Ik zit er even door heen.....en weet het allemaal even niet meer. Tot ongeveer een maand geleden ging het hier allemaal prima. Borstvoeding liep prima en kleintje sliep al lekker door. Zo rond kerst is ze daar mee opgehouden, op zich geen probleem hoor. Dan heeft ze de nachtvoeding gewoon nodig. Alleen laat ze er steeds minder tijd tussen, ze kwam ongeveer na 4 uren, maar nu zitten we alweer een maand rond de 3 uren. Ik merk gewoon dat ik op begin te raken. Ik bedoel, ik heb er nog 2 rondlopen, heb mijn werk en mijn huishouding. Daarnaast slaapt ze overdag zó ontzettend slecht en is er totaal geen sprake van enig ritme. Er zijn dagen bij dat ze maar 30 tot 45 minuten slaapt over de hele dag. Ze is zo ontzettend nieuwsgierig, lijkt alles wel in zich op te nemen, wil alles zien. Maar ook zit ze in de fase dat zodra je bij haar wegloopt, ze begint te huilen. Vandaag heeft ze wederom maar 1,5 uur geslapen. Ik heb haar net gevoed en dan slaapt ze...zodra ze in haar bedje ligt springen haar ogen weer open en begint het gemopper weer van voor af aan. Ik ben nu gewoon weg gelopen en mijn man zit nu bij haar...ik kan er even niet meer tegen. Denk ik: GA NOU GEWOON SLAPEN! En dan kom je benenden en dan begint het "ge-mama" van de andere 2. Kortom....mijn lontje is ontzettend kort op het moment, begin te katten tegen mijn man en de andere meiden. Mijn man heeft net al geopperd om af te gaan bouwen met de bv, omdat het er niet gezelliger op wordt zo. Wie kan er wat nuttigs over zeggen...
Hier ook, al is die van mij 12 weken. Sliep snachts door nu steeds slecht, vannacht eerst om 3 uur, hierna bijna elk uur. Overdag word ook niet geslapen of een half uurtje. Ze is dus veel te moe wil telkens drinken ( dus lege borsten) en huilt veel van de moeheid. Wil alleen aandacht en vastgehouden worden. Mijn man is een hele week weg en ik zit er nu al doorheen. Gelukkig geen andere kinderen en nog verlof - ud misschien een eitje vergeleken met jou? Hoe dan ook het is nu 8 uur en ik lig al in bed. Hoop op een goede nacht.
Oh meiden ik ken het gevoel. Kan jullie niet echt helpen of iets nuttigs zeggen maar even een dikke knuffel hoor. Jullie zijn supermama's!!! <3
Ik klaag mee. Mijn dochter is morgen 5 maanden en komt voor een late voeding, plus 2 nachtvoedingen. Daar tussen blijft ze voornamelijk wakker, midden in de nacht. Maar mijn oudste is om 6:30 weer wakker. Ben volledig gesloopt. Ze slaapt overdag gelukkig (weer) wat beter. Ik begrijp dat wanneer je er overdag ook de hele tijd mee bezig bent, het helemaal slopend is. Slaapt je dochter na de nachtvoeding wel weer goed in?
Oh dat is inderdaad slopend! Hier gaat ze na een nachtvoeding gelukkig wel slapen! Wij gaan nu overdag ook beginnen met fruit en groente. Hopen dat dat uiteindelijk ook zal gaan schelen en dat ze overdag wat verzadigder is en wat minder vaak komt. Vannacht trouwens wel doorgeslapen! Van 22.45 tot 6.15 Toen lag ze te kletsen in bed, mijn man haalde haar op maar daar was ze het niet mee eens Heeft 5 minuten bij ons liggen huilen en wilde ook niet drinken. Tot 6.45 liggen spelen met een knuffeltje en toen gedronken. Dat ging ook niet van harte.... Denk ik tenminste. Ze was er vrij snel klaar mee in ieder geval. Vandaag de hele dag bij oma, ben benieuwd...
Denk dat je dochter is een sprongetje zit hoor..... Nachtvoedingen zijn natuurlijk niet gek, maar snap dat dit slopend is. Misschien een nachtje bij je ouders slapen ofzo, zodat je even wat bij kunt tanken (dan je man afgekolfde melk laten geven)
Herkenbaar! Die van mij had dat ook een aantal weken lang rond die leeftijd. Ineens niet meer willen slapen, onder zeer luid protest in bed, 's nachts enorm lopen spoken, strontchagrijnig de hele dag. Knettergek werd ik ervan! Maar na een aantal weken werd het plots wat beter en werd het weer gezellig in huis en sliep ze ineens beter (zonder protest in bed en 's nachts meldde ze zich minder vaak). Opeens kon ze ook een stuk meer dingen. Conclusie: een sprongetje. Dus ik vermoed hetzelfde bij jouw dochtertje. Nog even volhouden, ze komt er zo weer uit, komt goed! Het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase....
Hier een dreumes van 13 maanden en een baby van 2 weken. Sinds de geboorte heb ik 1 nacht een paar uur in mijn bed geslapen, sindsdien liggen baby en ik beneden op de bank. Ze heeft erge buikkrampen en moet daarnaast ook nog een paar keer spugen en slaapt slecht daardoor. Het spugen wordt gelukkig minder maar de buikkrampen nog niet. Ze moet dus regelmatig huilen en daar werd onze oudste wakker van. Vriend slaapt nu boven omdat de oudste ook nog niet elke nacht doorslaapt. En ik dus beneden. Niet gezellig en ik mis het om naast m'n vriend in bed te liggen.. Maar het ergste vind ik het voor ons kleintje, ze slaapt overdag ook onrustig en met een dreumes erbij die ook de nodige aandacht vraagt begin ik best op te raken. Lichamelijk ben ik gelukkig weer de oude, alles is genezen en voel me weer goed. Alleen dat slaapgebrek begint best op te breken. Onze oudste slaapt al enige tijd meer uren achter elkaar, soms een hele nacht maar ik moest er vaak wel een keer (of meer) uit. Geen problemen mee, omdat er ook nachten waren dat ik wel even bij kon tanken. En nu is dat wel anders! Ze drinkt (vergeleken bij de oudste) heel langzaam, dus nachtvoedingen duren vrij lang. Tegen het spugen hou ik haar tenminste 20 minuten erna wat meer rechtop en daarmee is het spugen al stukken minder (geworden). En dan moet ik zelf weer gaan slapen, in de afgelopen 2 weken heb ik enkele nachten 3,5 uur aan 1 stuk kunnen slapen. Wat een energie had ik ineens! Ik was al vermoeid toen ik ging bevallen, de zwangerschap i.c.m een kleintje wat niet loopt en nog niet doorslaapt. In de laatste weken voor de bevalling was dit zelfs nog erger als daarvoor. Maar als ik naar ze kijk dan maakt m'n hart een sprongetje, de oudste is al echt een karakter aan het vormen en dat vind ik zo mooi om te zien. En dan zie ik de jongste, zo klein en kwetsbaar! De oudste kan al zoveel bedenk ik me dan en de jongste gaat nog zoveel leren. Maar goed, voor ik sentimenteel wordt haha.. Ik snap hoe je je voelt, en het is idd zwaar maar ik hou mezelf voor: het komt allemaal goed. En nee, daar krijg je niet meer energie van maar het helpt me er soms wel doorheen! Want makkelijk zijn zulke dingen niet vind ik. Ik wil je heel veel sterkte wensen, hopelijk gaat het snel beter!