Weer een familie issue Mijn zus en ik hebben laatst ruzie gehad. Zij was behoorlijk emotioneel en boos. Ze vindt dat ik de laatste 1 1/2 jaar veranderd ben. Ik ben nukkig en kort af (dit klopt deels, maar zo ben ik) Net zoals zij emotioneel en een zwart/wit kijker is. Hier heb ik geen moeite mee, iedereen is anders. Nu noemde ze een aantal voorbeelden van mijn gedrag dat haar niet aan staat. Een telefoon gesprek waarbij ik kortaf was (maar dit vond ik van haar ook) Dat ik vaker interesse in haar mag tonen (ze zit in de ziektewet, hier vraag ik elke keer om als ik haar zie) ik mag haar vaker "spontaan" bellen en ik had haar "uitbundiger" mogen bedanken toen zij op bezoek kwam in het ziekenhuis toen Julia ziek was. Ik heb heel rustig naar haar verhaal geluisterd en heb gezegd dat ze daarmee eerder had mogen komen i.p.v alles op te kroppen. Maar dat ik nu meer rekening met haar gevoelens ga houden. (dit was vrijdagavond) Maar eigenlijk vind ik het van de zotte dat ik me aan haar behoeftes moet aanpassen. Ik ben geen botte hark die over haar heen walst. Ik vraag toch ook niet van haar dat zij zich moet aanpassen. Is dit niet gewoon een kwestie van elkaar accepteren en respecteren?
Ja, dat vind ik wel. Je mag het bij elkaar wel aangeven als iets je niet aanstaat, maar je kunt niet verwachten dat de ander zichzelf dan ook aanpast aan wat jij 'eist'. Zo denk ik altijd maar... Je zou er bijv. idd voor kunnen kiezen om eens wat vaker te bellen om interesse, maar 'iemand niet uitbundig genoeg bedanken' vind ik wel een beetje overdreven eigenlijk... Dan denk ik, kom op zeg, als je kind in het ziekenhuis ligt, ben je nou eenmaal niet zo uitbundig, toch ? Beetje eelt op je ziel kan geen kwaad. Kan het zijn dat ze zich wat achtergesteld voelt omdat jij nu een kleine hebt?
Ik zou een tussenweg zoeken. Het is wel goed van je zus dat ze aangeeft waar ze moeite mee heeft. Je hebt hier ook goed op gereageerd vind ik. Maar het gaat inderdaad om het respecteren. Respecteren van je eigen gevoelens, maar ook de gevoelens van de ander. Probeer er gewoon een beetje rekening mee te houden zonder dat je jezelf erin verliest.
Fijn dat je er iets mee kan. Ik herken jouw verhaal ook wel een beetje. Mijn zus en ik zijn echt compleet anders, qua karakter echt het tegenovergestelde van elkaar. Dus soms botst dat wel eens. Maar ze is ontzettend belangrijk voor me. Ik hou onvoorwaardelijk van haar en zij van mij. Dus soms moeten we ons even verplaatsen in de ander. Uiteraard probeer je elkaar te accepteren zoals je bent, maar door af en toe wat rekening met elkaar te houden kom je ook een heel eind. Ik heb dat in ieder geval graag voor haar over. En zoals gezegd, ik zal mezelf hier nooit in verliezen.