Zoals sommigen wel weten werk ik in het onderwijs en soms komt er iets voorbij dat je werk wel even zwaar maakt... Nu is het sowieso geen makkelijk beroep maar soms ligt het verhaal van een van je leerlingen wel zwaar op de maag... En nu wil hij niet meer verder. Hij was al bijna voor de trein gesprongen maar kon tegengehouden worden... zonder in details te treden over zijn verhaal... hij heeft het zo zwaar, zo alleen... Ik hou mijn hart vast, die arme jongen...
Ach wat sneu voor die jongen en moeilijk voor de omgeving(leerkracht, ouders etc). Soms is werken met mensen zwaar, helemaal op dit soort momenten, waarop je graag wat wil doen maar niet altijd kan...
Vreselijk als mensen geen andere uitweg meer denken te vinden! Helaas is het als ze op dat punt zitten, heeeel lastig voor ze om in te zien dat er ook nog mensen zijn die wel om ze geven, en kapot zouden zijn van verdriet als die persoon er niet meer is.. Ik wou dat men intussen dé oplossing wist om toch deze eenzame zieltjes terug te krijgen, en weer een vrolijkere toekomst tegemoet te gaan. Succes in ieder geval vanuit jou positie!
herkenbaar... Ik heb een mentorleerling gehad die stemmen hoorde en niet meer naar huis durfde omdat ze bang was zichzelf of haar familie wat aan te doen. heb samen met haar ouders haar zover gekregen dat ze opgenomen werd. Veel gemaild met haar in die tijd, fotootjes van haar kamertje. Heeft me erg geraakt. en toen kreeg ik haar vriendschapsverzoek op fb een jaar terug.. en hoe goed doet ze het, ze werkt, vriendje, eigen huisje. Ze bedankte me voor alles ook nogmaals van haar ouders... af en toe dan raakt het me echt, nog meer nu ik zelf moeder ben.. en het zou juist verkeerd zijn als het je niet zou raken. Mocht het je echt dwars zitten dan zou je altijd nog met jullie vertrouwenspersoon kunnen praten. succes!
He bah wat een nare verhalen zeg ik zou daar ook van slag van raken. Sterkte, vooral ook voor de jongen.
Vreselijk zeg. Ik hoop dat het goed komt. Is er niet zoiets als een gedwongen opname voor minderjarigen?
@moontje, wat fijn dat ze het zo goed doet. Toevallig heb ik 8jr terug een soortgelijk 'geval' gehad. Hij heeft nu een superbaan en een lieve vriendin. heel fijn. @minny, ja dat is er maar hij is een AMA en net 18 geworden... Het is dan sowieso erg lastig omdat hij dus geen ouders heeft hier en zijn 'mentoren' van het coa ook niet veel doen...
ik heb ook met ama's gewerkt.. sommigen hebben zulke gruwelijke dingen meegemaakt, daar kun je met je hoofd niet bij.