ik binnenkort een oudere hond van mijn ouders te krijgen. een reu van 9 maar nog lekker actief en dol op kinderen, op een goede manier.
Misschien is er in jullie omgeving ook zo'n oplossing te vinden?

 

Ik zou nog even wachten.

Onze hond is nu 3 en eigenlijk nu pas echt uitgeraasd.

Ik vond het eerste jaar van hem moeilijker dan ik Isabella het eerste jaar vond. Maar goed, je hebt al honden gehad dus je weet hoe de eerste 6 maanden zijn met een pup.

 

Dit is echt een keuze die je zelf moeten maken, maar ik kan je wel ons verhaal vertellen.

Wij stonden al enige tijd op de wachtlijst voor een Staffordshire Bull Terrier. Dit omdat we voorkeur hadden voor een bepaalde combinatie!
We waren alleen ook al een tijdje aan het dokteren voor een kindje.
Tijdens m'n zwangerschap kon ook de geplande combinatie gedaan worden en zo kon het dus gebeuren dat ik met 7 maanden een klein pupje kon ophalen. Heel veel mensen verklaarden ons voor gek, maar ik kan het iedereen aanraden.
Toen onze dochter geboren werd was ons hondje net zindelijk en ze groeien nu samen op en dat gaat SUPER!
Zeg altijd tegen de mensen om ons heen dat het ff heel druk was, maar dat we er nu de vruchten van plukken.
Het zijn echt 2 handjes en 4 pootjes op 1 buikje.

Succes met je beslissing

 

Wij zaten dus ook met dat dilemma, hebben er inmiddels toch een pupje bij..

we hebben al eerder een pup grootgebracht.en we missen onze hond ook vreselijk...mijn vriend zij dus ook de hele tijd van neem dan een ander hondje..heel lang heb ik dit afgehouden, maar ben uiteindelijk toch overstag gegaan..toen had ik dus zoiets van ik neem een oudere hond uit het asiel..omdat ik die puppytijd toch wel behoorlijk heftig vind...met 1 kind was dat al pittig maar te doen..nu hebben we nog een kleine meid erbij..dus dat leek me wat heftig..maar ok..een hond uit het asiel..toen kwam bij mij de volgende vraag, wat als het niet goed gaat met de kleintjes? je weet immers nooit zeker wat je voor hond in huis haalt..straks werkt het niet en dan moet je zo'n beestje weer terug brengen..dus zijn we toch voor een pup gegaan..ook wij willen graag weer zwanger worden van nog een kindje..moet zeggen, tis wel pittig, maar zit erbovenop en het gaat byzonder goed! het is wel super leuk om te zien hoe die kleintjes met elkaar opgroeien, het zijn echte maatjes van elkaar! dus dat is ook wel weer wat waard..er zijn dus wel een hoop minpuntjes, zoals het uitlaten, dat meot ik aanpassen aan het ritme van Nalaya, en dat is elke week wel zo'n beetje anders..onze hond past zich daar heel goed aan aan, nu komt het wel eens voor dat de kleine wat langer slaapt en dan kan ze haar plasje nog niet ophouden, dit weet ik dan en dan laat ikhaar gewoon ff in de tuin..zo is dat ook prima opgelost!
een pup is natuurlijk wel heel druk, dit gaf vooral in het begin wel probleempjes met het op de grond laten spelen van Nalaya..dit heb ik op momenten dat ik even niet bij haar kon blijven zitten opgelost door de hond in de bench te zetten en dat vond ze prima..nu gaan t super samen los en de hond is nu 4 maandjes..dus in een heel korte periode we hebben haar vanaf 9 weken is er al heel veel wat heel goed gaat..! moet er natuurlijk wel bij blijven..tis en blijft een hond, maar ze weet dat ze bij nalaya rustig moet zijn en bij Luna de oudste kan ze lekker wild doen..ze hebben het zo door wat dat betreft!

misschien dat ik je met mijn verhaal een beetje een idee heb kunnen geven hoe het gaat met n kindje...ze zijn jong heel flexibel en passen zich snel aan..we hebben wel bewust een labrador om zijn aanpassingsvermogen en kindvriendelijkheid genomen..

suc6 met de juiste beslissing te maken!

groetjes Safiya

 

ik denk dat als je al zoveel ervaring hebt met honden en je zoveel verdriet hebt om het ontbreken van een viervoeter in huis, je gerust een puppy kunt nemen. ja het zal druk zijn, maar wanneer is dat niet?! nu kun je je nog goed richten op de opvoeding van de pub, als de kinderen ouder zijn gaan zij ook veel bezig met de pup en leren ze de pup weer andere dingen. een oudere hond hoeft niet per defenitie makkelijker te zijn. wij hebben een oudere hond in combinatie met een kleine, maar hebben hier meer werk van dan met een pup het geval was geweest, die weet meteen niet beter en onze hond (een moeilijke asielhond) moeten we echt leren omgaan met de kleine.

ook weet je natuurlijk niet wanneer de tweede komt, en al die tijd moet je dan je hondenwens uitstellen. wij zijn hier een groot voorstander van het samen opgroeien met dieren voor kinderen, leert ze respect en begrip te hebben voor beesten en later ook verantwoordelijkheidsgevoel. ik ben van baby af aan op gegroeid met onze vroegere hond, en dat blijft dé hond uit mijn hele leven, hij was mijn alles en ik mis em nog steeds, had het niet willen missen!

het blijft een persoonlijke keuze en juist omdat jullie er over twijfelen en zo goed er over nadenken, zie ik geen grote problemen.

 

Ik zou je gevoel volgens, zijn jullie zelf al klaar voor een nieuwe hond of nog niet.
Onze vorige hond is afgelopen maart behoorlijk onverwacht overleden, was bijna 3 jaar. Toch hebben we al snel besloten dat we weer een hondje wilden, we vonden het zo stil zo zonder hond. Wij zijn voor een pup gegaan, omdat ik geen herplaatser wil, waarvan ik het verleden niet ken. Het was de eerste maand (ze is begin mei bij ons gekomen) heel veel werk en af en toe werd ik er gek van, tig keer per dag uitlaten, werkelijk alles leren en nog een baby die rond kroop. Momenteel gaat het prima, eigenlijk ging het na die eerste maand allemaal al aardig goed en zijn ze dol op elkaar!

 

Moet het per se een puppy zijn? Er zitten namelijk geweldige dieren in het asiel, die al helemaal uitgeraasd zijn en een super vriendje zou kunnen zijn voor jullie en jullie kleintje. Plus, in het asiel heb je meer keus dan waar ook, je weet welk karakter ze hebben (de asielmedewerkers kennen de hond namelijk), hij is in elk geval gezond (geen garanties voor de toekomst, maar de dierenarts kijkt een dier goed na in het asiel) en je helpt er ook nog eens een dier mee (meerdere zelfs, want je maakt weer een plekje vrij voor de volgende). Lijkt me stukken makkelijker dan een pupje. Die zijn schattig en leuk, maar wel een hele hoop werk!

 

ik ben het heeeeeeeelemaal met je eens, bij ons alleen maar vondelingen, weesjes en asielkneuzen, echter..... het is niet altijd zo dat ze in het asiel de beesten goed kennen.

onze hond wsa de grootste doedel van het asiel, maar na 2 weken hadden wij toch een erg onbetrouwbaar dier in huis dat alles kapot beet, mijn man aanviel en op straat iedereen wantrouwde en beet als hij dat nodig vond.

gedragstherapeute er bij en die haalde er uit dat hij waarschijnlijk zijn hele leven opgesloten heeft in eenafgelegen schuur oid, altijd mishandeld is door een man, welke ook nog eens zijn vrouw mishandelde.

bijna 2 jaar later en veel trainen en liefde geven zijn we zover dat we een schat van een dier hebben, maar nog steeds moeilijk met bezoek en vreemden. we hebben dus ook echt moeten aanzien hoe het met de kleine zou gaan en hadden hem eventueel weg moeten doen, wat mijn hart gebroken zou hebben. gelukkig gaat het goed, maar het blijft een enorm moeilijke hond en alles moet omslachtig (verjaardagen, kraamvisite, dagje weg, vakanties etc). ergens zit ik er voor het eerst in mijn leven over te denken om na deze hond een puppy te kopen, om niet weer tegen een dergelijk 'probleem' aan te lopen met kleine kinderen erbij.

ik vertel dit niet om mensen bang te maken een hond te nemen uit een asiel hoor! echt niet, hoe meer honden er uit eht asiel gehaald worden, hoe beter! 99% van de tijd gaat het echt goed, maar ervaring heeft mij wel geleerd dat asielhonden toch vaak bagage mee nemen en daar moet je wel op voorbereid zijn, helemaal met kinderen.

 

De gedragstherapeute haalde dat uit zijn gedrag? Dat die man zijn vrouw sloeg? Wij hebben ook een gedragstherapeute over de vloer gehad voor onze kater en zij zie wel dat hij het moeilijk had gehad, maar wat dan, dat kon ze niet zeggen. Gelukkig gaat het nu beter met hem en is hij echt een lekker ventje om mee te kroelen (met gepaste afstand haha). En nooit meer onbekende katten in de tuin, nu ik erover nadenk heb ik al een tijdje geen andere katten meer gezien in de straat haha hij verdedigt zijn terratorium goed Maar onze andere poes, nu 11 jaar en nog speelder dan een kitten, is zoooo lief dat ik me niet kan voorstellen dat iemand van haar af wilde.

 

Je weet wat het is om een hond te hebben.. De kosten.. de tijd.. aandacht.. liefde.. maar ook de minder leuke dingen zoals het uitlaten i.d. regen..

Ik denk dat een je een hond nooit op een geschikt moment koopt.. er komt altijd wel wat anders bijkijken. vakantie e.d. Als jij echt graag een hond wilt dan maak je er de tijd voor..

Ik zou zeggen doen.. groeit de pup met kids op.. ook leuk voor de kinderen..

Succes in je keuze..

Offtopic: Claartje mooi gesproken..

 

Ik zou een hond kopen als je gezin compleet is, zodat het hondje meteen wend aan de kids.
Hier is het nl fout gegaan, wij hadden eerst de hond en toen onze zoon, en toen heeft de hond hem aangevallen en hebben we de hond meteen weggedaan.

 

vlinder, dat is het vermoeden, en ik moet zeggen, onze hond bevestigd dat vermoeden alleen maar. mijn man mocht niet bij bij komen in het begin en nog steeds als we woorden hebben dan weet hij niet waar hij het zoeken moet, want hij wil eigenlijk mij beschermen en vind het doodeng als mijn man bij mij komt. je kunt behoorlijk veel uti het gedrag van een hond halen hoor. moet wel zeggen dat wij een toptherapeute hadden, want met haar hulp hebben we er voor 95% een heel normale hond van kunnen 'maken'.

 

Dit hoeft niet altijd fout te gaan. Wij hadden al 3 honden (waarvan 1 adoptiehondje) thuis, in de leeftijd van bijna 4, 2,5 en 1,5 jaar toen ons dochtertje geboren werd. We hebben ze er gelijk bij betrokken en het gaat nog steeds prima. Zelf toen onze 4e hond (ook adoptiehondje) erbij kwam, die toen 7 maanden oud was toen deze kwam, gaat het nog steeds prima.

Ik zou zelf toch eerst een pup of jonge hond nemen alvorens de nieuwe beeb er komt. Dan kun je nog lekker veel tijd er in steken, want vaak wordt het toch wel wat lastiger als de baby er is en je moet ook nog een jonge hond opvoeden. Tenzij je de pup pas neemt als de baby al enkele maanden oud is.

Maar wat je eigen gevoel zegt speelt ook mee.
Maar het is nergens om voor te schamen om snel weer een hond weer te nemen. Je zult je overleden hond hier echt niet mee vergeten.
Het is juist goed om weer wat nieuws om handen te hebben en daar lekker mee bezig te zijn.