Wij zijn nu 1 1/2 jaar bezig voor een eerste kindje. In het ziekenhuis hebben we alle mogelijke onderzoeken gehad incl. kijkoperatie en ze hebben niks gevonden wat een zwangerschap in de weg kan staan. We hebben besloten om even rust te nemen en over een paar maanden pas met behandelingen te starten. Ik zit er alleen echt even doorheen. Wordt er verdrietig van als ik zie dat sommigen heel snel zwanger zijn ook al gun je het iedereen natuurlijk. Zijn er meer meiden waarbij er niks gevonden is en die toch spontaan zwanger zijn geworden na zo'n lange tijd? En zo ja, wat was er die cyclus anders dan anders qua symptomen? Alvast bedankt.
Hoi Mickey, Wat vervelend he, dat het zo lang duurt. Ik kan zo bij je in het schuitje stappen. Nu ook 16 maanden gestopt met de pil en alle onderzoeken doorlopen. Bij mij alles goed, bij mijn man wat minder beweeglijk zaad, maar goed genoeg om zwanger mee te worden volgens de gyn. Ik merk ook dat de teleurstellingen steeds groter worden en langer duren. Ook de confrontatie met andere zwangeren in mijn omgeving valt me steeds zwaarder. Mogen jullie al met behandelingen starten? Wij mogen pas voor IUI gaan als we twee jaar bezig zijn omdat er nu nog een grotere kans is dat we spontaan zwanger worden. Ik ben ook nog niet zo toe aan behandelingen dus vind het wel goed. Maar zie ook erg op tegen de komende tijd, wel/ niet, weer teleurstellingen. Ik begrijp dus heel goed hoe het voelt allemaal! Het praten met lotgenoten helpt mij wel, dus bij deze Ik wens je heel veel succes en sterkte en je mag me altijd pb-en. Liefs, Marit
Hey marit, Wat 'fijn' om te horen dat er nog iemand is waarbij ook alle onderzoeken goed zijn maar het toch lang duurt. Wij zouden eventueel eerder mogen starten met behandelen omdat er een erfelijke aandoening in mijn familie zit wat met vruchtbaarheid te maken heeft. Maar ik ben het ziekenhuis even zat. Ik heb ook gemengde gevoelens over de komende tijd. Je wilt ontspannen maar het lukt gewoon niet meer! Die onzekerheid is killing! Ik merk dat ik heel negatief ben gaan denken, heb er geen vertrouwen meer in. Misschien helemaal onterecht maar goed.
Hier is de situatie ook bekend, wij mochten na 2 jr proberen eindelijk de onderzoeken doen en daarna evt IUI. Bij ons ook de diagnose onbegrepen onvruchtbaarheid... Op dat moment waren we 3 jaar bezig en ik trok de medische molen geestelijk niet, dus zijn we er uitgestapt. (in eerste instantie voor tijdelijk om even bij te komen) Een paar mnd later was ik zwanger, dat resulteerde helaas in een mk. Een jaar later pas weer zwanger ook mk en een jaar daarna hetzelfde verhaal. Toen waren we dus totaal al 6 jaar verder. Vorig jaar januari eigenlijk besloten samen verder te gaan, zoals men dat dan noemt en in mei had ik weer een positieve test. ONderstaande banner is het vervolg van die test..... Dus meid het kan echt. Maar uiteraard kan ik het je niet garanderen dat het bij jullie ook uiteindelijk zo zal gaan. Het blijft geluk hebben..... Wij hadden het echt neit meer verwacht... Dus ja na zoveel tijd kan het nog wel, maar het is niet gezond om er al die jaren je leven voor opzij te zetten. probeer verder te gaan met je leven en laat je kinderwens je leven niet te veel beheersen, dat is niet gezond. Dat is heel moeilijk ook dat weet ik uit eigen ervaring, maar wel beter voor jullie beide en wie weet wat er dan nog gebeurt....... Sterkte, dikke knuf
hoi meid wij hebben 2 jaar mogen wachten voordat ik gelukkig spontaan zwanger werd we stonden op het punt om alles uit te laten zoeken en wilden ff een pauze voordat we dat gingen doen op de dag dat ik voor mijn gevoel alle hoop heb verloren en het niet zag zitten hebben mijn man en ik een vakantie geboekt en hierna op naar het ziekenhuis achteraf ben ik op de dag dat ik geboekt heb zwanger geworden .. hoe dat kan weten we nog niet want ik ben die dag ongi geworden maar goed echo's genoeg gehad en de datum staat daar op vast ! en op de vakantie zelf kon ik al niet meer drinken omdat ik binnen 3.5 week al erg ziek was en diep van binnen wist dat het dat moest zijn ! na 4 weken getest en idd zie onderstaande banner ! oh meid ik hoop zo voor je dat het snel mag gebeuren ik kan me zo voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt het lange wachten en alles wat er bij hoort ! hou hoop meid en een dikke knuf voor jou en je man !
Zeventien maandjes maar? 8) Onze eerste kwam al binnen het jaar nadat we getrouwd waren, en de tweede rolde er achteraan binnen twee en half jaar. Dus gingen we voor de derde............. En dat duurde maar liefst 21 jaar! Dus we hebben echt een kleine twintig jaar moeten wachten tot het zover was! Nooit de pil of iets anders gebruikt, de eerste jaren wel bewust geprobeerd op de vruchtbaarste dagen, maar dat enthousiasme gaat er op een gegeven moment ook wel af... Vijftien jaar geleden nog kort bezig geweest met IVF maar al snel afgehaakt door diverse omstandigheden. We gingen er vanuit dat, als het zo moest zijn, het nog wel eens zou lukken, en anders maar niet. Je snapt onze verbazing toen wij toch zwanger bleken te zijn! Eerlijk gezegd blijven sommige stellen ook kinderloos, dat lijkt me echt heel moeilijk, om je hele leven op zo'n wonder te wachten. Aan de andere kant: wanhoop niet! Soms duren wondertjes gewoon 'iets of heel veel langer' dan je wel denkt. Succes ermee en heel veel sterkte!
Huh? Ik was het topic kwijt, maar het staat ineens bij zwangerschap? Anyway, het is fijn om positieve verhalen te lezen, daar kunnen we ons weer aan op trekken. Maar ik herken je wel hoor mickey dat je zegt dat je soms geen hoop meer hebt. Ik denk dat iedereen die langer bezig is wel herkent. Ik hoop echt dat ons geduld beloond zal worden! En geef de moed niet op! Marit
Klusronde 17 was onze laatste ronde: Hierna zouden we echt de stap zetten naar het ziekenhuis. Iets wat ik lang uitgesteld had omdat ik bang was voor wat we gingen horen. De laatste maand dus nog goed geklust met tempen en ovutesten en die maand was het gewoon raak! Dus toevallig 17 maanden... precies het aantal dat je noemt dus...
Hoi, Wij zijn ook spontaan zwanger geworden na 1,5 jaar. Het probleem bij ons was een hele late eisprong. En toen hebben de persona gebruikt en het elke dag gedaan. Die truc werkte... Dus er is echt hoop hoor! Succes! Groetjes Jessica
Hoop dat ik ook voorbeeld mag zijn dat er altijd nog hoop is.. Ik was in september 2005 gestopt met de pil en we hadden eerder zoiets van: we zien het wel... Totdat ik een half jaar later nog niet zwanger was, begon ik me er toch meer mee bezig te houden.. Ik weet wat je bedoelt als je het hebt over de teleurstelling om iedere maand maar weer ongesteld te worden... en na een lange tijd zakt de moed je letterlijk in de schoenen... Ook heb ik geprobeerd om me er totaal niet mee bezig te houden.. men zegt, dat het dan waarschijnlijk eerder raak is, dan wanneer je je er elke dag mee bezig houdt... ook dit hielp niet.. Totdat we op vakantie gingen dit jaar, juni 2007, lekker relaxen en een heerlijke vakantie gehad.. we kwamen thuis en warempel.. ik werd niet ongesteld! Ik een test gedaan en ja hoor, hij was positief! Ik heb gehuild van blijschap en we waren zoo gelukkig dat het eindelijk zover was... na bijna 2 jaar! Helaas mocht ook deze zwangerschap niet zo zijn.. en ik verloor het kindje na 6 weken zwangerschap door een miskraam... Toen storte mijn hele wereld in. Na een flinke dip-periode zijn we gewoon doorgegaan waar we gebleven waren en ben na de miskraam nog 2 keer ongesteld geweest en daarna niet meer... weer zwanger! Tot nu toe gaat het allemaal heel goed, mooie echo's gehad met een kloppend hartje... 2 weken geleden het hartje mogen horen bij de vk. Dit alles na 2 jaar klussen... dus meid, hou de moed erin! Het komt helemaal goed!
Hoi Mickey, Ook ik herken veel in je verhaal omdat ik er ook midden in zit. Bij mij is waarschijnlijk alles goed maar mijn man heeft 'traag' zaad. Volgens de arts geen probleem, we kunnen spontaan zwanger worden. Maar als het dan inderdaad zolang duurt wil je de moed wel eens opgeven. Op zich geloof ik er nog steeds in dat het een keer raak zal zijn ( je moet wel anders wordt je echt depressief) maar het schiet gewoon niet op heh voor je gevoel? Maar zie maar dat er genoeg voorbeelden zijn waarbij het allemaal goed kwam dus probeer toch die moed erin te houden. Hopelijk is het snel raak meid. Grt Vanilia
Wij waren 16 rondes bezig. Als wij in de 16 ronde nog niet zwanger waren geweest waren wij naar de ha gegaan. WAnt ook ik werd er moedeloos en erg onzeker van We hadden echt zoiets bij de laatste ronde van, we zien wel lang leven de lol. Wat bleek harstikke zwanger en we zijn nu trotste ouders van een mooie zoon. We hebben dus nooit de medische molen gezien gelukkig maar. Ik wens je heel veel sterkte
Mijn oom en tante waren destijds ook negen jaar getrouwd voor ze hun eerste kindje kregen. Intussen hadden ze al het hele traject in het ziekenhuis gehad en waren bezig met adoptie. Maar toen raakte ze zelf opeens toch zwanger en hebben ze hun adoptieplannen even in de ijskast gezet. Ze kregen een dochter, en na ruim vier jaar, toen ze juist hun adoptieplannen weer wilden oppikken, kregen ze alsnog spontaan een zoon ook.
Hi, Herken je verhaal heel erg, wij zijn totaal 5 jaar bezig geweest. Hebben in die tijd alle onderzoeken gehad, clomid geslikt wegens pco, maar niets. Toen zijn we doorverwezen voor IVF maar voor we daaraan begonnen moest ik nog 15 kg afvallen. Eerlijk gezegd had ik in de periode eigenlijk voor mezelf alle hoop opgegeven en een leven zonder kinderen voorgesteld. En toen werd ik dus ineens spontaan zwanger, we hebben eigenlijk niets speciaals gedaan. Denk dat alles eindelijk goed bij elkaar kwam. Het was wel een behoorlijk heftige schok! Heb wel een hele moeilijke zwangerschap en bevalling gehad, maar ben nu moeder van een zoontje! Ik hoop dat het voor jou ook snel gebeurd! Groetjes Rosa
Hallo dames, Hier nog een succes verhaal. Wij zijn 2,5 jaar bezig geweest. Net toen de gyn wilde dat ik een baarmoederfoto liet maken ( waar ik erg tegenop zag vanwege alle verhalen) was ik zwanger. Ik weet hoe moeilijk het is en je geduld word echt op de proef gesteld. Maar in de meeste gevallen komt het goed. Veel succes. Gr Bumba.
Herkenbaar hoor, die moedeloosheid. Wij zitten in ronde 29 (nu dus al 2,5 jr. bezig) en ik moet zeggen dat ik steeds vaker denk "hoe hou ik dit nog langer vol?". Van de huisarts naar de gynaecoloog en van de gynaecoloog naar de internist. Hier wachttijden, daar wachttijden en wij komen geen stap verder. Echt zooo frustrerend. Elke maand stiekem toch hopen, en dan toch weer die akelige menstruatie en je dan maar weer opladen om wéér een maand te proberen en te hopen. Tot op het punt van de waanzin en waar het huilen je nader staat dan het lachen. Meid, ik voel echt met je mee. Ik hoop dat alle afwachters, uiteraard inclusief ikzelf, in 2008 worden beloond met een gezonde zwangerschap.
sept 2005 gestopt met de pil want we willen graag een kindje en we zien om ons heen steeds meer mensen die er heel lang over doen. okt 2006 naar de ha gegaan, toch nog ff proberen in januari anders naar de gyn. januari 2007 naar de gyn gegaan , ik kreeg onder zoeken en bij mij was alles in orde, me man moest een zaad test doen. 19 maart 2007 uitslag zaadtest , zaad was niet best ,er waren maar 1 miljoen zaadjes, de wereld storte in want de gyn zei in mei nog een keer laten testen anders word het ivf. week later moest ik ongesteld worden maar ik werd het maar niet en temp bleef hoog, na 5 dagen over tijd te zijn toch getest en ik was zwanger ,eindelijk na 18 rondes en nog spontaan ook, de gyn stond raar te kijken dat het toch gelukt was en nu heb ik een prachtige dochter.
Hier nog 1... Gestopt met de pil, heel lang geen eisprong, toen naar de gyn. 6 maanden clomid zonder resultaat (ja, de eisprong had ik wel) Ondertussen zaadcheck laten doen, m'n man had er teveel (jaja ook dat kan ) 110 miljoen. 2 maanden pauze, omdat we gingen trouwen, na onze huwelijksreis (waar we flink tekeer zijn gegaan, hihi) getest op donderdag, omdat we maandag een gesprek zouden hebben voor iui. En hartstikke positief. Spontaan een eisprong uit mezelf! Al met al ook iets langer bezig geweest dan 1.5 jaar ofzo.
ik zit nu in ronde 23 (geloof ik..) en na deze ronde beginnen wij aan IUI als het zaad van mijn man goed genoeg is. Het wordt de 3e oud en nieuw met de gedachte snel zwanger te worden. hopelijk de laatste, want word het ook wel erg beu. iedereen om ons heen gaan nu ook beginnen en ben bang dat die eerder zwanger zullen zijn, en ik denk niet dat ik daar tegen opgewassen ben. maar zie hoeveel vrouwen er toch nog mee te maken hebben. het is niet eerlijk verdeeld hè.
hoi allmeaal, wat een herkenbare verhalen lees ik hier... bij ons heeft het bijna 2 jaar geduurd, maar ben gelukkig toch spontaan zwanger geworden. ik heb nooit de pil geslikt, maar altijd de persona gebruikt als "anti-conceptie". aangezien ik zeer regelmatig was, (dag 13-14 eisprong) dacht ik dat ik ook snel zwanger zou worden. ook meerdere temperatuurgrafieken gemaakt, maar die waren niet echt duidelijk. wij stonden op het punt een beslissing te maken, wel/niet de medische molen in. ikzelf had de hoop op een spontane zwangerschap reeds laten varen. om ons even van de situatie los te maken, zijn ook wij 2 weken op vakantie gegaan, op duikvakantie wel te verstaan, waarbij ik juist omgekeerd allert was: niet zwanger worden, aangezien het niet verstandig is om te duiken als je zwanger bent. en je raad het misschien al, ik was overtijd tijdens mijn vakantie...ontzettend blij, en meteen gestopt met duiken. blijkbaar dat mijn eisprong toch een andere (latere) dag was dan de persona steeds aangaf, ik weet het niet... maar ondertussen ben ik 12 weken zwanger. de echo gaf ook 3 dagen later aan dan de berekening vanaf je laatste menstruatie. ik wens jullie veel succes, groetjes