Mijn oudste van 3 jaar heeft opeens verlatingsangst. Waar hij normaal met heel veel plezier naar het KDV ging (1 keer per week), huilt hij nu de hele dag om mij. Als hij bij mijn ouders of schoonouders is gaat het even goed maar dan gaat hij heel hard om mij huilen. Ook als ik oppas thuis heb gaat het nu mis terwijl dit nooit fout ging. We zijn 2 weken geleden terug gekomen van vakantie maar normaal heeft hij hier nooit last van. Ook denk ik dat hij ziek aan het worden is, snotverkouden en iedereen om ons heen is ziek. Er is allemaal wel een verklaring voor maar ik ken hem gewoon niet zo. Wat kan ik het beste doen ik zo een situatie. Ik wil ook hem niet van het kdv afhouden omdat hij nu zo heftig reageert. Hij kon altijd wel even een traantje laten als ik weg ging maar dat was dan snel over. Nu huilt hij werkelijk de hele dag. Ik heb echt advies nodig want ik vind het zo zielig voor hem.
Ik zie dat nog helemaal niemand heeft gereageert, hoe gaat het nu? Wat vervelend zeg, bij Chloe op de PSZ zit ook een meisje dat elke morgen erg moet huilen als papa of mama weggaat, hoe het verder de rest van de morgen verder gaat weet ik niet maar het eerst waar ik aan denk is een fase?
Hij heeft het nooit dus is nu wel lastig om hier mee om te gaan. Het gaat iets beter maar hij huilt nog steeds en niet alleen als ik weg ga. Hopelijk is dit inderdaad een fase en gaat het snel over. Ik probeer er zo normaal mogelijk mee om te gaan.
Die fase heeft mijn dochter ook gehad rond die leeftijd. Ging vanzelf over maar duurde best lang.. Wat trouwens op het kdv wel hielp was een foto van mij. Die nam ze steeds mee en voor haar idee was ik dan toch een beetje bij haar ofzo. Best lollig eigenlijk