Hoi meiden, Wat het onderwerp al zegt, ik weet niet meer wat ik moet doen! Ik zal het in het kort uitleggen...tenminste proberen Mijn ouders zijn zo'n 8 jaar geleden gescheiden, wat mij betreft enigszins onverwacht. Na heel veel verdriet heb ik gelukkig nog goed contact met mijn vader en moeder. Mijn moeder heeft uiteinderlijk iemand ontmoet en dat gaat hartstikke goed. Daarintegen mijn vader is zoekende, al een aantal vriendinnen gehad maar dat ging keer op keer verkeerd. Om diverse redenen, maar de rode draad was altijd wel dat uiteindelijk mijn vader niet wist van stoppen met de ander los te laten. Je mag het ook wel accepteren dat een relatie niet lukt. Hij bleef dan maar smsen en bellen. Dit alles gaf/geeft mij heel veel onrust, mijn vader vraagt dan heel veel aandacht bij mij. Negatieve aandacht zullen we maar zeggen...."ik ben weer alleen, ik voel me klote, ik zie jou nooit" ga zo maar door. Uiteindelijk kan het zover gaan dat hij in zijn verdriet dingen zeggen die lijken op dat hij zichzelf iets aan zou willen doen. Bij iedere beeindiging van die relatie hangt de (ex) vriendin bij mij aan de lijn waar mijn vader allemaal mee bezig is. Ik kan je vertellen dan voel ik me verdrietig en schaam me voor mijn vader. Toch heb ik hem altijd gesteund, luisterend oor, langsgaan, ik heb 'm zelfs nog een aantal weken thuis gehad omdat hij geen onderdak had. Toen heb ik kunnen regelen dat hij in een seniorenflat terecht kon. Hier woont hij overigens nog steeds. Niet alleen met relaties gaat het zo, maar ook met zijn werk. Nu is hij al een aantal jaren thuis. Gelukkig een jaar geleden ontmoette hij weer een hele lieve vrouw. Een schat van een mens echt een familie mens. Ik merkte aan mijn vader dat het goed zat. Nu is er een aantal weken geleden iets voorgevallen met mijn vader en 2 zwagers van zijn vriendin. Dit is allemaal zo hoog opgelopen tussen die mannen dat zijn vriendin het niet meer zag zitten en even rust wilde. Mijn vader kon dit verkroppen en bleef haar maar lastig vallen terwijl ze meerdere malen had gevraagd of ze voorlopig met rust gelaten kon worden omdat ze alles op een rijtje wilde zetten. Mijn vader kan dat niet accepteren en die blijft weer smsen en bellen. Hele vervelende berichten kan ik je vertellen omdat ik ondertussen ook alweer zijn vriendin aan de lijn had gehad. Nu zullen jullie zeggen tja meid maar wie zegt dat dat waar is. Maar ik ken mijn vader ondertussen wel erg goed. Op een gegeven moment zag ik dat mijn vader via hyves 2 berichten had verstuurd aan zijn toenmalige vriendin. Echt niet normaal en absoluut neit netjes en zeker niet op hyves. Ik heb hem gebeld en gevraagd of hij deze wilde verwijderen, dat wilde hij niet. Toen ging er bij mij een knop om en zei dat ik er helemaal klaar mee was. Uiteindelijk gooide hij mij de hoorn erop! Ik ben er ook echt helemaal klaar mee! Toch ondertussen weer veel heftige dingen gebeurd. Ik probeer met hem te praten, maar ik krijg alleen maar te horen dat zijn dochter hem afvalt en ik ben alleen maar negatief. Ik kan niet tot hem doordringen, ik kan hem niet uitleggen da thet niet menselijk is hoe hij reageert op dit soort situaties. Echt met modder gooien en onwijs onredelijk. Nu dus ook onredelijk tegen mij. Als ik niet bel dan weet ik zeker dat ik mijn vader ga kwijt raken. Ik weet neit meer wat ik moet doen.....ik gevraagd of hij de energie in zijn kleinkinderen wil stoppen. Dit was ook tegen het verkeerde been. Uiteindelijk komt het voor mijn gevoel op neer dat wanneer ik tegengas geeft dat mijn vader daar niet tegen kan en mij wegduwt. Maar ik sta op dit moment gewoon niet achter mijn vader. Meiden alsjeblieft geef me advies wat ik moet doen. Ik snap dat dit moeilijk is omdat ik nu maar een topje van de ijsberg heb getikt. Maar pfpfpfp zit echt met hartkloppingen op de bank, het glipt tussen mijn vingers weg. Sorry voor het lange verhaal
Wat een rotsituatie! Ik zou hem een brief schrijven waarin je precies uitlegt hoe je erin staat. Je kunt benadrukken hoeveel je van hem houdt, hoe zeer je hem het beste gunt maar dat je hem alleen helpt door eerlijk te zijn en niet door mee te gaan in gedrag waarvan je ziet dat het niet in zijn belang is. Hij stoot er immers anderen mee af en daar heeft hij (naast dat het heel vervelend is voor anderen) ook zichzelf mee. Ik zou voor de brief kiezen in plaats van hem dit te zeggen omdat woorden nogal eens verdraaid kunnen worden. Vooral omdat je vader zo in de slachtofferrol hangt, zal hij dat wel doen. Waarschijnlijk dat hij het in eerste instantie ook weer verkeerd oppakt maar een brief kun je herlezen en misschien dat het kwartje ooit valt. Sterkte!
hey, dit is echt lastig he? ik ken het wel een beetje, ik heb op een bepaald moment echt moeten accepteren dat het gedrag van mijn vader niks met mij te maken heeft, hij is degene die nodig volwassen moet worden en jij bent degene die daar tevergeefs op wacht. ik heb maar 1 tip, stop met wachten op verandering, veel te vermoeiend, accepteer dat hij zo is, ga de discussie niet meer aan als je al weet waar het op uitdraait, kortom, geen energie meer instoppen en het contact gewoon luchtig houden. dat is echt heel moeilijk en je moet ook echt even een gewoonte doorbreken. zoals ik het lees is je vader een grote kleuter die op jou leunt ipv andersom. veel sterkte!
Wie is hier nou de ouder zeg? Pff wat een kinderachtige vent. Ik denk dat jij je terug moet trekken en je vader zijn eigen boontjes moet laten doppen. Ook als een ex van je vader belt moet je maar zeggen dat ze volwassen zijn en het zelf uit moeten zoeken. Ik denk echt dat je je er niet meer mee moet bemoeien, laat het hem zelf maar uitzoeken, misschien leert hij het dan. Als je je vader op deze manier kwijtraakt, dan moet je maar denken dat je je vader niet kwijt bent maar een mokkende kleuter. Ik heb makkelijk praten, maar dit is het eerste wat bij mij boven komt. Misschien kan je eerst nog het gesprek met hem aangaan, zeggen dat je je zorgen maakt en vragen of hij geen hulp voor zichzelf kan zoeken. Maar zolang hij het niet als een probleem ziet zal het weinig uithalen. Als het zo doorgaat als nu zou ik toch echt maken dat je wegkwam en je energie voor jezelf houden dan het te verspillen. Je hebt je eigen gezinnetje waar je voor moet zorgen.
Dank je wel meiden voor jullie snelle reactie en alledrie hebben jullie wel iets waarvan ik zeg ja zo moet ik er ook in staan. Er zit veel emotie achter die jullie natuurlijk niet ervaren. Misschien moet ik het inderdaad eens van me afschrijven en wie weet dat ik die brief ooit eens ga versturen! Dank je wel lieve meiden!
ik zou hem naar een psychologe of therapeut verwijzen. Ik bedoel het niet vervelend, maar dit gaat jou niet lukken. Hopelijk kan hij hierdoor inzien dat hij zo niet kan omgaan met (ex)relaties, maar al helemaalniet met zijn dochter. Zolang hij hieraan niet mee wil werken, zou ik hem niet opzoeken oid en duidelijk zijn dat je het meent! Hij moet een stap nemen, jij stoppen met "zorgen". Succes!
HIj moet volwassen worden en jou niet betrekken in zijn affaires. JIj bent zijn dochter, niet zijn vriend/vriendin of erger zijn ouder?!?! HIj moet zijn eigen boontjes leren doppen en bij jou komen omdat hij zn dochter wil zien en niet anders
Probeer het los te laten. Dit is iets van hem en niet van jou, als hij niet luistert naar jou kun je verder toch niets voor hem doen als hij dat zelf niet wil. Ik zou trouwens ook niet willen dat de vriendinnen van je vader jou bellen als hij raar doet. Ik vind niet dat ze jou die last mogen geven.
Dit zou ik zo getypt kunnen hebben. Ook ik heb een ouder die rare keuzes maakt en vreemd gedrag vertoont. Het heeft even geduurd om me daar los van te kunnen maken maar sindsdien heb ik eindelijk een gezonde relatie. Het zijn de keuzes en de acties van jouw vader en niet van jou. Daar ben jij 0% verantwoordelijk voor! Maak je er los van en kap ook het gemopper van vriendinnen van hem aan de telefoon af. Jij hebt helemaal niks te maken met hun sores.
Zolang je vader adviezen niet aanneemt, is het denk ik het beste om het contact maar even op een laag pitje te zetten. Als zijn vriendin belt, niet over de problemen in gesprek gaan: zij moet dat met je vader oplossen, jij bent de dochter en je bent er niet voor om je vader op te voeden. Hou die onrust buiten de deur, want je kunt er klaarblijkelijk niets aan doen om de situatie te veranderen. Je vader wilt niet, dat is zijn keuze en daarvoor moet HIJ de consequenties dragen, niet jij. Komt hij dus weer op straat te staan, dan zou hij wat mij betreft, met dergelijk negatief gedrag, gewoon bij de daklozenopvang aan kunnen gaan kloppen. Klinkt allemaal heel hard, maar zolang je hem op blijft vangen en dingen voor hem probeert te regelen en te sussen en weet ik wat, zal hij er nooit werkelijk iets van leren en zal dit probleem dus blijven bestaan. Nogmaals: jij hoeft niet voor je vader te zorgen, (niet op die manier in ieder geval, ant die is buiten iedere normale proportie), dus houd afstand.