Ja krampachtig weghouden heeft geen zin. Ze zal oma toch eens moeten gaan accepteren . Op haar leeftijd voelen ze heel goed aan wat mama moeilijk vind en spelen hier haarfijn op in. Ik ga er dan even vanuit dat oma een lieve betrokken en "veilige" oma is.
Waarschijnlijk heb je al gekozen. Maar ik wil toch nog even mijn visie inbrengen..sorry! Ik neem de mening en het gevoel van mijn kindje heel serieus. Ik ga het liefst niet over de grenzen van mijn dochter heen. Of ze nu 4 maanden of 4 jaar is. Ik wil haar vanaf het begin bijbrengen dat ook haar 'Nee' belangrijk is, en dat dat gerespecteerd dient te worden. Ik zou haar daar dus niet laten oppassen als je kind dat zo duidelijk niet wil. Ik zou mijn kindje gewoon meenemen.
Dat hangt er wel vanaf hoe regelmatig dochtertje bij oma is en ook elke keer ervan overstuur raakt. Is dochtertje nu maar heel weinig in de buurt geweest van oma en (toevallig) over haar toeren is geraakt dan vind ik het een 2e kans waard. @TS hoe is het oppassen gegaan?
Dan is de gewenning bij oma nog niet goed (genoeg) geweest, en zou ik bij die gewenning willen blijven, als mama. Als ze oma niet goed genoeg kent, is het eigenlijk een vreemde voor haar. En daar zou ik niet voor kiezen. Maar mijn eigenlijke punt is dat ik niet over de grenzen van mijn kind wil gaan. Als zij aangeeft het daar niet fijn te vinden, dan respecteer ik haar als mens daarin.
Hoe doe jij dat dan als je een keertje weg moet zonder kind en je kind geeft aan niet te willen blijven bij de oppas??? Luister je dan ook naar je kind? Je zult toch zo nu en dan in situaties komen dat bovenstaande gewoonweg niet kan, dus wat doe je dan. (is oprechte interresse, ik heb zelf een heel andere denkwijze, maar ben wel benieuwd naar hoe je dit zou aanpakken.)
Snap het wel hoor, heb dat ook met mijn moeder. Die is vooral niet zo tolerant voor onze oudste van 3 jaar, erg snibberig en weinig begripvol (kan niet in de wereld van een kind denken..). Toch zou ik het een kans geven.
Oke voor nu voor jou nog niet van toepassing. Maar wat doe je als je kind nee zegt tegen school en je ze toch moet brengen?? Want ook dat kan voorkomen. Vorige week wilden mijn zoon niet naar school na veel vijven en zessen is hij uit eindelijk wel gegaan dik drie uur te laat( hoe en het wat blijft hier verder) maar hij kreeg toch echt te horen dat hij tot minimaal 16 jaar naar school MOET. Dus leg uit'???? Hoe ga jij dat in de toekomst op lossen en nee niet zeggen dat zal jou niet over komen.!!! Want je weet nooit wat de toekomst brengt wat kinderen betreft?
Zou het ook een kans geven. Is er een reden waarom je kindje niet graag bij Oma is? Ik krijg mijn kindjes bijna nooit mee want die vinden het altijd zo leuk bij Oma. Kleuren,spelletjes met Oma spelen,Tv kijken met wat lekkers of een wandeling maken met Oma. Misschien zouden ze samen er op uit kunnen gaan voor een boodschapje of een kinderboerderij (ik roep ook maar even wat he haha) Wel vervelend dat ze het niet zo leuk vind bij Oma. Geef haar wat speeltjes van thuis mee waar ze graag mee speelt desnoods zodat ze daar lekker mee kan spelen bij Oma. Kan voor afleiding zorgen. Succes op de begrafenis trouwens,altijd nare dingen om heen te gaan
Ik denk ook anders hoor. Stel je woord ziek als moeder je moet naar het ziekenhuis. Wat doe je dan? Lieverd ik snap jou nee. maar tja je moet toch naar het ziekenhuis en je kan je kind niet bij je houden. ?
Ik zou haar gewoon laten ophalen door je schoonmoeder. Ik heb dat probleem ook met allebei mijn kinderen maar zodra ze er eenmaal zijn en ik wegga huilen ze even maar daarna is het over. En als ik ze kom halen dan hebben ze het gewoon naar hun zin gehad.
Tja zo simpel is het niet altijd onze zoon heeft een periode gehad van een aantal maanden dat hij alleen mama wilde als ik naar de wc ging wilde hij zelfs niet alleen met papa blijven, heeft dat te maken met net goed gewend aan papa, nou bepaald niet hij kent papa net zo goed en lang als mama , ook al zijn ze klein soms moeten dingen gewoon als ik voor behandeling naar het ziekenhuis moet kan en mag hij bij sommige dingen niet mee dan kan hij wek even gaan sippen als ik weg ga (doet hij gelukkig al lang niet meer) maar dan heeft hij toch echt pech en zeg ik ttot straks jongen veel plezier. Een kind heeft niet altijd te beslissen met zijn of haar Nee soms moeten dingen gewoon of ze het nu leuk vinden of willen of niet.
Toch snap ik agter ook wel. Mijn moeder ging vroeger vaak over mijn grenzen heen, toen was ik wel wat ouder maar toch, en dat was onplezierig. Ik denk dat je daarin een balans moet vinden, wat moet, moet nu eenmaal. School vind ik daarom een ander verhaal, tenzij je kind erg gepest wordt oid, maar goed dat is ot. Ts, hoe ging het?