Pesten jullie je kindje ook wel eens, soms pest ik mijn meisje wel eens zoals: van de week was ze met mijn kookwekker aan het spelen en ik kon het niet laten om hem af te laten gaan. Dus ik dat ding opgewonden....en ja hoor daar ging hij af, Eerst schrok ze en keek ze me aan wat doet hij nu?? En daarna moest ze lachen. Mijn moeder peste mij vroeger ook wel eens, Ik was toen 2 jaar of zo, en mijn moeder ging mij mooi opmaken zij ze. Natuurlijk werd er een grote bril en een snor op mijn snoetje getekend toen ze klaar was en me voor de spiegel zette keek ik met grote ogen naar mezelf, maar toen ze zij dat het er noooooit meer af kon moest ik toch wel erg huilen vertelde mijn moeder. En een keer was ze kippensoep aan het maken vroeg ik wat die botjes waren in de soep, zij ze dat zijn Tommy en Jerry (de katten) Ik meteen de katten zoeken, maar de katten waren buiten en dus niet te vinden. Now way dus dat ik die soep gegeten heb. (was dus niet zo'n geslaagd grapje). Maar ik heb het haar allemaal vergeven hoor en nu moeten we er samen om lachen.
Ik zou zulke grappen niet maken bij mijn kinderen, is gewoon niet mijn ding. Ik hou er sowieso niet van om mensen in de maling te nemen, ben niet van het leedvermaak zeg maar. De grappen die jij vertelt vind ik persoonlijk echt vreselijk.
ja hoor hier ook kleine pestgrapjes, gelukkig moet onze dochter er zelf ook altijd hard om lachen en als ze het niet leuk vind dan geeft ze een harde gilbrul en dan stop ik!!! die van die katten had ik persoonlijk wel iets eerder opgehelderd!
nee ik ook niet eigenlijk. ben meer van het stoeien dan van dat "pesten" ben ik te serieus voor denk ik
Zo heel erg vreselijk vind ik de grappen die TS verteld helemaal niet hoor. Ik hou er wel van... Ligt er natuurlijk ook een beetje aan hoe je het tegen je kind verteld... Ik zocht me vroeger rot naar sneeuwballen die mijn moeder weggooide. Ik snapte er niks van waar ze bleven. En mijn moeder maar blijven gooien, die vond het prachtig. Ik laat mijn kindje ook wel ooit schrikken. Dat vind hij fantastisch. Daar lacht hij het hardste om.
Niet pesten, wel grapjes. Ik zeg wel eens "Nathan, kleine poepie" En ik krijg dan terug "Mama, gekke piesje "
Hahahaha ik vind die grapsjes van TS wel grappig! Come on zeg het zijn kleintjes, beetje humor kan geen kwaad
Ach jee, toen ik een jaar of 4 was kon ik ontzettend boos worden als ik een ruft liet. En daar moesten mijn ouders om lachen. Ik moet weleens lachen als Yelena iets stoms doet. Soms dan valt ze achterover maar ze is nogal voorzichtig, dus ze valt dan echt in slowmotion. En dan met armpjes en beentjes in de lucht. Net een schildpadje. Dan kan je me wegdragen. En ik heb soms weleens klierneigingen, wil ze wegkruipen en houd ik 1 voetje vast, komt ze niet vooruit en dan probeert ze te ontdekken hoe dat toch komt. Maar ik doe dat bij iedereen wel niet speciaal bij haar. Mijn ouders hebben wel vaker om me gelachen, maar ze hebben gewoon een heel apart soort humor. Ik nam het daardoor vaak niet persoonlijk op. Soms vond ik niet leuk hoor. Gingen ze lachend briefjes voorlezen die ik over het balkon had gegooid. Zo van: help mij, mijn juffrouw is zo streng! Tja dat vonden ze grappig en ik me maar schamen. Maar het heeft me wel een beetje gevormd in de zin van dat ik het soms niet fijn vindt als mensen om een stomme actie van mij moeten lachen. Maar soms boeit het me ook weer niet.
hmm ik vind deze grappen nergens op slaan,,,,als mijn moeder tegen mij zou zeggen de katten zitten in de soep,,eet ik nooit geen soep meer,,nouh hahhaa das grappig neeh ,, er zijn ook andere grapjes ,die voor kinderen bedoeld zijn
De grapjes van de TS, zoals die van de katten, vind ik persoonlijk niet leuk en zou ik niet doen. De kookwekker kan ik me nog wel voorstellen, hier zat Charlotte deze week met het snoer van de stofzuiger te spelen en opeens zette ik hem aan, onbewust eigenlijk, ik was in gedachten. Ze trok meteen een pruillipje en wilde gaan huilen maar toen ik er bovenuit lachend riep: ja leuk he, dat is de stofzuiger!! kon ze er wel om lachen. Verder stoeien we wel veel met haar, het is geen porseleinen popje. Zo hangt ze elke avond ondersteboven bij papa en zit ze in zijn nek, blaast hij in haar nekje en kriebelen we haar veel en dat schatert ze het uit. Dat vind ik niet echt pesten, pesten vind ik een beetje een rotwoord, net alsof je dan iemand bewust pijn doet, verbaal of zo.
Dat over die katten in de soep vind ik raar, een snor op je kind tekenen en dan zeggen dat het er nooit meer af gaat vind ik ook heel raar. Ik pest Sterre of mijn oppaskindje eigenlijk nooit, we maken wel gewone grapjes, maar ik ga niet express mijn kind of oppaskind laten schrikken met zulke dingen.
Natuurlijk maak ik weleens grapjes en lach ik weleens om iets wat ze doet maar wat TS beschrijft vind ik wel hele zieke vorm van humor.
Die grapjes vind ik geen grapjes meer.... dat zijn dingen waar een kind een trauma van kan oplopen (als je heel gevoelige kindjes hebt bijv.) Hier gebeurt dat ook niet. Geen leedvermaak, dat vind ik helemaal nergens voor nodig.
Ja daag een trauma oplopen omdat je moeder een bril op je gezicht tekent en zegt dat die er niet meer af kan?? Beetje overtrokken hoor!
Ik persoonlijk kan er dus ook wel om lachen. Het hangt gewoon af van je type humor. Ik ben gek op zwarte, geweldadige en sarcastische humor. Anderen moeten daar weer niets van hebben.
Nou sorry hoor ik ben niet getraumatiseert of zo, Vindt ik echt heel erg overtrokken. Wij hebben humor en pesten elkaar nog steeds heel erg mijn moeder en ik. En leedvermaak vindt ik iets dat je moet lachen als een ander pijn heeft of zo iets. En pijn had ik toen echt niet hoor.
ooh hier doe ik dat ook vaak met youame komt ze naast me zitten en dan duw ik haar zachtjes om en dan komt ze niet meer bij van het lachen of ik laat haar schrikken doe ik net of ik weg ben en roep haarkomt ze eraan en dan zegt ik hier ben ik vind ze geweldig zelf gaat ze ook altijd in de kast zitten en gat ze roepen mama waar ben ik dan laat ze mij ook schrikken ook ouwehoeren vind ze geweldig hoe harder hoe beter
't Is ook maar net hoe je het brengt natuurlijk. Denk dat het voor TS heel anders overkwam toen d'r moeder het grapje maakte als wanneer je het zo koud op een beeldscherm leest... Mijn ouders hadden wel eens van die stomme rijmpjes om me te pesten, dat vond ik zo irritant! Ga ik bij Lena ook niet doen. Maar een beetje plagen c.q. pesten kan best... vind ik. Zoals als Lena met mijn telefoon zit te klieren, snel 'mezelf' bellen met m'n man z'n telefoon ofzo. Of als ze een lepeltje komt halen voor d'r toetje (vaste gewoonte) eerst een vork geven, en dan een garde en dan een opscheplepel ofzo. Word ze wel een beetje boos maar dat is zo schattig! <3 Of op d'r andere schoudertje tikken. Dan gaat ze zo wezenloos zitten kijken van 'heee wie deed dat?'
Nee, misschien voor jou niet nee.....maar wat denk je als je als grapje zegt dat de katten in je soep zitten!!! Echt wel dat dat traumatisch kan zijn! Dat zijn toch geen grapjes meer.......Na 20 jaar in de zorg te hebben gewerkt heb ik wel gekkere dingen gezien waar een kind een trauma van kan oplopen!!!! Maar goed, het is jou goed recht om te denken dat het niet kan, maar dan hoef je nog niet zo geïrriteerd te reageren. Mijn ervaring heeft me geleerd dat het wel kan, als jij hebt ervaren dat het niet kan is dat toch prima!