Wij zijn wat eten betreft van begin af aan consequent geweest. Onze regel was dat er van elk stuk eten wat gegeten moest worden, al waren het maat 2 of 3 hapjes. Het bord hoefde niet leeg. Nu zijn onze kinderen hele makkelijke eters en eten alles, nog steeds hoeft het bord van ons niet leeg. Wat ik vaak om mij heen zie is dat kinderen soms ergens geen hap van hoeven te eten, diezelfde kinderen vervolgens zijn erg moeilijke eters. Nu zullen niet alle moeilijke eters het gevolg zijn van niet-consequente ouders( door aandoeningen bijv.), maar een groot deel vind ik van wel.
hier werkte het ook zoals bij jou...proefden alles en lusten nu ook alles. Ik heb zelfs nooit hoeven vragen proef dat eens. Maar ken in mn omgeving ook een gezin waarbij de een alles eet en de ander echt weigert om ook maar 1 hap avondeten te nemen. Hebben ook geprobeerd met neem tenminste 1 hap maar dat waren drama's van hier tot ginder. ik ben wel met je eens dat je als ouders een bepaalde invlied hebt...bv als ouders het goede voorbeeld geven (in hoeveel gezinnen "lust" papa ook geen groenten en om van begin af aan vers en gevarieerd aan te bieden. Door een (langere) tijd potjes te geven vlak je de smaak van je kindje af. En dit is allemaal geen garantie voor goede eters en ook betekend het niet automatisch dat als je wel potjes geeft of een ouder hebt die geen groenten eet dat je een moeilijke eter krijgt...maar het helpt allemaal wel mee.
Bij ons thuis was het vroeger ook altijd strijd aan tafel, mijn broertje was een zeer slechte eter. Hij moest van mijn vader ook altijd eten, terwijl mijn moeder er anders over dacht. Ik herinner mij dus dat het vroeger aan tafel nooit echt gezellig was. En ik heb altijd geroepen dat ik dit anders doe. Onze dochter besloot met 11 mnd dat warm eten niks voor haar was haha. Terwijl ik alles vers voor haar maakte en wij beide alles eters zijn. Zelfs een tijd geweest dat ze op een dag met wat mazzel 2 boterhammen at en iets van fruit. Wij hebben haar nooit gedwongen. Vanaf dat ze 4 was moest ze wel een hapje proeven. Bord leegeten geloof ik niet in, dat doe ik ook niet altijd. Heb liever dat ze leren te luisteren naar hun lijf als die aangeeft dat ze genoeg hebben. Ze eet nu (is 9) wel al beter, maar echt nog niet veel. In de avond halve aardappel, 1 schepje groente en kwart tot half stukje vlees. Wel eet ze smorgens 2 boterhammen en tussen de middag op school 4. Ze eet 2 stuks fruit op een dag en eet graag dingen zoals rauwe paprika of komkommer. Ze is een gezonde meid, erg lang en passend gewicht. Toen ze slecht at, at ze ook geen dingen zoals friet of pizza. Als we friet aten, nam zij 1 kipnugget en misschien 5 frietjes. Dus het was niet zozeer dat ze alleen de ongezonde dingen wilde. Ik heb echt allerlei trucjes geprobeerd, mee boodschappen doen, helpen in de keuken. Dat vond ze geweldig, maar zodra het eten op tafel stond at ze er echt niet meer door haha. Ook heb ik haar altijd vla of yoghurt gegeven. Mijn mening is dus; het komt vanzelf wel goed, zolang je er maar geen druk op legt! En accepteert dat er dingen zijn die ze gewoon echt niet lekker vinden. Mijn dochter gruwelt echt van stampotten, dat eet ze echt niet. En rode kool krijg je er ook niet in.
Dat is inderdaad een goeie als je een kind hebt wat 'normaal ontwikkelt' qua eten. Wat tuc zegt, wij zijn zo'n gezin. De oudste heeft grote problemen met eten, de tweede eet bijna alles, proeft in ieder geval alles. Bij m'n oudste is het niet zozeer de smaak, maar de structuur van eten. Dit speelt al vanaf 8 maanden, maw de stukjes-leeftijd. Hij is nu 7. Vanaf 4 jaar is ie in ieder geval aan het proeven. Daarvoor was het simpelweg geen optie, meneer hield z'n mond gewoon dicht. Knappe ouder die er dan iets in krijgt zonder dwang. We zitten nu soms op een kwart aardappel en 1 boon en 3 stukjes vlees, maar dat is dus al meer dan de eerste 4 jaar. Vlees is ie trouwens dol op, de smaak dan. Maar het is lastig omdat de structuur van eten hem doet gruwen. Wij blijven gewoon proberen. En dat is ook de tip naar ts. Blijven aanbieden, geen dwang en laat het los.
Een eetstoornis krijg je niet van gedwongen worden te eten hoor. Daar zijn compleet andere oorzaken voor. Maar dwingen te eten helpt niet en werkt alleen maar averechts. Jouw strategie is prima: niet eten=geen alternatief. Goed om met de opa's en oma's te bespreken wat ze daar 's middags krijgt. Lijkt me verstandig dat ze na schooltijd even een tijdje niets krijgt, zodat je kunt kijken of ze dan beter gaat eten 's avonds. Mogelijk dat dat je man ook het gevoel geeft dat je wel echt 'optreedt', want klinkt alsof hij nu gewoon denkt dat jullie dochter alles bepaald ofzo. Verder: hoe laat eten jullie? Is het mogelijk handig om je dochter eerder te laten eten? Evt bij opa en oma al?
Een eetstoornis misschien niet. Maar je kunt er zeker een ongezonde relatie met eten aan overhouden. Wij zijn zo'n gezin. Onze oudste eet alles, en dan bedoel ik ook echt alles. Er zijn dingen die ze niet zo lekker vindt, maar dat eet ze dan toch. Onze jongste eet slecht avondeten. Maar ze eet ook geen friet of pizza en dergelijke. En ja, ze moet een hapje proeven en dat lukt ook meestal wel, maar ze is er in drie jaar tijd echt nog niet beter van gaan eten. Mijn man kan dit ook minder goed accepteren dan ik. Ze groeit goed en is nooit ziek. Dus ik maak me er niet zo'n zorgen om. En ik zie dat ze overdag wel goed eet (brood en fruit). Voor ons is het soms ook lastig om één lijn te trekken omdat ik wat makkelijker ben. Maar zo ver als jouw man gaat de mijne gelukkig niet..
Wij straffen niet.. Eten moet een positief iets zijn. Mijn ouders dwongen mij vroeger en ik ben als peuter in het ziekenhuis beland door uitdroging. De kids moeten alles wel proeven, maar opeten hoeft niet 😉
TS, je kan wel roepen wat jij vindt en wat jij wil, maar je partner vind blijkbaar van niet. Blijven roepen heeft geen zin, jullie moeten samen tot een oplossing komen. Ik zou kijken naar jullie kind, wat denken jullie beide(!) dat het beste is voor haar. Je kunt je eigen opvoeding ernaast leggen, maar dat heeft geen zin; je dochter is een uniek persoon. Bij jou werkte optie A niet, maar misschien bij je kind wel. Of misschien werkte optie B bij jou wel, maar dat wil niet zeggen dat dat ook de oplossing is voor jullie kind. Etc. Succes!
Ben ik met je eens. Maar wij lopen nu bijvoorbeeld in een situatie waarbij ik denk...dat ik meer kwaad dan goed heb gedaan door hem te verplichten te proeven. Het ging nl van kwaad tot erger, tot overgeven over de tafel vanwege 1 doperwt. Alleen maar omdat ik vond dat hij die moest proberen. Volgende week gaan we na 5 jaar kloten naar de orthopedagoog toe. Hij kan nu een beetje verwoorden wat het probleem is (hij is 7,5) en het grootste probleem is dat hij dus bang is om te kokhalzen. Wat hij dus...door die angst...bij alles doet. Was dit sowieso wel gebeurt? Of heb ik dit juist verergerd met mijn : je moet een hapje proeven? Want eerlijk waar, hij durft gewoon echt niet. Al jaren niet. En ik denk dat wij niet meer in staat zijn dit te corrigeren. Bij onze dochter hebben we dus besloten het te negeren als ze niet over te halen is met bijv toetje of in bad ipv douchen. Dan eet je maar niet. Als we de tafel afruimen is jouw bord ook weg en je krijgt niet wat anders. En die is nu 3 en ze eet echt niet fantastisch. Nooit haar bord leeg maar ze proeft wel hapjes als ik dat van haar vraag. In 75% van de gevallen. En aangezien ik de andere kant ook ken...ben ik daar dik tevreden mee.
Je dochter eet dus niet uit vermoeidheid. Is het misschien een idee dat ze avond eet bij je ouders rond een uur of 4. En dat ze wel bij jullie aan tafel komt en een klein bordje krijgt ? Mijn dochter eet op de opvang om 11.30 en dan eet ze altijd goed. Thuis ligt het er echt aan wat ik maak, soms eet ze geweldig goed andere keren niet of 2 hapjes.
hier ook een dame die bij de eerste hap proeven net zo lang blijft kauwen tot ze moet overgeven ik heb het los gelaten eet ze eet ze eet ze niet dan niet. voor ons was de maaltijd ook niet leuk meer en vol spanning nu langzaam aan begint ze dingen te eten. ze weigert stamp ze weigert al het klein gesneden groente in een pans gerechten. wortels bonen bloemkool met fases broccoli spinazie (daar sopt ze haar aardappels in) spagetti zonder sauzen enzo erop alleen het gehakt nu langzaam aan mag er saus om de gehakt zitten maar dat eene schilletje ui en ze eet niks meer. droge rijst bijna al het vlees. je word er moedeloos van kind is vel overbeen heeft slecht weerstand maar eten ho maar mocht iemand hier de tip voor hebben hoor ik het graag
Eet ze soep? zo ja dan elke dag een andere soep groente soep maken en de pureren. Zo krijgt ze toch haar vitamines binnen en kun je er veel groente in "verstoppen".
Ik zou ook kijken hoe je een bord opdient en hoe je het op smaak brengt. Is het voor een kind uitnodigent om te eten? Heeft het kleur, kleine porties, tijdstip? Ik werk graag met kleine gerechtjes op tafel, rauwkost in een bakje bij ieder kind met een zelfgemaakte dip (bijv). Een gehaktbal of stampot is nou niet echt mooi voor het oog. Veel groenten kun je ook gewoon veel lekkerder bereiden ipv te koken.
Komt van zelf goed hoor, Mijn dochter eet nog niet veel, maar groeit verder prima hoor! Tot haar 5e verzamelde ze al haar eten in haar mond, en slikte het gewoon niet door, net een hamster haha, dus toen ben ik voor haar eten gaan prakken en dat ging super goed! Ruzie over het eten?? Gaat dat niet een beetje heel erg ver. Als mijn dochter niet eet, nou dan maar niet. Ze krijgt dan verder ook niks lekkers meer!
toch werkt dat ook niet altijd hoor. ik kan gezichtjes van paprika en tomaat etc maken maar mn zoontje eet dat echt niet ( wel komkommer en fruit overigens) stamppot en gehaktballen is het enige waar hij flink van bunkert. wat ik bedoel te zeggen ik kan nog zoveel leusk van een paprika of bv spitskool maken, dat eet hij gewoon niet
Ga ajb niet dwingen! Dat is bij mij vroeger wel gedaan en ik heb echt een vijand aan eten. Wanneer iemand alleen al zegt dat ik dingen MOET eten ga ik kokhalzen. Echt, laat het los. Geef haar in ieder geval geen ander eten. Hier dochter van vier die ook periodes heeft dat ze niet eet. Prima, dan niet, maar ook niets anders. Als ze echt honger heeft eet ze wel.
Ik ben van mening dat je je geen slechte ouder hoeft te voelen als je je kind verplicht om wat te proeven, al is het dan niet gezellig. Uiteindelijk doe je het voor je kind zijn gezondheid, voor de vitamines. Wat jou zoontje nu meemaakt hoeft niet perse samen te hangen met het feit dat jij hem wil laten proeven. Nu op oudere leeftijd ( 7 jr)zal het idd waarschijnlijk lastiger worden, maar als er meer speelt dan is het goed dat je er hulp bij zoekt. Ja nu gaat alles goed bij ons aan tafel, onze kinderen zijn nog kleuters en eten nu alles al. Wij zijn vanaf +- een jaar van de groentepotjes naar verse groentes enz. over gegaan en nee...het was niet altijd even leuk aan tafel. Het was weleens een strijd en kon lang duren voor die ene hap naar binnen ging en stukjes witlof ham kaas bijv. bleven lang in de mond rondslingeren met af en toe een kokhals momentje, maar we hebben toch voet bij stuk gehouden om 1, 2 of 3 hapjes te eten. In het begin een groot applaus als er 1 hapje werd gegeten van elk stuk en op den duur werden het 2 of 3 stukjes. Nu eten ze zelf tot ze genoeg hebben en dan is het bord de ene keer wel leeg de andere keer niet als ze genoeg hebben. Nu zeggen ze zelfs aaah..lekker witlof ! Had ik me toen nog niet kunnen voorstellen Ik denk dat als je geen voet bij stuk houdt, dat je dan altijd moeilijkheden blijft houden. ( uitgezonderd medische situaties) Het is ook wel belangrijk dat je samen met je man op 1 lijn zit hierover want net zoals een voorganger heeft ervaren, heb ik zelf ook ervaren vroeger dat mijn ouders niet op 1 lijn zaten. Mijn vader vond dat er gegeten moest worden en mijn moeder wou mijn broer zijn zin geven door niks te eten, wat het er niet gezellig op maakte. Die strijd bleef altijd aan tafel ( ruzie..gezellig ), het kwam er telkens op neer dat broer uiteindelijk zijn zin kreeg. En nu nog steeds lust hij geen fatsoenlijke groenten. Het is in ieder geval ( naar mijn mening) wel belangrijk om van begin af aan consequent te zijn. - dwingen om een bord leeg te eten is een ander verhaal, dat zouden wij nooit doen.
Hier dwingen we niet, ook niet om een hapje te eten.. Het is simpel eten ze prima geef ik ze grote complimenten eten ze niet ook goed.. Krijgen ze fruit als toetje.. Hier krijgen ze iedere dag fruit en dochter krijgt paprika/tomaatjes/komkommer mee naar school om de vitamine binne te krijgen.. Dat vind ik het belangrijkste dat eten komt vanzelf wel..
Ik ga ook echt geen gezichtjes maken haha, maar snap soms wel dat kinderen bepaalde dingen niet eten. Gekookte groenten vind ik vaak ook echt niet lekker.
@K0pjeThee Ik denk persoonlijk dat het weinig verschil maakt of je ze wel of geen smaak laat proeven. Mijn dochter weigerde om groenten en aardappelen te eten, zelfs proeven was geen optie. En ineens, zonder aanwijsbare reden, besloot ze op een dag dat ze aardappelen wel lustte en sindsdien eet ze die wel op. Sinds vorige week is de broccoli ook ineens in de gratie. Dit verhaal hoor ik om mij heen vaker. Zodra ze zelf de keuze maken dat ze het lusten, is het probleem ineens en vaak zonder aanwijsbare reden opgelost. Ik moet wel zeggen dat wij (bewust) zeer gevarieerd eten. Ze ziet ons dus heel veel verschillende soorten verse groenten eten in verschillende gerechten (en dat ligt uiteraard ook altijd op haar bordje). We leggen haar uit wat het is en hoe het heet. Ook mag ze in de supermarkt de soorten groenten zoeken. Meehelpen in de keuken mag ook tot op zekere hoogte. Persoonlijk denk ik dat deze aanpak er ook voor zorgt dat ze eerder (en uiteraard aangemoedigd door ons) de keuze maakt om een hapje te proeven.